Τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη του 1944
πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο
το Πρώτο Συνέδριο για το παιδί και την προστασία του,
το οποίο κατέληξε στην δημιουργία
της Ένωσης Προστασίας Παιδιού Δυτικής Στερεάς.
Τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη του 1944 πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο από τις οργανώσεις του ΕΑΜ της ΕΠΟΝ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και του ΕΛΑΣ το Πρώτο Συνέδριο για το παιδί και την προστασία του, το οποίο κατέληξε στην δημιουργία της Ένωσης Προστασίας Παιδιού Δυτικής Στερεάς.
Από το φύλλο της Φωνής του Λαού, που κυκλοφόρησε το Σάββατο, 4 Νοεμβρίου του 1944, μαθαίνουμε, ότι αντιπρόσωποι από όλη τη Δυτική Στερεά, το Βάλτο, το Ξηρόμερο, τη Ναυπακτία το Μεσολόγγι το Αγρίνιο και την Τριχωνία, ο ταγματάρχης Διοικητής της αγγλικής στρατιωτικής αποστολής, Κλάους, δάσκαλοι, γιατροί, γονείς και φίλοι του παιδιού παρακολουθούσαν το συνέδριο και δύο μέρες συσκέφτηκαν πάνω στα «ζωντανά» προβλήματα που απασχολούσαν το παιδί αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την περιοχή.
Δύο μέρες ακούγονταν από όλους τους αντιπροσώπους η φωνή του παιδιού για άμεση και αποτελεσματική βοήθεια. Σημειώθηκε πώς με την πρωτοβουλία και τη δράση της ΕΠΟΝ και των άλλων οργανώσεων που συμμετείχαν στο συνέδριο και ιδιαίτερα της Εθνικής Αλληλεγγύης, της Επιμελητείας του Αντάρτη και με την περιοδική βοήθεια των Συμμάχων δόθηκαν επιχορηγήσεις σε τρόφιμα. «Με τη θαυμαστή αλληλοβοήθεια του καμένου κόσμου» αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «ανοίχτηκαν παιδικοί σταθμοί που τρώνε παιδιά».
«Τώρα όμως τα τρόφιμα σώζονται», επισημαίνεται. « Οι παιδικοί σταθμοί θα κλείσουν και τα παιδιά κινδυνεύουν ανεπανόρθωτα να χαθούν. Ο Κλάους αναγνώρισε την κατάσταση αυτή και υποσχέθηκε πως θα αναχωρήσει άμεσα για την Πάτρα και την Αθήνα προκειμένου να αποσπάσει άμεση ενίσχυση».
Η εικόνα των παιδιών της περιοχής αλλά και όλης της χώρας σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν ήταν τραγική: «εξαντλημένα κορμιά γυμνά και ξυπόλητα. «Η έλλειψη στέγης και σκεπασμάτων που τα έκαψαν και λεηλάτησαν οι Γερμανοράλληδες στάθηκαν μαζί με την ασιτία η κυριότερη αιτία να φωλιάσουν μέσα τους οι αρρώστιες».
Σύμφωνα τους συνέδρους το 70% των παιδιών πάσχει από χρόνια ελονοσία με κρούσματα μάλιστα θανάτων. Ψώρα με σταφυλοκοκκίαση έχει το 40% των παιδιών αδενοπάθεια το 50% και διαφορές άλλες αρρώστιες το 10%.
«Η αργοπορία θα σημάνει γι’ αυτά τα παιδιά θάνατο», επισημαίνεται. «Πρέπει να γίνουν τα αδύνατα δυνατά, για να σωθούν.»
«Άλλο ζήτημα που απασχόλησε το συνέδριο ήταν το μορφωτικό. Με τα σχολεία κλειστά, την οικογένεια διαλυμένη και την οικονομική εξαθλίωση τα παιδιά αγριεύουν μένουν αδιαπαιδαγώγητα, παραστρατούν. Κοντά στο ζεστό φαΐ οι παιδικοί σταθμοί πρέπει να γίνουν κέντρα χαρούμενης προοδευτικής διαπαιδαγώγησης. Αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας. Χρειάζεται ο ειδικός. Ο δάσκαλος πρέπει να μπει μέσα στον παιδικό σταθμό. Να γίνει ο καθοδηγητής της διαπαιδαγώγησης, γιατί μονάχα έτσι ο παιδικός σταθμός θα αναπτυχτεί σε θεσμό προσχολικής αγωγής του παιδιού.
