Μνήμη χρονολογίου της 1ης Δεκεμβρίου


.

Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»

1 Δεκεμβρίου 2024

Είναι η 336η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 30 ημέρες για τη λήξη του
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:22 – Δύση ήλιου: 17:06 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 43 λεπτά
🌑  Σελήνη 0.1 ημέρας

Χρόνια πολλά στους: Θεόκλητος, Θεοκλήτη, Ναούμ, Ναούμης, Ναόμι,
Ναούμα, Φιλαρέτη, Φιλάρετος, Φιλαρέτης, Αρετή, Αρετούσα, Φαιναρέτη.


Γεγονότα

 

1818 – Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μυείται στη Φιλική Εταιρεία. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.
Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

1891 – Ο Τζέιμς Νέισμιθ δημιουργεί ένα νέο παιχνίδι και το ονομάζει μπάσκετ-μπολ. Στις 10 Δεκεμβρίου του 2010, το αυθεντικό χειρόγραφο με τους 13 κανονισμούς του μπάσκετ, όπως τους έβαλε επί χάρτου ο εφευρέτης του, Τζέιμς Νέισμιθ, το 1891, βγήκε σε πλειστηριασμό από τον διάσημο οίκο Sotheby’s της Νέας Υόρκης. Ο εγγονός του, Ίαν Νέισμιθ, έλαβε 4,3 εκατομμύρια δολάρια, ποσό ρεκόρ για αθλητικό αναμνηστικό παγκοσμίως! Οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες από το Κάνσας των ΗΠΑ, Ντέιβιντ και Σούζαν Μπουθ, ήταν οι αγοραστές, με μοναδικό κίνητρο να δωρίσουν το «Ευαγγέλιο του μπάσκετ» στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας.
Ο «πατέρας του μπάσκετ», Τζέιμς Νέισμιθ, ήταν ο πρώτος προπονητής μπάσκετ του Κάνσας και, όντας απόφοιτος του ίδιου πανεπιστημίου ο κύριος Μπουθ, αισθάνθηκε πως είχε ηθικό χρέος. Χάρη στη διαφύλαξη αυτού του χειρόγραφου από τον εγγονό του Νέισμιθ, το άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα είναι το μοναδικό ομαδικό, του οποίου τα ίχνη της «γέννησης» εντοπίζονται σε ένα έγγραφο!
Δεκέμβριος ήταν και όταν ο Τζέιμς Νέισμιθ σκαρφίστηκε το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο που παίζεται σε κλειστά γήπεδα σήμερα! Πολλά χρόνια από την ημέρα που ο Καναδός καθηγητής φυσικής αγωγής άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην ιστορία του αθλητισμού. Μία μπάλα ποδοσφαίρου, δύο κοφίνια συγκομιδής ροδάκινων, μία σκάλα και 13 κανονισμοί επί χάρτου! Αυτά ήταν τα «υλικά» που… ανακάτεψε για να προκύψει το νέο άθλημα, που θα ονομαζόταν Basket ball! Οι δεκατρείς κανονισμοί του Νέισμιθ ήταν:

