22 Μαρτίου 2023
Είναι η 82η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 284 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:24 – Δύση ήλιου: 18:39
Διάρκεια ημέρας: 12 ώρες 14 λεπτά
🌔 Σελήνη 12.2 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Δρόσο, Δροσίδα, Δροσούλα, Δροσία,
Δρόσω, Δροσοσταλία και Δροσοσταλίδα
Γεγονότα
1821 – Οι επαναστάτες μπαίνουν στην Πάτρα. Στις 22 Μαρτίου 1821 οι Έλληνες αγωνιστές μπαίνουν στην Πάτρα. Ο Ι. Παπαδιαμαντόπουλος και ο Ανδρέας Λόντος υψώνουν επαναστατική σημαία (κόκκινη με μαύρο σταυρό στη μέση). Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κατασκευάζει ξύλινο σταυρό, τον οποίο τοποθετεί στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Στο σταυρό αυτό ορκίζονται οι επαναστάτες. Την ίδια ημέρα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες καταλαμβάνει τους λόφους της Καλαμάτας προς τη Σπάρτη. Ο Παπαφλέσσας με τον Αναγνωσταρά και τον Σταματελόπουλο «πιάνουν» την άλλη πλευρά. Η πόλη βρίσκεται σε ελληνικό κλοιό. Τότε μόνο ο αγάς της πόλης κατανοεί τι συμβαίνει. Είναι αργά για να διαφύγει στην Τριπολιτσά, καθώς η Καλαμάτα είναι ολόγυρα αποκλεισμένη και αποφασίζει να αντιτάξει άμυνα με τους Τούρκους της πόλης. Το επόμενο πρωί, οι επαναστάτες θα εισέλθουν στην πόλη και ο Ηλίας Μαυρομιχάλης θα ζητήσει από τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, τονίζοντάς του το μάταιο της προσπάθειάς του.
1919 – Ιδρύεται το Λιμενικό Σώμα, με απόφαση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ελληνική Ακτοφυλακή (Λ.Σ.- ΕΛ.ΑΚΤ.) είναι Σώμα Ασφαλείας στρατιωτικά συγκροτημένο. Σκοπός του είναι η φρούρηση και ο έλεγχος των λιμένων της χώρας, των πάσης φύσεως λιμενικών έργων και εγκαταστάσεων, εκτός ναυστάθμων και ναυτικών οχυρών, η προστασία της θαλάσσιας αλιείας, η διάσωση κινδυνευόντων στη θάλασσα, η αντιμετώπιση διαφόρων εκτάκτων γεγονότων που αφορούν την θαλάσσια συγκοινωνία, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και γενικά ο έλεγχος των χωρικών υδάτων της Ελλάδας. Το Λιμενικό Σώμα υπάγεται διοικητικά στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Προστάτης του είναι ο Άγιος Νικόλαος. Το Λιμενικό Σώμα ιδρύθηκε το 1919 με τον νόμο 1753 περί τροποποιήσεως του Νόμου 816/1917 και προσθήκης συναφών διατάξεων. Ο συγκεκριμένος νόμος υπογράφτηκε από τους Βασιλιά Αλέξανδρο Α΄, υπουργό Ναυτικών Εμμανουήλ Ρέπουλη και υπουργό Δικαιοσύνης Ιωάννη Τσιριμώκο. Σύμφωνα με το άρθρο 4 του σχετικού νόμου το Λιμενικό Σώμα αρχικά θα αποτελείτο από αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού. Γι’ αυτό το λόγο μετατάχθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό στο Λιμενικό Σώμα 66 αξιωματικοί. Τα τέσσερα πρώτα μέλη του Λιμενικού Σώματος, οι οποίοι είχαν τον βαθμό επιλιμενάρχη β΄, ήταν οι Δούκας Δούκας, Γεώργιος Τσάκωνας, Κωνσταντίνος Μπούκας και Παντελής Χορν. Ένας από τους εμπνευστές της ίδρυσης αυτού του σώματος ήταν ο Γεώργιος Σάκαλης, ο οποίος μαζί με τον Κωνσταντίνο Μπούκα συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της σκέψης, στηριζόμενοι στον προϋπάρχοντα νόμο, Β.Δ. «Περί Λιμενίων Αρχών» του 1834 (διάταγμα του Όθωνα), προκειμένου να εκπέσουν αρμοδιότητες από το Πολεμικό Ναυτικό και να απαγκιστρωθεί μεγάλο μέρος της δύναμής του.
