Το έγκλημα του και η επικινδυνότητα
για την κοινωνία είναι ότι παραμένει αναρχικός.
- του Γιώργου Κατσιπάνου
Θα έχουμε την τύχη ή μάλλον την ευτυχία να ζήσουμε τον πρώτο θάνατο απεργού πείνας στην Ελλάδα εν έτει 2022; Το λυπηρό σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι η μισή Ελλάδα θα απαντούσε “να ψοφήσει το κωλόπαιδο”.
Αλλά πριν προχωρήσουμε στη σκύλευση των ιδεών και των ιδανικών του Μιχαηλίδη πρέπει να εξετάσουμε αν τα αιτήματά του στέκουν με βάση την ισχύουσα Νομοθεσία ή όχι; Νομιμοποιείται η απεργία πείνας να συγκινήσει και να προκαλέσει την ευαισθησία των δικαστών; Προφανώς όχι.
Ας δούμε ποιος είναι ο Μιχαηλίδης. Το 2013, ο Μιχαηλίδης εμφανίστηκε στις κάμερες με στραπατσαρισμένη μούρη, παρά το αποτυχημένο photoshop της Αστυνομίας, αφού βασανίστηκε από αυτήν για τη ληστεία στο Βελβεντό και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, χωρίς να τιμωρηθεί κανείς απ’ όσους τον βασάνισαν και τον διαπόμπευσαν. Ο Μιχαηλίδης πέρα από τη ληστεία κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας επειδή πήρε περιπολικό για να διαφύγει τη σύλληψη, καταδικάστηκε σε 11 χρόνια επιπλέον φυλάκιση για κατοχή φυσιγγίων, παρότι την ευθύνη γι’ αυτά ανέλαβε επώνυμα άλλος. Επίσης στερήθηκε για μήνες την ελευθερία του, κατηγορούμενος για την υπόθεση των «Πυρήνων της Φωτιάς», χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο σε βάρος του (μέχρι που τελικά αθωώθηκε), έχοντας επιδείξει καλή διαγωγή στη φυλακή, αλλά ακόμα κι αυτή θεωρήθηκε «επιτηδευμένη».
Το 2019 είχε αποδράσει από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας γιατί η αρμόδια εισαγγελέας αρνήθηκε τις εκπαιδευτικές άδειες που λάμβανε μέχρι τότε για ενάμιση χρόνο, προκειμένου να φοιτά στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Στις αρχές του 2020, συλλαμβάνεται από την αντιτρομοκρατική. Αργότερα ζήτησε τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό για εκπαιδευτικούς λόγους, χωρίς ωστόσο να λάβει καμία απάντηση από την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών (ΚΕΜ).
Φτάνοντας στο παρόν διεκδικεί την απόλυσή του, καθώς έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο εκ του νόμου μέρους της ποινής του. Το αίτημα του εξετάστηκε από το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας στις 27 Ιουλίου, το οποίο την απέρριψε. Γιατί άραγε;
Μπορεί να μην έχουμε νομικές γνώσεις αλλά έχουμε κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Την ώρα που ,ο Λιγνάδης είναι εκτός φυλακής, έχοντας ένα ολόκληρο σύστημα να τον φυγαδεύει – και για να προλάβω τις αντιδράσεις και ο ντράμερ των Πυξ Λαξ – για αποδεδειγμένες πράξεις παιδεραστίας ο Μιχαηλίδης παραμένει φυλακή αφού του αρνείται η ελληνική Δικαιοσύνη την απολύτως νόμιμη υφ’ όρων απόλυσή του, καθώς έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο εκ του νόμου μέρους της ποινής του.
Συνεπώς βλέπουμε ότι η Δικαιοσύνη, σε άτομα που έρχονται κυρίως από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, δεν συμπεριφέρεται και τόσο αντικειμενικά. Τα πιο πρόσφατα θύματα αυτής της υποκειμενικότητας είναι η Ηριάννα, που αδίκως έμεινε πέντε ολόκληρα χρόνια φυλακή, ο Θεοφίλου και τώρα ο Μιχαηλίδης. Υπάρχουν κι άλλα ονόματα σε αυτή τη λίστα αλλά αυτά είναι τα πιο τρανταχτά.
Είναι λοιπόν πολύτιμη η ζωή ενός Αναρχικού στην Ελλάδα του 2022 ή μήπως θα είναι τυχαίος ο θάνατός του;
