18 Ιανουαρίου 2024
Είναι η 18η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Yπολείπονται 348 ημέρες για τη λήξη του. 🌅 Ανατολή ήλιου: 07:38 - Δύση ήλιου: 17:32 Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 53 λεπτά 🌓 Σελήνη 7.6 ημερών Χρόνια πολλά στους: Αθανάσιο, Θανάση, Νάσο, Σάκη, Θάνο, Θανάσο, Θανασάκη, Σούλη, Αθανασία, Νάσια, Νάνσυ, Θανασία, Θανασούλα, Σούλα, Νάσα, Κύριλλο, Κυριλλία, Κυρίλλα, Κυρίλλη, Θεόδουλο, Θεοδούλιο Θεοδούλη, Θεοδουλία, Θεοδούλα, Θεόδουλη
Γεγονότα
532 – Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός καταστέλλει τη Στάση του Νίκα. Πρωταγωνιστές της εξέγερσης ήταν οι δήμοι των «Πράσινων και «Βένετων» (γαλάζιων), οργανώσεις φιλάθλων με λαϊκή καταγωγή, που ζούσαν για τις αρματοδρομίες στις εξέδρες του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης. Οι «Ρούσσοι» και οι «Λευκοί» υπολείπονταν αρκετά σε δημοτικότητα των άλλων δύο δήμων. Οι αρματοδρομίες ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα εκείνη την περίοδο, όπως σήμερα είναι το ποδόσφαιρο.
Οι ιστορικοί χαρακτηρίζουν του δήμους κάτι ανάμεσα σε συμμορία και πολιτικό κόμμα, καθώς συχνά προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Το 531, ένας «βένετος» και ένας «πράσινος» συλλαμβάνονται με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάζονται σε θάνατο δια απαγχονισμού. Ο Ιουστινιανός, δεδηλωμένος οπαδός των Βένετων, μετατρέπει τη θανατική ποινή σε φυλάκιση. Οι «Πράσινοι» και «Βένετοι» αξιώνουν την πλήρη απαλλαγή τους. Ο αυτοκράτορας, όμως, τους αγνοεί. Στις 11 Ιανουαρίου του 532 ξεσηκώνονται, πυρπολούν κτίρια, πολιορκούν το παλάτι και προξενούν ζημιές ακόμη και στην Αγία Σοφία. Η ιαχή «Νίκα» δονεί την ατμόσφαιρα. Είναι το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους.
Ο Ιουστινιανός αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Είναι καινούργιος στην εξουσία και έχει ένα σωρό προβλήματα, με τους Πέρσες στα ανατολικά της αυτοκρατορίας. Για μια στιγμή περνά από το νου να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Η αυτοκρατορική σύζυγος, η δυναμική και αποφασιστική Θεοδώρα, γρήγορα τον μεταπείθει και οι στρατηγοί Βελισάριος και Μούνδος αναλαμβάνουν δράση. Εγκλωβίζουν τους επαναστάτες στον Ιππόδρομο και κυριολεκτικά τους κατασφάζουν. Η καταστολή της «Στάσης του Νίκα» στις 18 Ιανουαρίου του 532 άφησε πίσω της 30.000 νεκρούς.
1823 – Το Ναύπλιο ορίζεται ως έδρα της κυβέρνησης των επαναστατημένων Ελλήνων. Στις 18 Ιανουαρίου 1823, το Ναύπλιο ορίστηκε έδρα της κυβερνήσεως, η οποία εγκαταστάθηκε εκεί τον Ιούνιο του 1824, και τις 4 Μαΐου 1827, με απόφαση της γ΄Εθνοσυνέλευσης, «καθέδρα» της κυβέρνησης. Το πρώτο Φύλλο της Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τυπώθηκε στο Ναύπλιο τις 22 Σεπτεμβρίου 1825. Το εκτελεστικό στεγάστηκε στο κονάκι του Αγά Πασά και το βουλευτικό στον τεκέ του Αγά Πασά. Η επιλογή του Ναυπλίου ως πρωτεύουσα έγκειται στο γεγονός ότι ήταν παραθαλάσσιο, και θα μπορούσε να ανεφοδιαστεί δια θαλάσσης σε περίπτωση πολιορκίας. Επίσης, ήταν κοντά στις Σπέτσες και στην Ύδρα και μπορούσε να ελέγχει αρκετές περιοχές της Πελοποννήσου και θαλάσσιες διαδρομές. Η έδρα της κυβέρνησης μεταφέρθηκε προσωρινά στην Αίγινα από τον Αύγουστο του 1827 μέχρι τις 3 Μαρτίου 1829 για λόγους ασφαλείας, αλλά η καθέδρα παρέμεινε στο Ναύπλιο.