Ακόμα ο γιατρός μέσα στο σταθμό γίνεται μαζί με το δάσκαλο πολύτιμος και η δουλειά του είναι βαριά. Πρέπει να παρακολουθήσει χιλιάδες αρρωστημένα παιδιά, να διαπιστώσει τις ασθένειες, να παρακολουθήσει τη θεραπεία. Βαριά και απαραίτητη δουλειά.»
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «μέσα στο συνέδριο ακουγόταν το ανάθεμα στα παλιά καθεστώτα που άφησαν την παιδική ηλικία εγκαταλειμμένη στην τύχη της. Μέσα στη φωτιά του αγώνα θεμελιώνονται πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας η προστασία του παιδιού».
«Εκατόν είκοσι χρόνια», αναφέρεται χαρακτηριστικά, ο παλιός κόσμος δεν μπόρεσε να φτιάξει ένα παιδικό σταθμό. Σε τέσσερα χρόνια ματοβαμμένου αγώνα θεμελιώθηκαν.»
Τελικά, όπως προαναφέραμε, το συνέδριο αποφάσισε τη συγκρότηση της Ένωσης Συλλόγων Προστασίας Παιδιών Δυτικής Ελλάδας που μαζί με επιστημονικό δυναμικό ανέλαβε τον συντονισμό και την καθοδήγηση των συλλόγων στη Δυτική Στερεά.
Πρόεδρος της Ένωσης εκλέχθηκε ο καθηγητής Παπαχρήστος, γραμματέας η σ. Τερψιχόρη ταμίας ο σ. Τρομάρας και μέλη της οι πρόεδροι και οι γραμματείς των επαρχιακών συμβουλίων.
Στο πρωτοσέλιδο της έκδοσης της Φωνής του Λαού (4 Νοεμβρίου 1944), που φιλοξενείται το συγκεκριμένο ρεπορτάζ από το συνέδριο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο παρακάτω πίνακας που αναδημοσιεύουμε, ο οποίος αναφέρεται στις ποσότητες και τα τρόφιμα περιελάμβανε το συσσίτιο που η εαμική δημοτική αρχή του Αγρινίου διοργανώνε με την επιμέλεια και τη βοήθεια των οργανώσεων που προαναφέραμε, καθώς και οι ποσότητες και τα τρόφιμα που θα έπρεπε να δίνονται.
Να σημείωσουμε στο σημείο αυτό ότι η εαμική δημοτική αρχή του Αγρινίου είχε ορίσει την Επιτροπή Συσσιτίων, η οποία μειμνούσε για τη σίτιση των άπορων παιδιών 5 – 14 ετών και, μολονότι, οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, κατόρθωσε να ανταποκριθεί ικανοποιητικά στο έργο της καθ’ όλη τη διάρκεια της λαϊκής αυτοδιοίκησης της πόλης. Τα συσσίτια παρέχονταν κάθε μεσημέρι σε χώρο των καπναποθηκών του Χαρίλαου Φαρμάκη, επί των οδών Χ. Τρικούπη και Μακρή. Την εποπτεία τους την είχε αναλάβει ο γενικός γραμματέας του Δήμου Προκόπης Μοναστηριώτης, ενώ η Επιμελητεία του Αντάρτη, η Εθνική Αλληλεγγύη, η ΕΠΟΝ και ο Ερυθρός Σταυρός βοηθούσαν στην διοργάνωσή τους.
Το πρώτο τρίμηνο, τα τρόφιμα, όπως ζυμαρικά, όσπρια, αλεύρι, κονσέρβες, προέρχονταν από τον Ερυθρό Σταυρό, στη συνέχεια ανέλαβε η ΕΤΑ, η οποία προμήθευε την Επιτροπή με όσπρια, αλεύρι, λάδι και ελιές.
Διαβάστε επίσης στο link που ακολουθεί:
Εθνική Αλληλεγγύη (Ε.Α.) Αγρινίου 1941 -1944
AgrinioStories
