Έχω σε πολλή μεγάλη εκτίμηση τις φωτογραφίες
σε σχέση με τις καρτ-ποστάλ,
γιατί ακόμα και η πιο σπάνια καρτ-ποστάλ
έχει βγει σε τουλάχιστον 100 αντίτυπα
Αντιθέτως, οι φωτογραφίες σε αρκετές δεκάδες λιγότερες
και ανάλογα με τη χρονολογία μπορεί να είναι και μοναδικές
- του Νίκου Αντωνίου -
Την άποψη αυτή, δεν την είχα από την αρχή. Μου την εμφύσησε ο φίλος μου Νίκος Πολίτης, ίσως ο μεγαλύτερος συλλέκτης φωτογραφιών στην Ελλάδα, και του είμαι ευγνώμων γι’ αυτό και πολλά άλλα. Πόσες φορές έβγαλε φωτογραφίες, που αφορούσαν είτε στο Αγρίνιο είτε στον Παναιτωλικό μας από τη συλλογή του και μου τις χάρισε.
Η σημερινή φωτογραφία, είναι του J. ALLAN CASH, F.I.I.P., F.R.P.S. 8/10 PARKWAY, LONDON, N.W.I. NEG. Νo.273, αγορασμένη σε κάποια δημοπρασία με θέμα τμήμα της Οδού Παπαστράτου, από το ύψος της οδού Βάλτου (είναι ο δρόμος που την ενώνει με την πλατεία Ξηρομέρου και πάνω) φτάνοντας το μάτι μας μέχρι τα Παπαστράτεια εκπαιδευτήρια (και συγκεκριμένα σε τμήμα του 5ου Δημοτικού Σχολείου).
Όμορφη φωτογραφία με τα υπέροχα χαρακτηριστικά κτίσματα της εποχής. Στο δεξί μέρος της φωτογραφίας, το μισό κτίσμα με το ποδήλατο παρκαρισμένο είναι η πολυκατοικία, όπου σε όροφό της μετέπειτα είχε το ιατρείο του ο παιδίατρος Πάνος Μάμαλης και στο ισόγειο ήταν το κατάστημα του Παλαΐνη. Ακριβώς δίπλα στην πόρτα στέκεται ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος απολαμβάνει το παγωτό του. Στο πλαϊνό του τοίχου, διαβάζουμε: ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ.
Δίπλα στο νεαρό, δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι διαφορετικό κατάστημα, ξεχωρίζει η μηχανή παγωτού χωνάκι και με διαφήμιση, που δεν διακρίνω όλη τη λέξη, αλλά μάλλον γράφει Jellatino. Ακριβώς δίπλα είναι κατάστημα ΠΡΟΠΟ. Αξιοσημείωτο, οι δυο άνδρες που βλέπουμε, κρατούν στα χέρια τους εφημερίδα. Από το παγωτό και από το ντύσιμο των ανθρώπων, υποθέτω, πως πρέπει να είναι φθινόπωρο και μάλιστα ώρα που χτυπάει ο ήλιος γιατί και στα δύο καταστήματα οι τελευταίου τύπου τέντες… είναι σε πλήρη ανάπτυξη καθώς και τα τελάρα με τα φρούτα στο διπλανό μανάβικο είναι σκεπασμένα για να μην μαραθούν. Πιο δίπλα, διαβάζουμε στην πινακίδα ΚΟΥΡΕΙΟ και στον τοίχο κρεμασμένο το κλουβί με κάποιο πουλί, συνήθως γαρδέλι ή αν θέλετε πιο sic, καρδερίνα. Ακριβώς δίπλα, το υποδηματοποιείο ΑΝΤΙΟΓΛΟΥ.
Προχωρώντας τη βόλτα μας*, συναντάμε ένα πιο σύγχρονο κτίσμα όπου ήταν τα ιατρεία δυο πολύ γνωστών ιατρών της εποχής, του παιδίατρου ΗΛ. Κ. ΦΑΦΟΥΤΗ και το οδοντιατρείο του ΜΙΧ. Γ. ΚΟΝΤΟΠΑΝΟΥ. Εκεί, τη δεκαετία του 1980, ήταν γνωστό φροντιστήριο, όπου φοιτούσα. Στο κάτω μέρος είναι κάποιο κατάστημα σχετικό με μηχανάκια; Πάντως τριγύρω υπάρχουν τρία-τέσσερα. Εκεί δίπλα, θυμήθηκα το βιβλιοπωλείο του Μαργαρίτη, όπου εργαζόταν και ο πατέρας του Σωτήρη, ο Περικλής, εξαίρετος άνθρωπος, που έφυγε όμως και αυτός για το μακρινό ταξίδι.
Η φωτογραφία, πρέπει να είναι στα τέλη της δεκαετίας του 1950, γιατί τα ιατρεία καθώς και το παπουτσάδικο του ΑΝΤΙΟΓΛΟΥ, μεταφέρθηκαν απέναντι, στην υπό κατασκευή πολυκατοικία όπου βλέπουμε ένα βαρέλι, που τότε το χρησιμοποιούσαν για τον ασβέστη στο σοβάτισμα. Αυτό το επιβεβαιώνει και η μαρτυρία της μητέρας μου, που όπως μου ανέφερε, το 1963 που παντρεύτηκε, τα νυφιάτικα παπούτσια της τα πήρε από το συγκεκριμένο κατάστημα, που ήταν όμως στην απέναντι της φωτογραφίας πλευρά. Εκεί το θυμάμαι και εγώ να το έχει ο πατέρας του Κυριάκου. Δίπλα ήταν το ηλεκτρολογείο του πατέρα του Αχιλλέα. Πιο πάνω ξεχωρίζουμε το χαρακτηριστικό ημικυκλικό μπαλκόνι, το ισόγειο του οποίου στέγαζε τις γλυκές γεύσεις του πολέμαρχου Ζήνα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν επιταγμένο από τους Γερμανούς.
Προχωρώντας λοιπόν όλο και πιο ψηλά διακρίνουμε ωραία κτίσματα και παρέες στο πεζοδρόμιο να έχουν πιάσει ψιλή κουβέντα. Ο ένας μάλιστα, χρησιμοποιεί ως κάθισμα, τη σέλα του ποδηλάτου του. Όλοι ανεβαίνουν, πράγμα που επιβεβαιώνει αν θέλετε, και το ότι είναι μεσημεριανή ώρα, δηλαδή φεύγουν από την αγορά και κατευθύνονται προς τα σπίτια τους. Υπάρχει και κάποιος αργοπορημένος που κατεβαίνει. Συνεχίζοντας την περιπλάνησή μας, στο κάτω μέρος ενός δίπατου κτίσματος, διαβάζουμε, Β.Η.Κ. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι ήταν θερμοσίφωνες, με σήμα όρθιο Λέοντα και η περίοδος που μεσουρανούσαν ήταν τα μισά της δεκαετίας του 1950 και μετά.
Στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας, διακρίνουμε άλλη μία παρέα, αυτή τη φορά γυναικών που έχουν πιάσει κουβεντολόι. Τα σπίτια εδώ, όσο μπορούμε να διακρίνουμε, είναι πιο παλιάς κατασκευής. Το μάτι μας σταματάει στο ένα από τα δυο κτίσματα των Παπαστράτειων εκπαιδευτηρίων που στεγάζει το 5ο Δημοτικό σχολείο. Στο πίσω μέρος το χέρσο τοπίο ίσως και μαντέμια κάποια εποχή.
Παραπομπές:
Φωτογραφία:
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Μαρτυρίες
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Μαρτυρίες