Ο μουσουλμανικός πληθυσμός του έφυγε, εκτός από κάποιους αιχμάλωτους αξιωματούχους. Οι οχυρώσεις, τα άδεια σπίτια και η ασφάλεια που προσέφερε οδήγησαν το Ναύπλιο να γίνει δέκτης μεγάλου αριθμού προσφύγων, ιδίως μετά την απόβαση του Ιμπραήμ Πασά και την πτώση του Μεσολογγίου το 1826, οδηγώντας το σε κατάσταση υπερπληθυσμού. Ο μεγάλος πληθυσμός, οι κακές συνθήκες υγιεινής, το κοντινό έλος, η έλλειψη πόσιμου νερού συνέβαλαν στην εμφάνιση επιδημιών πανώλης και ελονοσίας. Οι πρόσφυγες αποχώρησαν από το Ναύπλιο τα επόμενα χρόνια και το 1829, το Ναύπλιο αριθμούσε 5.550 κατοίκους, σύμφωνα με στοιχεία γαλλικής αποστολής, ενώ το 1853 3.435 κατοίκους.
1919 – Αρχίζει στο Παρίσι η Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλλιών, που θέτει και επισήμως τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Σμύρνη, με την περιφέρεια του Αϊδινίου, παραχωρείται στην Ελλάδα. Εβδομήντα αντιπρόσωποι από είκοσι έξι έθνη διαπραγματεύθηκαν τους όρους της Συνθήκης. Η Γερμανία, η Αυστρία, και η Ουγγαρία αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις ως η ηττημένη πλευρά, ενώ η Ρωσία αποκλείστηκε από τις διαπραγματεύσεις λόγω της υπογραφής μιας ξεχωριστής συνθήκης Ειρήνης με την Γερμανία και της πρώιμης αποχώρησής της από τον πόλεμο. Αλλά τον πιο σημαντικό ρόλο για τη συγγραφή των όρων της συνθήκης είχαν οι τακτικές διαβουλεύσεις του “Συμβουλίου των Δέκα” (δύο αντιπρόσωποι από: Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία και Ιαπωνία), το οποίο αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από το “Συμβούλιο των Πέντε” (υπουργοί Εξωτερικών των παραπάνω χωρών), για να καταλήξει στους “Τέσσερις Μεγάλους” (ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και Ιταλία). Αφού αποχώρησε και η Ιταλία, οι τελικοί όροι καθορίστηκαν από τους “Τρεις Μεγάλους”: ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι μικρότερες δυνάμεις από την πλευρά των νικητών έκαναν δια των αντιπροσώπων τους διάφορες συστάσεις, πολλές από τις οποίες ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο της συνθήκης προτού αυτό επικυρωθεί από τη γενική συνέλευση των συμμάχων. .
