Ετικέτα: Αγρινιώτικο

Οι δρόμοι του Αγρινίου, από τα παλιά τα χρόνια μέχρι και σήμερα, έχουν τη δική τους ιστορία… και είναι γεμάτη με λακκούβες και μπαλώματα   – του Λευτέρη Τηλιγάδα –   Θυμάμαι μια χαλαρή κουβέντα το 1984 ανάμεσα στον Δήμαρχο που όλοι αγαπήσαμε, Στέλιο Τσιτσιμελή και τον Δημοτικό σύμβουλο εκείνη την περίοδο και μέλος του διοικητικού συμβουλίου, Χρήστο Πολιτόπουλο, που πραγματοποιήθηκε στο μικρό γραφείο του ημιώροφου του Δημαρχείου, εκεί που […]

«Που θα πάει; Θα ξεμεθύσω… Δεν θα ξεμεθύσω;» Στην τελευταία μας ανάρτηση σε αυτή την ενότητα, η οποία έχει τον τίτλο: «Απίστευτο κι όμως…», είχαμε δημοσιεύσει μια ιστορία που αφορούσε σε έναν ιδιαίτερο πρόσωπο της αγοράς του Αγρινίου, το οποίο με τον τρόπο που περπάτησε σε αυτή, «έγραψε» τη δική του χαρακτηριστική  διαδρομή στην κοινωνική καθημερινότητα του Αγρινίου και στη μνήμη όλων όσων τον έζησαν και τον χάρηκαν ή τον […]

Απίστευτα… κι αγρινιώτικα: «Σα βγαίν’ ο Χότζας στ’ν αγορά βρίσκει να καβαντζώνει» του Λ. Τηλιγάδα Τον θυμάμαι να τριγυρνάει στα κεντρικά ουζερί της πόλης και να κάνει θελήματα. Χαρακτηριστικό γνώρισμά του, το ιδιαίτερο περπάτημα, το κοντοκαβάλο παντελόνι, το οποίο άφηνε να ξεχειλίζουν ολόκληρη η κοιλιά και τα μισά οπίσθια, η ναυτική τραγιάσκα στο κεφάλι και τα φθαρμένα μυτερά λουστρίνια με τριγωνική μύτη “για να στριμώχνει τις κατσαρίδες στη γωνία”, όπως […]

Απίστευτα… κι αγρινιώτικα: Εκείνες τις εποχές στο πάρκο πηγαίναμε δύο και τρεις φορές την ημέρα, άλλοτε για βόλτα, άλλοτε για καφέ κι άλλοτε… για το πρώτο μας ραντεβού του Λευτέρη Τηλιγάδα Είχε φύγει ήδη ένας μήνας που η μόνη του επαφή με την εκλεκτή καρδιά του ήταν εκείνο το τέταρτο που ανεβοκατέβαιναν την Παπαστράτου μετά το φροντιστήριο και μάλιστα σε απόσταση ασφαλείας, για να μην τους πάρει χαμπάρι κανένας γνωστός […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα «Πάλι “πατούρα” είσι;» του Λ. Τηλιγάδα   Ο Γάκιας δούλευε χρόνια στις αποθήκες του Παπαστράτου. Και όχι μόνο αυτός αλλά και ο πατέρας του και η μάνα του και τα αδέρφια του. Όλη η οικογένεια εργάτες στου Παπαστράτου. «Μην ακούτι, π’ λένι ότ’ σόι πάει του βασίλειου»… τον θυμούνταν κάποιοι να λέει. «Κι η εργατιά σόι πάει…  Σόι καταραμένο!!!  Κι γράμματα να μάθ’ς κι επιστήμουνας να […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα «Ιμείς οι Αγρινιώτες» του Λ. Τηλιγάδα   Αύγουστος μήνας, ντάλα καλοκαίρι και οι «μεσημεριστές»[1] του Αγρινίου καθισμένοι στα τραπεζάκια που είχαν απλωμένα ο Ματραλής κι ο Ράπτης κάτω από τη σκιά της πολυκατοικίας του Βαζούκη μάζευαν «ζέστα», για να έχουν καβάτζα το χειμώνα, που θα ήταν αναγκασμένοι να μαζεύουν υγρασία. Μιλάμε για πολύ «ζέστα». Όχι ζέστη. «Ζέστα», γιατί, ως γνωστόν, το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινώτικα «Για τα μούτρα σ’…» του Λ. Τηλιγάδα   17 Οκτωβρίου 1981. Αγρίνιο. Περιοχή Ντούτσαγα. Η γιαγιά καθόταν στο μπαλκόνι και χάζευε τα αυτοκίνητα που περνούσαν στη Χαριλάου Τρικούπη. Κάτω από το μπαλκόνι μία ομάδα πασοκτζήδων της γειτονιάς, όρθια και στο πόδι, κουβέντιαζε για πάνω από μια ώρα τα δεδομένα, τα γκάλοπ, τις δηλώσεις και όλα αυτά με τα οποία οι άνθρωποι «ζυμώνονταν» και «ζύμωναν» τα μυαλά […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα «Μη μ’ πεις!!! Μόνο μη μ’ πεις…» του Λ. Τηλιγάδα   Εκείνο τον καιρό, που το κέντρο της πόλης ήταν στο κέντρο της πόλης και η Ηλία Ηλίου ήταν η μοναδική «παραλία» που διέθετε το Αγρίνιο αφού εκεί ήταν συγκεντρωμένα τα περισσότερα ουζερί, ο Μπάμπης, γνωστός και καταξιωμένος ατακαδόρος του Αγρινίου, έχει πάει με το μηχανάκι του να πάρει τον ακόμα πιο γνωστό και καταξιωμένο Κελεμπία, από […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα «Μη φλιέστε, ντιπ» του Λ. Τηλιγάδα   Μία φορά κι έναν καιρό, τότε που το Αγρίνιο είχε καταφέρει μετά από πολλούς αγώνες να έχει μια οικονομική σχολή, έφταναν στην πόλη φοιτητές από κάθε νόμο της χώρας. Την εποχή εκείνη το Αγρίνιο δεν είχε πολλές δημόσιες υπεραστικές συγκοινωνίες. Είχε το ΚΤΕΛ, τα πειρατικά ταξί που έκαναν το ταξίδι Αγρίνιο – Αθήνα (αχάραγα και νύχτα) για να αποφύγουν […]

Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα «Τι σ’ χρουστάω, πιδάκι μου» του Λ. Τηλιγάδα   Όσοι δεν το έχετε ζήσει, δεν μπορείτε να το καταλάβετε! Να έχεις φτάσει 40 χρονών, να ζεις στην Αθήνα και να κατεβαίνεις στο Αγρίνιο για Σαββατοκύριακο. Να συναντάς τους φίλους σου, να πηγαίνεις τις βόλτες σου, τα νυχτοπερπατήματά σου.. κι εκεί, κατά τις 4:00 το πρωί, να γυρίζεις στο σπίτι. Στο σπίτι όμως σε περιμένει μία έκπληξη: […]