20 Ιουλίου 2023
Είναι η 201η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:18 – Δύση ήλιου: 20:44 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 27 λεπτά
🌒 Σελήνη 2.3 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ηλία, Ηλιάνα, Λιάνα, Ηλιάννα, Ήλια
Γεγονότα
1936 – Γίνεται η πρώτη τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία. Η προθιέρια Κούλα Πράτσικα ανάβει τη δάδα του πρώτου λαμπαδηδρόμου Κώστα Κονδύλη. Η φλόγα θα φτάσει στο Βερολίνο 11 μέρες αργότερα, από 3.840 λαμπαδηδρόμους.
Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα από τα σύμβολα του Ολυμπιακού Κινήματος με οικουμενική απήχηση και σημασία. Η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία που ακολουθεί είναι σύγχρονη προσθήκη αφού κατά την αρχαιότητα γίνονταν λαμπαδηδρομίες σε ορισμένες γιορτές αλλά όχι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων η φλόγα καίει μέρα και νύκτα σε ειδικό βωμό μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης που τους φιλοξενεί.
Η παρουσία της σε περίοπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θυμίζει σε όλους τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Προμηθέα και της κλοπής της φωτιάς από τον Δία, με την οποία οι άνθρωποι, λαμβάνοντάς την ως δώρο και ύψιστη ευεργεσία, μπόρεσαν να ελέγξουν την Φύση και να δημιουργήσουν Πολιτισμό. Συν τοις άλλοις, η Ολυμπιακή Φλόγα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους σύγχρονους και τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραπέμποντας στην ιερή φλόγα της θεάς Εστίας που έκαιγε άσβεστη στο Πρυτανείο της Ολυμπίας, στον κοινό βωμό όλων των Ελλήνων η οποία, κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών Αγώνων, άναβε και στους βωμούς των ναών της Ήρας και του Δία.
Η σύγχρονη Ολυμπιακή Φλόγα εμφανίστηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928, ενώ η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία εισήχθησαν κατά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.
1944 – Σημειώνεται αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Αδόλφου Χίτλερ. Το 1942 ο Συνταγματάρχης Κλάους φον Στάουφενμπεργκ και ο Υποστράτηγος Χένινγκ φον Τρέσκοβ συνέλαβαν την ιδέα να χρησιμοποιήσουν το σχέδιο Βαλκυρία για να ανατρέψουν το χιτλερικό καθεστώς και να αναλάβουν την εξουσία. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες της περιόδου, τα κίνητρα των συνωμοτών πήγαζαν κυρίως από την πρόθεση να προλάβουν την ολοσχερή καταστροφή της Γερμανίας και να περισώσουν -στα λογικά πλαίσια- το ηθικό της κύρος. Το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα είχε ως στόχο τη δολοφονία του Χίτλερ, ως προϋπόθεση διαπραγματεύσεων με τους Συμμάχους. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες του σχεδίου ήθελαν με το παράδειγμά τους να αποδείξουν στις επόμενες γενεές ότι πράγματι υπήρξαν Γερμανοί που είχαν συνείδηση του εγκληματικού ναζιστικού καθεστώτος.
Τελικά, η απόπειρα δολοφονίας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1944, στο καταφύγιο του Χίτλερ, Wolfsschanze (φωλιά του λύκου), στη σημερινή Πολωνία. Ο ίδιος ο Στάουφενμπεργκ τοποθέτησε την εκρηκτική ύλη, κρυμμένη σε χαρτοφύλακα, κοντά στον Χίτλερ και έφυγε από την αίθουσα. Μόνο τέσσερις από τους 24 παρευρισκόμενους τραυματίστηκαν θανάσιμα, ενώ ο στόχος σώθηκε με ελαφρά τραύματα. Εν τω μεταξύ, ο Στάουφενμπεργκ κατέφθασε αεροπορικώς στο Βερολίνο, προκειμένου να οδηγήσει το πραξικόπημα, νομίζοντας ότι ο Χίτλερ είναι πλέον νεκρός. Τελικά οι συνωμότες απέτυχαν, καθώς πολλοί αξιωματικοί αρνήθηκαν να εκτελέσουν τις διαταγές, αφότου μαθεύτηκε ότι ο Φύρερ παρέμενε ζωντανός.
