28 Απριλίου 2023
Είναι η 118η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 247 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:32 – Δύση ήλιου: 20:12 – Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 40 λεπτά
🌓 Σελήνη 7.8 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Αγαμέμνωνα, Μάγνο, Μαγνή και Μάγνα.
Γεγονότα
1
826 – Ο διάσημος ιταλός συνθέτης Τζοακίνο Ροσίνι διευθύνει συναυλία στο Παρίσι για την ενίσχυση της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι Απρίλης του 1826 στο Παρίσι. Ό,τι έχει παρουσιαστεί το μελόδραμα του σπουδαίου Ιταλού συνθέτη Τζοακίνο Αντόνιο Ροσίνι (το πρώτο και τελευταίο στη Γαλλική) «Η πολιορκία της Κορίνθου» και ο Γάλλος κριτικός Λακρετέιγ δημοσιεύει την άποψη του. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε μέγεθος και επιτυχία εκδήλωση φιλίας προς τη Ελλάδα. Η εφημερίδα «Moniteur Universel» σημειώνει: «Είδαμε στην Κόρινθο το Μεσολόγγι. Με την πολιορκία της Κορίνθου ο Ροσίνι και οι Έλληνες πολιόρκησαν και κατέλαβαν το Παρίσι».
Αυτή την εποχή, ο Ροσίνι βρίσκεται στο Παρίσι, όπου χτυπάει η καρδιά του φιλελληνικού κινήματος, με αιχμή την ισχυρή Societe de la Morale Chretiene (Εταιρεία Χριστιανικής Ηθικής). Ο συνθέτης έχει καταξιωθεί ήδη με κάμποσες όπερες -έργα που αποπνέουν πάθος για τη ζωή- και κυρίως με τον Κουρέα της Σεβίλλης και παρότι χαρακτηρισμένος «πατέρας της κωμικής όπερας», δεν μένει ασάλευτος στις δάφνες του. Δεν πολυνοιάζεται για την πολιτική. Γράφει μουσική και ζει τη ζωή του, έτσι όπως επιβάλλει ο χαρακτήρας του. Είναι καλοφαγάς και λάτρης γενικώς του ωραίου… Αλλά η Έξοδος του Μεσολογγίου ταξιδεύει από στόμα σε στόμα με ταχύτητα φωτός και μια τέτοια μαζική θυσία δεν είναι δυνατόν να τον αφήσει ασυγκίνητο. Όλοι μιλούν για το παράδειγμα ενός γενναίου λαού, ο Ντελακρουά ζωγραφίζει με ελληνική (όπως συνηθίζει) φορεσιά μία νεαρή Γαλλίδα και δίνει ένα ακόμη θαυμάσιο έργο του, την «Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου», ο Γκαίτε τελεί σε συγγραφικό παραλήρημα περί την Ελλάδα, ο Σατωβριάνδος ορκίζεται στο όνομα των Ελλήνων… Ο Ροσίνι περιδινείται σε έναν ορμητικό ποταμό συγκίνησης. Είναι, βλέπεις, και ο λόρδος Βύρων που έχει αφήσει την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι και ο συνθέτης είναι θαυμαστής του. Τότε (Απρίλιος 1824), μάλιστα, εκείνη η απώλεια είχε βρει τον Ροσίνι σε περιοδεία της πρώτης συζύγου του, της σοπράνο Ισαβέλας Κολμπράν, στο Λονδίνο, όπου εμπνεόμενος από το εγγλέζικο βαρύ κλίμα πένθους συνέθεσε το έργο «Θρήνος των Μουσών για τον θάνατο του λόρδου Βύρωνα», κρατώντας τον πρώτο ρόλο για τον εαυτό του!
1928 – Η πόλη της Κορίνθου, που καταστράφηκε από τον τρομερό σεισμό της 22ης Απριλίου, κατεδαφίζεται ολόκληρη για να ανοικοδομηθεί από την αρχή. Ο σεισμός της Κορίνθου του 1928 έλαβε χώρα στην περιοχή της Κορινθίας στο βορειοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου. Ο κυρίως σεισμός εκδηλώθηκε στις 22 Απριλίου του 1928, ώρα 22:14 και καταγράφηκε μέγεθος 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.[2] Η δόνηση προκάλεσε σημαντικές καταστροφές, δυσανάλογες του μεγέθους της, λόγω της κακής ποιότητας κατασκευής των κτισμάτων της Κορίνθου και των γειτονικών οικισμών. Για την ανοικοδόμηση της πόλης εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα νέοι κανονισμοί αντισεισμικής κατασκευής.
