...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
5 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 186η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 179 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:08 – Δύση ήλιου: 20:51 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 43 λεπτά
🌔 Σελήνη 9.7 ημερών |
Γεγονότα
1946 – Ο γάλλος μηχανικός Λουί Ρεάρ επιδεικνύει το πρώτο μαγιό μπικίνι σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι. Ο Λουί Ρεάρ (Louis Reard) γεννήθηκε στην Ελβετία το 1897. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1940 δούλευε ως μηχανικός αυτοκινήτων στη Γαλλία, οπότε αποφάσισε να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό ρούχων. Στην απόφασή του αυτή έπαιξε ρόλο και η μητέρα του, που διατηρούσε κατάστημα υποδημάτων στο Παρίσι με την επωνυμία Λε Φολί Μπερζέρ.
Στις καλοκαιρινές του εξορμήσεις στο κοσμοπολίτικο Σεν Τροπέ της Γαλλικής Ριβιέρας, ο Ρεάρ παρατηρούσε συχνά τις γυναίκες να προσπαθούν να απαλλαγούν από τα ολόσωμα μαγιό τους για να πετύχουν καλύτερο μαύρισμα. Έτσι του ήρθε η ιδέα για ένα μαγιό, που θα κάλυπτε μόνο τα επίμαχα σημεία του γυναικείου σώματος. Την ίδια ιδέα είχε και ο συμπατριώτης του σχεδιαστής μόδας Ζακ Εν (1899-1967).
Από τη δημιουργική τους αντιπαράθεση προέκυψε ένα μαγιό σε δύο κομμάτια, που κάλυπτε το στήθος και τα γεννητικά όργανα. Το μαγιό του Εν φορέθηκε πρώτο στις πλαζ της Γαλλικής Ριβιέρας, αλλά το αντίστοιχο του Ρεάρ (αρκετά μικρότερο από αυτό του Εν), κέρδισε τελικά τη μάχη και εξαιτίας της ονομασίας «μπικίνι», που υιοθέτησε ο Ρεάρ και προέρχεται από την ατόλη Μπικίνι των Νησιών Μάρσαλ του Ειρηνικού, εκεί όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πραγματοποιήσει τις πρώτες δοκιμές για την ατομική βόμβα λίγες ημέρες πριν από την πρώτη παρουσίαση της δημιουργίας του.Ο Ρεάρ πίστευε ότι το μαγιό του θα είχε τέτοιο αντίκτυπο, όσο και η έκρηξη της ατομικής βόμβας. Και δεν είχε άδικο, αν και στην αρχή αντιμετώπισε δυσκολίες στην εξεύρεση μοντέλου που θα φορούσε το μπικίνι του.
Τελικά, επιστράτευσε μια 19χρονη στριπτιζέζ, ονόματι Μισελίν Μπερναρντινί, η οποία το παρουσίασε σε επίδειξη μόδας που έγινε στις 5 Ιουλίου 1946 στην Πισίν Μολιτόρ, μια κλειστή δημόσια πισίνα των Παρισίων. Η απήχηση του μπικίνι ήταν άμεση, ιδιαίτερα στον ανδρικό πληθυσμό. Η Μπερναρντινί δεν προλάβαινε να διαβάζει τα γράμματα των θαυμαστών της, που μέσα σε λίγους μήνες είχαν ξεπεράσει τις 50.000.
Ο Λουί Ρεάρ εξαργύρωσε την επιτυχία του μ’ ένα κατάστημα μαγιό, που άνοιξε στην Avenue de l’ Opera των Παρισίων και το οποίο έκανε χρυσές δουλειές. Έως το 1984, που κατέβασε ρολλά, ο Ρεάρ παρουσίασε πάνω από 100 παραλλαγές του μπικίνι. Το 1980 μετακόμισε με τη σύζυγό του Μαρσέλ στη Λωζάνη, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Σεπτεμβρίου 1984, σε ηλικία 87 ετών.
