«Από τους σπουδαίους προγόνους μας
κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους.
Την Ακρόπολη και τον Καιάδα.
Και σταθήκαμε ανάξιοι, όχι μόνον στο ύφος του πρώτου,
αλλά και, στο βάθος του δεύτερου»: Αλέκος Σακελλάριος
Επιμέλεια: Λ.Τ.
Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ο Αλέκος Σακελλάριος υπηρέτησε με επιτυχία με ό,τι καταπιάστηκε. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 1913 και πέθανε – σαν σήμερα – στις 28 Αυγούστου 1991 σε ηλικία 78 ετών από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο. Πατέρας του ήταν ο Πύρρος Σακελλάριος με καταγωγή από τα Γιάννενα και μητέρα του η Ελένη Ζάππα, απόγονος του Εθνικού ευεργέτη Κωνσταντίνου Ζάππα. Παρουσίαζε ιδιαίτερη δυσκολία στην παρακολούθηση των μαθημάτων του Γυμνασίου και η οικογένειά του θεωρούσε επιτυχία το ότι περνούσε τις τάξεις.
Αποφοίτησε από το 8ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην οδό Νικοπόλεως, στο οποίο ήταν συμμαθητής με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα μαέστρο Δημήτριο Χωραφά, τον μετέπειτα πρόεδρο του Ολυμπιακού Νίκο Γουλανδρή ενώ από τα μαθητικά του χρόνια, μαζί με τον επίσης συμμαθητή του Τάσο Βουρνά, δημοσιογράφο, ιστορικό συγγραφέα και στέλεχος της Αριστεράς, εξέδωσε τη χειρόγραφη εφημερίδα «Ο μαθητής».
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα ellinikoskinimatografos.gr, ο Αλέκος Σακελλάριος, σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε την ενασχόληση του με την δημοσιογραφία συνεργαζόμενος κατά καιρούς ως ρεπόρτερ, ευθυμογράφος και χρονογράφος με τις εφημερίδες και τα περιοδικά «Ασύρματος», «Ακρόπολις», «Εθνικός Κήρυξ», «Μάχη», «Καθημερινή», «Βραδυνή», «Ελεύθερος Κόσμος», «Απογευματινή», «Τραστ» και «Τηλέραμα». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Είχε παντρευτεί τρεις φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Ματούλα Ντάβαρη με την οποία απέκτησε δύο κόρες, η δεύτερη ήταν η ηθοποιός Νίκη Λινάρδου (η κυρία Μπεϊζάνη στην κλασική κωμωδία «Θα σε κάνω Βασίλισσα» με τον Θανάση Βέγγο) και τρίτη η Τίνα Βρετού.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1978 ως το 1991, ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα, γράφοντας συνεχώς σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, θεατρικό και χρονογραφικό, δεν εκδόθηκε ποτέ.
Έγραψε, μόνος ή συνεργαζόμενος, (κυρίως με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο) περίπου 200 θεατρικά. Ο Αλέκος Σακελλάριος γύρισε συνολικά 70 ταινίες, από τις οποίες οι περισσότερες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
«Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948), «Ένα βότσαλο στην λίμνη» (1952), «Σάντα Τσικίτα» (1953), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1953), «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» (1955), «Δεσποινίς ετών 39» (1954), «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο» (1955), «Η καφετζού» (1956), «Δελησταύρου και Υιός» (1957), «Η θεία απ’ το Σικάγο» (1957), «Ένας ήρωας με παντούφλες» (1958), «Ο Ηλίας τού 16ου» (1959), «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1959), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Χαμένα όνειρα»(1961), «Αλλοίμονο στους νέους» (1961), «Όταν λείπει η γάτα» (1962), «Η νύφη το ‘σκασε» (1962), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963), «Το δόλωμα» (1964), «Μοντέρνα σταχτοπούτα» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Η κόμισσα της Κέρκυρας» (1972) και πολλά άλλα.
Σε πρώτο προσωπο
Η συνέντευξη που ακολουθεί αποτελεί αυτοσυνέντευξη του ιδίου
– «Ας αρχίσουμε, εαυτέ μου, τη συνέντευξή μας. Αγαπημένο σου χόμπι;
Ν’ αλλάζω επαγγέλματα.
– Αν ο Θεός ήταν Ελληνας, τι θα έκανε;
Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να εισπράξει την ασφάλεια.
– Ποια είναι τα τρία κακά του Νεοέλληνα;
Είναι τέσσερα, γιατί δεν τα παραδέχεται κιόλας.
– Δηλαδή;
Μεσασόλα, αρπακόλλα, κοκακόλα!
– Ελληνικός λαός;
Είμαστε ένας λαός παράξενος και μαζοχιστής. Προπάντων μαζοχιστής. Πάντα έχουμε ένα εναλλακτικό πρόβλημα για κάθε λύση!
– Μίλησέ μου για τη διαφθορά…
Οι Ελληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!
– Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
– Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;
Το μέγα ελληνικό θαύμα! Εχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ό,τι οι άλλοι σε εκατό!
– Δηλαδή;
Στην Ευρώπη, αντιστοιχούν τρία δέντρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα, αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δέντρο.
– Αθήνα – νέφος: Ποια η γνώμη σας για το πρόβλημα;
Οταν αποφασίσαμε να εξαργυρώσουμε όλη τη βλακεία μας σε διοξείδιο του θείου, δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο πολλή. Και ντουμανιάσαμε!
– Τι απρόσμενο περιμένεις;
Μια καλύτερη Ελλάδα.
– Αξιοκρατία;
Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερό μας. Aναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μη γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια τα καταφέρνουν τόσοι άλλοι.
– Το μέλλον της Ελλάδας;
Αν ποτέ πει να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει μόνον ο τόπος