Οι εκτεταμένες καταστροφές και το σαθρό γεωλογικό υπόβαθρο της πόλης της Κορίνθου δημιούργησαν το ερώτημα αν η νέα πόλη θα έπρεπε να χτισθεί στην ίδια τοποθεσία ή να μεταφερθεί. Μερίδα του επιστημονικού κόσμου όπως οι καθηγητές Δ. Αιγινήτης, Κ. Κτενάς, Θ. Σκουφός και ο Ιάπωνας X. Τακαναντάτε πίστευαν πως για κοινωνικούς και εμπορικούς λόγους έπρεπε να κτισθεί στον χώρο της παλιάς υπό την προϋπόθεση οι νέες κατασκευές να εφάρμοζαν σύγχρονες αντισεισμικές τεχνικές. Άλλοι επιστήμονες, όπως οι καθηγητές Ά. Ζίμπεργκ και Ζάιντλιτς πρότειναν την μεταφορά της πόλης νοτιότερα σε πιο σταθερά πλειοκαινικά πετρώματα. Τελικά επικράτησε η πρώτη άποψη. Για την ανοικοδόμηση της Κορίνθου και του Λουτρακίου δημιουργήθηκε ο Αυτόνομος Οργανισμός Σεισμοπαθών Κορίνθου (ΑΟΣΚ). Επικεφαλής του ΑΟΣΚ ανέλαβε ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός. Ο Οργανισμός επέβλεψε την κατασκευή των κτηρίων με βάση τους νέους αντισεισμικούς κανονισμούς ενώ ανέλαβε και την χορήγηση δανείων και χρηματικής βοήθειας για την κατασκευή τους.
1945 – Ιταλοί αντιφασίστες συλλαμβάνουν και εκτελούν τον ιδρυτή του φασιστικού κινήματος Μπενίτο Μουσολίνι και την ερωμένη του Κλαρέτα Πετάτσι. Ο θάνατος του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένδοξος και περήφανος, όπως τον οραματιζόταν ο ίδιος. Το μεσημέρι της 28ης Απριλίου 1945 άφησε την τελευταία του πνοή, πέφτοντας από τις σφαίρες του Ιταλού Παρτιζάνου Βάλτερ Αουντίζιο. Στο πλευρό του βρίσκονταν η ερωμένη του, η 33χρονη Κλαρέτα Πετάτσι. Δεν είπε τελευταία λόγια, ούτε καν μίλησε στην ερωμένη του, παρά έτρεμε σαν το ψάρι και είχε γίνει άσπρος σαν πανί. Τις επόμενες μέρες το πτώμα του λιντσαρίστηκε από 5.000 Ιταλούς, οι οποίοι χτυπούσαν, έφτυναν και ουρούσαν πάνω στο άψυχο σώμα του. Η καταβαράθρωση και ο θάνατος του Μουσολίνι σηματοδοτούσε το τέλος του φασισμού στην Ιταλία, το τέλος μιας μαύρης εποχής.
1998 – Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εκλέγει ως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος τον Σεβασμιότατο Δημητριάδος Χριστόδουλο, κατά κόσμον Χρήστο Παρασκευαΐδη. Στις 28 Απριλίου 1998 το τιμόνι της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά από μία μακροχρόνια “ηρεμία” πέρασε στα χέρια του μακαριστού Χριστόδουλου. Ο 59χρονος ιεράρχης μέχρι τότε υπηρετούσε στη Mητρόπολη Δημητριάδος.