2015 – Συντριπτική υπεροχή του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα για την πρόταση των δανειστών της 25ης Ιουνίου. Το Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 27 Ιουνίου 2015, με διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό. Εγκρίθηκε (ΦΕΚ Α΄ 63) από τη Βουλή των Ελλήνων στις 28 Ιουνίου του 2015 και διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα, στις 5 Ιουλίου.
Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%.
Αφορμή της πρότασης διεξαγωγής του υπήρξε η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές της έως τα τέλη Ιουνίου. Το αντικείμενο της διαφωνίας υπήρξε το είδος των οικονομικών μέτρων, τα οποία έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και ένα νέο πακέτο διάσωσης. Το δημοψήφισμα ήταν το πρώτο από το 1974 και το μοναδικό στην σύγχρονη ελληνική ιστορία που δεν αφορούσε στη μορφή του πολιτεύματος.
Μετά το δημοψήφισμα, η κυβέρνηση Τσίπρα κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές στις 13 Ιουλίου, αλλά με όρους ενός τρίτου μνημονίου. Η αμφισβήτηση των νέων όρων οδήγησε στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, οι οποίες ανέδειξαν ξανά νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ που σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
5 Ιουλίου 2015: Ένα ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ
Γεννήσεις
1913 – Γεώργιος Κωστάκης. Γεννημένος στη Μόσχα από Έλληνες γονείς, ο Γεώργιος Κωστάκης δεν είχε καμία καλλιτεχνική εκπαίδευση αλλά ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για την τέχνη κατά τη διάρκεια της εφηβείας του.
Πρώτα εργάστηκε ως οδηγός για την ελληνική πρεσβεία έως το 1940, έπειτα ως επικεφαλής του προσωπικού για την καναδική πρεσβεία. Η εργασία του στην καναδική πρεσβεία τον έφερε σε επαφή με πολλούς διπλωμάτες που επισκέπτονταν τη χώρα, τους οποίους ξεναγούσε στις γκαλερί και τα καταστήματα τέχνης της Μόσχας.
Αρχικά, η μπολσεβικική επανάσταση κάτω από την ηγεσία του Λένιν υποστήριξε τη νέα αφηρημένη τέχνη, αλλά από το 1920 και μετά η ελευθερία των καλλιτεχνών στη Ρωσία περιορίστηκε όλο και περισσότερο. Πολλοί καλλιτέχνες θέλησαν η τέχνη τους να συμβάλλει στη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας ενώ άλλοι, παραδείγματος χάριν οι Σουπρεματιστές, συνέχισαν να εργάζονται ανεξάρτητα. Ο Λένιν πέθανε το 1924 και ο Στάλιν που τον διαδέχτηκε ως ηγέτης του σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος επέβαλλε μια ακραία μορφή πολιτιστικής πολιτικής. Το 1932 ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός έγινε η επίσημη κρατική πολιτική. Ήταν μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον όπου ο Κωστάκης ξεκίνησε τη συλλογή του.
Θάνατοι
1969 – Βάλτερ Γκρόπιους. Γεννήθηκε στο Βερολίνο και ήταν το τρίτο παιδί του Βάλτερ Άντολφ Γκρόπιους και της Μανόν Αουγκούστε Παουλίνε Σαρνβέμπερ. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μόναχο και στο πολυτεχνείο στο Σαρλόττενμπουργκ του Βερολίνου. Το 1911, παντρεύτηκε την χήρα του διάσημου συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ, Άλμα Μάλερ, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Μανόν. Η Μανόν πέθανε το 1935 από πολιομυελίτιδα. Ο Βάλτερ Γκρόπιους και η ¨Άλμα χώρισαν το 1920. Το 1923, παντρεύτηκε την Ίζε Φρανκ. Μαζί ζήσανε μέχρι τον θάνατό του 5 Ιουλίου 1969. Το ζευγάρι, υιοθέτησε μία κόρη, την Μπεάτε Γκρόπιους, γνωστή ως Άτι.
