...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
20 Ιουνίου 2025 |
Είναι η 170η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 195 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:02 – Δύση ήλιου: 20:50 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 48 λεπτά
🌗 Σελήνη 23.8 ημερών
Χρόνια πολλά στον Κάλλιστο|
Γεγονότα
1824 – Οι Τούρκοι καταστρέφουν τα Ψαρά. Η δράση των Ψαριανών εξόργισε το Σουλτάνο, που αποφάσισε να καταστρέψει το νησί. Τη πρόθεση του Σουλτάνου και τις προετοιμασίες του Οθωμανικού στόλου, το 1824, έμαθαν οι Ψαριανοί και ειδοποίησαν επανειλημμένως την ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα τους Υδραίους ζητώντας ενισχύσεις για την αντιμετώπιση του εχθρικού στόλου. Παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση αδράνησε και ενισχύσεις δεν εμφανίστηκαν στα Ψαρά. Η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης και των Υδραίων για ουσιαστική βοήθεια προς τους Ψαριανούς είχε να κάνει με τις αντιζηλίες και τους ανταγωνισμούς μεταξύ των τριών νησιών.
Στα Ψαρά τότε βρίσκονταν 7.000 ντόπιοι και 23.000 πρόσφυγες από τη Χίο, τη Μικρά Ασία και αλλού. Οι στρατιωτικές δυνάμεις έφταναν τις 3.000 (1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1.027 Μακεδόνες και Θεσσαλοί υπό τον Ιωάννη Τσόντζα που είχαν πάει για να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού). Οι Ψαριανοί είχαν κάνει οχυρώσεις στις ακτές τις οποίες πίστευαν ότι θα χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι για να αποβιβασθούν. Στις 8 Ιουνίου είχαν συγκεντρωθεί οι παράγοντες του νησιού και είχαν αποφασίσει να πολεμήσουν στη ξηρά και για το λόγο αυτό μετέφεραν τα κανόνια από τα πλοία τους σε διάφορα σημεία στη στεριά και αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων τους, για να εμποδίσουν όσους τυχόν θα ήθελαν να φύγουν.
Στις 16 Ιουνίου εμφανίστηκαν στο νότιο μέρος του νησιού, στον κάβο του Αγίου Γεωργίου, 15 τουρκικά πλοία για να κατασκοπεύσουν τις θέσεις των αμυνόμενων αλλά έφυγαν αφού δέχτηκαν πυρά από τους Ψαριανούς. Τότε οι Ψαριανοί ειδοποίησαν εκ νέου την ελληνική κυβέρνηση για να στείλει άμεσα τον ελληνικό στόλο και εφόδια. Στις 17 Ιουνίου 1824 το Εκτελεστικό απάντησε στους Ψαριανούς ότι ο στόλος είχε ξεκινήσει τη προηγούμενη ημέρα και ότι θα είχε ήδη φτάσει στα Ψαρά. Σύμφωνα με τον Κωνσταντή Νικόδημο η απάντηση του Εκτελεστικού δεν ανταποκρινόταν στη πραγματικότητα καθώς γνώριζε ότι ο στόλος είχε εντολή να κατευθυνθεί στη Κάσο και όχι στα Ψαρά.
Στις 18 Ιουνίου οι Ψαριανοί αρνήθηκαν την πρόταση του ναύαρχου Χοσρέφ, που τους μετέφερε ο πλοίαρχος ενός γαλλικού πολεμικού, να εγκαταλείψουν το νησί και να εγκατασταθούν αλλού. Δυο μέρες αργότερα ο τουρκικός στόλος, που αποτελούνταν κατά τον Νικόδημο από τουλάχιστον 235 πλοία (ο Villeneuve στην επίσημη έκθεσή του προς τον αρχηγό της γαλλικής ναυτικής μοίρας έκανε λόγο για περίπου 180 πλοία ενώ ένας υπάλληλος του γαλλικού προξενείου της Σμύρνης ανέφερε ότι ήταν 200), προσέγγισε τα Ψαρά από το Σιγρί, της Λέσβου, και τα τουρκικά πλοία άρχισαν να πλήττουν με τα κανόνια τους τα πυροβολεία των Ψαριανών στον όρμο Κάναλο, στα βόρεια του νησιού. Στη συνέχεια τα τουρκικά στρατεύματα προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αποβιβαστούν στο σημείο. Η προσπάθεια απόβασης επαναλήφθηκε τα ξημερώματα της 21ης Ιουνίου αλλά και πάλι χωρίς επιτυχία.
