Καλεντάρι της 12ης Μαρτίου:
1905: Βουλευτής φυγόδικος
1963: «Έλληνες Εμίρηδες» οι Αγρινιώτες
12 Μαρτίου 1905
Από τις αρχές του Μάρτη του 1905 είχε ξεσπάσει ένα σημαντικό πολιτικό σκάνδαλο για την εποχή εκείνη, που απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων και στο οποίο πρωταγωνίστησε ο βουλευτής Τριχωνίας, Δημήτρης Τζωρτζόπουλος (1875-1939)[1], αφού από την πρώτη στιγμή σχεδόν που εκλέχτηκε με το «Εθνικό κόμμα» του Θόδωρου Δηλιγιάννη, στις 20 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς, κατηγορήθηκε ως φυγόστρατος. Σύμφωνα με το ΣΚΡΙΠ της 12ης Μαρτίου, ο βουλευτής ήταν κληρωτός του 1896. Πριν από την κλήρωσή του ζήτησε και πήρε ετήσια αναβολή κατατάξεως ως φοιτητής.
«Κατά την κλήρωσιν», αναφέρει το ρεπορτάζ, «έλαχεν αριθμού μικρού εκ των συνεπαγομένων υποχρέωσιν διετούς υπηρεσίας. Και εις διετή υποχρέωσιν κατά το έτος εκείνο υπήχθησαν οι λαχόντες μέχρι του αριθμού 45, εις ους περιλαμβάνετο και ο εν λόγω κληρωτός λαχών αριθμού 8. Διαρκούσης της αναβολής της κατατάξεώς του διεπράχθη άγνωστων εισέτι υπό τινός, πλαστογραφία εν τοις βιβλίοις του Στρατολογικού γραφείου Μεσολογγίου και ο αριθμός 8 μετεβλήθη εις 86 δια της προσθήκης του αριθμού 6. Ο κληρωτός, όστις εγίνωσκε κάλλιστα τον αριθμόν ου έλαχε κατά την κλήρωσιν καταβαλών το αντισήκωμα του διαθεσίμου, εις ον μεταμορφώθη δια της πλαστογραφίας (ήτις είναι δυνατόν να εξελεγχθή και δια του εν τω υπουργείω τηρουμένου κληρωτικού πίνακος, όστις ως γνωστόν συντάσσεται εις τριπλούν) απηλλάγη της στρατιωτικής υπηρεσίας και έμεινεν ακαταδίωκτος».
Πριν από ένα χρόνο ο Αστυνόμος Αγρινίου κατήγγειλε με αναφορά του στο υπουργείο στρατιωτικών την πλαστογραφία. Το υπουργείο τότε ζήτησε πληροφορίες από το Στρατολογικό γραφείο Μεσολογγίου, το οποίο επιβεβαίωσε όλα όσα αναφέρονται στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ του ΕΜΠΡΟΣ, μετά από έρευνα του ταγματάρχη Δ. Μωραΐτη.
Μετά από αυτό, το υπουργείο διέταξε το Στρατολογικό γραφείο να προσκαλέσει τον Δ. Τζωρτζόπουλο να καταταγεί, κοινοποιώντας του μάλιστα και φύλλο πορείας. Η διαταγή αυτή του υπουργείου εκτελέσθηκε και ο Τζωρτζόπουλος «διανύει την υπό του νόμου χορηγουμένην αυτώ τεσσαρακανθήμερον προθεσμίαν, μετά παρέλευσιν της οποίας θα επιβαρυνθή δια προσθέτου υπηρεσίας».
Το υπουργείο των Στρατιωτικών διέταξε ταυτόχρονα τη Γενική Διεύθυνση Στρατού να αναθέσει σε έναν αξιωματικό τη διενέργεια ανακρίσεων για να εξακριβωθεί ποιοι είναι οι ένοχοι της πλαστογραφίας. Η Γενική Διεύθυνση ανέθεσε στον ταγματάρχη του 9ου Συντάγματος Τσιμπήδαρο τη διενέργεια των ανακρίσεων. Μετά το τέλος αυτών των ανακρίσεων θα αναλάβανε τακτικός ποινικός ανακριτής η οποία κατ’ ανάγκη θα οδηγηθεί στα πολιτικά δικαστήρια, αφού αυτοί που διέπραξαν την πλαστογραφία, ήταν πολίτες. Ως ηθικός αυτουργός αυτής υπήρχε η βεβαιότητα ότι θα κατηγορούνταν ο Δ. Τζωρτζόπουλος ή ως συνεργός της πλαστογραφίας, ο οποίος, αν και γνώριζε ότι ήταν υποχρεωμένος «διετούς θητείας», ζήτησε την απαλλαγή του ως διαθέσιμος.
