...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1462 – Βλαντ Ντράκουλα ή Τσέπες. Ο Βλαντ Γ’ ο Παλουκωτής (ο ρουμάνος ευγενής που ενέπνευσε τον μύθο του Δράκουλα) προσπαθεί να δολοφονήσει τον σουλτάνο Μεχμέτ Β’, αλλά αποτυγχάνει και αναγκάζεται να αποσυρθεί από τη Βλαχία.
Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄, παρήγγειλε στο Βλαντ να τον προσκυνήσει προσωπικά, αλλά ο Βλαντ συνέλαβε και ανασκολόπισε τους δύο απεσταλμένους του Σουλτάνου. Το Φεβρουάριο του 1462 εισέβαλε στην Οθωμανική επικράτεια, σφαγιάζοντας δεκάδες χιλιάδες Τούρκους και Βούλγαρους. Ο Μωάμεθ ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της Βλαχίας για να αντικαταστήσει το Βλαντ με το μικρότερο αδελφό του, Ράντου.
Ο Βλαντ, προσπάθησε να συλλάβει το σουλτάνο στο Τιργκόβιστε τη νύχτα 16-17 Ιουνίου 1462. Ο σουλτάνος και ο κύριος Οθωμανικός στρατός εγκατέλειψαν την Βλαχία, αλλά όλο και περισσότεροι Βλάχοι λιποτακτούσαν προς στον Ράντου. Ο Βλαντ πήγε στην Τρανσυλβανία για να ζητήσει βοήθεια από το Ματθαίο Κορβίνο, Βασιλιά της Ουγγαρίας, στα τέλη του 1462 αλλά ο Κορβίνος τον φυλάκισε.
Ο Βλαντ κρατήθηκε σε αιχμαλωσία στο Βίσεγκραντ από το 1463 έως το 1475. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα ανέκδοτα για τη σκληρότητα του άρχισαν να εξαπλώνονται στη Γερμανία και την Ιταλία. Απελευθερώθηκε κατόπιν αιτήματος του Στέφανου Γ΄της Μολδαβίας το καλοκαίρι του 1475. Αγωνίστηκε στο στρατό του Κορβίνου εναντίον των Οθωμανών στη Βοσνία στις αρχές του 1476. Τα στρατεύματα της Ουγγαρίας και της Μολδαβίας τον βοήθησαν να αναγκάσει το Βασάραβα Λαϊότα (που είχε εκθρονίσει τον αδελφό του, Ράντου) να φύγει από τη Βλαχία το Νοέμβριο, αλλά ο Βασάραβα επέστρεψε με Οθωμανική υποστήριξη πριν από το τέλος του έτους.
Ο Βλαντ δολοφονήθηκε πριν από τις 10 Ιανουαρίου 1477. Βιβλία που περιγράφουν τις σκληρές πράξεις του Βλαντ ήταν μεταξύ των πρώτων μπεστ σέλερ στα γερμανόφωνα εδάφη. Στη Ρωσία δημοφιλείς ιστορίες ανέφεραν ότι ο Βλαντ ήταν σε θέση να ενισχύσει την κεντρική κυβέρνηση μόνο με την εφαρμογή βίαιων ποινών και μια παρόμοια άποψη υιοθετήθηκε από τους περισσότερους Ρουμάνους ιστορικούς το 19ο αιώνα. Η φήμη του Βλαντ για τη σκληρότητα και το πατρώνυμό του έδωσαν το όνομα του βαμπίρ «Κόμης Δράκουλας» στο μυθιστόρημα Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ του 1897.
Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα (Sighişoara) της Τρανσυλβανίας (η γενέτειρά του είναι γνωστή και με το όνομα Σάσμπουργκ (Schassburg) από την εποχή της Αυστροουγγρικής κυριαρχίας). Καταγόταν από τον ευγενή οίκο του Βασάραβα Α΄, θεμελιωτή του Βλαχικού κράτους, και ήταν γιος του προηγούμενου βοεβόδα Βλαντ Β΄ Ντράκουλ και της πριγκίπισσας Τσένια. Κληρονόμησε τον τίτλο του μέλους του μυστικού Τάγματος του Δράκου (μια οργάνωση η οποία ήθελε να προστατεύσει την Ανατολική Ευρώπη από τους Οθωμανούς) που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Σιγισμόνδο (Sigismund). Το όνομα του Βλαντ έγινε θρύλος και τροφοδότησε την πένα του Μπραμ Στόκερ (Bram Stoker), ο οποίος δημιούργησε τον αιμοδιψή χαρακτήρα «Δράκουλα».
1885 – Το Άγαλμα της Ελευθερίας – Το Άγαλμα της Ελευθερίας φθάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, ως δώρο των Γάλλων προς τους Αμερικανούς. Η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας.
Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του χρησιμοποιώντας ένα παλιότερο σχέδιό του που είχε απορριφθεί. Συγκεκριμένα ο Μπαρτολντί είχε προτείνει στην κυβέρνηση της Αιγύπτου να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός γιγάντiου αγάλματος στο πνεύμα του αρχαίου ελληνικού Κολοσσού της Ρόδου με αφορμή τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ.
Το άγαλμα θα αναπαριστούσε μια νεαρή Αιγύπτια χωρική με μαντήλα που θα κρατούσε έναν πυρσό, θα τοποθετούνταν στο Πορτ Σάιντ και θα είχε τίτλο «η Αίγυπτος διαφωτίζει την Ασία». Αλλά η Αίγυπτος που είχε ήδη επενδύσει τεράστια χρηματικά ποσά και πολύ χρόνο για την κατασκευή της διώρυγας αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει το άγαλμα και προτίμησε να χτίσει στη θέση του έναν φάρο ύψους 55 μέτρων.
Όταν ο Λαμπουλέ πρότεινε στον Μπαρτολντί να κατασκευάσει ένα άγαλμα για την γαλλοαμερικανική φιλία, ο Μπαρτολντί βρήκε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το σχέδιό του και η Αιγύπτια φελάχα μετατράπηκε σε κολοσσιαία θεά ενώ ο τίτλος του αγάλματος άλλαξε και έγινε «η Ελευθερία διαφωτίζει τον κόσμο».
Τη στατική δομή του αγάλματος μελέτησε ο μηχανικός Γκυστάβ Άιφελ, για την κατασκευή ενός τεράστιου χαλύβδινου σκελετού. Τον σκελετό αυτό κάλυψε ο Μπαρτολντί με φύλλα χαλκού σφυρηλατημένα στο χέρι για να δώσει στο άγαλμα την μορφή που ήθελε. Το κολοσσιαίο άγαλμα αποσυναρμολογήθηκε σε 350 κομμάτια και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ το 1885, όπου συναρμολογήθηκε ξανά.
Γεννήσεις
1920 – Φρανσουά Ζακόμπ. Ο Ζακόμπ ήταν το μοναδικό παιδί των Γαλλοεβραίων Σιμόν και Τερέζ Ζακόμπ. Γεννήθηκε στο Νανσύ και έμαθε να διαβάζει προτού πάει στο σχολείο.
Ο Αλμπέρ Φρανκ, ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, στρατηγός τεσσάρων αστέρων, ήταν το πρότυπό του όταν ο Ζακόμπ ήταν παιδί. Φοίτησε στο Λύκειο Καρνό των Παρισίων, το οποίο στην αυτοβιογραφία του περιγράφει ως «ένα κλουβί». Σύντομα μετά το μπαρ μιτζβά του έπαψε να πιστεύει στον Θεό.
Παρά το ότι ενδιαφερόταν για τη φυσική και τα μαθηματικά, στα οποία είχε και ταλέντο, ο Ζακόμπ απεχθανόταν την προοπτική να περάσει δύο ακόμα χρόνια από τη ζωή του «σε ένα ακόμα πιο δρακόντειο καθεστώς» για να προετοιμασθεί για την εισαγωγή του στην École Polytechnique. Μετά και από την παρακολούθηση μιας χειρουργικής επεμβάσεως, κάτι που αποκρυστάλλωσε το «ελαφρό ενδιαφέρον» του για την ιατρική, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ιατρική Σχολή.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μετά τον θάνατο της μητέρας του ο Ζακόμπ διέφυγε στη Μεγάλη Βρετανία για να συμμετάσχει στον πόλεμο.
Παρά το ότι είχε συμπληρώσει μόλις το δεύτερο έτος της Ιατρικής Σχολής, εντάχθηκε στην ιατρική ομάδα της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας το 1940. Τραυματίσθηκε σε μία γερμανική αεροπορική επιδρομή το 1944 και επέστρεψε στο απελευθερωμένο πλέον Παρίσι την 1η Αυγούστου 1944. Για τη δράση του στον πόλεμο παρασημοφορήθηκε με τον «Σταυρό της Απελευθερώσεως» και τον «Πολεμικό Σταυρό 1939–1945».
Μετά την ανάρρωσή του, ο Ζακόμπ επέστρεψε στην ιατρική σχολή και άρχισε να ερευνά την τυροθρικίνη και να μαθαίνει τις μεθόδους της βακτηριολογίας. Ολοκήρωσε μία διατριβή που ο ίδιος χαρακτήρισε ως «αναπαραγωγή αμερικανικού έργου» πάνω στην αποτελεσματικότητα του παραπάνω αντιβιοτικού εναντίον τοπικών μολύνσεων, και πήρε το πτυχίο της Ιατρικής το 1947. Παρά το ότι τον προσέλκυε η επιστημονική έρευνα, άρχισε να εργάζεται στο Κέντρο Καμπανέλ, όπου είχε εργασθεί και για τη διατριβή του. Ασχολήθηκε εκεί με την παραγωγή της τυροθρικίνης. Την ίδια περίοδο γνώρισε τη μελλοντική του σύζυγο τη Λίζ Μπλοχ.
