Συνέβη 4 Δεκεμβρίου στην Ελλάδα και τον κόσμο

4 Δεκεμβρίου 2023

Είναι η 338η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 27 ημέρες για τη λήξη του
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:24 – Δύση ήλιου: 17:05 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 41 λεπτά
🌗  Σελήνη 21.4 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Βαρβάρα, Ρούλα, Ρίτσα, Βαρβάρω, Βαρβαρούλα, Βαρβαρίτσα, Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα και Σεραφειμίτσα.

Γεγονότα

1913 – Υπογράφεται στη Φλωρεντία από τις Μεγάλες Δυνάμεις το ομώνυμο πρωτόκολλο, με το οποίο καθορίζονται τα σύνορα του νεοδημιουργηθέντος αλβανικού κράτους. Στους όρους του περιλαμβάνεται και η απόδοση της Βορείου Ηπείρου (περιοχές Χειμάρρας, Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Τεπελενίου και Αργυροκάστρου) από την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία), θέτουν ως μοναδικό κριτήριο γι’ αυτή τους την απόφαση τη γλώσσα.
Η Διάσκεψη του Λονδίνου είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία της Ιταλίας, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο παραχώρησε την περιοχή της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία. Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα, αλλά τελικά το απεδέχθη.
Αν και η Ελλάδα κατέκτησε την περιοχή κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, απωθόντας τις οθωμανικές δυνάμεις από όλη την περιοχή της Ηπείρου, συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Η Ελλάδα ήθελε να εντάξει ως μέρος της οριστικά την Βόρειο Ήπειρο, ωστόσο μεταξύ άλλων η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία ήταν αντίθετες με αυτό και επιθυμούσαν να προσαρτηθεί η περιοχή στο νεοσύστατο τότε Πριγκιπάτο της Αλβανίας, όπου και τελικά έγινε μετά από απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Η εκκένωση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1914. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκε προσωρινή ελληνική αυτονομιστική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Γεώργιο Χριστάκη-Ζωγράφου. Τον επόμενο μήνα, η Αλβανία προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο της περιοχής.

1944 – Διοργανώνεται μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα για τα θύματα της 3ης Δεκεμβρίου 1944. Ακολουθούν νέα επεισόδια και συμπλοκές, με 40 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Το ίδιο βράδυ, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του, αλλά μεταπείστηκε από τους Άγγλους και παρέμεινε στη θέση του. Η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει με το μέρος του ΕΛΑΣ, που έλεγχε σχεδόν όλη την Αθήνα, εκτός από το κέντρο της πρωτεύουσας. Οι δυνάμεις του ανέρχονταν σε περίπου 20.000 άνδρες (10.000 μάχιμους και άλλους τόσους εφεδρικούς). Η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορούσε να υπολογίζει σε περίπου 10.000 μάχιμους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και οι άνδρες της εμπειροπόλεμης 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας, που είχε έλθει με δάφνες από το Ρίμινι με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο (θείο του υπουργού Οικονομικών και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου) και φυσικά στη βρετανική δύναμη υπό τον υποστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι, που ήταν και η καλύτερα εξοπλισμένη απ’ όλους τους εμπλεκόμενους και αριθμούσε γύρω στους 5.000 άνδρες.
«Μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν να ήσουν σε κατακτημένη πόλη, όπου γίνεται μία τοπική εξέγερση» τηλεγραφεί στον Σκόμπι ο βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ, που δεν διανοείτο ότι θα έχανε την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας. Την είχε κερδίσει με σκληρά παζάρια από τον Στάλιν στην περίφημη «Συμφωνία των Ποσοστών», που υπογράφτηκε στη Μόσχα στις 9 Οκτωβρίου, τρεις μέρες πριν από την αναχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Από την πλευρά του, ο σοβιετικός ηγέτης τήρησε το λόγο του, αποφεύγοντας να κατηγορήσει τον Τσόρτσιλ για ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, όπως έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά δεν αποθάρρυνε την ηγεσία του ΚΚΕ, που δεν γνώριζε το «παζάρι της Μόσχας» και πίστευε βάσιμα σε συντροφική βοήθεια.