1933 – Ανοίγει τις πύλες του το πρώτο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου της Βαυαρίας. Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (γερμ. Konzentrationslager Dachau) ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας που δημιούργησε η Γκεστάπο, μετά την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1933. Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε στην πόλη Νταχάου που βρίσκεται κοντά στο Μόναχο. Στο στρατόπεδο αυτό οι Ναζιστές συγκέντρωναν και βασάνιζαν, αρχικά τους αντιστασιακούς Γερμανούς και αργότερα αιχμαλώτους κάθε ηλικίας, κυρίως Εβραίους και διάφορες άλλες πληθυσμιακές ομάδες ή μειονότητες από τις χώρες που καταλάμβαναν. Ανάμεσα σ’ εκείνους που πέρασαν από το φριχτό αυτό στρατόπεδο ή βρήκαν το θάνατο εκεί, συγκαταλέγονται και πολλοί Έλληνες αγωνιστές, όπως ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Το Νταχάου λειτούργησε μέχρι τη συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945. Το στρατόπεδο ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1933 πάνω στα απομεινάρια ενός εργοστασίου πυρομαχικών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν το πρώτο από τα Στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ναζί. Ο Χάινριχ Χίμλερ, ως αρχηγός της Αστυνομίας του Μονάχου, το περιέγραψε επίσημα ως “το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατουμένους”. Σε αυτό μεταφέρθηκαν αρχικά αντίπαλοι του καθεστώτος, Σοσιαλδημοκράτες, Κομμουνιστές και συνδικαλιστές. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του αριθμούσε περίπου 4.800 κρατουμένους. Συν τω χρόνω, όμως, άρχισαν να αυξάνονται καθώς μεταφέρθηκαν εκεί και Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά και ομοφυλόφιλοι. Οι Εβραίοι αρχικά ήσαν ελάχιστοι και ανήκαν σε κάποια από τις πιο πάνω ομάδες. Πρώτος διοικητής του στρατοπέδου ήταν ο Χίλμαρ Βέκερλε (Hilmar Wäkerle), ο οποίος ύστερα από τετράμηνη θητεία αντικαταστάθηκε από τον Τέοντορ Άικε (Theodor Eicke). Τον Μάιο του 1933 υπήρχαν ήδη εκεί 1.200 πολιτικοί κρατούμενοι.
1963 – Οι Beatles κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους υπό τον τίτλο «Please, Please Me». Κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 22 Μαρτίου 1963. Στις Η.Π.Α. δεν κυκλοφόρησε μέχρι το 1987, αλλά κυκλοφόρησαν όλα τα τραγούδια του σε άλλη σειρά στο άλμπουμ The Early Beatles, το 1965. Ο δίσκος περιλαμβάνει 14 τραγούδια, 8 από τα οποία υπογράφουν οι Πολ Μακάρτνεϊ και Τζον Λένον, που ως συνθετική δυάδα θα γράψουν στη συνέχεια το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ποπ μουσικής. Τα 4 τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει προηγουμένως και τα 10 ηχογραφήθηκαν μέσα σε μία μέρα, στις 11 Φεβρουαρίου 1963.
Οι τέσσερις Beatles και ο παραγωγός τους Τζορτζ Μάρτιν μπήκαν στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις 10 το πρωί και μέσα σε 585 λεπτά είχαν ολοκληρώσει την ηχογράφηση, όχι μόνο 10 τραγουδιών, αλλά 11. Το ενδέκατο ήταν το «Hold me Tight», που δεν χώρεσε στο άλμπουμ και συμπεριλήφθηκε στο επόμενο «With the Beatles», αφού ηχογραφήθηκε εκ νέου.
«Η ηχογράφηση κύλησε λες κι έδιναν συναυλία» θυμάται ο Τζορτζ Μάρτιν. Ο ήχος είναι φυσικός και συναυλιακός, μια αυθεντική αναπαράσταση της εποχής του Cavern Club. Έτσι, οι μηχανικοί ήχου λίγα πράγματα είχαν να προσθέσουν.