1969 – Ο αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που πατά το πόδι του στη Σελήνη. «Είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα»: με αυτή τη φράση, ο Νιλ ‘Αρμστρονγκ περνούσε στην ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που πατούσε το πόδι του στη Σελήνη
Στο Χιούστον του Τέξας όπου ήταν και συνεχίζει να είναι το κέντρο επικοινωνιών της NASA για τις επανδρωμένες πτήσεις, χιλιάδες λάτρεις του διαστήματος και νοσταλγοί της κατάκτησής του μετρούν τα δευτερόλεπτα πριν από αυτό το πρώτο βήμα, το οποίο οι άνω των 50 ετών ίσως είχαν δει σε απευθείας μετάδοση από μια ασπρόμαυρη τηλεόραση. Η δεύτερη φράση του ‘Αρμστρονγκ είναι λιγότερο γνωστή: «Η επιφάνεια είναι λεπτή και τριμμένη· μπορώ να τη σηκώσω με το πόδι…». Περίπου είκοσι λεπτά αργότερα, ο συνάδελφός του Μπαζ ‘Ολντριν κατέβηκε και αυτός από τη σεληνάκατο. «Θαυμάσια ερήμωση», αναφώνησε.
Ο Μπαζ Όλντριν τοποθετεί την Αμερικανική σημαία στην Σελήνη. Ακολούθησαν δυόμισι ώρες γεωλογικών και επιστημονικών περιγραφών, συλλογής δειγμάτων και επιστημονικών εργασιών. Οι δύο αστροναύτες πήραν περισσότερες από 800 φωτογραφίες, πριν επιστρέψουν στη σεληνάκατο.
«Η διαστημική πτήση Apollo 11 είναι το μοναδικό γεγονός του 20ού αιώνα που θα έχει τη δυνατότητα να γίνει ευρέως γνωστό κατά τον 30ό αιώνα», δήλωσε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μάικ Πενς σε ομιλία του στο διαστημικό κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, απ΄ όπου αναχώρησε η αποστολή. Οι αστροναύτες που συμμετείχαν στην ιστορική αποστολή: Νιλ Άρμστρονγκ, Μάικλ Κόλινς και Μπαζ Όλντριν Η διαστημική στολή που φορούσε ο Νιλ Αρμστρονγκ στην Σελήνη εκτίθεται στο Smithsonian.
1974 – Τουρκικά στρατεύματα κάνουν απόβαση και εισβάλουν στην Κύπρο. Ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου 1974, πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Η Τουρκία υποστηρίζει πως η επιχείρηση αποτελεί ειρηνευτική επέμβαση νομιμοποιημένη από το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου). Τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης αναφέρουν το αποτέλεσμα της εισβολής ως στρατιωτική κατοχή.Το πραξικόπημα στην Κύπρο διατάχθηκε από την Χούντα των Αθηνών και πραγματοποιήθηκε από την κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄. Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στόχος του ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ο τοποθετημένος από τους πραξικοπηματίες νέος Πρόεδρος, Νίκος Σαμψών, ανακήρυξε την Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου.
Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και τόσο η Χούντα των Αθηνών όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου κατέρρευσαν. Ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους. Στις 14 Αυγούστου, οι συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% του νησιού και εκτόπισε 120 χιλιάδες Κύπριους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.
Γύρω στις 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, 60 000 περίπου Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειες περιοχές. Το 1983, ανακηρύχθηκε η Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου, αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία. Η διεθνής κοινότητα θεωρεί τα εδάφη της ΤΔΒΚ ως κατεχόμενη από τις τουρκικές δυνάμεις περιοχή της Δημοκρατίας της Κύπρου Η κατοχή εξακολουθεί να θεωρείται παράνομη, ενώ οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού ζητήματος συνεχίζονται.
1988 – Ο ελληνοαμερικανός Μάικλ Δουκάκης λαμβάνει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη στις 3 Νοεμβρίου 1933 και είναι γιος του Πάνου Δουκάκη και της Ευτέρπης Μπούκη. Σπούδασε νομικά και ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Το 1962 εξελέγη μέλος της βουλής της Μασσαχουσέτης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1970. Το 1974 έθεσε υποψηφιότητα για την θέση του κυβερνήτη της πολιτείας καταφέροντας να εκλεγεί. Στις επόμενες όμως εκλογές δεν κατάφερε να επιλεγεί ως υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, με αποτέλεσμα να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του. Το 1982 όμως επελέγη τελικά πάλι ως υποψήφιος των Δημοκρατικών και κέρδισε τις εκλογές. Στις εκλογές του 1986 συγκέντρωσε σχεδόν το 70% των ψήφων. Η θητεία του έληξε στις 3 Ιανουαρίου 1991 και δεν διεκδίκησε τέταρτη.