1923 – Καθιερώνεται στην Ελλάδα το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, που θα ισχύσει από τις 16 Φεβρουαρίου. Έτσι, η 16η Φεβρουαρίου θα είναι 1η Μαρτίου με το νέο ημερολόγιο. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό Κόσμο και έχει επικρατήσει ευρύτερα παγκοσμίως. Είναι μία παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου, το οποίο βρισκόταν σε χρήση από τον 1ο αιώνα π.Χ., η οποία προτάθηκε από τον Ναπολιτάνο γιατρό Αλοΐσιους Λίλιους και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου1582. (Σημείωση: Η παπική βούλα (διάταγμα) Inter gravissimas υπογράφηκε το 1581 για άγνωστους λόγους, αλλά τυπώθηκε την 1 Μαρτίου του 1582). Όμως, άλλα παπικά διατάγματα της εποχής εμπεριέχουν έτη που δεν συμφωνούν με τα έτη του Μαρτίου, άλλα παπικά έτη ή άλλους τύπους ετών. Επινοήθηκε γιατί σύμφωνα με το Ιουλιανό, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια, γεγονός μη επιθυμητό. Έτσι, αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, σύμφωνα με το οποίο η εαρινή ισημερία μετατοπίζεται μόλις μία ημέρα κάθε 3.300 χρόνια, και η αλλαγή στη μέση διάρκεια του ημερολογιακού έτους έγινε από 365,25 ημέρες (365 ημέρες και 6 ώρες) του Ιουλιανού, 365,2425 ημέρες (365 ημέρες 5 ώρες 49 λεπτά 12 δευτερόλεπτα), μια μείωση 10 λεπτών και 48 δευτερολέπτων ανά έτος.[1] Οι περισσότερες καθολικές χώρες υιοθέτησαν το ημερολόγιο κατά τον 16ο, 17ο και 18ο αιώνα, ενώ από τις μη καθολικές η Ελλάδα ήταν η τελευταία Ευρωπαϊκή χώρα που υιοθέτησε το νέο ημερολόγιο το 1923.
1953 – Η Ελένη Σκούρα γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που διαβαίνει το κατώφλι της Βουλής.Η Ελένη Σκούρα είχε αναπτύξει πλούσια κοινωφελή και πατριωτική δράση ιδιαίτερα κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και στη Γερμανική Κατοχή ως Πρόεδρος της Στέγης της Φαλαγγίτισσας και επίσης της Φανέλας του Στρατιώτη. Το καλοκαίρι του 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε μαζί με τον σύζυγό της και τον αδελφό της, Απόστολο Παπαχρήστου.
Στις 18 Ιανουαρίου 1953 εξελέγη βουλευτής στον Νομό Θεσσαλονίκης με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Ούσα η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, η ίδια αμέσως μετά την εκλογή της δήλωσε: «Θα προσπαθήσω να πράξω παν το δυνατόν διά να φανώ ανταξία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων μου, τους οποίους θερμώς ευχαριστώ. Γνωρίζω ότι ως πρώτη και μοναδική γυναίκα εις την Βουλήν έχω μεγάλας ευθύνας και πολλά καθήκοντα. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να πράξωμεν υπέρ των Ελληνίδων, ιδίως εις τον τομέα της κοινωνικής μερίμνης».
Η Σκούρα τιμήθηκε από τον βασιλιά Παύλο με το στρατιωτικό μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων καθώς και με τον Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος Ευποιίας. Ο Δήμος Βόλου για την συνολική της προσφορά έχει στήσει προτομή της στο προαύλιο του Δημαρχείου. Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1991.
1996 – Ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κινήματος. Λαμβάνει 86 ψήφους, έναντι 75 υπέρ του Άκη Τσοχατζόπουλου. Μετά την πτώση της Χούντας το 1974, υπήρξε από τους ιδρυτές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) και ανέλαβε αρκετές υπουργικές θέσεις, όταν το κόμμα του ανέλαβε την εξουσία, υπηρετώντας στα υπουργεία Γεωργίας (1981-85), Εθνικής Οικονομίας (1985-87), Παιδείας και Θρησκευμάτων (1989-90), Βιομηχανίας, Ενέργειας, Έρευνας, Τεχνολογίας και Εμπορίου (1993-95). Στις 18 Ιανουαρίου του 1996 διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία μετά από ψηφοφορία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουνίου 1996, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο 4ο Συνέδριο του κόμματος. Επανεξελέγη πρωθυπουργός μετά τη νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1996 και του Απριλίου 2000.
Ως πρωθυπουργός προώθησε μία μετριοπαθή εξωτερική πολιτική ταυτόχρονα με τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του μεγάλου ελληνικού δημόσιου τομέα, στοχεύοντας σε μία οικονομική σταθερότητα σύμφωνα με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης[4]. Η δεύτερη θητεία του συνοδεύτηκε από την εφαρμογή μέτρων λιτότητας, με στόχο τη μείωση του πληθωρισμού και του εθνικού χρέους, καθώς και από προσπάθειες επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών για το Κυπριακό πρόβλημα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Μεταξύ των σημαντικότερων επιτυχιών της θεωρείται η ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση το 2001.
Γεννήσεις
1689 – Σαρλ Ντε Μοντεσκιέ, γάλλος πολιτικός φιλόσοφος. Ανέπτυξε τη θεωρία του διαχωρισμού των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), η οποία επικράτησε και περιλαμβάνεται στα Συντάγματα σχεδόν όλων των δημοκρατικών χωρών του κόσμου.
Το 1748 δημοσιεύει, σε ηλικία 59 ετών, το αριστούργημα του, το Πνεύμα των Νόμων. Αυτό το έργο του, που γνώρισε τεράστια επιτυχία, έθεσε τις θεμελιώδεις αρχές των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών και συγκεντρώνει όλη την ουσία της φιλελεύθερης σκέψης. Γνώρισε, όμως, και μεγάλη κριτική και αποδοκιμασία, και γι’ αυτό το λόγο ο Μοντεσκιέ αναγκάστηκε να γράψει και να εκδώσει το 1750 την Υπεράσπιση του Πνεύματος των Νόμων.
Στο κύριο αυτό έργο του ο Μοντεσκιέ επιχειρεί να βρει και να αναλύσει τις θεμελιώδεις αρχές και την λογική διαφόρων πολιτικών θεσμών με την μελέτη των νόμων, που τους θεωρεί ως απλές αναφορές μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας. Πρότεινε νέες μεθόδους διακυβέρνησης και νέες αντιλήψεις για το κράτος. Ακολούθησε την αριστοτελική μέθοδο της μελέτης των πραγματικών πολιτικών συστημάτων όπως υποτίθεται ότι είχαν λειτουργήσει στο παρελθόν. Αρνήθηκε ότι υπάρχει μία τέλεια μορφή πολιτεύματος, κατάλληλη για όλους τους λαούς κάτω από όλες τις συνθήκες.
Αναγνωρίζει τρεις τύπους πολιτεύματος: την μοναρχία, τη δημοκρατία και τον δεσποτισμό. Διακήρυξε ότι ο δεσποτισμός είναι περισσότερο κατάλληλος για χώρες απέραντες σε έκταση, η συνταγματική μοναρχία για μέτριας έκτασης χώρα, ενώ η δημοκρατία για μικρές χώρες.
Επίσης αναγνώρισε ότι η κατάχρηση εξουσίας είναι μία φυσική ανθρώπινη τάση και ότι κατά συνέπεια, κάθε κράτος τείνει να εκφυλιστεί σε δεσποτικό.
Κεφαλαιώδους σημασίας είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών που διατύπωσε ο Μοντεσκιέ (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και πρότυπο μιας τέτοιας πολιτειακής οργάνωσης θεωρούσε βέβαια την Αγγλία της εποχής του. Υποστήριξε τέλος την επίδραση του κλίματος στην διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς ενός λαού.
1888 – Αλέξανδρος Καραμανλάκης, έλληνας δημοσιογράφος και πρωτοπόρος αεροπόρος, που σκοτώθηκε κατά την πτώση του αεροπλάνου του στον Κορινθιακό Κόλπο.
Από τον Αύγουστο του 1911 μετακόμισε στη Γερμανία και έπειτα στη Γαλλία για δημοσιογραφικές μελέτες αρχικά, ενώ στη συνέχεια εγγράφηκε στη σχολή του Γάλλου πρωτοπόρου της αεροπορίας Λουί Μπλεριό. Τέσσερις μέρες μετά την πτήση που πραγματοποίησε ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος στις 12 Φεβρουαρίου 1912, ο Καραμανλάκης έφτασε στην Πάτρα. Είχε μαζί του ένα ιδιόκτητο αεροσκάφος Bleriot XI 50 ίππων, με το οποίο στις 26 Μαρτίου 1912 αποπειράθηκε να πραγματοποιήσει πτήση από το Ρίο στην Αθήνα. Το αεροσκάφος απογειώθηκε αλλά κατέπεσε άμεσα. Ο Καραμανλάκης δεν τραυματίστηκε και κατάφερε να επιδιορθώσει τις φθορές που υπέστη το αεροσκάφος του. Πραγματοποίησε ακόμη δύο αποτυχημένες απόπειρες στις 9 και 30 Απριλίου 1912. Στην πρώτη περίπτωση απογειώθηκε και πέταξε για λίγο πάνω από την πόλη της Πάτρας, ενώ στη δεύτερη κατά την προσπάθεια της απογείωσής του από την Εγλυκάδα τραυματίστηκε και κατά την πτώση προκλήθηκαν σοβαρές φθορές στο αεροσκάφος του.
Μετά τις αποτυχίες αυτές μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου κατάφερε σημαντικότερα επιτεύγματα. Στις 17 Ιουλίου 1912 κατάφερε να φτάσει σε υψόμετρο 2.200 μέτρων ενώ στις 19 Αυγούστου στα 3.050 μέτρα. Μετά τις επιτυχίες αυτές πείστηκε πως πλέον μπορούσε να πετάξει από την Αθήνα στην Πάτρα. Το πρωί της 29ης Αυγούστου απογειώθηκε από την περιοχή του Παλαιού Φαλήρου, αλλά μετά από δύο ώρες στον αέρα αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει προσθαλάσσωση στον Κορινθιακό κόλπο λόγω βλάβης στη μηχανή του αεροσκάφους. Το αεροσκάφος έχασε ύψος, ενώ ο Καραμανλάκης προσπαθούσε να απεμπλακεί από τα σχοινιά και σύρματα του αεροσκάφους. Τελικά, δεν τα κατάφερε και πνίγηκε στο βυθιζόμενο αεροπλάνο του. Η κηδεία του έγινε την επόμενη μέρα στον Άγιο Γεώργιο Καρύτση παρουσία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Ελευθερίου Βενιζέλου και υπουργών της κυβέρνησής του. Τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Πριν τον θάνατό του είχε προγραμματίσει κοινή αεροπορική επίδειξη στην Αθήνα με τους υπόλοιπους πρωτοπόρους της αεροπορίας στην Ελλάδα, Λεωνίδα Αρνιώτη και Εμμανουήλ Αργυρόπουλο η οποία όμως αναβλήθηκε λόγω του θανάτου του. Ήταν το 193ο θύμα της αεροπλοΐας στην παγκόσμια ιστορία.
1915 – Βασίλης Τσιτσάνης, έλληνας λαϊκός συνθέτης. Κατά τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, ο Τσιτσάνης, «έβγαλε το λαϊκό τραγούδι από τα όρια του περιθωρίου, όπου το είχαν τάξει τα αντικοινωνικά και ανατολίτικα στοιχεία του, για να το εντάξει στην καινούργια κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδος. Καθιέρωσε νέο ύφος παιξίματος και τραγουδιού με τον εξευρωπαϊσμό-συγκερασμό των κλιμάκων, αρμονίες με δεύτερες και τρίτες φωνές, εμπλουτισμένη ενορχήστρωση και καινοτομίες στην ποιητική δομή, όπου για πρώτη φορά το λαϊκό τραγούδι απoμακρύνθηκε από τις παραδοσιακές φόρμες του δίστιχου επισημοποιώντας το ρόλο του ρεφρέν».
Ο Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου 1915 από Ηπειρώτες γονείς. Από μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική και έμαθε μαντολίνο, βιολί και μπουζούκι. Το φθινόπωρο του 1936 ο Τσιτσάνης πήγε στην Αθήνα με κύριο σκοπό να σπουδάσει στη Νομική, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η μουσική. Οι πρώτες του επιρροές είναι τα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου και του Μάρκου Βαμβακάρη. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στο μαγαζί «Μπιζέλια». Σύντομα γνώρισε τον Δημήτρη Περδικόπουλο, που τον πήγε στην Odeon, όπου ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια. Το «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε» είναι η πρώτη ηχογράφηση του Τσιτσάνη.
Την περίοδο 1937-1940 έγραψε τραγούδια που ηχογράφησε με τις φωνές του Περδικόπουλου και άλλων τραγουδιστών εκείνης της εποχής, όπως του Στράτου Παγιουμτζή, του Μάρκου Βαμβακάρη και του Στελλάκη Περπινιάδη, με τους οποίους σε πολλές ηχογραφήσεις ο Τσιτσάνης συμμετείχε σαν δεύτερη φωνή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Τσιτσάνης έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα διάστημα τεσσάρων ετών (1942–1946) είχε δικό του μαγαζί, το «Ουζερί ο Τσιτσάνης» στην οδό Παύλου Μελά 22, που έγινε διάσημο. Εκεί έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, τα οποία ηχογραφήθηκαν μετά τη λήξη του πολέμου, όπως τη «Συννεφιασμένη Κυριακή».
Τα επόμενα χρόνια ο Τσιτσάνης γνώρισε ευρύτατη αποδοχή. Ειδικά μετά την πτώση της Χούντας, είχε ξεκινήσει συναυλίες σε στάδια και ανοιχτούς χώρους, κάτι που συνέβαινε πρώτη φορά για λαϊκά τραγούδια. Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση σε ανοιχτό χώρο, ήταν σε τιμητική εκδήλωση του Δήμου Νίκαιας, σε συνεργασία του δημάρχου Στέλιου Λογοθέτη με τον Μίκη Θεοδωράκη για τη διοργάνωση του πρώτου πολιτιστικού καλοκαιριού στην Ελλάδα.
Θάνατοι
1849 – Πανούτσος Νοταράς, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης και πολιτικός.Μετά από την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Μεταξά και προκηρύχθηκαν εκλογές για τον Οκτώβριο του 1843. Η νέα Εθνική Συνέλευση επιφορτίστηκε και με το καθήκον να καταρτίσει το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα της χώρας. Στις 8 Νοεμβρίου 1843 ξεκίνησαν οι εργασίες της Εθνικής Συνέλευσης υπό την προεδρία του γηραιότερου μέλους του Σώματος, δηλαδή του Κορίνθιου αγωνιστή Πανούτσου Νοταρά, ηλικίας 91 ετών τότε. Στις 18 Νοεμβρίου, ο Νοταράς εξελέγη και οριστικά πρόεδρος του Σώματος με την συντριπτική πλειοψηφία των 216 ψήφων.
Η ανάδειξή του στην προεδρία της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844 (που άρχισε στις 8 Νοεμβρίου 1843) αντανακλούσε το αυξημένο κύρος του και την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε μετά από μία μακρά θητεία στα κοινά και ιδιαίτερα στις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης. Η Εθνική Συνέλευση κατάρτισε το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα του 1844, το οποίο καθιέρωσε τη Συνταγματική μοναρχία. Στις 18 Μαρτίου 1844, αφού ολοκληρώθηκε η ψήφιση του Συντάγματος, κλήθηκε ο Όθων και ορκίσθηκε ότι θα το τηρεί. Ήταν τα πρώτα βήματα της χώρας στον κοινοβουλευτισμό και τη συνταγματική τάξη.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Νοταράς τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με τον Μεγαλόσταυρο. Ο θάνατός του διαψεύστηκε στη Βουλή αρχικά και αποδόθηκε ως απλή λιποθυμία, αλλά επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου του 1849. Ο αιωνόβιος πολιτικός πέθανε ημέρα Τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1849.
1936 – Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, άγγλος συγγραφέας. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907. Ο Κίπλινγκ ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς στην Αγγλία, τόσο στην πεζογραφία όσο και στο στίχο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Χένρι Τζέιμς είπε ότι ο Κίπλινγκ είναι ο πιο ολοκληρωμένος ιδιοφυής άνθρωπος που γνώρισε ποτέ. Το 1907, ο Κίπλινγκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έγινε ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο αυτό αλλά και ο νεαρότερος αποδέκτης του. Μεταξύ άλλων τιμητικών διακρίσεων, είχε βολιδοσκοπηθεί σε αρκετές περιπτώσεις για να λάβει τιμές ιππότη, τις οποίες αρνήθηκε.Ο ίδιος, ωστόσο, έχει πει, ότι “… όποιος περιφρονεί τον κόσμο, θα περιφρονηθεί από αυτόν… ”
Η μετέπειτα φήμη του Κίπλινγκ έχει αλλάξει σύμφωνα με το πολιτικό και το κοινωνικό κλίμα της εποχής και οι αντικρουόμενες απόψεις γι’ αυτόν συνεχίστηκαν για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα. Ο Τζορτζ Όργουελ τον αποκάλεσε “προφήτη του βρετανικού ιμπεριαλισμού”. Ο λογοτεχνικός κριτικός Ντάγκλας Κερ έγραψε: “[Ο Κίπλινγκ] εξακολουθεί να είναι ένας συγγραφέας που μπορεί να εμπνεύσει παθιασμένες διαφωνίες και η θέση του στη λογοτεχνική και πολιτιστική ιστορία δεν θεωρείται ακόμη δεδομένη. Αλλά καθώς η εποχή των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών υποχωρεί, αναγνωρίζεται ως ένας ασύγκριτος, αν και αμφιλεγόμενος, διερμηνέας των εμπειριών από την αυτοκρατορία. Αυτό, καθώς και η αυξανόμενη αναγνώριση του εξαιρετικού αφηγηματικού του ταλέντου, τον καθιστούν μία υπολογίσιμη δύναμη”.
1979 – Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης, έλληνας μεγαλοβιομήχανος. Γεννήθηκε το 1890 ή το 1891 στον Πόρο (τουρκικά: Bor, προφ. Μπορ), χωριό της επαρχίας Νίγδης στα βάθη της Μικράς Ασίας (περιοχή Καππαδοκίας), από φτωχή οικογένεια, με γονείς το Θωμά και τη Δέσποινα Αθανασιάδη, που είχαν συνολικά 5 παιδιά. Η ακριβής ημερομηνία γέννησής του δεν είναι γνωστή, καθώς δεν είχε δηλωθεί στα ληξιαρχικά αρχεία. Το όνομα Μποδοσάκης, με το οποίο έγινε γνωστός στη μετέπειτα ζωή του, αποτελεί την απόδοση του ονόματος Πρόδρομος στα τουρκικά.
Δέκα χρονών πήγε να βρει την τύχη του στα Άδανα, και μέχρι τα δεκαεπτά του είχε γίνει ένας από τους σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες της περιοχής, με εμπορική δραστηριότητα πρώτα στη Μερσίνη και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Αγοράζει το κοσμοπολίτικο Σπόρτινγκ Κλαμπ της Σμύρνης για να γίνει λέσχη των αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και Ναυτικού και μέσα σε μια νύχτα το ξενοδοχείο Πέρα Παλάς στην Κωνσταντινούπολη, κάνοντάς το κέντρο όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων της πόλης.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα, με παρακίνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, του οποίου ήταν πολιτικός οπαδός, φέρνοντας μαζί του την τεράστια ήδη περιουσία του, και πρόσφερε στην πατρίδα του την πρώτη του δωρεά. Δωρίζει το 1919 τα χρήματα για να κτιστεί ένα σχολείο στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου σήμερα στεγάζεται το Μποδοσάκειο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
