Μνήμη χρονολογίου της 26ης Ιανουαρίου


.

Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»

– 26 Ιανουαρίου 2025 –

Είναι η 26η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 339 ημέρες για τη λήξη του.
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:33 – Δύση ήλιου: 17:41 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 8 λεπτά
🌘  Σελήνη 26.3 ημερών

Χρόνια πολλά στους: Ξενοφών, Ξενοφώντας, Φώντας, Φόντας, Φόνης,
Ξενοφωντία, Ξενοφωντίνα, Ξενοφούλα, Ξενοφώντη και Ξένια


| Γεγονότα

 

1821 – Αρχίζει η Συνέλευση της Βοστίτσας ή Σύσκεψη της Βοστίτσας, κατά τους ιστορικούς, ή Μυστική συνέλευση της Βοστίτσας, κατά τους Αιγιώτες, Ήταν η συνάντηση που έγινε από τους Φιλικούς της Βόρειας Πελοποννήσου, στη Βοστίτσα, όπως λεγόταν τότε το Αίγιο, από τις 26 έως τις 30 Ιανουαρίου του 1821, με σκοπό την οργάνωση και τον προσδιορισμό του χρόνου εκδήλωσης της επερχόμενης ελληνικής επανάστασης στην Πελοπόννησο.

Όταν δε ο Βοεβόδας της Βοστίτσας ζήτησε να πληροφορηθεί για την συγκέντρωση, τον καθησύχασαν λέγοντάς του ότι η συγκέντρωση αφορούσε κτηματικές διαφορές μεταξύ δύο μοναστηριών.
Η Συνέλευση έγινε στο Αίγιο επειδή εκεί υπήρχαν σχετικά λίγοι Τούρκοι. Οι συγκεντρωθέντες, για να μην κινήσουν τις υποψίες των Τούρκων, διέδιδαν ότι η συγκέντρωση αφορά δήθεν την επίλυση κτηματικών διαφορών μεταξύ μοναστηριών. Η συνέλευση γινόταν κάθε μέρα σε διαφορετικό σπίτι. Αναφέρονται μεταξύ άλλων τα σπίτια των προεστών Ανδρέα Λόντου, Αλέξανδρου Δεσποτόπουλου και Άγγελου Μελετόπουλου.

Οι συζητήσεις άρχισαν μετά την άφιξη του Παπαφλέσσα ως εκπροσώπου του Υψηλάντη. Στη Συνέλευση πήραν μέρος πολλοί κληρικοί από όλη την Πελοπόννησο και πρόκριτοι μόνο από τρεις επαρχίες της Αχαΐας Πατρών Βοστίτσας και Καλαβρύτων. Δεν πήραν μέρος μόνο από την τέταρτη επαρχία, αυτή της Γαστούνης.

 

1952 – Μαύρο Σάββατο στην Αίγυπτο: Ταραξίες καίνε την κεντρική επιχειρηματική συνοικία του Καΐρου, στοχεύοντας τις βρετανικές και τις αιγυπτιακές επιχειρήσεις της άρχουσας τάξης.

Η Πυρκαγιά του Καΐρου γνωστό και ως Μαύρο Σάββατο, ήταν μια σειρά ταραχών που έλαβαν χώρα στις 26 Ιανουαρίου 1952, που σημαδεύτηκαν από το κάψιμο και τη λεηλασία περίπου 750 κτιρίων — όπως καταστήματα λιανικής, καφετέριες, κινηματογράφοι, ξενοδοχεία, εστιατόρια, θέατρα, νυχτερινά κέντρα και το Casino Opera της πόλης —στο κέντρο του Καΐρου. Το άμεσο έναυσμα των ταραχών ήταν η Μάχη της Ισμαηλίας, μια επίθεση εναντίον μιας αιγυπτιακής αστυνομικής εγκατάστασης στην Ισμαηλία από τις βρετανικές δυνάμεις στις 25 Ιανουαρίου, κατά την οποία σκοτώθηκαν περίπου 50 βοηθοί αστυνομικοί.

Οι αυθόρμητες αντιβρετανικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν αυτούς τους θανάτους καταλήφθηκαν γρήγορα από οργανωμένα στοιχεία του πλήθους, τα οποία έκαψαν και λεηλάτησαν μεγάλα τμήματα του Καΐρου εν μέσω της ανεξήγητης απουσίας των δυνάμεων ασφαλείας. Η φωτιά πιστεύεται από ορισμένους ότι σηματοδότησε το τέλος της Μοναρχίας στην Αίγυπτο. Οι δράστες της πυρκαγιάς του Καΐρου παραμένουν άγνωστοι μέχρι σήμερα και η αλήθεια για αυτό το σημαντικό γεγονός στη σύγχρονη αιγυπτιακή ιστορία δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.