Τελικά οι Τούρκοι κατάφεραν να αποβιβαστούν σε ένα διπλανό όρμο, τον όρμο Ερινό, και να εξουδετερώσουν την εκεί ελληνική φρουρά που ήταν ολιγάριθμη. Στη συνέχεια τα εν λόγω τουρκικά στρατεύματα στράφηκαν στον Κάναλο και οι αμυνόμενοι βρέθηκαν ανάμεσα σε δυο πυρά. Ύστερα από μάχες που κράτησαν αρκετές ώρες οι Τούρκοι στρατιώτες κατάφεραν να επικρατήσουν στο σημείο και άρχισε η απόβαση επιπλέον στρατιωτών στο νησί, που κατευθύνθηκαν στο νότιο μέρος του νησιού, στη Χώρα. Στο Φτελιό, που βρίσκεται στις δυτικές ακτές των Ψαρών, περίπου στο μέσο του νησιού, οι Έλληνες είχαν κανόνια τα οποία όμως ήταν τοποθετημένα προς τη θάλασσα με σκοπό να αποτρέψουν τυχόν απόβαση τουρκικών στρατευμάτων στο σημείο. Έτσι όταν οι Τούρκοι εμφανίστηκαν ξαφνικά από πίσω τους δεν πρόλαβαν να τα γυρίσουν και να τα χρησιμοποιήσουν. Παρόλα αυτά πολέμησαν με τα ελαφρά τους όπλα και στο τέλος σκοτώθηκαν ανατινάζοντας τη πυριτιδαποθήκη.
Στη συνέχεια τα τουρκικά στρατεύματα κατευθύνθηκαν στα νότια των Ψαρών και μπήκαν στη Χώρα, όπου άρχισαν να σφάζουν τους άμαχους που βρίσκονταν εκεί. Ο πρόξενος της Ρωσίας στα Ψαρά, Γ. Κομνηνός, συγκέντρωσε στο σπίτι του αρκετά γυναικόπαιδα και ύψωσε τη ρωσική σημαία προκειμένου να αποτρέψει τους Τούρκους να μπουν κάτι όμως που δεν απεφεύχθη τελικά και ο ίδιος σκοτώθηκε. Πολλοί άμαχοι προσπάθησαν να διαφύγουν με πλοιάρια όμως αρκετά από αυτά λόγω του βάρους ανατράπηκαν με αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες να πνιγούν. Γυναίκες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν για να μη τις πιάσουν αιχμάλωτες. Άλλες πήραν τα όπλα και πολέμησαν μέχρι τέλους ενώ αρκετές κατέφυγαν στο λόφο του Παλιόκαστρου όπου υπήρχαν πυροβολεία και Έλληνες στρατιώτες.
Στο Παλαιόκαστρο, που βρισκόταν νοτιοδυτικά της Χώρας, οι Έλληνες είχαν χτίσει ένα φρούριο με τείχος πέντε μέτρων γύρω από δύο εκκλησίες ενώ είχαν κατασκευάσει και δύο πυριτιδαποθήκες. Τα τουρκικά πλοία άρχισαν να πλήττουν το φρούριο με τα κανόνια τους και οι αμυνόμενοι απαντησαν. Τελικά οι Έλληνες κατάφεραν να κατεβάσουν από το φρούριο όσα γυναικόπαιδα μπόρεσαν και τα επιβίβασαν στο πλοίο του Αναγν. Τζώρτζη, που ήταν αγκυροβολημένο κάτω από το Παλαιόκαστρο. Μέσα στο φρούριο έμειναν 85 Ψαριανοί και 45 Θεσσαλομακεδόνες με τους οπλαρχηγούς Ράδο και Άγγελο ενώ αργότερα έφτασαν και άλλοι 20 στρατιώτες από άλλα μέρη καθώς και άγνωστος αριθμός γυναικών και παιδιών. Οι στρατιωτικοί αποφάσισαν να πολεμήσουν μέχρι τέλους ενώ τα γυναικόπαιδα μεταφέρθηκαν στη μεγάλη πυριτιδαποθήκη, την οποία ανατίναξε το απόγευμα της 22ας Ιουνίου, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες κατέλαβαν το φρούριο, ο Αντώνιος Βρατσάνος, γιός του Δημητρίου Βρατσάνου. Τη δεύτερη πυριτιδαποθήκη ανατίναξε ο αρχιφύλακας του κανονιοστασίου Σιδέρης.