1971 – Το Καζίνο του Μοντρέ φλέγεται από ένα πυροτέχνημα που πέταξε κάποιος κατά τη διάρκεια συναυλίας του Φρανκ Ζάπα. Το περιστατικό εμπνέει τους Deep Purple, που γράφουν το πιο γνωστό κομμάτι τους «Smoke on the Water». Στις 4 Δεκεμβρίου 1971 τα μέλη του συγκροτήματος βρίσκονταν στο Μοντρέ της Ελβετίας για να ηχογραφήσουν τα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ. Την ίδια μέρα, ο μεγάλος Φρανκ Ζάππα έδινε συναυλία στο Καζίνο της πόλης με το συγκρότημά του Mothers of Invention. Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του τραγουδιού King Kong, εκτοξεύθηκε από τη μεριά των θεατών ένα βεγγαλικό. Βρήκε στην εύφλεκτη οροφή της αίθουσας και αμέσως όλο το κτιριακό συγκρότημα του Καζίνο τυλίχθηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς.
Ευτυχώς, δεν υπήρξαν θύματα, παρά μόνο λίγοι ελαφρά τραυματίες. Οι καταστροφές ήταν μεγάλες και υπολογίστηκαν σε 12 εκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένου και του μουσικού εξοπλισμού του Φρανκ Ζάππα. Τα μέλη των Deep Purple από το ξενοδοχείο τους έβλεπαν τον καπνό από το φλεγόμενο Καζίνο να ανεβαίνει πάνω στη λίμνη. Ο Ρίτσι Μπλάκμορ σκάρωσε τις πρώτες νότες του τραγουδιού και ο μπασίστας Ρότζερ Γκλόβερ έριξε την ιδέα να του δώσουν τον τίτλο Smoke on the Water. Οι στίχοι γράφτηκαν αργότερα.

1980 – Κατά τη διάρκεια ληστείας σε σούπερ μάρκετ σκοτώνεται σε ηλικία 69 ετών ο Στέφαν Βαλασίεβιτς, ο οποίος υπήρξε… νικήτρια των 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1932, καθώς αγωνίστηκε ως γυναίκα με το όνομα Στέλα Γουόλς, ξεγελώντας τους διοργανωτές. Η νεκροψία έδειξε ότι είχε ανδρικά γεννητικά όργανα και δεν υπήρξε ποτέ γυ­ναίκα. Το εύρημα της νεκροψίας επιβεβαίωσε τις υποψίες κάποιων συναθλητών της και ήγειρε αμφιβολίες για τη νομιμότητα των επιδόσεων και των μεταλλίων της. Όμως, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δεν ασχολήθηκε με την περίπτωσή της, καθώς δεν ευνοεί τη διενέργεια τεστ για τον προσδιορισμό του φύλου. Κατά τη διάρκεια της αθλητικής καριέρας της/ου πέτυχε 51 πολωνικά ρεκόρ, 18 παγκόσμια και 8 ευρωπαϊκά. Μετά την απόσυρσή της/ου από τους στίβους παρέμεινε στις ΗΠΑ και βοήθησε νεαρούς αθλητές στις ΗΠΑ, κυρίως πολωνικής καταγωγής και διοργάνωνε αγώνες.

1980 – Ο Τζίμι Πέιτζ, ο Ρόμπερτ Πλαντ και ο Τζον Πολ Τζόουνς ανακοινώνουν την απόφασή τους να μην ξαναδημιουργήσουν τους «Led Zeppelin», εξαιτίας του θανάτου του ντράμερ του συγκροτήματος Τζον Μπόναμ.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1980, ο βοηθός του συγκροτήματος, Ρεξ Κινγκ, παρέλαβε με το αυτοκίνητο του τον Τζον Μπόναμ με τελικό προορισμό τα “Bray Studios”. Στη διαδρομή, ο Μπόναμ ήπιε τέσσερις τετραπλές μερίδες βότκα, ενώ συνέχισε να πίνει κατά τη διάρκεια της πρόβας. Μετά την πρόβα, συνέχισαν στο σπίτι του κιθαρίστα Τζίμι Πέιτζ, όπου και ο Μπόναμ αποκοιμήθηκε μετά από μεγάλες δόσεις αλκοόλ. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, ο Τζον Πωλ Τζόουνς βρήκε τον Μπόναμ νεκρό. Η αιτία θανάτου, ήταν αναρρόφηση εμετού, κατά τη διάρκεια του ύπνου του, ενώ δε βρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες στο αίμα του. Η περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, η οποία είχε προγραμματισθεί για τον Οκτώβριο του 1980 αναβλήθηκε, παρ’ όλες τις φήμες για αντικατάσταση του Μπόναμ. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1980, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ανακοίνωσαν την οριστική διάλυση των Led Zeppelin.