Η αναταραχή που έπληξε το Κάιρο κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς του 1952 έχει συγκριθεί με το χάος που ακολούθησε τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις της 25ης Ιανουαρίου 2011, όπου πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις ανάμεσα σε μαζικούς εμπρησμούς και λεηλασίες, μια ανεξήγητη απόσυρση της αστυνομίας και οργανωμένη απόδραση

 

| Γεννήσεις

 

1939 – Φαίδων Γεωργίτσης | Έλληνας ηθοποιός. Σπούδασε στις Δραματικές Σχολές των Καρόλου Κουν, Χρήστου Βλαχιώτη και Πέλου Κατσέλη. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ταινία Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν το 1960.

Έγινε δημοφιλής μέσα από τις ταινίες-μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, με συχνούς συμπρωταγωνιστές τη Μαίρη Χρονοπούλου, τη Ζωή Λάσκαρη, τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρθα Καραγιάννη κ.ά. Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» του Καρόλου Κουν αλλά και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τον θίασο του Μίνωα Βολανάκη.

Στην τηλεόραση εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1972 στη σειρά “Κόκκινο δαχτυλίδι”, ενώ έγινε πάλι δημοφιλής τη δεκαετία του ’90 μέσα από τις καθημερινές τηλεοπτικές σειρές “Καλημέρα ζωή” και “Λάμψη” του Νίκου Φώσκολου. Ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνοθεσία σε θεατρικά και σε κινηματογραφικά έργα. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μπέτυ Αρβανίτη και εν συνεχεία παντρεύτηκε την Μπέτσυ με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, τον Ραφαέλο και τη Μαρίζα. Το ζευγάρι είχε δημιουργήσει τον δικό του θεατρικό θίασο, ο οποίος εδρεύει στο Κορωπί και με τον οποίο ασχολιόταν κατά τα τελευταία χρόνια.

Απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών, την 1η Μαρτίου 2019 από καρκίνο του εγκεφάλου.

 

| Θάνατοι

 

1895 – Αχιλλέας Παράσχος | Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και καταγόταν από τη Χίο. Νωρίς εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με τον πατέρα του έπειτα από την καταστροφή της Χίου. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον αδελφό του Γεώργιο (1821-1886), επίσης ποιητή. Από όσα γνωρίζουμε δεν έκανε σπουδές και κατόρθωσε να μορφωθεί από τις εφημερίδες και τα βιβλία τα οποία διάβαζε. Δεν εργάστηκε ποτέ του, καθώς χρήματα και φήμη τού έδιναν μονάχα οι στίχοι του. Οι πολιτικοί της εποχής τον διόριζαν σε διάφορες θέσεις μόνο και μόνο για να εισπράττει μισθό.

Στα νεανικά του χρόνια αναμείχθηκε στον κύκλο της Χρυσής Νεολαίας, στους σπουδαστές και στους διανοούμενους οι οποίοι είχαν στόχο την απομάκρυνση του Όθωνα, και που εξαιτίας αυτής φυλακίσθηκε στις φυλακές του Μεντρεσέ απέναντι από τους Αέρηδες και πού εξαιτίας αυτού εμπνεύστηκε το ποίημά του «Εις τον πλάτανον του Μεντρεσέ» το οποίο και έγινε πανελληνίως γνωστό. Αφέθηκε γρήγορα ελεύθερος γιατί στην φυλακή αρρώστησε βαριά αλλά δεν σταμάτησε την δράση του εναντίον του Όθωνα. Τη νύχτα που καταλύθηκε η εξουσία ο Παράσχος ήταν ένας από τους πολίτες που πήγαν στον στρατώνα του πυροβολικού για να ενωθούν με τον ξεσηκωμένο στρατό. Ωστόσο, όταν το 1867 πέθανε ο Όθων μετανιωμένος για τη στάση του έγραψε το Ελεγείον εις τον Όθωνα δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την απογοήτευσή του από την πολιτική εκείνων που είχαν εκδιώξει τον Όθωνα,αλλά δεν τήρησαν τις επαγγελίες τους.

Δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του στα περιοδικά Αβδηρίτης και Χρυσαλλίς. Όταν το 1881 εξέδωσε τρεις τόμους με ποιήματά του, εισέπραξε το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 50.000 δραχμών. Ωστόσο γρήγορα το σπατάλησε και άρχισε να ζητά βοήθεια από τους φίλους του. Ταξίδεψε στη Ρουμανία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Αγγλία όπου οι εκεί Έλληνες τον υποδέχθηκαν με αγάπη.

Απεβίωσε το 1895 και ενταφιάστηκε στο Α΄ Κοιμητήριο των Αθηνών. Η κηδεία του, με είκοσι επικήδειους, συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και έγινε παρουσία και του τότε βασιλιά, Γεωργίου Α’. Τέτοια πάνδημη κηδεία δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Όπως έγραψε και ο Ξενόπουλος «Δεν έμεινε άνθος που να μην κατατεθεί εις τον τάφον του εκείνον στολιζόμενον καθημερινώς επί εβδομάδας, επί μήνας από γνωστούς και αγνώστους θαυμαστάς. Όλοι τον έκλαψαν ως τον τελευταίον εθνικόν ποιητήν του ελληνισμού».

 

 

Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 26η Ιανουαρίου

—————————————————————————————
Πηγές: https://www.sansimera.gr/| https://el.wikipedia.org/