Παράλληλα με την επίθεση στο φρούριο του Παλαιόκαστρου Τούρκοι στρατιώτες έκαναν έφοδο στις νησίδες Άγιος Νικόλαος και Δασκαλιό, στα δυτικά των Ψαρών, όπου βρίσκονταν Έλληνες στρατιώτες. Οι Τούρκοι χρειάστηκαν πέντε μέρες μέχρι να καταφέρουν να αποβιβαστούν στις νησίδες καθώς συνάντησαν μεγάλοι αντίσταση. Όταν πάτησαν στις νησίδες κατάφεραν να πιάσουν ορισμένους αιχμαλώτους τους οποίους θέλησαν να χρησιμοποιήσουν για να πείσουν όσους συνέχιζαν να πολεμούν να παραδοθούν. Όταν τελικά ένας δέχτηκε και κινήθηκε προς όσους συνέχιζαν την άμυνα σκοτώθηκε με έναν πυροβολισμό από τον οπλαρχηγό Νάνο και στη συνέχεια οι οπλαρχηγοί Μαμούνης και Βελισσάριος ανατίναξαν την πυρίτιδα.
1978 – Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει τη Θεσσαλονίκη. 35 νεκροί ο απολογισμός.
Η σεισμική δραστηριότητα ξεκίνησε στις 8 Μαΐου 1978 με ισχυρότερους προσεισμούς αυτών της 24ης Μαΐου (ώρα 02:34) με μέγεθος 5,8 Ρίχτερ και της 19ης Ιουνίου με μέγεθος 5,3 Ρίχτερ. Ο κύριος σεισμός της 20ης Ιουνίου ήταν μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, είχε εστιακό βάθος 10 χιλιομέτρων, διάρκεια 10 δευτερολέπτων και έγινε αισθητός σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία.
Υπήρξε ο πρώτος που έπληξε μεγάλο αστικό κέντρο στην Ελλάδα σε σύγχρονους χρόνους και θεωρείται η μεγαλύτερη σεισμική δραστηριότητα στη γύρω περιοχή από το 1932, όταν και σημειώθηκε ο σεισμός της Ιερισσού στη Χαλκιδική.[1] Ακολούθησε επίσης σειρά ισχυρών μετασεισμών με μεγαλύτερο εκείνο της 5ης Ιουλίου, μεγέθους 5 Ρίχτερ και με μετακινημένο επίκεντρο δυτικά της λίμνης Κορώνειας στα 7-10 χιλιόμετρα από τη πόλη. Το μέγεθος των καταστροφών που προκάλεσε, εκτιμήθηκε στο επίπεδο VIII (8) στη 12-βάθμια κλίμακα Μερκάλι, ήταν δηλαδή «καταστροφικός». Επίσης προκάλεσε συνολικά 49 θανάτους ανθρώπων,εκ των οποίων οι περισσότεροι (37) ήταν ένοικοι οκταόροφης πολυκατοικίας που κατέρρευσε στην πλατεία Ιπποδρομίου. Τραυματίστηκαν 220 άνθρωποι, ενώ χιλιάδες έμειναν άστεγοι σε όλο τον νομό Θεσσαλονίκης. Οι υλικές ζημιές, οι οποίες όμως αποκαταστάθηκαν σύντομα, έφτασαν τα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σημερινές τιμές.