    1. Ένας παίκτης μπορεί να πετάξει την μπάλα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με το ένα ή με τα δυο χέρια
    2. Ένας παίκτης μπορεί να χτυπήσει την μπάλα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με το ένα ή με τα δυο χέρια, ποτέ όμως με τη γροθιά.
    3. Ένας παίκτης δεν επιτρέπεται να τρέχει με την μπάλα στα χέρια. Είναι υποχρεωμένος να την πασάρει από το σημείο, από το οποίο την πήρε.
    4. Η μπάλα πρέπει να συγκρατείται μόνο με τις παλάμες ή μέσα σε αυτές. Δεν επιτρέπεται η χρήση των χεριών και του σώματος γι’ αυτόν τον σκοπό.
    5. Δεν επιτρέπεται το μαρκάρισμα ενός αντιπάλου με τον ώμο, το κράτημά του, το σπρώξιμο, το χτύπημα και η τρικλοποδιά. Την πρώτη φορά το παράπτωμα τιμωρείται με φάουλ, ενώ την δεύτερη ο παίκτης αποβάλλεται μέχρι να σημειωθεί το επόμενο καλάθι. Σε περίπτωση που υπάρχει εσκεμμένο βίαιο χτύπημα, τότε ο παραβάτης αποβάλλεται για όλο το υπόλοιπο παιχνίδι και απαγορεύεται να αντικατασταθεί.
    6. Φάουλ θεωρείται το χτύπημα της μπάλας με τη γροθιά, οι παραβιάσεις των κανονισμών 3 και 4 και ό,τι περιγράφεται στον κανονισμό 5.
    7. Αν μια ομάδα υποπέσει σε 3 συνεχόμενα φάουλ (χωρίς στο μεταξύ να σημειωθεί κάποιο από τους αντιπάλους), τότε δίνεται ένας πόντος στην αντίπαλη ομάδα.
    8. Οι πόντοι επιτυγχάνονται όταν η μπάλα πεταχτεί ή χτυπηθεί από τον αγωνιστικό χώρο προς το καλάθι και μείνει μέσα σε αυτό. Στην περίπτωση που η μπάλα σκαλώσει στο στεφάνι του καλαθιού και ένας αμυντικός κουνήσει το καλάθι, τότε δίνεται ένας πόντος στους επιτιθέμενους.
    9. Όταν η μπάλα βγαίνει έξω από τον αγωνιστικό χώρο, η ομάδα που έχει κατοχή, διαθέτει 5 δευτερόλεπτα για την επαναφορά. Αν αργήσει περισσότερο, τότε η μπάλα δίνεται στους αντιπάλους. Στην επαναφορά, δικαίωμα κατοχής έχει ο πρώτος παίκτης που θα ακουμπήσει τη μπάλα. Αν υπάρχει αμφιβολία, τότε την επαναφορά αναλαμβάνει ο διαιτητής.
    10. Ο παρατηρητής τιμωρεί τους παίκτες και σημειώνει τα φάουλ, ενώ ενημερώνει και τον διαιτητή, όταν μια ομάδα συμπληρώσει τρία συνεχόμενα φάουλ. Επίσης έχει την εξουσία να αποβάλλει τους παίκτες σύμφωνα με τον κανονισμό 5.
    11. Ο διαιτητής έχει την ευθύνη της μπάλας και αποφασίζει πότε αυτή παίζεται, πότε είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο και πότε έξω, σε ποιον ανήκει. Επίσης, είναι ο χρονομέτρης του παιχνιδιού. Αποφασίζει πότε είναι έγκυρος ένας πόντος, σημειώνει το σκορ και ασχολείται με οτιδήποτε άλλο αφορά τα διαιτητικά καθήκοντα.
    12.  Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι 30 λεπτά, αποτελούμενη από δυο μέρη των 15 λεπτών και 5 λεπτά ξεκούρασης ανάμεσα σε αυτά.
    13. Η ομάδα που θα πετύχει περισσότερους πόντους είναι η νικήτρια.

 

1913 – Η Κρητική Πολιτεία ενσωματώνεται στη ελληνική επικράτεια. Την 1η Δεκεμβρίου του 1913 η Κρήτη ενσωματώθηκε και επίσημα στο ελληνικό κράτος. Ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα (1 Νοεμβρίου 1913), ο σουλτάνος Μεχμέτ ο 5ος είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας επί της μεγαλονήσου. Αιώνες αιμάτων και δακρύων στη μαρτυρική Κρήτη έβρισκαν επιτέλους την ιστορική τους δικαίωση.
Η επίσημη ανακήρυξη της ένωσης έγινε στα ηλιόλουστα Χανιά την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 1913, παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, μέσα σε ιδιαίτερα πανηγυρικό κλίμα. «Η πόλις ηγρύπνησε στολιζομένη. Εορτάζει δε ο ουρανός, αποκατασταθείσης από της νυκτός της γαλήνης και ανατείλαντος εαρινού ηλίου. Οι δρόμοι παρουσιάζουν όψιν λειμώνων ευωδιαζόντων από τας μυρσίνας. Παντού είναι ανηρτημέναι Βυζαντιναί σημαίαι μεταξύ των κυανολεύκων. Συνωστίζονται παντού χωρικοί υψηλόκορμοι ζώσαι εικόνες του Θεοτοκοπούλου. Τα Κρητικόπουλα εις σμήνη κυκλοφορούν με τις φουφουλίτσες των. Από του Νικηφόρου Φωκά του εκδιώξαντος εκ Κρήτης τους Άραβας πρώτην φοράν Έλλην βασιλεύς αποβιβάζεται εις την νήσον» γράφει σε ανταπόκρισή της από τα Χανιά η αθηναϊκή εφημερίδα «Εστία». Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν στις 11:50 το πρωί, όταν οι γηραιοί αγωνιστές Αναγνώστης Μάντακας, 94 ετών, και Χατζημιχάλης Γιάνναρης, 88 ετών, ύψωσαν την ελληνική σημαία στο φρούριο Φιρκά, ενώ την ίδια ώρα ερρίπτοντο 101 κανονιοβολισμοί από τα ναυλοχούντα ελληνικά πολεμικά πλοία.