Η ηχογράφηση είχε και τα απρόβλεπτά της. Η φωνή του Τζον Λένον σχεδόν έκλεισε και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να τραγουδήσει τη διασκευή του κλασικού «Twist and Shout». Και όμως, έδωσε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία. «Απορώ πώς τα κατάφερε» λέει ο Μάρτιν. «Ηχογραφούσαμε όλη την ημέρα και το καλύτερο το φύλαξε για το τέλος».
Ο Μάρτιν επιθυμούσε να δώσει στο άλμπουμ τον τίτλο «Off the Beatle Track», αλλά οι ιθύνοντες της Parlophone/EMI είχαν άλλη γνώμη και αποφάσισαν να το ονομάσουν «Please Please Me», από την ομώνυμη μεγάλη επιτυχία. Δύο από τα τραγούδια του άλμπουμ, το «I Saw Her Standing There» (Νο 139) και το «Please Please Me» (Νο 184), συμπεριελήφθησαν στον κατάλογο του έγκυρου μουσικού περιοδικού Rolling Stone με τα 500 κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών.
1982 – Ψηφίζεται στη Βουλή των Ελλήνων το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο. Ο πολιτικός γάμος είναι ο γάμος που επιτελείται, καταγράφεται και αναγνωρίζεται από έναν κυβερνητικό αξιωματούχο. Στην Ελλάδα νομιμοποιήθηκε το 1982 με τον νόμο 1250 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση. Έως τότε ίσχυε η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου (θρησκευτικός γάμος), που είχε καθιερωθεί με Νεαρά του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού το 893 μ.Χ. («Μη ερρώσθαι τα συνοικέσια άνευ της ιεράς ευλογίας»). Είναι γάμος που διεξάγεται στα κατά τόπους Δημαρχεία των δήμων της χώρας από τους αντιδημάρχους. Σε αυτόν συμμετέχουν οι μελλόνυμφοι και δύο μάρτυρες.
Γεννήσεις
1948 – Άντριου Λόιντ Γουέμπερ. Ο βαρόνος Άντριου Λόυντ Γουέμπερ (Andrew Lloyd Webber, 22 Μαρτίου 1948) είναι Άγγλος συνθέτης και παραγωγός-ιμπρεσάριος του μουσικού θεάτρου. Ο Λόυντ Γουέμπερ είναι ο δημιουργός μεγάλων και δημοφιλών μιούζικαλ, κάποια από τα οποία παρουσιάσθηκαν για περισσότερο από μία δεκαετία στα θέατρα του Γουέστ Εντ και του Μπρόντγουεϊ. Στη μέχρι σήμερα (2013) σταδιοδρομία του έχει συνθέσει 13 μιούζικαλ (ή «ρόκ όπερες»), έναν κύκλο τραγουδιών, ένα σύνολο παραλλαγών, μουσική για δύο κινηματογραφικές ταινίες και ένα ρέκβιεμ. Έχει τιμηθεί με τον τίτλο του ιππότη (σερ) το 1992, με επτά Βραβεία Τόνυ, τρία Βραβεία Γκράμι, ένα Βραβείο «Όσκαρ» καλύτερου τραγουδιού (1996), 14 Βραβεία Άιβορ Νοβέλο, επτά Βραβεία Ολίβιε και μια Χρυσή Σφαίρα (Golden Globes). Πολλά από τα τραγούδια του έχουν αναπαραχθεί ευρύτατα και αποτελούν διεθνείς επιτυχίες έξω από τα μητρικά τους έργα, όπως το «The Music of the Night» από Το φάντασμα της όπερας, το «I Don’t Know How to Love Him» από το Jesus Christ Superstar, τα «Don’t Cry for Me, Argentina» και «You Must Love Me» από την Εβίτα, το «Any Dream Will Do» από το Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat και το «Memory» από το Γάτες. Η εταιρεία του Γουέμπερ, η Really Useful Group, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιχειρήσεις του Λονδίνου. Ο Γουέμπερ είναι επίσης πρόεδρος της μεγαλύτερου κύρους σχολής για εκπαίδευση στο μουσικό θέατρο στο Ηνωμένο Βασίλειο, της Arts Educational Schools London, που έχει την έδρα της στο Τσίσγουικ (Chiswick) του Δυτικού Λονδίνου.