Εκείνη την ημέρα από τους 77 Mητροπολίτες – εκλέκτορες παρόντες ήταν οι 76, καθώς απουσίαζε ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν τρείς αλλεπάλληλες ψηφοφορίες. Στην πρώτη ο Δημητριάδος Χριστόδουλος πήρε 23 ψήφους, ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, τότε Θηβών Ιερώνυμος 21 ψήφους, ο Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος 13 ψήφους, ο Βρεσθένης Δημήτριος 6 ψήφους, ο Ιωαννίνων Θεόκλητος 4 ψήφους, ο Μεγάρων Βαρθολομαίος 4. Στη δεύτερη ο Χριστόδουλος πήρε 35 ψήφους, ο Ιερώνυμος 25 και ο Ανθιμος 13. Στην τρίτη ψηφοφορία πήραν αντίστοιχα 49, 20 και 4 ψήφους, ενώ υπήρχαν και 3 λευκά.
Από εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν. Η Εκκλησία βγήκε δυναμικά μπροστά , ενώ ο ίδιος ο Χριστόδουλος από την πρώτη στιγμή δήλωσε παρών σε όλα όσα απασχολούσαν την κοινωνία, τη νεολαία και φυσικά την Εκκλησία, δημιουργώντας τον δικό του κώδικα επικοινωνίας.
Ηταν o θρησκευτικός ηγέτης που μίλησε τη γλώσσα της νεολαίας, προκειμένου να τους πλησιάσει. «Ελάτε στην Εκκλησία όπως είστε, με το τζην, με το σκουλαρίκι…», είχε πει χαρακτηριστικά, εκπλήσσοντας τον λαό που τον αγάπησε για την αμεσότητά του και τον λόγο του. Οταν μάλιστα άκουσε τους νέους να λένε “τον Χριστόδουλο τον πάω”, έδωσε την απάντησή του στην ίδια γλώσσα: «Κι εγώ σας πάω!».
Γεννήσεις
1906 – Κουρτ Γκέντελ. Ο Κουρτ Γκέντελ (γερμ.: Kurt Friedrich Gödel, 28 Απριλίου 1906 – 14 Ιανουαρίου 1978) ήταν Αυστρο-Αμερικανός επιστήμονας της λογικής, μαθηματικός και φιλόσοφος. Ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της λογικής όλων των εποχών, ο Γκέντελ είχε τεράστια επιρροή στην επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα, σε μια εποχή όταν πολλοί, όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Α. Ν. Γουάιτχεντ και ο Νταβίντ Χίλμπερτ, πρωτοπορούσαν στη χρήση της λογικής και της θεωρίας συνόλων για την κατανόηση των θεμελίων των μαθηματικών.
Ο Γκέντελ είναι περισσότερο γνωστός για τα δύο του θεωρήματα μη-πληρότητας, δημοσιευμένα το 1931 όταν ήταν 25 χρονών, ένα χρόνο μετά το τέλος του διδακτορικού του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το πιο διάσιμο θεώρημα μη-πληρότητας διατυπώνει ότι για κάθε αυτο-συνεπές αναδρομικό αξιωματικό σύστημα αρκετά ισχυρό ώστε να περιγράφει την αριθμητική των φυσικών αριθμών (αριθμητική Πεάνο), υπάρχουν αληθείς προτάσεις για τους φυσικούς που δεν μπορούν να αποδειχθούν από τα αξιώματα. Για να αποδείξει το θεώρημα αυτό, ο Γκέντελ ανέπτυξε μια τεχνική γνωστή ως Γκεντελοποίηση, η οποία κωδικοποιεί τυπικές εκφράσεις ως φυσικούς αριθμούς.
Έδειξε ακόμα ότι η υπόθεση του συνεχούς δεν μπορεί να διαψευσθεί από τα δεκτά αξιώματα της θεωρίας συνόλων, αν τα αξιώματα αυτά είναι συνεπή. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στην θεωρία αποδείξεων με το να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μεταξύ κλασικής λογικής, διαισθητικής λογικής και τροπικής λογικής.
1908 – Όσκαρ Σίντλερ (Oskar Schindler, 28 Απριλίου 1908 – 9 Οκτωβρίου 1974) ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, ο οποίος έγινε γνωστός όταν έσωσε περίπου 1.200 Εβραίους από βέβαιο θάνατο από τα χέρια των Ναζί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου στην Πολωνία και στην Τσεχοσλοβακία. Χρησιμοποιώντας τους σαν εργάτες στα εργοστάσια του, τους προστάτεψε από την βιαιότητα των Ναζί και βοήθησε στη συνέχεια γενεών πολλών εβραϊκών οικογενειών.