 

1944 – Οι υπουργοί που ανήκουν στο ΕΑΜ αποσύρονται από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου. Δύο ημέρες αργότερα θα ξεσπάσουν τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά». Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος Γεωργίου Παπανδρέου 1944 (Οκτώβριος 1944 – Ιανουάριος 1945) ήταν συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου στο εξωτερικό. Όταν, στις 18 Οκτωβρίου, η Αθήνα απελευθερώθηκε από τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα και η δωσιλογική κυβέρνηση Ράλλη παρέδωσε την εξουσία, η κυβέρνηση που ήρθε πλέον στην Ελλάδα, ανασχηματίστηκε, χωρίς όμως αλλαγή Πρωθυπουργού.
Η διαμάχη μεταξύ του αστικού πολιτικού κόσμου (που εκφραζόταν από το Γεώργιο Παπανδρέου) και των οπαδών του Κ.Κ.Ε. και του Ε.Α.Μ. ήταν το χαρακτηριστικό της περιόδου εκείνης. Η ανάγκη ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού με την ταυτόχρονη εφαρμογή των όρων του Συμφώνου της Καζέρτας και η ανοιχτή επέμβαση του Άγλλου στρατηγού και τοποτηρητή της Βρετανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, Ρόναλντ Σκόμπι, κατέληξε στην αποχώρηση των μελών της Π.Ε.Ε.Α. από την κυβέρνηση, στις 2 Δεκεμβρίου 1944, και στις μάχες που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, την ίδια περίοδο, γνωστές ως «Δεκεμβριανά».

 

1947 – Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κόμικ στριπ. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ ή Θείος Σκρουτζ (Αγγλικά: Scrooge McDuck ή Uncle Scrooge) είναι φανταστικός χαρακτήρας της Ντίσνεϊ. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παπιά-ήρωες της εταιρίας, δεν δημιουργήθηκε στο χώρο των κινουμένων σχεδίων, αλλά στα περιοδικά κόμικς. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση τον Δεκέμβριο του 1947, δια χειρός του μεγάλου σχεδιαστή Καρλ Μπαρκς, στην ιστορία Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας (Κόμιξ #127). Τα κύρια χαρακτηριστικά του Σκρουτζ είναι τα απίστευτα πλούτη του (είναι μακράν το πιο πλούσιο άτομο στον κόσμο της Ντίσνεϊ, αλλά και σε όλο τον κόσμο της φαντασίας – μυθοπλασίας), αλλά και η απύθμενη τσιγκουνιά του. Σύμφωνα με φήμες, η περιουσία του Σκρουτζ είναι τόσο μεγάλη, που φτάνει τα 6 απιθανικομμύρια, 7 φανταστικομμύρια, 8 πολυμυριαδομμύρια, 9 δισεκατομμύρια, 1 εκατομμύριο, 23 δολάρια και 45 σεντς. Το όνομα Σκρουτζ είναι βασισμένο στον Εμπενίζερ Σκρουτζ, τον βασικό πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς.