1950 – Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Ο Μπρέγκοβιτς γεννήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα. Λόγω της τριπλής καταγωγής του, ακόμα και σήμερα ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που δηλώνουν Γιουγκοσλάβοι στην εθνικότητα. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία, έτσι ο Γκόραν έζησε και μεγάλωσε με τη μητέρα του στη γενέτειρά του. Από μικρή ηλικία, ο Μπρέγκοβιτς ασχολήθηκε με τη μουσική, συγκεκριμένα με το βιολί. Εξαιτίας της φαινομενικής έλλειψης ταλέντου του όμως, χρειάστηκε να αλλάξει αρκετές φορές μουσικά σχολεία. Στην εφηβεία ζήτησε από τη μητέρα του να γραφτεί σε μουσική ακαδημία, όμως εκείνη τον απέτρεψε, ισχυριζόμενη ότι εκεί φοιτούν κυρίως ομοφυλόφιλοι. Όταν, μερικά χρόνια αργότερα, η μητέρα του χρειάστηκε να μετακομίσει στις ακτές τις Αδριατικής, έφηβος ακόμα χρειάστηκε να επιβιώσει μόνος του, παίζοντας μουσική σε μπαρ και κάνοντας διάφορες άλλες μικροδουλειές.
1976 – Ριζ Γουίδερσπουν είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και παραγωγός. Η ίδια πήρε τον πρώτο πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία Συνέβη το Καλοκαίρι (The Man in the Moon) το 1991, και αργότερα την ίδια χρονιά έκανε και το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην τηλεταινία Wildflower. Το 1996 εμφανίστηκε στο Προσευχήσου να Πεθάνεις (Freeway) και ακολούθησαν συμμετοχές σε τρεις μεγάλες ταινίες το 1998: Overnight Delivery, Pleasantville και Το Λυκόφως του Ντετέκτιβ (Twilight). Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Σκάνδαλα στα Θρανία (Election), για την οποία έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Το 2001 ήταν η χρονιά που η καριέρα της εκτοξεύτηκε με το ρόλο της Ελ Γουντς στην εισπρακτική επιτυχία Η Εκδίκηση της Ξανθιάς (Legally Blonde) και το 2002 ακολούθησε άλλη μια εμπορική ταινία Ο Γάμος Είναι της Μόδας (Sweet Home Alabama), η οποία παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη εισπρακτική της επιτυχία στο αμερικανικό box office. Το 2003 υποδύθηκε για δεύτερη φορά το ρόλο της Ελ Γουντς στη συνέχεια Η Εκδίκηση της Ξανθιάς 2 (Legally Blonde 2: Red, White & Blonde) ενώ συμμετείχε και ως παραγωγός. Το 2005, η Γουίδερσπουν έλαβε επαίνους για την ερμηνεία της ως Τζουν Κάρτερ στην ταινία Walk the Line, για την οποία κέρδισε το Όσκαρ, τη Χρυσή Σφαίρα, το BAFTA και το Screen Actors Guild Award α’ γυναικείου ρόλου.
Θάνατοι
1832 – Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκέτε, γνωστός στην Ελλάδα και ως Ιωάννης Γείθιος, γερμανός φιλόσοφος και συγγραφέας («Φάουστ»). Η οικογένεια του ήταν μια από τις πιο εύπορες στη Φρανκφούρτη και του προσέφερε πολλές δυνατότητες μόρφωσης. Σε ηλικία 15 χρονών έγραψε τα πρώτα του ποιήματα, τα οποία στη συνέχεια κατέστρεψε. Το 1765 ξεκίνησε σπουδές Νομικής στη Λειψία κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του. Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες. Στην Λειψία ήρθε σε επαφή με το έντονο ελληνικό στοιχείο της πόλης. Ως φίλος των Ελλήνων και της Ελλάδας αφιέρωσε πολλά έργα του στην Ελληνική Αρχαιότητα.