1936 – Κεν Λόουτς (ολόκληρο όνομα: Κένεθ) Λόουτς (1936) είναι Άγγλος σκηνοθέτης γεννημένος στο Νουνέατον της Αγγλίας. Σπούδασε νομική στην Οξφόρδη και ασχολήθηκε από φοιτητής με το θέατρο.
Ξεκίνησε με δουλειές στη βρετανική τηλεόραση και στη συνέχεια στράφηκε στον κινηματογράφο.
Ο ίδιος είναι έντονα πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στην Αριστερά, κάτι που αποτυπώνεται στις ταινίες του. Ήταν ένα από τα δημόσια πρόσωπα που μίλησαν εναντίον των πολιτικών του μνημονίου στο ελληνικό ντοκιμαντέρ Catastroika.
Επίσης είναι μέλος του Κινήματος για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη 2025. Έχει κερδίσει δύο φορές τον Χρυσό Φοίνικα, η πρώτη ήταν το 2006 για την ταινία Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι και η δεύτερη το 2016 για την ταινία Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ. Επίσης, έχει κερδίσει δύο φορές το Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 1991 με το Ριφ-Ραφ και το 1995 με το Γη και ελευθερία. Τον Φεβρουάριο του 2016 διέθεσε τις ταινίες του δωρεάν στο YouTube.
Θάνατοι
1996 – Τόμας Κουν (Thomas Kuhn), ήταν επιστήμονας ο οποίος με το έργο του επηρέασε την επιστημολογία του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στο Οχάιο των ΗΠΑ το 1922 και πέθανε το 1996 στη Μασαχουσέτη.
Σπούδασε στο τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και το 1946 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην κβαντική φυσική.. Άρχισε να διδάσκει το μάθημα «Ιστορία των Επιστημών» στο προπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Οι απαιτήσεις της διδασκαλίας του μαθήματος, αλλά και η προσπάθειά του να κατανοήσει τη σκέψη του Αριστοτέλη ήταν οι αποφασιστικοί παράγοντες που τον έκαναν να στραφεί αρχικά στη μελέτη της Ιστορίας των Επιστημών και στη συνέχεια με τη φιλοσοφία της επιστήμης. Αποτέλεσμα των παραπάνω ερευνών ήταν να εκδώσει το 1957 το βιβλίο του «Κοπερνίκεια Επανάσταση» και το 1962 το βιβλίο του «Η Δομή των Επιστημονικών Επαναστάσεων», το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για την ιστοριστική στροφή στην επιστημολογία.
Ο Κουν συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1996, να δημοσιεύει άρθρα, βιβλία, να βελτιώνει και να υπερασπίζεται τις θέσεις του. Θεωρείται σήμερα ως ένας από τους σπουδαιότερους διανοητές του 20ου αιώνα που με το έργο του καθόρισε τις εξελίξεις στην ιστορία των επιστημών και στην επιστημολογία. Με το έργο του τοποθέτησε τις επιστημονικές θεωρίες στο ιστορικό τους πλαίσιο και εστίασε το ενδιαφέρον στη δυναμική εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης.
2007 – Τζιανφράνκο Φερέ. Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1944 στο Λενιάνο της βόρειας Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου αλλά ασχολήθηκε από το 1970 με την μόδα, αρχικά σχεδιάζοντας αδιάβροχα και αξεσουάρ.
Το 1974 δημιούργησε τη δική του εταιρεία με την επωνυμία Baila και το 1978 παρουσίασε γυναικεία συλλογή με το επώνυμό του. Αργότερα παρουσίασε ανδρική συλλογή και το 1984 παρουσίασε την πρώτη του σειρά αρωμάτων. Από το 1986 ασχολήθηκε με την υψηλή ραπτική. Το 1989 μετά από πρόταση του επιχειρηματία Μπερνάρ Αρνό ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στην εταιρεία του Κριστιάν Ντιόρ στο Παρίσι.
Εκεί έμεινε ως το 1996, οπότε και απέκτησε δικό του οίκο μόδας. Θεωρείται μαζί με τους Τζόρτζιο Αρμάνι και Τζιάνι Βερσάτσε ως ένας από τους σχεδιαστές μόδας που συνέδεσαν τα ονόματά τους με την ανάδειξη του Μιλάνου σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της μόδας παγκοσμίως.
Χαρακτηριστικά στοιχεία της δουλειάς του ήταν η αυστηρότητα των γραμμών του, η προτίμηση του στο λευκό χρώμα και η επίδραση του από τους πολιτισμούς της Ανατολής.
Ο Φερρέ, ο οποίος κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από διαβήτη, πέθανε σε ηλικία 62 ετών στις 17 Ιουνίου 2007 από εγκεφαλική αιμορραγία, έπειτα από διήμερη νοσηλεία σε νοσοκομείο του Μιλάνου στο οποίο είχε εισέλθει μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί την προηγούμενη ημέρα.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
