Το Χαλίκι (Τοπική Κοινότητα Χαλικίου),
ανήκει στον δήμο Θέρμου της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας
Η επίσημη ονομασία είναι «Χαλίκιον» και βρίσκεται στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Το Χαλίκι μέχρι το 1928 ονομαζόταν Δερίκοβο ή Ντερίκοβα. Μέχρι το 1931 υπαγόταν στην κοινότητα Μπερίκου (σημερινός Δρυμώνας). Είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά του Δήμου Θέρμου χτισμένο σε υψόμετρο 1042 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Εκτείνεται σε βουνοπλαγιές με άγρια φύση κατάφυτες κυρίως από ελάτια, αλλά και κέδρα και πουρνάρια, αποτελείται από τους οικισμούς Χαλίκι, Δάφνη, Λαδικού και Νεροσύρτη.
Έχει άφθονες πηγές με γάργαρο κρύο νερό, ενώ διασχίζεται από το ποτάμι Φείδαρη, παραπόταμο του Εύηνου. Παράγει ρίγανη, βουνίσιο τσάι, βατόμουρα, κράνια, καρύδια και μέλι. Έχει εξαιρετικό ξερό κλίμα και θέα τις λίμνες Τριχωνίδα και Λυσιμαχία, ενώ βλέπει μέχρι τον Πατραικό. Διέρχεται ο επαρχιακός δρόμος Αγρίνιο- Παραβόλα- Λαμπίρι- Χαλίκι- Προυσός, που είναι ασφαλτοστρωμένος.[1]
Η Λαδικού, όπως αυτή διακρίνεται μέσα από μια εικόνα, (εικόνα που αποτελεί μικρογραφία των αντίστοιχων που αφθονούν στο Ορεινό Θέρμο, μα κι ακόμη παραπέρα από την ορεινή ενδοχώρα της πατρίδας μας), γαντζωμένη σε μια από τις πάμπολλες απόκρυφες αλλά μαγικές γωνιές στο πολύπτυχο του εδάφους του Παναιτωλικού Όρους, (η πανοραμική εικόνα της μιλάει από μόνη της), εκεί, στον παλιό δρόμο από Θέρμο για Προυσό μέσω Δρυμώνα, φαντάζει με γέρο που αναπολεί με νοσταλγία τα περασμένα μεγαλεία – έτσι τουλάχιστο τα αντιλαμβάνεται από τα καλά χρόνια της νεότητάς του – ενώ διακρίνεται ζωγραφισμένη στο ρυτιδιασμένο από τα χρόνια και τη μοναξιά πρόσωπό του η αγωνία για το μέλλον!
Ένα μέλλον που δεν διαφαίνεται καθόλου ευοίωνο, καθώς διαισθάνεται πως ο κύκλος ζωής του κοντεύει να κλείσει. Κι όμως, βρίσκει τη δύναμη κι αντιστέκεται κι όσο πάει![2]
- Κείμενο και φωτογραφίες: Δήμος Θερμου
- Κείμενο και φωτογραφία για την Λαδικού Νίκος Κωσταντακόπουλος