1996 – Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. δηλώνει ότι ο ελληνικός εναέριος χώρος δεν εκτείνεται πέρα των 6 ναυτικών μιλίων. Η αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας είναι έξι ναυτικά μίλια από της ακτές της (ηπειρωτικές και νησιωτικές), οπότε και ο εναέριος χώρος της θα έπρεπε να ταυτίζεται, σύμφωνα με τα διεθνώς κρατούντα. Όμως, με το προεδρικό διάταγμα της 18ης Σεπτεμβρίου 1931 της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου η Ελλάδα όρισε τον εναέριο χώρο της στα 10 ναυτικά μίλια, σε μία εποχή που η αιγιαλίτιδα ζώνη ήταν μόλις 3 ν.μ. (Στα 6 ν.μ θα οριστεί το 1936). Η έκταση του ελληνικού εναερίου χώρους στα 10 ν.μ. επαναβεβαιώθηκε από το ελληνικό κράτος και το 1988 με την κύρωση του κώδικα αεροπορικού δικαίου (Ν.1815 της 11ης Νοεμβρίου 1988).
Όλες οι χώρες, από τότε μέχρι σήμερα σέβονται αυτό το «ελληνικό παράδοξο», όπως έχει χαρακτηρισθεί, εκτός από την Τουρκία. Η γείτων μέχρι το 1974 δεν είχε κι αυτή εγείρει καμία αμφισβήτηση του καθεστώτος των 10 ναυτικών μιλίων. Από τότε διαρκώς αμφισβητεί το εύρος του εναερίου χώρου από τα 6 στα 10 ναυτικά μίλια και με την πάροδο του χρόνου τον παραβιάζει όλο και περισσότερο με τα πολεμικά της αεροπλάνα, καθώς τον θεωρεί διεθνή εναέριο χώρο.
Πολλές φορές οι τουρκικές παραβιάσεις αφορούν και το εύρος των έξι μιλίων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, στο πλαίσιο της πολιτικής των «γκρίζων ζωνών», ενώ ακόμη τα αεροπλάνα της προβαίνουν σε υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.

Η Ελλάδα από την πλευρά της απορρίπτει τους τουρκικούς ισχυρισμούς και προβάλλει τρία επιχειρήματα:

• • Η άσκηση κυριαρχίας στον εναέριο χώρο μέχρι τα 10 ν.μ. είναι απόλυτα νόμιμη, αφού δεν υπερβαίνει τα 12 ν.μ, που ορίζει το δίκαιο της θάλασσας ως ανώτατο όριο της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εθνικού εναερίου χώρου, σύμφωνα και με το νομικό επιχείρημα «εκ του μείζονος το έλασσον» (argumentum a majori ad minus), δηλαδή όταν το δίκαιο επιτρέπει το μείζον έπεται ότι πολύ περισσότερο επιτρέπει και το έλασσον.
  • Η Τουρκία για σχεδόν 44 χρόνια αποδεχόταν το εύρος των 10 ν.μ του ελληνικού εναέριου χώρου χωρίς ουδεμία διαμαρτυρία ή αμφισβήτηση, γεγονός που θεμελιώνει σιωπηρή αποδοχή του κατά το διεθνές δίκαιο.
  • Έχει προβεί σε γνωστοποίηση της νομοθεσίας της.