Το 1769 αρρώστησε και επέστρεψε στη Φρανκφούρτη. Την ίδια περίοδο άρχισε να ανακαλύπτει μέσα του και τον ήρωά του Φάουστ. Το 1770 ολοκλήρωσε τις σπουδές Νομικής και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Ιατρικής, Χημείας και Βοτανικής. Επέστρεψε στη Φρανκφούρτη και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Το 1774, συγκλονισμένος από την αυτοκτονία ενός φίλου του, έγραψε Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, ένα μυθιστόρημα που λάτρεψε ο Ναπολέων Α΄ και έγινε λάβαρο του ηθικού και πνευματικού κινήματος. Η Βαϊμάρη υπήρξε σημαντικός σταθμός στη σταδιοδρομία του Γκαίτε, καθώς είχε αναλάβει εκεί καθήκοντα Υπουργού του Δούκα της. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γκαίτε είναι το Ταξίδι στην Ιταλία, το οποίο έγραψε κατά τη διαμονή του στη νότια Ιταλία. Μέχρι το 1805 είχε στενή επαφή και φιλία με τον Σίλερ και μια βαθιά φιλία αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο ανδρών.
Το 1806 παντρεύτηκε την Κριστιάνε Βούλπιους, με την οποία είχε ήδη από το 1789 έναν γιο, τον Άουγκουστ φον Γκαίτε, τον οποίο γαλούχησε με τα φιλελληνικά του ιδεώδη και ο οποίος αργότερα παντρεύτηκε την επίσης φιλελληνίδα Οθέλλεια.
Ο Φάουστ, το έργο ζωής του, ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο τόμο έναν χρόνο πριν το θάνατο του, το 1832 στη Βαϊμάρη. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: “Φως, περισσότερο φως” Γερμανικά: “Mehr Licht!”.
2008 – Ισραέλ «Κατσάο» Λόπες, κουβανός μουσικός, που θεωρείται ο δημιουργός της μουσικής μάμπο. Ο Λόπεζ ήταν, στην κυριολεξία, μια ζωντανή μουσική ιστορία. Το 1957, στην Αβάνα της Κούβας, άρχισε να συγκεντρώνει ομάδες μουσικών αργά τη νύχτα, μετά από ολονύκτια gigs σε κλαμπ, και τις έβαζε να αυτοσχεδιάζουν με τζαζ ρυθμούς σε στούντιο ηχογράφησης. Το αποτέλεσμα, λένε οι ειδικοί, έφερε μια επανάσταση στην αφρο-κουβανέζικη μουσική, καθώς έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο τη latin, η οποία και «έσκισε» σε Αμερική και Ευρώπη κατά τη δεκαετία του ’60. Εμπνευσμένος ερμηνευτής και συνθέτης, βιρτουόζος του κοντραμπάσου, άριστα καταρτισμένος (είχε κλασική μουσική παιδεία: στην εφηβεία του ήταν ήδη μέλος της Orquestra Filarmonica de La Habana, υπό τη διεύθυνση μεγάλων προσκεκλημμένων αρχιμουσικών και μουσουργών όπως του Στραβίνσκι, του Κάραγιαν και του Βίλα-Λόμπος), ο Λόπεζ έφερε το κοσμαγάπητο σήμερα μάμπο στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Βεβαίως, είχε ήδη αρχίσει να συνθέτει και να παίζει, μαζί με τον αδελφό του Ορέστη Λόπεζ, από τη δεκαετία του ’30. Θεωρείται ο άνθρωπος που «επινόησε» το μάμπο. Πάντως, ήταν αυτός που εισήγαγε αφρικανικούς ρυθμούς στην κουβανέζικη μουσική, κάτι που όντως οδήγησε σταδιακά στο εκρηκτικό, μελωδικό μάμπο και σε άλλα μεγάλα ονόματα του είδους όπως τον Τίτο Πουέντε και τον Πέρεζ Πράντο. Βραβευμένος με πολλά Γκράμι, ο Λόπεζ αποτέλεσε θέμα δύο ντοκιμαντέρ, του «La Epoca» (αναμένεται να βγει στις αίθουσες τον ερχόμενο Σεπτέμβριο) και του «Κατσάο» του γνωστού Κουβανού ηθοποιού Αντι Γκαρσία. Ο Λόπεζ είχε επίσης εμφανιστεί σε μερικές από τις πιο σημαντικές μουσικές σκηνές στον κόσμο: The Birdland, Palladium Ballroom, The Roseland, Havana San Juan, Havana Madrid κ.ά.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