 

1953 – Εκδίδεται το περιοδικό PlayBoy από τον Χιου Χέφνερ. Το Playboy είναι αμερικανικό αντρικό περιοδικό με θέμα το lifestyle και την ψυχαγωγία. Το περιοδικό ιδρύθηκε το 1953, στο Σικάγο, από τον Χιου Χέφνερ και τους συνεργάτες του, και χρηματοδοτήθηκε, εν μέρει, από τη μητέρα του, με το ποσό των 1.000 δολαρίων. Το περιοδικό είναι ευρέως γνωστό για τα γυμνά (ή ημίγυμνα) του πρωτοσέλιδα μοντέλων. Ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σεξουαλική επανάσταση, η οποία έλαβε μέρος στο Δυτικό Κόσμο από τη δεκαετία του 1960 έως του 1980. Μέχρι και σήμερα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο, παγκοσμίως, που με τον καιρό έχει μετατραπεί στην Playboy Enterprises, με παρουσία, σχεδόν, σε όλα τα μίντια.[

 

 

Γεννήσεις

 

1083 – Άννα Κομνηνή. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1083 στην Πορφύρα, το δωμάτιο στο ανάκτορο της Κωνσταντινούπολης όπου γεννιούνταν τα παιδιά των αυτοκρατόρων και έτυχε επιμελέστατης μόρφωσης και παιδείας. Το 1091 μνηστεύθηκε τον Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄ ενώ, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Δούκα, το 1097, παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Βρυέννιο. Όταν το 1118 πέθανε ο πατέρας της, οργάνωσε συνωμοσία κατά του νόμιμου διάδοχου, του αδελφού της Ιωάννη, η οποία απέτυχε εξαιτίας της άρνησης του συζύγου της να πάρει μέρος σε αυτήν.
Το 1137, μετά τον θάνατο του συζύγου της Νικηφόρου Βρυέννιου, αποσύρεται στην Αγία Μονή της Κεχαριτωμένης, στην Κωνσταντινούπολη, όπου και συνέγραψε μεταξύ του 1137 και του 1148 την Αλεξιάδα, σε 15 βιβλία (κεφάλαια). Στο έργο της κατέγραψε την ιστορία του πατέρα της Αλεξίου Α΄ μεταξύ 1069 και 1118. Η γλώσσα και η μορφή του κειμένου αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του αττικισμού. Το έργο της αποτελεί σημαντική πηγή για την Α΄ Σταυροφορία και είναι επίσης πολύτιμο για τις γεωγραφικές και τοπογραφικές πληροφορίες που περιέχει.
Πέθανε μετά το 1148, αλλά άγνωστο ακριβώς πότε. Από την Αλεξιάδα φαίνεται ότι ζούσε μέχρι και το 1148, οπότε είναι πιθανό ότι πέθανε λίγο αργότερα, το 1149 ή το 1153 ή το 1154. Τάφηκε κοντά στον πατέρα της, στη Μονή Παμμακάριστου. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε αφιερώσει στην Άννα Κομνηνή το ομώνυμο ποίημα, δημοσιευμένο το 1920.

 