Εντοπίστηκαν συνολικά 3.170 (4,5%) κτίρια με σοβαρές και επικίνδυνες βλάβες (κόκκινα), 13.918 (21,0%) κτίρια με μέσης ή και μικρής κλίμακας βλάβες (κίτρινα) και 49.071 (74,5%) κτίρια χωρίς βλάβες (πράσινα). Tην αποκατάσταση των σεισμοπαθών ανέλαβε η Υ.Α.Σ.Β.Ε. (Υπηρεσία Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων Βορείου Ελλάδας). Εντοπίστηκαν εκτεταμένες βλάβες στα μνημεία της πόλης (Ροτόντα, Αχειροποίητο κ.τ.λ.) που οφείλονταν πιο πολύ στην επιδείνωση υφισταμένων βλαβών από δεκαετίες ή και αιώνες.
Γεννήσεις
1967 – Νικόλ Κίντμαν. Αφού έκανε αρκετές εμφανίσεις στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, η Κίντμαν έκανε το ντεμπούτο της στο Hollywood στο θρίλερ Κρουαζιέρα στην Άκρη του Τρόμου (Dead Calm, 1989). Έκτοτε, η καριέρα της ηθοποιού έχει εξελιχθεί αρκετά.
Το 1999 πρωταγωνίστησε μαζί με τον τότε σύζυγό της Τομ Κρουζ, στην τελευταία ταινία του Στάνλει Κιούμπρικ, Μάτια Ερμητικά Κλειστά (Eyes Wide Shut, 1999), ενώ το 2002 απέσπασε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ, ερμηνεύοντας την Σατίν, μια χορεύτρια στο γνωστό παριζιάνικο καμπαρέ Moulin Rouge! (2001), στην ταινία με τον ομώνυμο τίτλο. Το 2003 κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Οι Ώρες (2002).
Τον ίδιο χρόνο, η Κίντμαν απέσπασε το Αστέρι της στην Οδό της Δόξας στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια. Έπειτα συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες όπως τον Άντονι Μιγκέλα, στην ταινία Επιστροφή στο Cold Mountain (Cold Mountain, 2003) και τον Λαρς Φον Τρίερ στο Dogville (2003).
Έχει συνεργαστεί με αρκετούς γνωστούς ηθοποιούς όπως με τον υποψήφιο για Όσκαρ Τζουντ Λο, στην ταινία Επιστροφή στο Cold Mountain (Cold Mountain, 2003), την βραβευμένη με Όσκαρ Μέριλ Στριπ, στην ταινία Οι Ώρες (2002), τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ στο Moulin Rouge! (2001), τον βραβευμένο με Όσκαρ Άντονι Χόπκινς στην ταινία Το Ανθρώπινο Στίγμα (Human Stain, 2003) και πολλούς άλλους. Το Νοέμβριο του 2008 έπαιξε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στο πλευρό του πολύ καλού της φίλου Χιου Τζάκμαν, στην ταινία Αυστραλία (Australia). Με τον Τζάκμαν έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν αλλά πίσω από τις κάμερες με το animation Happy Feet (2006), όπου τραγούδησαν μαζί το Kiss του Πρινς και το Heartbreak Hotel του Έλβις Πρίσλεϋ. Η Κίντμαν είναι επίσης Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF.
Το 2001 τραγούδησε με τον τραγουδιστή της ποπ Ρόμπι Γουίλιαμς την διασκευή του τραγουδιού “Something Stupid”, που είχε πρωτοτραγουδήσει ο Φρανκ Σινάτρα το 1967. Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία και έφτασε έως και την πρώτη θέση στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι παντρεμένη με τον τραγουδιστή Κιθ Ούρμπαν, με τον οποίο απέκτησε το πρώτο της παιδί (7 Ιουλίου 2008), την Σάντυ Ρόουζ Κίντμαν Ούρμπαν. Επίσης, έχει δύο υιοθετημένα παιδιά με τον πρώην σύζυγό της Τομ Κρουζ, την Ιζαμπέλα και τον Κόνορ.