Γεννήσεις

1866 – Βασίλι Καντίνσκι (ή Καντίνσκυ) (ρωσικά: Василий Васильевич Кандинский, γερμανικά: Wassily Kandinsky, Μόσχα, 16 Δεκεμβρίου 1866 – Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 13 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης τέχνης. Έλαβε μέρος σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης εισάγοντας τις δικές του καινοτομίες και μία νέα αντίληψη για τη ζωγραφική, καταγράφοντας ένα πλούτο θεωριών και ιδεών στην πραγματεία Για το πνευματικό στην τέχνη.
Η ζωγραφική του είναι απαλλαγμένη από κάθε πρόθεση να μιμηθεί ή έστω να ανακαλέσει τη φύση, έχει μια ελευθερία που λίγοι ζωγράφοι εξέφρασαν πριν από αυτόν. Προτρέπει τον θεατή να παραμερίσει κάθε άλλη σκέψη και να αφεθεί εντελώς σε αυτές τις συνθέσεις σχημάτων, σε αυτούς τους συνδυασμούς χρωμάτων, η αρμονία των οποίων είναι αποτέλεσμα μακράς και σχολαστικής δουλειάς.
Ο Καντίνσκι παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής και σχεδίου όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του,
Άντλησε έμπνευση από τη μουσική στα έργα του. Υποστήριξε ότι, όταν έβλεπε το χρώμα, άκουγε μουσική. Έκανε σύνδεση συγκεκριμένων χρωμάτων με ιδιαίτερα μουσικά όργανα π.χ. το κίτρινο…με την τρομπέτα. Το κόκκινο με το τύμπανο και το μπλε με το τσέλο ή το κοντραμπάσο.
«Το χρώμα είναι το πληκτρολόγιο, τα μάτια οι αρμονίες, η ψυχή το πιάνο με πολλές χορδές. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που παίζει, πατώντας το ένα ή το άλλο πλήκτρο, για να προκαλέσει δονήσεις στην ψυχή»

1875 – Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Καταγόταν από γερμανική οικογένεια και γεννήθηκε ως René Karl Wilhelm Johann Josef Maria Rilke στην Πράγα. Τα παιδικά του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από ανησυχία. Έζησε σε μια ταραγμένη εποχή τα χρόνια της νεότητάς του – θρησκευτικές διαμάχες, ηθική κατάπτωση, παγκόσμια αναστάτωση. Οι πρώτες αυτές παιδικές μνήμες ήταν και το πρώτο υλικό για το κατοπινό έργο του. Ήταν ακόμη η αιτία που τον έσπρωξε να περιπλανηθεί σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη, από την Ιταλία και Γαλλία έως τη Ρωσία.
Ο πατέρας του, Γιόζεφ Ρίλκε (Josef Rilke, 1838-1906), έγινε ανώτερος υπάλληλος στους σιδηροδρόμους μετά από μια ανεπιτυχή στρατιωτική σταδιοδρομία. Η μητέρα του, Sophie (“Phia”) Entz (1851-1931), καταγόταν από μια ευκατάστατη οικογένεια βιομηχάνων της Πράγας, τους Entz-Kinzelbergers, οι οποίοι κατοικούσαν σε ένα μέγαρο στην οδό Herrengasse (Panská) 8, όπου ο μικρός Ρενέ μεγάλωσε. Ο γάμος των γονέων του έγινε το 1884. Η σχέση μεταξύ της Phia και του μοναδικού γιου της βαρυνόταν από το παρατεταμένο πένθος της για τη μεγαλύτερη κόρη της. Οι γονείς του τον πίεσαν να ακολουθήσει σταδιοδρομία στρατιωτική. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή του Ζανκτ Πλέτεν (Sankt Ploeten) της Αυστρίας για μια πενταετία (1886 – 1891), και εγκατέλειψε λόγω ασθένειας. Το 1895 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα, όπου σπούδασε γερμανική λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης και φιλοσοφία. Το 1896 εγκαταστάθηκε στο Μόναχο.
Το 1892 άρχισε να συμμετέχει σε φιλολογικούς κύκλους της Πράγας. Την εποχή αυτή χρονολογούνται και οι πρώτες ποιητικές συλλογές του. Επηρεάστηκε από τo ύφος του Δανού ποιητή Γενς Πέτερ Γιάκομπσεν (Jacobsen, 1847 – 1885) και του Βέλγου δραματουργού Μωρίς Μαίτερλινκ (Maeterlinck, 1862 – 1949), από το χριστιανικό υπαρξισμό του Σαίρεν Κίρκεγκωρ (Kierkegaard, 1813 – 1855), τον Ωγκύστ Ροντέν και την ψυχανάλυση του Σίγκμουντ Φρόυντ και μαζί με τον Αυστριακό ποιητή και δραματουργό Ούγκο φον Χόφμανσταλ και τον λυρικό Γερμανό ποιητή Στέφαν Γκεόργκε αποτελούν την τριάδα της νεωτεριστικής ποίησης στην Κεντρική Ευρώπη. Ιδιαίτερα όμως ο γαλλικός ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική και ο συμβολισμός στην ποίηση διαμόρφωσαν το στίχο του.
Το 1899 και το 1900 ταξίδεψε στη Ρωσία και συνάντησε τον Λέοντα Τολστόι. Τα δύο αυτά ταξίδια του στη Ρωσία του ενέπνευσαν “Το Βιβλίο των Ωρών” (Das Stundenbuch, 1900 – 1904). Την εποχή αυτή έγραψε και “Το τραγούδι της αγάπης και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε. Έγινε γραμματέας του Ροντέν από το 1905 μέχρι το 1906. Αφού διακόπηκε η σχέση του με το διάσημο γλύπτη, ταξίδεψε στη Γερμανία και στην Ιταλία.
Η φιλία του με τον Ροντέν, η ζωή του Παρισιού, ο γάμος του τον Απρίλιο του 1901 με τη νεαρή γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ από τη Βρέμη διαμόρφωσαν μια μυστικιστική διάθεση στη δεύτερη περίοδο της ποίησής του. Στα Νέα Ποιήματα (1907 – 1908) διαφαίνεται μια μεταφυσική ανησυχία μπροστά στο μυστήριο της δημιουργίας και του σύμπαντος. Το 1910 ο Ρίλκε ταξίδεψε στη Δαλματία, στη Βόρεια Αφρική και στην Αίγυπτο. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε στο Μόναχο. Τότε δημοσίευσε και τα αριστουργήματά του Ελεγείες του Ντουίνο (Duineser Elegien, 1911 – 1922), που άρχισε να γράφει κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Πύργο του Ντουίνο της Δαλματίας, κοντά στη Τεργέστη, και τα Σονέτα στον Ορφέα (Sonette an Orpheus, 1922). Με τα δυο αυτά του έργα, με τον πλούσιο λυρισμό τους, το υμνητικό ύφος και την όρεξη για ζωή, ο Ρίλκε έφθασε στο αποκορύφωμα του ποιητικού του έργου.
Το μυθιστόρημα “Οι Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε” (Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge, 1910), που άρχισε να το γράφει στη Ρώμη το 1904, “μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρόδρομος της γραφής των Υπαρξιστών”. Το 1929 δημοσιεύθηκε το πολύ ενδιαφέρον έργο του, που διαβάστηκε κι αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους νέους, Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή (Briefe an einem jungen Dichter). Η πλούσια αλληλογραφία του Ρίλκε περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για το έργο του. Πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1926 από λευχαιμία στο Βαλμόν της Ελβετίας.