Το καλοκαίρι του 1944 τόσο το στρατόπεδο όσο και το εργοστάσιο του Σίντλερ αποφασίστηκε να κλείσουν. Ο Σίντλερ πρότεινε στον Γκετ να τον βοηθήσει να μεταφέρει το εργοστάσιο μαζί με τους υπαλλήλους του στην Τσεχοσλοβακία με σκοπό να συνεχίσει να προσφέρει στο τρίτο Ράιχ με σημαντικά υλικά πολέμου. Αφού δωροδοκήθηκε, ο Γκετ συμφώνησε να τον βοηθήσει. Του έδωσε την εντολή να φτιάξει μία λίστα στην οποία θα αναφέρονταν τα ονόματα όλων των Εβραίων που θα πήγαιναν στο καινούργιο εργοστάσιο. Η λίστα περιείχε 1100 άτομα τα οποία ήταν όλοι οι υπάλληλοι του εργοστασίου του, αλλά και αρκετοί άλλοι. Το φθινόπωρο του 1944 ο Σίντλερ, αφού δωροδόκησε όλους τους ανθρώπους «κλειδιά», άρχισε την μεταφορά του εργοστασίου του στην Τσεχοσλοβακία. Τον Οκτώβριο στην αρχή κάπου στα 800 άτομα μεταφερθήκανε και μετά άλλα 300 άτομα, γυναίκες και παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δεύτερη ομάδα οδηγήθηκε μετά από λάθος στο Άουσβιτς με σκοπό την θανάτωση και των 300 ατόμων, αλλά ο Σίντλερ μετά από άμεσες ενέργειες κατόρθωσε να τους σώσει και να τους οδηγήσει στην Τσεχοσλοβακία. Κατά τους επόμενους 11 μήνες το εργοστάσιό του δεν παρήγαγε ούτε ένα κάλυκα. Σαν δικαιολογία για το παραπάνω προς τον Γερμανικό στρατό, δόθηκε το γεγονός των «αρχικών δυσκολιών». Στην πραγματικότητα όμως σκοπίμως είχε αποδυναμώσει την γραμμή παραγωγής με απώτερο σκοπό την κακή παραγωγή καλύκων για σφαίρες.
1974 – Πενέλοπε Κρουζ. Η Πενέλοπε Κρουζ Σάντσεθ (γεννημένη 28 Απριλίου, 1974) είναι Ισπανίδα ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1991 όταν ήταν 16 ετών στην τηλεόραση και ένα χρόνο μετά έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Jamón, Jamón. Έγινε γνωστή με τους ρόλους της στις ταινίες Vanilla Sky και Blow. Και οι δύο αυτές ταινίες κυκλοφόρησαν το 2001 και έγιναν εισπρακτικές επιτυχίες.
Τη δεκαετία του 2000 εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες διαφορετικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της κωμωδίας Ζευγάρια σε Διακοπές (Waking Up in Reno, 2002), το θρίλερ Gothika (2003), τη χριστουγεννιάτικη ταινία Noel (2004), την περιπέτεια Σαχάρα (Sahara, 2005), την ταινία κινουμένων σχεδίων G-Force (2009) και το μιούζικαλ Εννέα (Nine, 2009). Οι πιο σημαντικές ταινίες της αποτελούν το Γύρνα Πίσω (Volver, 2006), για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα και το Vicky Cristina Barcelona (2008), για την οποία κέρδισε το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου. Ήταν η πρώτη Ισπανίδα ηθοποιός στην ιστορία του θεσμού που βραβεύεται με Όσκαρ και η πρώτη Ισπανίδα ηθοποιός που λαμβάνει το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ.