Το 1908 ο Γκρόπιους βρήκε απασχόληση στην εταιρία του Πέτερ Μπέρενς, ενός από τους πρώτους βιομηχανικούς σχεδιαστές. Ανάμεσα στους συναδέλφους του συγκαταλέγονταν οι Μις φαν ντερ Ρόε και Ντίτριχ Μαρκς. Το 1910 ο Γκρόπιους άφησε την εταιρία Μπέρενς και μαζί με το συνάδελφό του Άντολφ Μέγερ άνοιξε ένα γραφείο στο Βερολίνο. Μαζί μοιράστηκαν τις ιδέες για ένα από τα δημιουργικά νεωτεριστικά κτήρια που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το εργοστάσιο παπουτσιών Φάγκους στο Άνφελντ της Γερμανίας, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά στοιχεία άγνωστα και πρωτοποριακά για την αρχιτεκτονική της εποχής, όπως το γυαλί. Οι γυάλινοι τοίχοι-κουρτίνες αυτού του κτηρίου κατέδειξαν και τη νεωτεριστική ανησυχία ότι η μορφή απεικονίζει τη λειτουργία και την υποστήριξή του για την εργατική τάξη. Άλλες εργασίες αυτής της πρόωρης περιόδου περιλαμβάνουν το κτήριο για την έκθεση Βέρκμπουντ (Werkbund) στην Κολωνία, το 1914.
Στόχος του ήταν “να κτίσει το μέλλον” και σε όλη τη του ζωή εργάστηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Βάλτερ Γκρόπιους υπήρξε κορυφαίος Γερμανός αρχιτέκτονας, θεωρητικός και δάσκαλος της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ο κύριος δημιουργός του περίφημου αισθητικού κινήματος Μπαουχάους. Ο χαρακτηρισμός αυτός, τον οποίο έδωσε ο Γκρόπιους για πρώτη φορά στη Σχολή της Βαϊμάρης όταν ανέλαβε τη διεύθυνσή της μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σήμαινε τη μεταφορά στο σύγχρονο τρόπο ζωής της συντεχνιακής νοοτροπίας των τεχνιτών του Μεσαίωνα, που μέσα στην κοινοβιακή καλύβα-εργαστήρι συζητούσαν, μελετούσαν και έβαζαν σε λειτουργία τα σχετικά με τη δουλειά τους καλλιτεχνικά και χειρωτεχνικά προβλήματα. Ο Γκρόπιους πίστευε πως οι καλλιτέχνες και οι τεχνίτες πρέπει να έχουν την ίδια, θεμελιακή, αισθητική μόρφωση και ανάπτυξη. Στο μανιφέστο του αναφέρει ότι «Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις εφαρμοσμένες τέχνες, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, είναι όλα τμήματα του οικοδομείν».
Η παραγωγικότερη και σημαντικότερη αρχιτεκτονικά περίοδος της ζωής του ήταν η δεκαετία 1923-1934, οπότε και αυτοεξορίστηκε στην Αγγλία λόγω της επικράτησης του ναζισμού. Το 1923, ο Γκρόπιους σχεδίασε μία από τις διασημότερες εργασίες του, τις λαβές θυρών. Σχεδίασε και μεγάλα έργα όπως το Τόταλ Θίατερ, πολεοδομικά συγκροτήματα κατοικιών στην Καρλσρούη, στο Ντεσάου και το Βερολίνο, προκατασκευασμένα πρότυπα σπίτια καθώς και εργοστάσια.
Το 1945 ίδρυσε το γραφείο The Architects Collaborative (TAC) στο Κέιμπριτζ. Στα πιο ενδιαφέροντα έργα του της τελευταίας περιόδου συγκαταλέγονται το κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα (1957-1961) και το εργοστάσιο πορσελάνης Ρόζενταλ στη Γερμανία. Σήμερα είναι γνωστός όχι μόνο από τα διάφορα κτήριά του αλλά και από την περιοχή Gropiusstadt στο Βερολίνο.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 5η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
