Η Πλατεία Αγοράς
-σημερινή πλατεία Ειρήνης-
ήταν το κεντρικότερο σημείο της πόλης
- του Λευτέρη Τηλιγάδα
Το Αγρίνιο ήταν μια μικρή κωμόπολη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, κεντρικός άξονας της οποίας ήταν η σημερινή οδός Τσικνιά από το ύψος της Καζαντζή μέχρι την Παπαστράτου, η σημερινή πλατεία Ειρήνης και η σημερινή Σκαλτσοδήμου μέχρι το ύψος της σημερινής Δημοτσελίου. Νότια αυτού του άξονα υπήρχε μία άλλη παράλληλη σ’ αυτή οδός, η σημερινή Ι. Σταΐκου, από την πλατεία Δημοκρατίας μέχρι την Αντωνοπούλου. Κάθετοι σε αυτούς τους δύο παράλληλους άξονες, ήταν οι σημερινοί δρόμοι Παπαστράτου, από την πλατεία Δημοκρατίας μέχρι το ύψος της Δημοτσελίου, καθώς επίσης και οι δυο σημερινοί δρόμοι Δουριώτη και Κύπρου. Όπως αντιλαμβάνεστε, η σημερινή πλατεία Ειρήνης ήταν εκείνη την εποχή το κεντρικότερο σημείο της πόλης, εξ ου και η πρώτη της ονομασία: Κεντρική ή πλατεία Αγοράς.
Γύρω από την πλατεία και τους δρόμους που οδηγούσαν σ’ αυτή είχε αναπτυχθεί, όπως άλλωστε το δηλώνει και το παρθενικό της όνομα, η πρώτη αγορά της πόλης. Σ΄ αυτή καθημερινά έφταναν για να βγάλουν το μεροκάματό τους λούστροι, αρκουδιάρηδες, πλανόδιοι γαλατάδες, που πουλούσαν ξυνόγαλο στο ποτήρι, «βδελάδες» που πουλούσαν βδέλες στο γυαλί, ενώ στο ρέμα του Κατρουλή, δίπλα ακριβώς στη στοά Παπαγιάννη, αρκετές ήταν εκείνες οι Αγρινιώτισσες που έπλεναν τα ρούχα τους με αλισίβα και αργότερα με λουλάκι στην πλύστρα που υπήρχε εκεί.
Στην πλατεία αυτή βρίσκονταν αρκετά πλατάνια στον ίσκιο των οποίων άπλωναν τις καρέκλες τους ζεστούς μήνες του έτους, τα καφενεία του Αρκουμάνη, του Στεροδήμα και του Γιάννη Στάικου, τα οποία λόγω και της γειτνίασής τους με τα συμβολαιογραφεία της πόλης, ήταν χώροι στους οποίους γίνονταν οι πλειστηριασμοί της εποχής.
Σ΄ αυτή επίσης γίνονταν και οι πολιτικές συγκεντρώσεις των κομμάτων. Εκεί μίλησε ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Παναγής Τσαλδάρης, ο Νικόλαος Στράτος και κάποια χρόνια αργότερα ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο Ανδρέας Στράτος και ο Θανάσης Κακογιάννης.
Η σημερινή οδός Σπύρου και Ελένης Τσικνιά, λεγόταν εκείνη την εποχή οδός Αγοράς. Πήρε επίσης το όνομα του Ηφαίστου και του Παναγή Τσαλδάρη, το οποίο και το διατήρησε ως τις μέρες μας. Στο δρόμο αυτό, όπως και στην οδό Ι. Σταΐκου, βρίσκονταν επίσης τα καλύτερα εμπορικά καταστήματα της πόλης, το Δημαρχείο (ένα δίπατο σπίτι κοντά στη μητρόπολη, που στον πρώτο βρισκόταν το Δημαρχείο και στο ισόγειό του η χωροφυλακή. Σ΄ αυτό το δρόμο τέλος και μέχρι το 1900 γίνονταν όλες οι προεκλογικές πορείες, οι οποίες ξεκινούσαν από την πλατεία Χατζοπούλου και κατέληγαν στην πλατεία της Αγοράς.
Εκείνο όμως, που είναι αξιοσημείωτο στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε σήμερα, είναι το γεγονός πως εκτός από τη «ζωντάνια» της πλατείας, την οποία μπορούμε να διαπιστώσουμε αμέσως, είναι, ότι στο κέντρο της πλατείας υπάρχει μια πεντάφωτος λυχνία, ίδια σχεδόν, εξ όσων μπορούμε να διακρίνουμε, με αυτή που τοποθετήθηκε προς τιμή του Μιχάλη Μπέλλου στην πλατεία που έφερε το όνομά του.
Χρειάζεται εδώ να αναφέρουμε ότι στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1927, ο τότε Δήμαρχος Ανδρ. Παναγόπουλος, εισηγήθηκε τη μεταφορά της Πενταφώτου.
