Αγρινιώτικο καλαντάρι Ιουλίου
10 Ιουλίου 1943
Η Μάχη της Γουρίτσας
«Χαράματα της 10ης Ιουλίου του ΄43 ειδοποιούνται οι επικεφαλής των ανταρτών με το τηλέφωνο του Μοναστηριού, ότι μια φάλαγγα από δεκατέσσερα γερμανικά αυτοκίνητα και τρεις μοτοσυκλέτες με 120 Γερμανούς έχει ξεκινήσει από το Αγρίνιο και κατευθύνεται προς το Θέρμο. Αυτή τη φορά ο συναγερμός είναι πραγματικός. Η ώρα περνά χωρίς τίποτα να δείχνει πως κάτι το αλλιώτικο πρόκειται να συμβεί», γράφει ο Νίκος Σκιαδάς στο βιβλίο του «Καπετάν Επαμεινώνδας» και συνεχίζει:
«Ξημέρωσε για καλά τώρα. Ο ήλιος είχε κιόλας ψηλώσει, αλλά τίποτα. Η αγωνία τρυπώνει μέσα τους, τα μηλίγγια κτυπάνε, το μάτι και το αυτί δουλεύουν προς την κατεύθυνση της Παραβόλας μήπως ανακαλύψει την παραμικρή κίνηση, μήπως ακούσει τον ελάχιστο θόρυβο.
Αλλά να… Μια άσπρη γραμμή από σκόνη σημαδεύεται πάνω στο δημόσιο δρόμο στο έβγα της Παραβόλας προς τη Μαντάνισσα (Παντάνασσα). Ταυτόχρονα ήχος μοτέρ αυτοκινήτων έρχεται στα αυτιά τους. Είναι ο εχθρός. Η πληροφορία της οργάνωσης Αγρινίου ελέγχεται αληθινή. Σε λίγο ξεχωρίζουν καλά. Είναι μια αράδα καμιά 15αριά αυτοκίνητα που προχωράει προφυλακτικά προς τις θέσεις τους.
Δείτε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Η μάχη της Γουρίτσας
10 Ιουλίου 1945
Δέκα ειδικά αμερικάνικα αεροπλάνα της ΟΥΝΡΡΑ
«εναντίον των μεγάλων ελών και λιμνών, τελμάτων και βάλτων»
Σε άρθρο του ο Σπύρος Μελάς στο Εμπρός σημειώνει ότι είναι πολύ ευτυχής γιατί φτάνοντας στο Αγρίνιο αεροπορικώς διαπίστωσε ότι το μεγάλο αεροδρόμιο ήταν έτοιμο για να χρησιμοποιηθεί από τα δέκα ειδικά αμερικάνικα αεροπλάνα της ΟΥΝΡΡΑ «εναντίον των μεγάλων ελών και λιμνών, τελμάτων και βάλτων». «Τα αεροπλάνα αυτά», σημειώνει, «διαθέτουν αντί ρουκετών, μεγάλους σωλήνες ψεκασμών της αληθινά θαυματουργού σκόνης D.D.T. που αρκεί να γίνονται τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο για να εξοντωθούν προνύμφες και νύφες των ανωφελών, δηλαδή ολόκληρο το υδρόβιο στάδιο του εχθρού». (ΕΜΠΡΟΣ, 10/7/1945)
Φωτογραφία: Το μνημείο
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