1901 – Ιωάννης Συκουτρής. Ο Συκουτρής γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1901. Τα οικονομικά μέσα της οικογένειάς του ήταν περιορισμένα αλλά οι εξαιρετικές σχολικές επιδόσεις του τού εξασφάλιζαν την οικονομική υποστήριξη της αρχιεπισκοπής Σμύρνης ώστε να κατορθώσει να ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο σχολείο. Οι φιλολογικές του επιδόσεις φάνηκαν ήδη από τα κείμενα που έγραφε σε σχολικό περιοδικό και από την ικανότητα χειρισμού της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Το 1918 αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή και διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Γκιαούρκιοϊ της Μαγνησίας.
Το 1919 γράφτηκε αναδρομικά ως δευτεροετής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1922. Τα χρόνια των σπουδών του τα οικονομικά προβλήματα συνεχίζονταν, αλλά κάλυπτε τις ανάγκες του με την εργασία του ως βοηθού στο Σπουδαστήριο της Φιλοσοφικής Σχολής και με τα έσοδα από τις υποτροφίες του Σεβαστοπούλειου Διαγωνισμού, στον οποίον συμμετείχε δύο φορές. Τα επόμενα δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως καθηγητής στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο της Λάρνακας και παράλληλα ασχολήθηκε με τη μελέτη ποικίλων εκφάνσεων του κυπριακού πολιτισμού και προσπάθησε να οργανώσει την πνευματική και επιστημονική ζωή του τόπου ιδρύοντας συλλόγους και εκδίδοντας το περιοδικό Κυπριακά Χρονικά.
Το 1924 επέστρεψε στην Αθήνα, ενώ το 1925 αναγορεύτηκε διδάκτορας και αναχώρησε για σπουδές Κλασικής Φιλολογίας στη Γερμανία, όπου παρέμεινε μέχρι το 1929. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Λειψίας κοντά σε μεγάλους φιλολόγους όπως ο Ούλριχ Βιλαμόβιτς και ο Βέρνερ Γιαίγκερ. Εκείνα τα χρόνια ήταν τα πιο παραγωγικά σε φιλολογικές μελέτες τις οποίες δημοσίευε σε πολλά φιλολογικά περιοδικά. Η διδακτορική του διατριβή είχε θέμα τον Επιτάφιο του Δημοσθένη για τους πεσόντες Αθηναίους οπλίτες της Χαιρώνειας, οποίος εθεωρείτο νόθο έργο και ο Συκουτρής απέδειξε ότι ήταν γνήσιος. Ενδεικτικό της φήμης που απέκτησε είναι το γεγονός ότι ο Βιλαμόβιτς τον είχε εντάξει στον φιλολογικό σύλλογο Graeca Wilamowitziana, τον οποίον αποτελούσαν φιλόλογοι οι οποίοι στις συναντήσεις του ερμήνευαν κλασικούς Έλληνες συγγραφείς. Ο Συκουτρής ήταν το μόνο μη γερμανικής καταγωγής μέλος που συμμετείχε στον σύλλογο. Εκτός από τις ποικίλες δημοσιεύσεις σε φιλολογικά περιοδικά ο Συκουτρής ανέλαβε και την έκδοση των λόγων του Δημοσθένη για τον εκδοτικό οίκο Teubner.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα άρχισε να διδάσκει στο Αρσάκειο και το 1930 εξελέγη υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το εναρκτήριο μάθημά του είχε το θέμα «Φιλολογία και ζωή». Παράλληλα με τις παραδόσεις μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο και τις δημοφιλείς διαλέξεις και τα σεμινάρια σε ποικίλα θέματα, όχι μόνο κλασικής, αλλά και νεοελληνικής και σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, συνέχισε το επιστημονικό του έργο. Ανέλαβε την πρωτοβουλία για την οργάνωση της σειράς Ελληνική Βιβλιοθήκη της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία θα περιελάμβανε σχολιασμένες και μεταφρασμένες εκδόσεις κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Το 1934 εξέδωσε τον πρώτο τόμο της σειράς, το Συμπόσιο του Πλάτωνα, και άρχισε να προετοιμάζει την έκδοση της Ποιητικής του Αριστοτέλη, η οποία εκδόθηκε το 1937 μετά τον θάνατό του

 

1935 – Γούντι Άλεν. Ο Γούντι Άλεν γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1935 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Γράφει και σκηνοθετεί τις ταινίες του ενώ έχει ενσαρκώσει διάφορους ρόλους σε πολλές από αυτές. Ο Άλεν αποδίδει μεγάλο μέρος της έμπνευσής του στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και κυρίως στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου γεννήθηκε και έχει περάσει όλη του τη ζωή. Στην πραγματικότητα, η κινηματογραφική του περσόνα αποτελεί την ενσάρκωση ενός Εβραίου διανοούμενου της Νέας Υόρκης: νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση του χιούμορ. Όντας μικρόσωμος (1,65 μέτρα), με αφρόντιστα μαλλιά, μεγάλη μύτη, τετράγωνα γυαλιά σε συνδυασμό με τα μπεζ, φαρδιά ρούχα που συνηθίζει να φοράει, δημιουργείται το κάπως «χαζό» ύφος του.