1963 – Σεργκέι Μπούμπκα (ρωσικά: Сергей Назарович Бубка‎, ουκρανικά: Сергій Назарович Бубка‎, γεννήθηκε 4 Δεκεμβρίου 1963) είναι Σοβιετικός, μετέπειτα Ουκρανός επικοντιστής που θεωρείται ως ο κορυφαίος στο αγώνισμά του, και από τους καλύτερους στη σύγχρονη ιστορία του κλασικού αθλητισμού. Εκπροσωπούσε τη Σοβιετική Ένωση πριν τη διάλυσή της το 1991.
Ο Μπούμπκα έχει κατακτήσει 6 συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Στίβου, ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς και έχει σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ άλματος επί κοντώ 35 φορές (17 ανοικτού και 18 κλειστού στίβου), τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο αθλητή στίβου. Είναι ο πρώτος που πέρασε τα 6 μέτρα το 1994.
Κατέχει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών με 6,14 μέτρα σε ανοικτό στίβο από τις 31 Ιουλίου 1994 στο Σεστριέρε της Ιταλίας μετά από το παγκόσμιο ρεκόρ των 6,21 μέτρων του Άρμαντ Ντουπλάντις.
Στον κλειστό στίβο κατέχει την τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από τα 6,19 (7/3/22 Βελιγράδι) του Άρμαντ Ντουπλάντις και τα 6,16 μέτρα του Γάλλου Ρενό Λαβιλενί (επετεύχθη στις 15 Φεβρουαρίου 2014). Το άλμα του Μπούμπκα ήταν στα 6,15 μέτρα και σημειώθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1993 στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας.