Η Πενέλοπε Κρουζ Σάντσεθ γεννήθηκε στο Αλκομπέντας της Κοινότητας της Μαδρίτης στην Ισπανία, από τους Ενκάρνα και Εδουάρδο Κρουζ. Έχει έναν μικρότερο αδερφό, τον Εντουάρντο, ο οποίος είναι τραγουδιστής και μια μικρότερη αδερφή, τη Μόνικα, η οποία είναι ηθοποιός. Αρχικά δεν είχε φιλοδοξίες να γίνει ηθοποιός και εστίασε την προσοχή της στο χορό, έχοντας κάνει μαθήματα κλασικού μπαλέτου για εννέα χρόνια. Έκανε μαθήματα ισπανικού μπαλέτου για τρία χρόνια και θέατρο για τέσσερα χρόνια στο σχολείο Κριστίνα Ρότα της Νέας Υόρκης. Η ίδια δήλωσε ότι “Συνήθιζα να βγάζω τα νύχια των ποδιών μου – θα πέθαιναν από το χορό- και έτσι έβγαζα ολόκληρο το νύχι και το πέταγα και δεν ένιωθα τίποτα”, ωστόσο, το μπαλέτο της έδωσε την πειθαρχεία που θα της ήταν απαραίτητη στην μελλοντική καριέρα της στην υποκριτική.
Θάνατοι
1918 – Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ (Гаврило Принцип[3], 25 Ιουλίου 1894 – 28 Απριλίου 1918) ήταν Σερβοβόσνιος που δολοφόνησε τον Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας και τη γυναίκα του, Σοφία, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ, στο Σεράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914. Ο Πρίντσιπ και οι συνεργοί του συνελήφθησαν και ενέπλεξαν κάποια από τα μέλη του Σερβικού στρατού, οδηγώντας την Αυστροουγγαρία να εκδώσει ένα επίσημο διπλωματικό ανακοινωθέν προς τη Σερβία γνωστό και ως το Τελεσίγραφο του Ιουλίου. Αυτό χρησιμοποιήθηκε ως η δικαιολογία για την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πρίντσιπ ήταν ένας Γιουγκοσλάβος εθνικιστής σχετιζόμενος με το κίνημα Νέα Βοσνία (Μλάντα Μπόσνα) που κυρίως αποτελούνταν από Σέρβους, αλλά επίσης από Μουσουλμάνους Σλάβους και Κροάτες. Κατά τη διάρκεια της δίκης του δήλωσε: “Είμαι Γιουγκοσλάβος εθνικιστής που επιδιώκω την ενοποίηση όλων των Γιουγκοσλάβων και μου είναι αδιάφορη η μορφή του κράτους που θα δημιουργηθεί, αλλά θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από την Αυστρία.”
1986 – Σπύρος Μουστακλής. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1948. Κατετάγη εθελοντής στην Εθνική Αντίσταση στην οργάνωση Ε.Ο.Ε.Α.- Ε.Δ.Ε.Σ. με στρατηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα στις 2/4/1943 μέχρι την 12/2/1945.
Ως μέλος της οργάνωσης έλαβε μέρος στις παρακάτω μάχες: α) 4/7/1943 στη Γέφυρα Αχελώου κατά των Ιταλών, β) 16-17/7/1943 στη Μακρυνόρο, Σαραντίνα Κρίκελο κατά των Ιταλών, γ) 2-3/10/1943 στον Άγιο Γεώργιο Καστανοχωρίου (Τσακνοχώρι) κατά των Γερμανών, δ) 16-17/10/1943 στους Χαλκιοπούλους Βάλτου κατά των ΕΛΑΣιτών, ε) 21/10/1943 στη μάχη Τετρακώμου κατά των Γερμανών, στ) 3-7/9/1944 στο Κορφοβούνι και Φιλιππιάδα κατά των Γερμανών, ζ) 21/12/1944 στον Προφήτη Ηλία Άρτας κατά ΕΛΑΣιτών. Στη μάχη Προφήτη Ηλία τραυματίσθηκε (συντριπτικό κάταγμα περόνης) και διακομίσθηκε για νοσηλεία στο Συμμαχικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο (Polish General Hospital-No 14750) στο Μπάρι Ιταλίας.
Έλαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο (1948-1949) ως ανθυπολοχαγός (Μάχες Βελούτας, Τούρκα Βάλτου, Γέφυρα Κόρακα Τριχωνίδος, Τρίκορφο κ.λπ.) και στη συνέχεια συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας ως υπολοχαγός. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού. Συνεργάστηκε με τους αξιωματικούς του ναυτικού ως ταγματάρχης και ήταν από τους λίγους αξιωματικούς του στρατού που πήραν μέρος. Το κίνημα του Ναυτικού προδόθηκε πριν την εκδήλωσή του, με αποτέλεσμα μεταξύ των αξιωματικών να συλληφθεί και ο ίδιος (22 Μαΐου 1973). Συνελήφθη και φυλακίστηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ όπου βασανίστηκε για περισσότερες από 45 ημέρες. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων που του έγιναν, από ομάδα υπό του βασανιστή Αναστασίου Σπανού, τα χτυπήματα στην καρωτίδα του προκάλεσαν εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο “Μιχαηλίδης” και αιτιολογία εισαγωγής “τρακάρισμα στον Ιππόδρομο”. Από τα χτυπήματα προκλήθηκε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Αργότερα μεταφέρθηκε στην Πολυκλινική Αθηνών και ακολούθως στο ΚΑΤ, για να υποβληθεί υποβαλλόμενος σε φυσικοθεραπείες για την αποκατάσταση του καταφέρνοντας να περπατήσει, αλλά χωρίς να καταφέρει να μιλήσει.
Απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1986. Μετά το θάνατο του δόθηκε τιμητικά ο βαθμός του Αντιστράτηγου και το όνομά του στο κέντρο νεοσυλλέκτων του Μεσολογγίου (2/39 Σύνταγμα Ευζώνων) όπου υπάρχει και η προτομή του. Προτομή επίσης έχει ανεγερθεί στα πρώην κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ (σήμερα πάρκο Ελευθερίας) στην Αθήνα. Ακόμη, υπάρχουν πάρκο και πλατεία με την προτομή του, στην Ερμούπολη Σύρου και στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής αντίστοιχα. Με το όνομα του υπάρχουν οδοί στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, στις Συκιές Θεσσαλονίκης και στην συνοικία της πόλης Τριανδρία, στην Καλαμαριά, στην Ερμούπολη και στην Βάρη της Σύρου, στις Σέρρες, στα Χανιά, στη Σητεία, στο Ηράκλειο Κρήτης, στην Παραλία Πατρών, στο Μεσολόγγι, στο Αγρίνιο, στην Κομοτηνή στη Λαμία και στη Μακρακώμη Φθιώτιδος, στη Λάρισα, καθώς και εντός του Πολεοδομικού συγκροτήματος Αθηνών-Πειραιώς, στο Ίλιον, στη Λυκόβρυση, στο Ηλιακό Χωριό Πεύκης, στο Μαρούσι, στην Νέα Ερυθραία, στο Αιγάλεω και στην Άνω Νεάπολη Νίκαιας.
2005 – Οδυσσέας Δημητριάδης. Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1908 στο Μπατούμι της Ρωσίας (σήμερα στη Γεωργία), από Πόντιους γονείς. Ο πατέρας του, Αχιλλέας, ήταν έμπορος και είχε καταγωγή από την Τραπεζούντα, ενώ η μητέρα του Καλλιόπη Ευφραιμίδη ασχολούνταν με τα οικιακά. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από νεαρή ηλικία, σπουδάζοντας βιολί, πιάνο και μουσική σύνθεση στην Τιφλίδα (1930), και διεύθυνση ορχήστρας στο Ωδείο Λένινγκραντ (1936). Το 1934 γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Μητρόπουλο στον οποίο εξέφρασε την επιθυμία του να μετακομίσει στην Ελλάδα με το πέρας των σπουδών του. Ωστόσο η απάντηση του Μητρόπουλου τον έπεισε να μείνει στη Σοβιετική Ένωση.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1937, ανέλαβε αρχιμουσικός και διευθυντής της όπερας του Μπαλέτου της Τυφλίδας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1965. Παράλληλα, την περίοδο 1947–1952 υπήρξε αρχιμουσικός της Κρατικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Γεωργίας και αργότερα από το 1965 έως το 1973 αρχιμουσικός της Ορχήστρας του Θεάτρου Μπολσόι. Το 1980 η σοβιετική κυβέρνηση τον όρισε επίσημο αρχιμουσικό των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1980. Τελικά το 1994 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου συχνά εμφανιζόταν σε παραστάσεις που πραγματοποιούνταν στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Πέθανε στην Τιφλίδα στις 28 Απριλίου 2005.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
AgrinioStories | Επιμέλεια Λ.Τ