«Το πρωτοφανές τούτο σκάνδαλον θα απασχολήση και την Βουλήν παρά της οποίας θα ζητηθή η άδεια προς καταδίωξιν του φυγόστρατου βουλευτού Τζωρτζόπουλου, όστις καταδικασμένος ως ένοχος τοιούτου εγκλήματος θα στερηθή των πολιτικών του δικαιωμάτων, αποβάλλων και την ιδιότητα του βουλευτού».
12 Μαρτίου 1963
Στις 12 Μαρτίου του 1963 η εφημερίδα «Ταχυδρόμος» φιλοξενεί στο πρωτοσέλιδό της ένα άρθρο του Ντίνου Κουτσούμη, με τίτλο «Έλληνες Εμίρηδες». Το άρθρο αναφέρεται στις προσδοκίες των Ε-λήνων για εξόρυξη πετρελαίου στην Κλεισούρα του Αγρινίου και με-ταξύ άλλων αναφέρει: «Κτύπησε η καρδιά των Ελλήνων με την είδησιν: Πετρέλαια βρέθηκαν στο Αγρίνιο. Οι ειδικοί ψάχνουν ακόμα να εξακριβώσουν αν η πετρελαιοπηγή είναι άξια λόγου. Αυτοί δυσπιστούν για λόγους τεχνικούς, μικρή είναι η απόδοσις, όχι πρώτης ποιότητας ο υγρός χρυσός μας. Οι Έλληνες δυσπιστούν για άλλους λόγους. Δεν τους έχει συνηθίσει η ελληνική γη σε τέτοιες εκπλήξεις. […] Για πρώτη φορά από τα σπλάχνα αυτής της γης λοιπόν, έρχεται το μειδίαμα του πλούτου. Πετρέλαια στο Αγρίνιο. Εκεί όπου υπάρχουν κατσίκια και κοτρώνια, κτυπούν τώρα με πάθος οι Έλληνες σωλήνες και σκύβουν και μυρίζουν τη γη. Ψάχνουν να μυρίσουν στο Α-γρίνιο λίγη Σαουδαραβία και λίγο Κουβέιτ. Αμάν και να κάνει πως χαμογελά λίγο η τύχη. Δεν θα μείνει τόπος που να μην ανασκαφή. Γιατί το Αγρίνιο και όχι η Καλαμάτα και όχι το Γαϊδουρονήσι; Τα χαρέμια της Αραβίας οραματίζονται πολλοί Έλληνες, που έχουν αμπελοχώραφα. […] Ας όψεται το Αγρίνιον με την μυρωδιά του πενιχρού πε-τρελαίου που εκπέμπει από τα σπλάχνα του. Αυτή η μυρωδιά έκαμε τον Έλληνα να γυρίζη προς τη γη του για πρώτη φορά με κάποια ε-κτίμηση και να είπη: μήπως κάτω απ’ αυτά τα κοτρώνια κρύβεται θησαυρός; Αν κάνη πως το Αγρίνιο βγαίνει αληθινό, θα γεμίση η Ελλάδα εμίρηδες…».
1. Νομικός, πολιτικός και βουλευτής Αιτωλ/νίας το 1905 με το κόμμα του Θεόδωρου Δεληγιάννη. Πληρεξούσιος Αιτωλ/νίας το 1920 στην Γ’ Εθνοσυνέλευση.
Φωτογραφία ανάρτησης: Πλατεία Δ. Τζωρτζόπουλου στη Μεγάλη Χώρα δίπλα στην εκκλησία του Αποστόλου Παύλου.
Φωτογραφία ανάρτησης: Γεωτρύπανο στην Κλεισούρα
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Ημερολόγιο Αγρινίου