Θάνατοι
1929 – Εμμανουήλ Μπενάκης. Γεννήθηκε το 1843 στην Ερμούπολη της Σύρου και ήταν γιος του – γεννημένου στη Χίο- Αντωνίου Μπενάκη και της Λώξη Μάξιμου. Ακολούθησε εμπορικές σπουδές στο Μάντσεστερ και εν συνεχεία εγκαταστάθηκε, το 1865, στην Αίγυπτο, όπου και ασχολήθηκε με την εμπορία βάμβακος. Αφού εργάστηκε σε διάφορους εμπορικούς οίκους, ίδρυσε μαζί με τον αδελφό του, Λουκά, δικό του εμπορικό οίκο. Μετά τον γάμο του με την Βιργινία Χωρέμη ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον εμπορικό οίκο “Χωρέμης – Mellor και Σία”, επικεφαλής του οποίου ήταν ο αδελφός της, με τον οποίο στη συνέχεια ίδρυσαν τον εμπορικό οίκο “Χωρέμης, Μπενάκης και Σία”.
Εν συνεχεία, ο οίκος μετονομάστηκε σε “Χωρέμης, Μπενάκης, Κότσικας και Σία”, ύστερα από την σύναψη συγγένειας, μέσω της εγγονής του, με τον μεγαλέμπορο Θεόδωρο Κότσικα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του Επιμελητηρίου της Αλεξάνδρειας καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας (1901 – 1911). Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς θητείας του μετέφερε τα γραφεία του Ε.Κ.Α. στο κτίριο που βρίσκονται ακόμα και σήμερα και αναβάθμισε τα παροικιακά ιδρύματα.
Το 1910 εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Κηφισιάς στην Αθήνα. Εκεί συνδέθηκε με στενή φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με το κόμμα του οποίου έθεσε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 1910 (Αυγούστου) κατά τις οποίες εξελέγη βουλευτής Αττικής. Επανεξελέγη στην ίδια περιφέρεια στις εκλογές του 1910 (Νοεμβρίου και, ως βουλευτής Αττικοβοιωτίας, στις εκλογές του 1912. Τον Ιανουάριο του 1911 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του νεοσύστατου υπουργείου Γεωργίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας και εν συνεχεία το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, στο οποίο παρέμεινε μέχρι τον Μάϊο του 1912. Το 1914 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων.
Κατά τη διάρκεια των Νοεμβριανών συνελήφθη, διαπομπεύθηκε και φυλακίστηκε. Ειδικότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 1916, με το παλιό ημερολόγιο, η οικία, στην διασταύρωση των οδών Κουμπάρη και Βασιλίσσης Σοφίας, δέχθηκε επίθεση από σώμα επιστράτων με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν. Συνέπεια της εισβολής των επιστράτων ήταν η λεηλασία της οικίας του. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στους στρατώνες του Ιλισσού έγινε αποδέκτης βίαιων προπηλακισμών ενώ παρολίγον γλίτωσε από το λιντσάρισμα. Μετά την απελευθέρωσή του τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ εν συνεχεία φυλακίστηκε παραμένοντας στις φυλακές Αβέρωφ για 41 ημέρες. Το 1920 εξορίστηκε αρχικά στη Νίκαια και έπειτα στο Παρίσι, απ’ όπου επέστρεψε το 1924.
Πραγματοποίησε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο ενώ δώρισε σημαντικά ποσά για την ίδρυση κοινωφελών ιδρυμάτων. Το 1908 και το 1909 ίδρυσε το «Μπενάκειο Κοινοτικό Συσσίτιο» και το «Μπενάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων». Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Μπενάκειου Παιδικού Ασύλου, του Κολλεγίου Αθηνών, ένα κτίριο του οποίου φέρει το όνομά του, της Μπενακείου Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων καθώς και του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου. Στις 8 Απριλίου του 1927 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης, τον ανακήρυξε Εθνικό Ευεργέτη. Υπήρξε από τους πρώτους οικιστές της Κηφισιάς, όπου διατηρούσε σημαντικές εκτάσεις. Απεβίωσε στις 20 Ιουνίου 1929 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 20η Ιουνίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
