Καλεντάρι – Ἐν Ἀγρινίῳ τῇ 2ῃ Ιουνίου…

Καλεντάρι της 2ης Ιουνίου:
(Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας)

1879: Θάνατος Λάμπρου Κουτσονίκα
1901: Εκδρομή μαθητών στο Μεσολόγγι με το τρένο

2 Ιουνίου 1879

Απεβίωσε στις 2 Ιουνίου σε βαθύ γήρας, ο Λάμπρος Κουτσονίκας, πρώτος φρούραρχος του απελευθερωμένου Μεσολογγίου το 1829, ιστοριογράφος και τελευταίος επιζών του Ζαλόγγου και του Σέλτσου. Ήταν γιος του Γιάννου Κουτσονίκα, Σουλιώτη αγωνιστή της φάρας Κουτσονίκα, και της Ελένης, μικρότερος αδελφός του Αθανασίου Κουτσονίκα. Ο πατέρας του και ο θείος του σκοτώθηκαν το 1804 στη Μάχη του Σέλτσου εναντίον των Αλβανών του Αλή Πασά. Ο Λάμπρος, παιδί ακόμη εκείνη την εποχή, πιάστηκε αιχμάλωτος από το στρατό του Αλή Πασά μαζί με τη μητέρα και τον αδερφό του.

Αργότερα, ο Λάμπρος αγωνίστηκε ως επικεφαλής μιας ένοπλης μονάδας κατά την Επανάσταση του 1821. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και προήχθη στο βαθμό του πεντακοσίαρχου (επικεφαλής 500 ανδρών). Με την έλευση του Όθωνα κατατάχτηκε στη Βασιλική Φάλαγγα και μετέπειτα στο στρατό.

Μετά τη συνθήκη του Λονδίνου τοποθετείται ως φρούραρχος Μεσολογγίου και γεννιέται η κόρη του Μαρία. Με τον ερχομό του Όθωνα τοποθετείται στη Βασιλική Φάλαγγα και κατόπιν στα Ανάκτορα. Μετατίθεται στην Κύμη, όπου πεθαίνει ο γιος του Δημήτριος και μετέπειτα τοποθετείται ως νομοεπιθεωρητής στη Βοιωτία. Συμμετείχε στο απελευθερωτικό κίνημα της Ηπείρου του 1854 και το 1863 εκδίδεται η «Γενική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» από τις εκδόσεις Δ. Καρακατζάνη και παρασημοφορείται μαζί με τον Γενναίο Κολοκοτρώνη και το Νικολάο Μάντζαρο με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος. Συμμετέχει στην επιτροπή του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και αποστρατεύεται.

Η «Γενική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» περιέχει ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ιστορία του Σουλίου και των Σουλιωτών και είναι μια από τις λίγες βασικές πηγές του θέματος γραμμένη από Σουλιώτη. Ο Κουτσονίκας, βασισμένος στην προφορική παράδοση, αναφέρει ότι οι Σουλιώτες αντιστάθηκαν στην οθωμανική εισβολή από τον 15ο αιώνα και παρέμειναν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, και ήταν οι πρώτοι που εξεγέρθηκαν το 1820.

Το όνομα της φάρας του αναφέρεται σε μερικά από τα σουλιώτικα τραγούδια, που δημοσιεύθηκαν αρχικά από τον Κλοντ Φοριέλ το 1823 και αναδημοσιεύθηκαν αργότερα από άλλους.  Από αυτήν τη φάρα (οικογένεια), προέρχονταν και οι αγωνιστές Καραΐσκος Κουτσονίκας, Ιωάννης Κουτσονίκας, Γεώργιος Κουτσονίκας και Χρήστος Κουτσονίκας, που όλοι συμμετείχαν ως αξιωματικοί της Βασιλικής Φάλαγγας.

2 Ιουνίου 1901

Οι μαθητές του Ελληνικού Σχολείου Αγρινίου πραγματοποίησαν εκδρομή με το σιδηρόδρομο στο Μεσολόγγι μαζί με τους δασκάλους και τη μουσική του συλλόγου τους. Στον Κήπο των Ηρώων πραγματοποίησαν μνημόσυνο και ο διευθυντής του σχολείου εκφώνησε «κατάλληλον λόγον. Την εσπέραν ανεχώρησαν προπεμφθέντες υπό του πλήθους». (Σκριπ 2/6/1901)

 

Πηγές: el.wikipedia  και πληροφορίες από το προφίλ στο fb που διατηρεί ο τρισέγγονος του Νικόλαος Λάμπρου Κουτσονίκας
Φωτογραφία ανάρτησης: Το Σούλι και ο Λάμπρος Κουτσονίκας (Μοντάζ δύο φωτογραφιών)

AgrinioStories