 

 

Θάνατοι

 

1866 – Σερ Τζορτζ Έβερεστ. Ο Τζορτζ Έβερεστ γεννιέται σε επαρχία της Ουαλίας στις 4 Ιουλίου 1790, αν και για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά. Ο πιτσιρικάς κατέληξε πως η καλύτερη κίνηση για το μέλλον του ήταν ο στρατός κι έτσι, αποφοιτώντας από το σχολείο, κατατάγηκε στο Βασιλικό Πυροβολικό.
Το 1806 θα τον βρει σε ανώτατη στρατιωτική ακαδημία να διαπρέπει στα μαθηματικά και κυρίως στην τριγωνομετρία. Κι έτσι ο φέρελπις στρατιωτικός με το που ολοκλήρωσε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα σάλπαρε για την πολυτιμότερη κτήση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, την Ινδία…
Πρώτη αποστολή για τον νεόκοπο τοπογράφο, η αναγνωριστική εξερεύνηση της Ιάβας. Ο ίδιος ο sir Stamford Raffles, ο πολιτικός που ίδρυσε την πόλη της Σιγκαπούρης, τον επέλεξε μάλιστα προσωπικά για την αποστολή, τέτοιες ήταν οι περγαμηνές με τις οποίες κατέφτασε στην εξωτική Ινδία!
Κι έτσι για 2 ολόκληρα χρόνια (1814-1816), ο νεαρός αξιωματικός ανέλαβε μια πραγματικά σημαντική εκστρατεία, τη χαρτογράφηση της Ιάβας. Εκεί θα γνωρίσει και θα ενταχθεί αμέσως στις προσωπικές υπηρεσίες του συνταγματάρχη (και γεωγράφου) William Lambton, ο οποίος ήταν έτοιμος να αναλάβει τον τιτάνιο άθλο της Τριγωνομετρικής Έρευνας της Ινδίας!
Κολοσσιαίων διαστάσεων έργο και χωρίς προηγούμενο, όλοι περίμεναν πως θα κρατούσε δεκαετίες, έπρεπε λοιπόν να ενταχθούν στην υλοποίησή του άντρες με γερά νεύρα και ιώβεια υπομονή. Οι πρώιμοι εξάλλου θεοδόλιχοι (γωνιομετρικό οπτικό όργανο για τη μέτρηση γωνιών με πολύ μεγάλη ακρίβεια) και ο άλλος πρωτόγονος γεωδαιτικός και τοπογραφικός εξοπλισμός μόνο εμπόδια και αναχώματα θα έβαζαν στην αποπεράτωση της χαρτογράφησης της Ινδίας.
Η τριγωνομετρική έρευνα της Ινδίας θα κρατούσε όπως είπαμε 25 ολόκληρα χρόνια και στην πορεία ο επικεφαλής Lambton θα έφευγε από τον κόσμο, αφήνοντας πια διάδοχό του τον ταλαντούχο τοπογράφο Τζορτζ Έβερεστ (1825). Ως επόπτης πια του έργου γεωδαιτικού και τοπογραφικού τριγωνισμού της Ινδίας, ο γεωγράφος εισήγαγε ένα σωρό ερευνητικές καινοτομίες αλλά και μεθόδους για την ακριβέστερη μέτρηση των τεράστιων αποστάσεων.
