...
Λευτέρης Τηλιγάδας
«Ο Ιερόθεος μεταβάλλει»…
και «την ώρα της αναστάσεως» |
Η
| Την Άνοιξη του 1953, όπως και την προηγούμενη χρονιά (1952), ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας είχε «μπλέξει» με τις εμμονές ενός μητροπολίτη, που κάθε λίγο και λιγάκι εξέδιδε εγκυκλίους που κάθε άλλο παρά το σεβασμό και την τιμή προς τα ορθόδοξα χριστιανικά ήθη και έθιμα διακονούσαν.
Μεγάλη Πέμπτη του 1953, μια μέρα σαν σήμερα (το Πάσχα εκείνης της χρονιάς έπεφτε στις 5 Απριλίου), εκτός από την οργή που ένοιωθαν οι πιστοί για τις αποφάσεις του δεσπότη τους μετά την απαγόρευση της περιφοράς των επιταφίων, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια νέα απόφασή του, η οποία ξεπερνούσε τα ήδη εξαντλημένα όρια της ανοχής τους. Σύμφωνα με αυτή, η Ανάσταση δεν θα έβγαινε κανονικά στις 12:00΄ τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου, όπως συνέβαινε όλα τα χρόνια από καταβολής Ορθοδοξίας, αλλά στις 4:00΄ το πρωί της Κυριακής του Πάσχα!
Οι πρώτοι που αντέδρασαν ήταν οι κάτοικοι του Μεσολογγίου, οι οποίοι αποφάσισαν τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου να μαζευτούν όλοι στην πλατεία Μπότσαρη μπροστά στο Δημαρχείο και να παρακολουθήσουν την Ακολουθία της Ανάστασης από τα μεγάλα μεγάφωνα που θα τοποθετούνταν για το λόγο αυτό από το Δήμο Μεσολογγίου[1].
Στο Αγρίνιο η οργή των πιστών ήταν τεράστια. Το απόγευμα μια επιτροπή από καταξιωμένους δημότες της πόλης επισκέφθηκε τον Ιερόθεο και κατάφερε να του αποσπάσει ένα μικρό συμβιβασμό, αφού ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας άφησε να εννοηθεί[2], ότι θα επιτρέψει την περιφορά μόνο του «Σώματος του Ιησού», χωρίς το κουβούκλιο και για απόσταση ενός τετραγώνου μόνο μακριά από τους ναούς. Την απόφασή του αυτή ο λαός της περιοχής την εξέλαβε ως πολύ μεγάλη νίκη[3].
Έτσι την επόμενη μέρα, Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, όταν οι ναοί του Αγρινίου άδειασαν, με τους πιστούς να ακολουθούν την περιφορά του «Σώματος» του Επιταφίου και έξω από αυτούς και στο εσωτερικό τους αναπτύχθηκαν χωροφύλακες και στρατιώτες μέχρι να επιστρέψει η πομπή από φόβο μήπως μπούνε μέσα οι πιστοί και αρπάξουν τα κουβούκλια των επιταφίων. Παράλληλα στην πλατεία Μπέλλου συγκεντρώθηκαν περίπου 5.000 άτομα, τα οποία παρά την απαγόρευση της Χωροφυλακής παρακολούθησαν την καύση των χαλκουνιών και έριξαν κροτίδες.
Το ίδιο συνέβη και στο Μεσολόγγι. Βέβαια, εκεί υπήρχε το έθιμο να συναντιούνται όλοι οι επιτάφιοι στον Κήπο των Ηρώων και να γίνεται δέηση μέσα στο Ηρώο, εκείνη όμως τη Μ. Παρασκευή ο μητροπολίτης επέτρεψε να μπει στον κήπο μόνο ο επιτάφιος της Αγίας Παρασκευής, ενώ στους άλλους δύο τους επέτρεψε να περάσουν από την πλατεία, αλλά με διαφορά μεταξύ τους ενός τετάρτου[4].
Τελικά, όπως έγραψε το ΕΜΠΡΟΣ εκείνης της μέρας (4/4/1953), στο Αγρίνιο, στο Αιτωλικό και το Μεσολόγγι η περιφορά του επιταφίου έγινε χωρίς να σημειωθούν έκτροπα «λόγω της τηρηθείσης ψυχραιμίας υπό των αρχών και του λαού».
Στην Αγία Τριάδα του Παναιτωλίου μάλιστα, αφού το εκκλησίασμα δεν κατόρθωσε να αρπάξει τον επιτάφιο έφυγε από την εκκλησία και η περιφορά του «Σώματος» έγινε με πάρα πολύ λίγους Παναιτωλιώτες[5].
——————————————————————————————————————————————————–
1.ΕΜΠΡΟΣ, Μ. ΠΕΜΠΤΗ, 2/4/1953, Αρ. Φύλ. 224, σελ. 1.| 2. ΕΜΠΡΟΣ, Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 3/4/1953, Αρ. Φύλ. 225, σελ. 1. | 3. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 3/4/1953, Αρ. Φύλ. 2.627, σελ. 1. | 4. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 4/4/1953, Αρ. Φύλ. 2.628, σελ. 4. | 5. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ό.π..
Φωτογραφία κορυφής: Ιερόθεος
(Πηγή: Διαδικτυακός τόπος της Εκκλησίας της Ελλάδας)
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
