...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 19 Οκτωβρίου 2025 |
Είναι η 292η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 73 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:37 – Δύση ήλιου: 18:42 – Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 5 λεπτά
🌘 Σελήνη 27.6 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Κλεοπάτρα, Κλειώ, Πάτρα, Πατρούλα,
Φήλιξ, Φίληξ, Φίλιξ, Φίληκα, Φίληξα και Φιλήκη |
Γεγονότα
1964 – Το λαϊκό ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη «Άξιον Εστί» σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Ρεξ της Αθήνας. Το μουσικό έργο – μνημείο του ελληνικού πολιτισμού, έκανε πρεμιέρα στο θέατρο REX.
Το «πάντρεμα» των δύο σπουδαίων Ελλήνων, του Οδυσσέα Ελύτη (στιχουργός) με τον Μίκη Θεοδωράκη (συνθέτης) θα φέρει μεγαλειώδη αποτελέσματα. Από κοντά και οι επίσης ξεχωριστοί Μπιθικώτσης, Κατράκης και Δημητρίεφ θα δώσουν ξεχωριστό «χρώμα» στην ιστορική βραδιά. Το θέατρο είναι κατάμεστο, ενώ το άγχος και η αγωνία όλων ήταν στο αποκορύφωμα, αφού δεν ήξεραν κατά πόσο θα άρεσε η παρουσίαση του έργου στο κοινό. Ωστόσο, η υποδοχή του ελληνικού κοινού ήταν ιδιαίτερα θερμή και η αγωνία των συντελεστών έδωσε τη θέση στην ικανοποίηση.
Ο Ελύτης στα παρασκήνια πήγαινε πάνω-κάτω. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο Θεόδωρος Δημήτριεφ (ερμηνεία), σφιγμένοι. Ο Μάνος Κατράκης (αφήγηση) υπερσυγκινημένος, απήγγειλε με στόμφο. Το « Άξιον Εστί » είχε κερδίσει τις εντυπώσεις όλων και σύντομα ο δίσκος θα γινόταν ανάρπαστος! Ο Μίκης Θεοδωράκης επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, αφού γνωρίζει πώς να «πιάνει» το λαϊκό αίσθημα. Τέλος να προσθέσουμε ότι το Άξιον Εστί ήταν μια ποιητική σύνθεση που γράφτηκε το 1959. Εν πολλοίς ήταν αυτό που χάρισε στον δημιουργό του Οδυσσέα Ελύτη το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979,
1980 – Η Ελλάδα επιστρέφει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, από το οποίο αποχώρησε το 1974, μετά την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο. Στις 14 Αυγούστου του 1974 η οικουμενική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά τον Αττίλα 2.
Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του….»
Έξι χρόνια αργότερα και 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων «Τας» μεταδίδει: «Η Ελλάδα ενέδωσε στις πιέσεις των Αμερικανών».
Στο εσωτερικό μέτωπο, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ εκφράζουν την πλήρη και έντονη αντίθεσή τους στην επανένταξη της χώρας μας στις δομές της Ατλαντικής Συμμαχίας και διοργανώνουν μαχητικά συλλαλητήρια. Ήταν η εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Γεννήσεις
1931 – Τζον Λε Καρέ. Ψευδώνυμο του Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνγουελ (1931–2020), υπήρξε ο συγγραφέας που μετέτρεψε το κατασκοπικό μυθιστόρημα σε υψηλή λογοτεχνία. Γεννημένος στο Πουλ της Αγγλίας, μεγάλωσε σε ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον, σπούδασε γλώσσες στη Βέρνη και την Οξφόρδη και εργάστηκε στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες MI5 και MI6. Από αυτή την εμπειρία άντλησε τη ρεαλιστική ματιά που χαρακτήρισε όλο του το έργο.
Η συγγραφική του πορεία ξεκίνησε το 1961 με το Call for the Dead, όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο εμβληματικός πράκτορας Τζορτζ Σμάιλι. Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε με Ο άνθρωπος που γύρισε από το κρύο (1963), ένα σκοτεινό, αντι-ηρωικό πορτρέτο της κατασκοπείας του Ψυχρού Πολέμου, που μεταφέρθηκε επιτυχώς στον κινηματογράφο. Μετά την αποκάλυψη του διπλού πράκτορα Κιμ Φίλμπι, ο λε Καρέ αποχώρησε από τη διπλωματική υπηρεσία και αφοσιώθηκε στη συγγραφή.
Η «τριλογία του Σμάιλι» – Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (1974), Ο έντιμος μαθητής (1977) και Οι άνθρωποι του Σμάιλι (1980) – καθιέρωσε οριστικά τη φήμη του. Στα επόμενα έργα του, όπως Η μικρή τυμπανίστρια (1983), Η ρωσική εστία (1989), Ο επίμονος κηπουρός (2001) και Νο 1 καταζητούμενος (2008), εξερεύνησε τη διαφθορά, την πολιτική εξουσία και το ηθικό κόστος της κατασκοπείας.
Μέχρι το τέλος της ζωής του, με έργα όπως Η κληρονομιά των κατασκόπων (2017) και Ο έντιμος άνθρωπος (2019), παρέμεινε ενεργός, οξυδερκής και πολιτικά παρών. Πέθανε το 2020 στην Κορνουάλη, αφήνοντας πίσω του ένα σώμα έργου που συνδύασε το μυστήριο με τη βαθιά ανθρώπινη και πολιτική παρατήρηση.
Θάνατοι
1909 – Τσέζαρε Λομπρόζο. Ο Τσέζαρε Λομπρόζο γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1835 στη Βερόνα. Καταγόταν από εβραϊκή ευκατάστατη οικογένεια. Το 1852 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Παβίας, τις οποίες τελείωσε το 1858. Την περίοδο του Αυστρο-ιταλικού πολέμου του 1859 υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός.
Το 1866 έγινε λέκτορας του Πανεπιστημίου της Παβίας και αργότερα έγινε καθηγητής ψυχολογίας και ιατροδικαστικής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και μετέπειτα στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο.
Αργότερα, ο Λομπρόζο έγινε διευθυντής στο άσυλο του Πεζάρο, γεγονός που αποδείχθηκε μια θαυμάσια και εποικοδομητική εμπειρία γι’ αυτόν. Εκείνη την περίοδο ετοίμασε και παρουσίασε στις αρμόδιες υπουργικές αρχές μια πρόταση που αφορούσε την ίδρυση ασύλων για διανοητικά διαταραγμένα άτομα που είχαν διαπράξει έγκλημα και για επικίνδυνα διανοητικά διαταραγμένα άτομα.
Στις 10 Απριλίου του 1870 παντρεύτηκε τη Νίνα ντε Μπενεντέτι και απέκτησαν πέντε παιδιά. Το δεύτερο παιδί του, η Τζίνα Λομπρόζο, έγραψε αργότερα τη βιογραφία του. Πέθανε το 1909 σε ηλικία 74 ετών.=
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 19η Οκτωβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