Θάνατοι

1993 – Φρανκ Ζάπα. Ιδιοφυής μουσικός, ίσως ο πιο ολοκληρωμένος συνθέτης που ανέδειξε η ροκ μουσική. Συνθέτης, πολυοργανίστας και ακούραστα εφευρετικός σολίστας – ειδικά στην ηλεκτρική κιθάρα -, διακεκριμένος υπερασπιστής των προσωπικών ελευθεριών, χιουμορίστας, συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο αναγεννησιακός Φρανκ Ζάπα πάντρεψε στην μουσική του με τρόπο μοναδικό τις επιρροές του από συνθέτες της λόγιας μουσικής πρωτοπορίας (Εντγκάρ Βαρέζ, Ιγκόρ Στραβίνσκι) με την αμερικάνικη λαϊκή μουσική (ροκ, τζαζ, ριθμ εντ μπλουζ, ντου-γουόπ) και την εμπλούτισε με στίχους δηκτικής κοινωνικής σάτιρας. Πολυγραφότατος κυκλοφόρησε πάνω από 60 δίσκους,ενώ μετά τον θάνατό του η οικογένεια του συνεχίζει να τροφοδοτεί την δισκογραφία με ακυκλοφόρητο υλικό του, που φαίνεται να είναι τεράστιο και δεν γνωρίζει κανείς πότε θα ολοκληρωθεί.
Ο Φρανκ Βίνσεντ Ζάπα γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1940 στη Βαλτιμόρη από γονείς μετανάστες από την Σικελία και μεγάλωσε στο Λάνκαστερ της Καλιφόρνιας. Από μικρός είχε έφεση στην μουσική. Στα 15 του άκουσε ένα έργο του Βαρέζ το οποίο είχε γραφεί μόνο για κρουστά και ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που ήθελε να μιλήσει στο συνθέτη από το τηλέφωνο. Την εποχή εκείνη γνωρίστηκε με τον Ντον Φαν Βλιτ τον κατοπινό Κάπτεν Μπίφχαρτ, με τον οποίο συνεργάστηκε σε κάποια από τα επόμενα έργα του.
Ύστερα από μια σύντομη σταδιοδρομία ως επαγγελματίας συνθέτης τραγουδιών, o Ζάπα έγινε κιθαρίστας ενός τοπικού συγκροτήματος ριθμ εντ μπλουζ. Λίγο αργότερα μετονόμασε το συγκρότημα σε «The Mothers». Στη συνέχεια, το όνομα άλλαξε ξανά και έγινε «Frank Zappa and the Mothers of Invention», λόγω της επιμονής της δισκογραφικής εταιρείας, για να αποφευχθεί πιθανή συνωνυμία.
Σύντομα έβγαλαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Freak Out» (1966), ένα κράμα ρυθμ εντ μπλουζ και πειραματικού κολάζ ήχων. Ο δίσκος δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ωστόσο θεωρείται ότι δημιούργησε σχολή.
Την επόμενη χρονιά ακολούθησαν τα επίσης εκλεκτικά «Absolutely Free» και «Lumpy Gravy». Το 1968, οι «Mothers»κυκλοφόρησαν το «We’re Only In It For The Money», μια καυστική σάτιρα της ιδεολογίας των χίπις και των επικρατουσών τάσεων στις ΗΠΑ.  Την ίδια χρονιά, στις 4 Δεκεμβρίου, κατά την διάρκεια συναυλίας του στο Μοντρέ της Ελβετίας ένα πυροτέχνημα που εκτόξευσε ένας θεατής προκάλεσε μεγάλη πυρκαϊά που κατέστρεψε τον χώρο.  Από την εποχή αυτή ξεχωρίζουν τα εξαιρετικά και προσιτά άλμπουμ «Apostrophe» (1974), το πιο εμπορικό άλμπουμ της καριέρας του, και «One Size Fits All» (1975). Το πιο εμπορικό του τραγούδι ήταν το «Valley Girl» από το άλμπουμ «Ship Arriving Too Late to Save a Drowning Witch» (1982), που ανέβηκε στο Νο 32 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών.
Ο Φρανκ Ζάπα είχε χαρακτηριστεί από πολλούς επαΐοντες της μουσικής ως ιδιοφυία και μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες έχουν ερμηνεύσει συνθέσεις του. «Είναι ένας από τους λίγους μουσικούς του ροκ που γνωρίζει τη γλώσσα μου», είχε πει για αυτόν ο κορυφαίος μαέστρος Ζούμπιν Μέτα. Ένας άλλος κορυφαίος της σύγχρονης λόγιας μουσικής, ο συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας Πιέρ Μπουλέζ ηχογράφησε ένα δίσκο με έργα του («Boulez conducts Zappa», 1984).
Το 1989, έγραψε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «The Real Frank Zappa Book» , όπου σχολιάζοντας με τον αμίμητο αυτοσαρκασμό του τις θέσεις του, έγραψε «To απολαμβάνω να προσβάλλω ανθρώπους που το απολαμβάνουν να προσβάλλονται». Τον επόμενο χρόνο, ο Φρανκ Ζάπα προσβλήθηκε από καρκίνο του προστάτη και στις 4 Δεκεμβρίου 1993, άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Λος Άντζελες σε ηλικία 52 ετών. Είχε νυμφευτεί δύο φορές, την πρώτη με την Κέι Σέρμαν και τη δεύτερη με την Γκέιλ Σλόουτμαν με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, δύο γιους και δύο κόρες, στα οποία έδωσε ασυνήθιστα ονόματα: Moon Unit, Dweezil, Ahmet Rodin και Diva.