Οραματιστής και ταγμένος στο επιστημονικό καθήκον, ο αξιωματικός έβρισκε ευφυείς λύσεις στα αναρίθμητα προβλήματα που προέκυπταν διαρκώς, κάνοντας τη γεωγραφική δουλειά σχεδόν αδιάλειπτη. Μέχρι και ειδική υπηρεσία έφτιαξε για την επιτόπου επιδιόρθωση των θεοδόλιχων, ώστε να μη χρειάζεται πια να τους στέλνουν στη Βρετανία για φτιάξιμο, κάτι που καθυστερούσε πολύ τις εργασίες.
Κι έτσι το 1830 έγινε γενικός επιθεωρητής της Ινδίας, καταμεσής της τριγωνομετρικής μελέτης του, με τον ίδιο να βρίσκεται διαρκώς στο πεδίο διανύοντας για χρόνια χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από τα πλέον δύσβατα μέρη της Ινδίας, από ζούγκλες μέχρι και ερήμους δηλαδή. Το έργο εξάλλου κινούταν κατά μήκος του μεσημβρινού, από το νοτιότερο σημείο της Ινδίας μέχρι και τα βόρεια του Νεπάλ, στην οροσειρά των Ιμαλαΐων!
Το κακοτράχαλο έδαφος και η έλλειψη υποστηρικτικών μηχανισμών έφεραν ασύλληπτες δυσκολίες στην ομάδα των τοπογράφων, την ίδια στιγμή που η κακοκαιρία διεκδίκησε βαρύτατο φόρο στις υγείες τους. Ο Έβερεστ έλειψε μόλις 2 φορές στα 25 αυτά χρόνια από τη θέση του, κι αυτό για λόγους υγείας. Ήταν όμως τόσο λυσσαλέα η θέλησή του που επέστρεφε πάντα πρόωρα στο πεδίο, καθώς οι δικές του αρρώστιες ήταν που καθυστερούσαν τη μελέτη, έτσι επικεφαλής όπως ήταν της υπηρεσίας.
Το έργο ολοκληρώθηκε τελικά και ήταν πράγματι η πιο χρονοβόρα και εκτεταμένη τριγωνομετρική έρευνα που είχε ποτέ αποπειραθεί από άνθρωπο! Ο Τζορτζ Έβερεστ ήταν πια διάσημος στους επιστημονικούς κύκλους, έχοντας ταυτοχρόνως συμβάλει τα μέγιστα στην Ινδία με τους ακριβέστατους χάρτες που είχε πια στα χέρια του…
Το 1843, ο Έβερεστ παραιτήθηκε από τη θέση του ως γενικός επιθεωρητής και επέστρεψε στο σπίτι του στην Αγγλία με παχυλότατη αποζημίωση και σύνταξη. Έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών και το 1861, σε ένδειξη αναγνώρισης της σπουδαίας υπηρεσίας που πρόσφερε στη Βρετανική Αυτοκρατορία, χρίστηκε ιππότης.
Από το 1862 υπηρετούσε ως αντιπρόεδρος της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας, παραμένοντας ένας από τους γνωστότερους και πλέον σεβαστούς γεωγράφους της εποχής του. Ο συνταγματάρχης σερ Τζορτζ Έβερεστ έκλεισε τα μάτια του την 1η Δεκεμβρίου 1866 και ενταφιάστηκε σε πολίχνη δίπλα στο Μπράιτον…