Το 1988 ανακοίνωσε την πρόθεση του να διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές. Στις εσωκομματικές εκλογές υπερίσχυσε και επελέγη ως υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ. Στις προεδρικές εκλογές όμως έχασε από τον Τζορτζ Χέρμπερτ Ουόκερ Μπους συγκεντρώνοντας το 45,6% των ψήφων και συγκεντρώνοντας μόλις 111 εκλέκτορες. Μετά τον θάνατο του Τεντ Κέννεντυ, ο Δουκάκης έχει παρουσιαστεί από πολλά ΜΜΕ ως πιθανός διάδοχός του στη Γερουσία.
Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Ξαδέρφη του είναι η ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες.
2007 – Επίσκεψη στην Αθήνα πραγματοποιεί η γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ για να προωθήσει οπλικά συστήματα στη χώρα μας (Eurofighter). Απευθυνόμενη προς τον έλληνα πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, λέει: «Θα τονίσω, για άλλη μια φορά, το πόσο σημαντικές είναι και οι οικονομικές μας σχέσεις. Έχετε ένα ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 4%. Αυτό για μας είναι απλά ένα όνειρο!»
Γεννήσεις
356 π.Χ. – Μέγας Αλέξανδρος (Αρχαία Πέλλα, Ιούλιος 356 π.Χ. – Βαβυλώνα, 13 Ιουνίου 323 π.Χ.), κοινώς γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος ή Αλέξανδρος ο Μέγας, ήταν Μακεδόνας βασιλιάς του Βασιλείου της Μακεδονίας, αυτοκράτορας της Μακεδονικής αυτοκρατορίας (μετά την εκστρατεία του) και μέλος της δυναστείας των Αργεαδών. Ήταν ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας. Οι κατακτήσεις του, αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και Επιγόνων του.
Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356 π.Χ. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Ως βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, Φιλίππου Β’, και του παππού του, Αμύντα Γ’, ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι διαδοχικά αναμόρφωσαν το μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε σημαντική δύναμη του ελληνικού κόσμου, και με τη σειρά του ο Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη. Ως Μακεδόνας είχε συνείδηση της ελληνικής του καταγωγής. Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς στην ιστορία, και κατά την περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336 – 323 π.Χ.) κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου προς την ανατολή (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας, και χωρίς να έχει ηττηθεί σε καμία μάχη που ο ίδιος συμμετείχε. Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής.
Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 26 σημερινές χώρες (Ελλάδα, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Ιορδανία, Καζακστάν, Κουβέιτ, Κιργιστάν, Λίβανος, Ουζμπεκιστάν, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τατζικιστάν και Τουρκμενιστάν).
Πέθανε στη Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β’, στις 13 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία 33 ετών. Το σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλό του, Αριστοτέλη.
1776 – Τόμας Μπρους, 7ος Κόμης του Έλγιν (Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin, Σκωτία, 20 Ιουλίου 1766 – Παρίσι, 14 Νοεμβρίου 1841) ήταν Βρετανός διπλωμάτης, πρεσβευτής της Βρετανίας στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη.[12] Κατόρθωσε να αφαιρέσει από την Αθήνα το 1803 και το 1812 πολυάριθμα γλυπτά, τα οποία αφαίρεσε από τον Παρθενώνα, από τον ναό της Απτέρου Νίκης και από άλλους αρχαιολογικούς χώρους. Την πράξη του αυτή στιγμάτισαν επιφανείς προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Λόρδος Βύρων (Lord George Gordon Byron VI) στα ποιήματα του «Τσάιλντ Χάρολντ» (Childe Harold’s Pilgrimage) και «Κατάρα της Αθηνάς» (The Curse of Minerva). Τα γλυπτά, που έμειναν γνωστά με την ονομασία Ελγίνεια Μάρμαρα, τα αγόρασε από τον Έλγιν η αγγλική κυβέρνηση το 1816 και από τότε βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Την επιστροφή τους στην Ελλάδα ζήτησαν κατά καιρούς πολλοί Άγγλοι ποιητές. Στη δεκαετία του 1980 η υπουργός Μελίνα Μερκούρη ξεκίνησε μια παγκόσμια προσπάθεια για την επιστροφή των μαρμάρων στην Ελλάδα, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Δεν ήταν το μοναδικό διακεκριμένο μέλος της οικογένειάς του, καθώς ο πατέρας του, Τσαρλς, 5ος κόμης ήταν Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Τεκτονικής Στοάς της Σκωτίας, ο γιος του, Τζέιμς, 8ος κόμης ήταν Κυβερνήτης της Τζαμάικα, του Καναδά και της Ινδίας και Ύπατος Αρμοστής στην Κίνα και την Ιαπωνία και ο εγγονός του Βίκτωρ, 9ος κόμης, Αντιβασιλέας της Ινδίας.
1785 – Μαχμούτ Β’. Γεννήθηκε στο Τοπ Καπί το 1785, στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ και της Νακσιντίλ Σουλτάν, η οποία ήταν ξαδέρφη της Ιωσηφίνας ντε Μπωαρναί, σύζυγος του Αυτοκράτορα Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτη της Γαλλίας. Ο Μαχμούτ Β΄ πήρε την εξουσία το 1807 με τη βοήθεια του εξαδέλφου του Σελίμ Γ΄ και του Αλεμαντάρ Μουσταφά. Ο Σελίμ Γ’ σε μία εξέγερση σκοτώθηκε, αλλά ο Μαχμούτ επέζησε και γύρισε πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Τελικά κατάφερε να ανατρέψει τον ετεροθαλή αδερφό του, Μουσταφά Δ΄. Αφού έγινε σουλτάνος, έκανε τον Αλεμαντάρ Μουσταφά βεζίρη του κράτους. Ο Αλεμαντάρ Μουσταφά πέθανε το 1808 και ο Μαχμούτ Β’ διέκοψε τις μεταρρυθμίσεις που είχε αρχίσει από την αρχή, αλλά και μετά τον θάνατο του Αλεμαντάρ συνέχισε τις μεταρρυθμίσεις του.
Τα επόμενα χρόνια ο κυβερνήτης της Αιγύπτου, Μεχμέτ Αλή Πασάς κατέλαβε τις ιερές πόλεις της Μέκκας (1812) και της Μεδίνας (1813). Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση. Τότε προσπάθησε να διαλύσει την επανάσταση, αλλά δεν τα κατάφερε και μετά την ήττα του τουρκικού στόλου στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου ο Μαχμούτ υποχώρησε. Έτσι το 1832, με τη συνθήκη της Αδριανούπολης, η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος και μετά από αυτό το γεγονός άρχισε η σταδιακή διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η εξάρτησή της από την Ευρώπη.
Ο Μαχμούτ Β΄ έχει συνδέσει το όνομά του με πολλές μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούσαν στην αντιμετώπιση του φεουδαρχικού κατακερματισμού της Αυτοκρατορίας και απέβλεπαν να της προσδώσουν μία όψη εξευρωπαϊσμού. Οι κυριότερες μεταρρυθμίσεις του ήταν η κατάργηση του σώματος των γενιτσάρων, η κατάργηση του συστήματος των στρατιωτικών τιμαριών, η ίδρυση υπουργείων σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και η ίδρυση ορισμένων κοσμικών σχολειών και στρατιωτικών σχολών. Οι αλλαγές αυτές όμως δεν επέτυχαν να εξαλείψουν τη ρίζα των αιτιών παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μαχμούτ υπέταξε του Μαμελούκους του Ιράκ. Ο Μαχμούτ ήταν λάτρης της τοξοβολίας και προσπάθησε να αναβιώσει αυτό το άθλημα.
Θάνατοι
1937 – Γκουλιέλμο Μαρκόνι (Guglielmo Marconi, 25 Απριλίου 1874 – 20 Ιουλίου 1937) ήταν Ιταλός εφευρέτης, γνωστός ως ο πατέρας της εκπομπής ραδιοκυμάτων σε μεγάλη απόσταση, και για την ανάπτυξη του Νόμου του Μαρκόνι και ενός ραδιοτηλεγραφικού συστήματος. Ο Μαρκόνι συχνά πιστώνεται ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου, και το 1909 μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας.
Ο μαρκήσιος Γουλιέλμο Μαρκόνι γεννήθηκε στη Μπολόνια της Ιταλίας, στις 25 Απριλίου 1874, από πατέρα Ιταλό (τον Τζιουζέπε Μαρκόνι) και μητέρα Ιρλανδέζα (την Άννι Τζέιμσον). Η οικονομική ευμάρεια του πατέρα του επέτρεψε στον νεαρό Γουλιέλμο να κάνει ιδιωτικές σπουδές στη Μπολόνια, στη Φλωρεντία και αργότερα στο Λιβόρνο. Ως παιδί δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο. Όμως έδειξε ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες και ιδιαίτερα για τις έρευνες πάνω στον ηλεκτρισμό, πειραματιζόμενος στην κατασκευή μίας συσκευής που θα μετέτρεπε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα σε ηλεκτρική ενέργεια.
Ο Μαρκόνι διάβασε με πολύ ενδιαφέρον τις θεωρίες του Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ ότι υπήρχαν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, γεγονός που επιβεβαίωσαν αργότερα, το 1887, οι έρευνες του διάσημου Γερμανού φυσικού Χάινριχ Χερτς, που πραγματοποίησε σειρά από σχετικά πειράματα στην Καρλσρούη. Εκείνη την εποχή ο Μαρκόνι ήταν μαθητής του Ιταλού επιστήμονα Αουγκούστο Ρίγκι, καθηγητή της φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Ο Μαρκόνι -όπως έλεγε αργότερα- έκανε τότε τη σκέψη ότι δεν θα περνούσε πολύς καιρός και τα κύματα αυτά θα προίκιζαν την ανθρωπότητα με ένα καινούργιο και ισχυρό μέσο επικοινωνίας.
Έτσι, το 1895, σε ηλικία 21 ετών, άρχισε στη Μπολόνια τα πειράματά του στην ασύρματη τηλεγραφία. Ο Μαρκόνι δεν ανακάλυψε καμία νέα ή επαναστατική αρχή στο σύστημα ασύρματης τηλεγραφίας αλλά περισσότερο συναρμολόγησε και βελτίωσε μία σειρά από παράγοντες, που ενοποίησε και προσάρμοσε στο δικό του σύστημα. Κατασκευάζοντας και θέτοντας σε λειτουργία απλές συσκευές αποτελούμενες από επαγωγικά πηνία και πρόχειρους αναμεταδότες, ο Μαρκόνι σημείωσε επιτυχία από την αρχή. Η πρωτόγονη συσκευή του αποτελείτο από ένα σύρμα επαγωγής και από ένα κλειδί του Μορς που έδινε σήματα. Ο πομπός του ήταν ένα συνεχώς διακοπτόμενο κύκλωμα, που παρήγε σπινθήρες, σαν αυτό δηλαδή που χρησιμοποιούσε ο καθηγητής του, Αουγκούστο Ρίγκι, ενώ ο δέκτης του ήταν μία βελτιωμένη έκδοση του δέκτη του Εντουάρ Μπρανλύ, το τοπικό κύκλωμα του οποίου κλεινόταν από έναν διακόπτη.
Προς το τέλος αυτών των πειραμάτων του ο Μαρκόνι καινοτόμησε, συνδέοντας τη μία άκρη του διακοπτόμενου κυκλώματος σε μια κεραία, και την άλλη στη γη, φτιάχνοντας έτσι για πρώτη φορά ένα πρακτικό σύστημα ασύρματου σηματοδότη. Μ’ αυτό πέτυχε να μεταδώσει μηνύματα σε απόσταση μεγαλύτερη των 1.500 μέτρων.
Ο Γουλιέλμο Μαρκόνι παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη του σύζυγο απέκτησε τρεις κόρες και από τη δεύτερη άλλη μία. Στο δεύτερο γάμο του, τον Ιούνιο του 1927, κουμπάρος του ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι.
Για ανεξήγητους λόγους, ο Μαρκόνι άφησε όλη του την περιουσία στη δεύτερη σύζυγό του και στο μοναδικό τους παιδί, και τίποτα στα παιδιά από τον πρώτο του γάμο.
Ο Μαρκόνι ήταν ενεργό μέλος του Ιταλικού Φασιστικού Κόμματος και απολογητής της ιδεολογίας των φασιστών και των ενεργειών τους, όπως η επίθεση των ιταλικών δυνάμεων στην Αιθιοπία.
1973 – Μπρους Λι (πραγματικό όνομα: Λι Τζουν-φαν, Lee Jun-fan) (Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, 27 Νοεμβρίου 1940 – Χονγκ Κονγκ, 20 Ιουλίου 1973) ήταν Αμερικανός – με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ – ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας, φιλόσοφος και δάσκαλος πολεμικών τεχνών Κινεζικής καταγωγής. Καταγόταν από το Χονγκ Κονγκ, ενώ αργότερα πήρε την αμερικανική υπηκοότητα. Υπήρξε ο ιδρυτής της πολεμικής τέχνης Τζιτ Κουν Ντο (Jeet Kune Do). Διεθνώς είναι αναγνωρισμένος ως ο κορυφαίος δάσκαλος πολεμικών τεχνών του 20ού αιώνα. Το γεγονός ότι έπαιξε σε έξι κινηματογραφικές ταινίες, τον καθιέρωσε στην συνείδηση του κόσμου ως διαχρονικό πρότυπο, όντας ένας από τους επιτυχέστερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στις 20 Ιουλίου του 1973, ο Λι ήταν στο Χονγκ Κονγκ όπου δείπνησε με τον αστέρα του Χόλιγουντ Τζορτζ Λέιζενμπι με τον οποίο είχε πρόθεση να κάνει μια ταινία. Σύμφωνα με την Λίντα Κάντγουελ, ο Λι συνάντησε τον παραγωγό Ρέιμοντ Τσόου στις 14:00 στο σπίτι τους για να συζητήσουν για να ανακατασκευή της ταινίας «Το Παιχνίδι του Θανάτου». Και οι δύο δούλεψαν μέχρι τις 16:00 και μετά πήγαν στο σπίτι μιας συναδέλφου του, Μπέτι Τινγκ Πέι, η οποία ήταν μια ηθοποιός της Ταϊβάν. Οι τρεις τους πήγαν αν παραδώσουν το σενάριο στο σπίτι της Τινγκ και μετά ο Τσόου έφυγε για να πάει σε ένα επαγγελματικό δείπνο. Μετά από λίγο ο Λι αισθάνθηκε πονοκέφαλο και η Τινγκ του έδωσε ένα αναλγητικό (παυσίπονο), Equagesic, το οποίο περιείχε και ασπιρίνη και ηρεμιστικό. Γύρω στις 19:30 πήγε στην κρεβατοκάμαρα της συναδέλφου του να κοιμηθεί. Όταν ο Λι δεν πήγε στο επαγγελματικό δείπνο, ο Ρέιμοντ Τσόου πήγε στο διαμέρισμα, αλλά δεν μπορούσε να ξυπνήσει τον Λι. Έτσι, κάλεσε έναν γιατρό, ο οποίος προσπαθούσε επί δέκα λεπτά να επαναφέρει το σώμα του εν ζωή, πριν αποσταλεί το ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Βασίλισσας Ελισάβετ. Κατά την διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο, ο Λι ήταν ήδη νεκρός στην ηλικία των 32 χρονών.
1989 – Γιάννης Τσαρούχης (Πειραιάς, 13 Ιανουαρίου 1910 – Αθήνα, 20 Ιουλίου 1989) ήταν Έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο Άσυλο Τέχνης. Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κατά τα έτη 1929–1935, με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα, κατά το διάστημα 1931–1934, μαθήτευσε κοντά στον Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Δημήτρη Πικιώνη, Φώτη Κόντογλου και Αγγελική Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.
Την περίοδο 1935–1936, αφού πρώτα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη, ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Επισκεπτόμενος τα διάφορα μουσεία ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού καθώς και με τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ανρί Ματίς και ο Αλμπέρτο Τζακομέττι.
Στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της ζωής. Προσπάθησε να ισορροπήσει τις μεγάλες παραδόσεις και να συλλάβει τις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία, ιδιαίτερα του λιμένος του Πειραιά. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή και ιδιαίτερα στη Γαλλία. Παράλληλα όμως εργάσθηκε και ως σκηνογράφος τόσο σε ελληνικά όσο και σε ξένα θέατρα με μεγάλη πάντα επιτυχία. Σ΄ αυτόν οφείλεται η καθιέρωση, σχεδόν σε όλες τις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου που γυρίστηκαν σε λαϊκά κέντρα, της παρουσίας του ναύτη είτε σε χορό είτε όχι, θεωρούμενη μάλιστα και απαραίτητη. Το 1977 ανέβασε ο ίδιος τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε δική του νεοελληνική απόδοση, με δική του διδασκαλία και σκηνογραφία. Δείτε περισσότερα στο link που ακολουθεί: Τσαρούχης: «Δεν δέχομαι τον σπαραγμό ως επάγγελμα»
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
AgrinioStories | Επιμέλεια Λ.Τ