2004 – Έλενα Σουλιώτη. Ελληνίδα σοπράνο με μικρή, αλλά σημαντική καριέρα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 1943. Σε ηλικία πέντε ετών, η οικογένειά της μετακομίζει στην Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες, όπου η νεαρή Έλενα λαμβάνει τα πρώτα της μουσικά μαθήματα. Το 1962 ταξιδεύει στο Μιλάνο για να συνεχίσει τις σπουδές της. Η Ιταλία θα γίνει η τρίτη της πατρίδα και η χώρα που θα τις ανοίξει διάπλατα το δρόμο στην επιτυχία.
Το 1964 και σε ηλικία 21 ετών πραγματοποιεί θριαμβευτικό ντεμπούτο στη Νάπολη. Συμμετέχει στην παράσταση της όπερας του Πιέτρο Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα» και αποθεώνεται στο ρόλο της «Σαντούτσα». Οι κριτικοί δεν διστάζουν να την αποκαλέσουν «νέα Κάλλας».
Την επόμενη δεκαετία η Σουλιώτη θα διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο λυρικό θέατρο. Εκτός της «Σαντούτσα» θα βάλει τη σφραγίδα της στους ρόλους της «Αμπιγκαίλε» (Ναμπούκο) και της «Λουίζας Μίλλερ» και οι δύο από όπερες του Βέρντι. Σημαντική είναι και η δισκογραφική της καριέρα, με ηχογραφήσεις που άφησαν εποχή και έγιναν μπεστ-σέλερ.
Όμως η κακή διαχείριση της υπέροχης φωνής της προκάλεσε τη μετεωρική πτώση της καριέρας της. Ήταν το 1972, όταν το κοινό του Κόβεντ Γκάρντεν την αποδοκίμασε έντονα στο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της «Αμπιγκαίλε». Ένα ρόλο, που η μεγάλη Μαρία Κάλλας απέφευγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το μεγάλο λάθος της Σουλιώτη είναι ότι ερμήνευσε απαιτητικούς ρόλους σε νεαρή ηλικία, χωρίς να περιμένει τη φυσική ωρίμανση της φωνής της. Αποτέλεσμα να τη φθείρει ανεπανόρθωτα και το 1974 να είναι μια μέτρια αοιδός. Τον ίδιο χρόνο έβαλε ουσιαστικά τέλος στη σύντομη, αλλά λαμπρή καριέρα της. Η Έλενα Σουλιώτη πέθανε στη Φλωρεντία, στις 4 Δεκεμβρίου του 2004.

Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia

AgrinioStories

Διαβάστε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
περοσσότερες πληροφορίες για τη ημέρα
κάνοντας clik πάνω στη διαφήμιση που ακολουθεί