 

1973 – Νταβίντ Μπεν Γκουριόν. Γεννήθηκε στο Πλονσκ, στο τμήμα της Πολωνίας που βρισκόταν υπό ρωσική κυριαρχία. Όπως και ο πατέρας του, ήταν ένθερμος και δραστήριος οπαδός του σιωνισμού, του κινήματος που επιδίωκε την επιστροφή των Εβραίων μεταναστών στην Παλαιστίνη και τη δημιουργία εβραϊκού κράτους. Το 1906, λόγω των διωγμών των Εβραίων από τις ρωσικές αρχές, Ο Μπεν-Γκουριόν μετανάστευσε στην Παλαιστίνη, τμήμα τότε της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκεί, εργάστηκε στις αγροτικές κοινότητες των Εβραίων εποίκων, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί από τους πρώτους σιωνιστές. Αγνοώντας τις δυσκολίες στην Παλαιστίνη, με σκληρή δουλειά, ο Μπεν-Γκουριόν συνέχισε τη σιωνιστική δράση του. Διακρίθηκε ως κορυφαίο στέλεχος του κόμματος “Εργάτες της Σιών” και ως μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας του, όπου αρθρογραφούσε. Το 1912 ο Μπεν-Γκουριόν άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, οι οποίες έμειναν στη μέση, όταν, μετά την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι τούρκικες αρχές τον απέλασαν και πήγε στη Νέα Υόρκη.
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Μπεν-Γκουριόν ως πρώτος, προσωρινός, πρωθυπουργός ανακήρυξε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Ο Μπεν-Γκουριόν διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός του Ισραήλ: το 1948-1953 και το 1955-1963. Οι πρωθυπουργικές θητείες του σκιάστηκαν και οι δύο από τις πολεμικές συρράξεις του Ισραήλ με τα γειτονικά του αραβικά κράτη, που δεν εννοούσαν να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του και επεδίωκαν τον αφανισμό του. Οι πόλεμοι αυτοί έληξαν νικηφόρα για το Ισραήλ, το οποίο όμως κατέβαλε βαρύ φόρο αίματος. Το ίδιο συνέβη και με τους αντιπάλους του, οι οποίοι γνώρισαν επίσης την ισραηλινή κατοχή και τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες από όπου τους εξέβαλαν οι Ισραηλινοί. Παρά τους πολέμους ο Μπεν-Γκουριόν ως πρωθυπουργός κατόρθωσε να εφαρμόσει στη βιομηχανία και στη γεωργία πολλά από τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα που είχε προτείνει πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Τον Ιούνιο του 1963 επικαλούμενος αδιευκρίνιστους «προσωπικούς λόγους», που είχαν πιθανώς σχέση με εσωκομματικές διαμάχες εξαιτίας Αγγλοαμερικανικών παραπόνων, ο Μπεν-Γκουριόν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία. Το 1965 αποχώρησε από το Μαπάι και ίδρυσε νέο κόμμα, το Ράφι, το οποίο όμως δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα.
Ο Μπεν-Γκουριόν συνέχισε να είναι παρών στην πολιτική ζωή του Ισραήλ ως το 1970, όταν παραιτήθηκε από τη Βουλή, το Κνεσέτ, και αποσύρθηκε σε ένα κιμπούτς για να ασχοληθεί με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Για την προσωπικότητα του Μπεν-Γκουριόν ο συμπατριώτης του συγγραφέα Άμος Οζ έχει γράψει τα ακόλουθα: «Κατά τα πλέον δραματικά χρόνια της ηγετικής του πορείας ο Μπεν-Γκουριόν κατάπινε φιλοσοφικά βιβλία, έγραφε σχόλια στη Βίβλο, ερωτοτροπούσε με τον βουδισμό, έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει Πλάτωνα στο πρωτότυπο. Είχε ακόρεστη περιέργεια για τις φυσικές επιστήμες (αλλά δεν συμπαθούσε τη λογοτεχνία ούτε τις τέχνες). Ανέφερε κάτι από τον Σπινόζα σαν να πετούσε πέτρες σε έναν αντίπαλο. Η λεκτική μάχη και όχι ο διάλογος ήταν ο συνήθης τρόπος του να επικοινωνεί. Περισσότερο από φιλόσοφος ήταν ένα περιφερόμενο θαυμαστικό, ένας σφιχτός, τραχύς άνθρωπος με έναν φωτοστέφανο από ασημένια μαλλιά και ένα σαγόνι που έδειχνε τρομερή δύναμη θέλησης και ηφαιστειώδη ιδιοσυγκρασία».

 

2014 – Δημήτριος Τριχόπουλος. Ο Δ. Τριχόπουλος γεννήθηκε στον Βόλο. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ειδικεύθηκε στην παθολογία, τη μικροβιολογία, τη δημόσια υγεία και την επιδημιολογία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, του Λονδίνου, του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης. Το 1972 εκλέχθηκε τακτικός Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ενώ το 1981 δημοσιεύθηκε η εργασία του για τον ρόλο του παθητικού καπνίσματος στην αιτιολογία του καρκίνου του πνεύμονα. Από το 1989 έως το 1996 διατέλεσε τακτικός καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Χαρβαρντ των ΗΠΑ, ενώ από το 1993 έως το 1997 ήταν καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη του Καρκίνου του αμερικανικού πανεπιστημίου.
Μαζί με τη σύζυγό του Αντωνία Τριχοπούλου ανέδειξαν την αξία της μεσογειακής διατροφής και έκαναν πολλές δημοσιεύσεις για τις θετικές επιδράσεις της στην υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος. Η δουλειά τους συγκέντρωσε συχνά το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Έφυγε από τη ζωή στις 2 τα ξημερώματα της Δευτέρας 1ης Δεκεμβρίου του 2014 στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση από τις 19 Νοεμβρίου μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

 

Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *