...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
4 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 185η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 180 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:07 – Δύση ήλιου: 20:51 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 43 λεπτά
🌓 Σελήνη 8.8 ημερών ||
Γεγονότα
2004 – Η Εθνική Ελλάδος στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, νικώντας στον τελικό τη διοργανώτρια Πορτογαλία με 1-0. Το γκολ σημείωσε στο 56ο λεπτό ο Άγγελος Χαριστέας. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας είναι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας σε διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και μεμονωμένους αγώνες. Βρίσκεται υπό την εποπτεία της Ελληνικής Ποδοσφαιρκής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ).
Οι εντός έδρας αγώνες της ομάδας διεξάγονται κυρίως στην περιοχή της Αττικής στο Ολυμπιακό στάδιο. Έχει ψηφιστεί από τους αθλητικούς συντάκτες του ΠΣΑΤ 11 διαφορετικές χρονιές ως η κορυφαία ομάδα του ελληνικού αθλητισμού, πρώτη φορά το 1964 και πιο πρόσφατη το 2014.[4][5] Ανήκει στην “χρυσή δεκάδα” των ομάδων που έχουν στεφθεί “Πρωταθλήτριες Ευρώπης” στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ. Στην μόλις, δεύτερη συμμετοχή της σε τέτοιου μεγέθους Ευρωπαϊκή διοργάνωση, γίνεται η Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το αδιανόητο αουτσάιντερ, προ της έναρξης του Euro 2004.
Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου υπήρξε σχετικά “αθόρυβη” στα διεθνή των ποδοσφαιρικών. Μόλις την δεκαετία του ΄80 ξεκινά δειλά, με το “βάπτισμα” της στην Πανευρωπαϊκή Διοργάνωση του 1980, παρόλο που δεν κατάφερε να προκριθεί παρακάτω, θεωρήθηκε σημαντικό επίτευγμα ωστόσο και μόνον η εμφάνιση της, στους 8 της τότε διοργάνωσης. Επιστροφή στα “αθόρυβα” χρόνια μέχρι και το 1994 με την “ιστορική” πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ εκείνη την χρονιά. Μέτρια έως κακή εμφάνιση της ομάδας χωρίς νίκη ή έστω σκορ σε κάποιο από τους αγώνες. Με σημαντικές αλλά και αρκετές “αδιάφορες” στιγμές για άλλη μια δεκαετία μέχρι την μεγάλη ανατροπή του 2004.
Στην διοργάνωση όπου τα φαβορί αποκλείστηκαν πολιορκημένα από τους Έλληνες “πειρατές” της Πορτογαλικής διοργάνωσης. Θεωρούμενη ως το απόλυτο αουτσάιντερ, πριν την έναρξη, η Εθνική ομάδα επικρατεί επί της -τότε κατόχου του τίτλου- εθνικής Γαλλίας , αλλά και επί των διοργανωτών Πορτογάλων. Οι Πορτογάλοι αν και προσπάθησαν δύο φορές, δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την Ελλάδα να φτάσει στην κορυφή. Ως “Πρωταθλήτρια Ευρώπης” εκείνης της χρονιάς, η Εθνική ομάδα εξασφαλίζει την συμμετοχή της εκπροσωπώντας την Ευρώπη στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, το 2005.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την ιστορική νίκη του 2004, η εθνική ομάδα προκρίθηκε σε τελικούς διοργανώσεων -πλην 2016 και του 2021 φτάνοντας στους 16, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και στους προημιτελικούς του Πανευρωπαϊκού Κυπέλου του 2012. Καθ’ όλη την περίοδο εκείνη (2004-2014) η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) περιελάμβανε την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, στις “Κορυφαίες 20”.
1909 – Συγκροτείται στην Αθήνα ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος». Υπό την ονομασία Στρατιωτικός Σύνδεσμος φέρεται μυστική οργάνωση στρατιωτικών που έδρασε στην Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα, με αποκορύφωμα το κίνημα στο Γουδή στις 15 Αυγούστου 1909, με αιτήματα που αφορούσαν μεταρρυθμίσεις στο στράτευμα, τη διοίκηση, τη δημοσιονομική πολιτική, τη δικαιοσύνη και την παιδεία.
Διαλύθηκε στις 15 Μαρτίου του 1910 έχοντας επιτύχει τις επιδιώξεις του. Ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» γεννήθηκε από τη σύμπραξη μιας ομάδας υπαξιωματικών υπό τον ταγματάρχη Γεώργιο Σ. Καραϊσκάκη, εγγονό του στρατηγού της Ρούμελης, και μιας ομάδας κατώτερων αξιωματικών υπό τους Θεόδωρο Πάγκαλο και Επαμεινώνδα (Παμμίκο) Ζυμβρακάκη. Η ομάδα των υπαξιωματικών ιδρύθηκε πρώτη (συμμετείχαν σε αυτήν μεταξύ άλλων και οι Νικόλαος Πλαστήρας και Γεώργιος Κονδύλης) και είχε ως αιχμή επαγγελματικά αιτήματα.
Η ομάδα των «λοχαγών» ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1908 με έναν πυρήνα περί τους υπολοχαγούς Θεόδωρο Πάγκαλο και Χρήστο Χατζημιχάλη. Αυτοί, υπέγραψαν το πρώτο πρωτόκολλο του «Στρατιωτικού Συνδέσμου». Ο Σύνδεσμος ήλθε σε επαφή με την ομάδα Καραϊσκάκη, αλλά και με την ομάδα υπό τον ίλαρχο Παύλο Ζυμβρακάκη και έτσι άρχισε η ραγδαία επέκτασή της.
Στις 25 Ιουνίου, 181 αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του υπολοχαγού Χατζημιχάλη για τη σύνταξη προγραμματικών αρχών. Η διαρροή της είδησης προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Θεοτόκη, ενώ οι κατευναστικές προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία δηλώσεις (σχετικά με το Κρητικό και το Μακεδονικό) της κυβέρνησης Ράλλη προκάλεσαν την οργή του Συνδέσμου.
Γεννήσεις
1927 – Τζίνα Λολομπρίτζιντα. Η Τζίνα Λολομπρίτζιτα γεννήθηκε στο Σουμπιάκο, στην επαρχία της Ρώμης, στις 4 Ιουλίου 1927, κόρη του Τζιοβάνι Λολομπρίτζιτα (1897-1977), ενός πλούσιου κατασκευαστή επίπλων που έχασε όλη την περιουσία του εξαιτίας ενός αγγλο-αμερικανικού βομβαρδισμού, και της Τζιουζεπίνα Μερκούρη (1900-1970). Όντας εγγονή της Kελιδόνια Μερόζι (1883-1995), υπεραιωνόβιας της Ιταλίας, η Τζίνα από νεαρή ηλικία, αποκαλύπτει έναν χαρακτήρα φιλόδοξο, αποφασιστικό και εριστικό, που δεν συμβιβάζεται.
Το 1944, πριν από την άφιξη των συμμάχων, η οικογένειά της μετακόμισε στη Ρώμη, όπου η Τζίνα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Την άνοιξη του 1947 ένας φίλος της την έπεισε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό της Miss Roma την τελευταία στιγμή. Αν και δεν είχε ακόμη το κατάλληλο φόρεμα, κατέκτησε τη δεύτερη θέση και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που προσκλήθηκε στη Στρέσα για τους τελικούς της Miss Italy όπου κατέκτησε την τρίτη θέση μετά τις Lucia Bosè και Gianna Maria Canale, μελλοντικά αστέρια του κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά πήραν μέρος στην εκδήλωση και η Eleonora Rossi Drago, η οποία αποκλείστηκε επειδή δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις (ήταν ήδη παντρεμένη) και η Silvana Mangano. Και οι ίδιες αργότερα έγιναν γνωστές ηθοποιοί.
Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του πενήντα η Lollo, όπως ονομάζεται από τον Τύπο, γίνεται πρωταγωνίστρια διεθνών παραγωγών του Χόλιγουντ, όπως Πιο δυνατός απ’ τον Διάβολο του Τζον Χιούστον, με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Τζένιφερ Τζόουνς, Διασταυρούμενα σπαθιά με τον Έρολ Φλιν και το Η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, με τον Vittorio Γκασμαν, μια βιογραφική ταινία πάνω στη ζωή της σοπράνο Λίνα Καβαλιέρι. Σ ‘αυτό το ρόλο η Λολομπρίτζιτα έδωσε μια καλή ερμηνεία ως τραγουδίστρια όπερας, και κέρδισε το βραβείο David di Donatello Α’ Γυναικείου Ρόλου, βραβεία που ίδρυσε η Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου εκείνη την χρονιά.
Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο Βαριετέ του Κάρολ Ριντ , δίπλα στον Burt Lancaster και τον Τόνι Κέρτις, στην ταινία Η Παναγία των Παρισίων (1956), όπου παίζει την όμορφη και αισθησιακή Esmeralda, δίπλα στον Άντονι Κουίν , ο οποίος υποδύεται τον Κουασιμόδο, Η ωραία της Καλκούτας του John Sturges, μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα), Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά (1959) του King Vidor, με τον Γιουλ Μπρίνερ (που αντικατέστησε τον Τάιρον Πάουερ, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων).
Θάνατοι
1992 – Άστορ Πιατσόλα. Γεννημένος στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής το 1921 και ήταν το μοναδικό παιδί Ιταλών μεταναστών, του Βιτσέντε Πιαρσόλα και της Ασούντα Μανέτι. Ο παππούς του Pantaleón Piazzolla, ναύτης και ψαράςστο επάγγελμα, μετανάστευσε στο Μαρ ντελ Πλάτα από το Τράνι, μια παραθαλάσσια πόλη στην νοτιοαναλική Απουλία, στα τέλη του 19ου αιώνα. Η μητέρα του ήταν η κόρη δυο Ιταλών μεταναστών από την Τοσκάνη.
Το 1925 ο Άστορ Πιατσόλα μετακόμισε με την οικογένειά του στο χωριό Γκρήνουιτς της Νέας Υόρκης, το οποίο εκείνη την περίοδο ήταν μια βίαιη γειτονιά, κατοικούμενη από γκάνγκστερ και σκληρά εργαζόμενους μετανάστες. Οι γονείς του εργάζονταν αρκετές ώρες κάθε μέρα και ο Πιατσόλα σύντομα έμαθε να φροντίζει ο ίδιος τον εαυτό του στον δρόμο παρόλο που κούτσαινε ελαφρά. Εκεί έμαθε να μιλά τέσσερις ξένες γλώσσες : ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά. Στο σπίτι άκουγε τις επιτυχίες του πατέρα του στις ορχήστρες του Κάρλος Γκαρδέλ και του Jylio de Caro. Από μικρή ηλικία άκουγε τζαζ και κλασική μουσική, συμπεριλαμβανομένου του Μπαχ. Ξεκίνησε να παίζει μπαντονεόν το 1929 όταν ο πατέρας του είδε ένα τέτοιο σε ένα παλαιοπωλείο της Νέας Υόρκης.
Με την επιστροφή στην Νέα Υόρκη μετά από μια σύντομη επίσκεψή της στο Μαρ ντελ Πλάτα το 1930, η οικογένεια μετακόμισε στο νότιο Μανχάταν. Το 1932 ο Πιατσόλα συνέθεσε το πρώτο του τάνγκο, με τίτλο “La Catinga”. Την επόμενη χρονιά έκανε μαθήματα μουσικής με τους Ούγγρο πιανίστα της κλασικής μουσικής Bela Wilda, μαθητή του Rachmaninoff ο οποίος τον δίδαξε να παίζει Μπαχ στο μπαντονεόν. Το 1934 συνάντησε τον Κάρλος Γκαρδέλ, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του τάνγκο, και έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του El día que me quieras.
Ο Γκαρδέλ προσκάλεσε τον νεαρό μπαντονεονίστα να τον ακολουθήσει στην περιοδεία του. Προς απογοήτευση του Πιατσόλα, ο πατέρας του αποφάσισε ότι δεν ήταν αρκετά μεγάλος για να πάει μόνος του. Το γεγονός ότι του απαγορεύτηκε η συμμετοχή στην περιοδεία του Γκαρδέλ αποδείχθηκε προφητική καθώς σε εκείνη την περιοδεία το 1935 ο Γκαρδέλ και ολόκληρη η ορχήστρα του σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα. Μετά από χρόνια, ο Πιατσόλα ανέφερε αστειευόμενος ότι εάν ο πατέρας του δεν ήταν τόσο προσεκτικός, ο ίδιος θα έπαιζε άρπα αντί για μπαντονεόν.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 4η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
