Αποδομημένο «ψιλό», στο γιαπί του σχολείου

Να μας συμπαθάς, Δήμαρχε, αλλά αυτό το ενσταντανέ,
δεν είναι ενσταντανέ για επίσημη τελετή θεμελίωσης σχολείου

• γράφει ο provocatorας

Αυτή η στάση είναι σαν αποδομημένο «ψιλό»* χωρίς τάληρα, ένα πράμα… Ένα αποδομημένο «ψιλό» σαν αυτό που έπαιζαν οι παλιότεροι Αγρινιώτες στις δημόσιες «καβάτζες» της πόλης, τις χρονιάρες μέρες της πρωτοχρονιάς και έπεφταν τα στοιχήματα «αβέρτα – κουβέρτα».

Θα έλεγα επίσης, με κίνδυνο να παρεξηγηθώ από όσους γνωρίζουν τις λαϊκες παροιμίες, ότι αυτή η στάση είναι για ψήλωμα: να μην υπάρχει ψυχή γύρω σου, να κοιτάς τον ορίζοντα πέρα μακριά… και να απολαμβάνεις τη θέα! Για θεμελίωση πάντως, δεν είναι.

• • Πού είναι το μυστρί στο χέρι;
  • Πού είναι η μαρμάρινη πλάκα, η σκαλισμένη με τη φράση «Ἐμελετήθη ἐπί Δημαρχίας Παύλου Μοσχολιού, ἐθεμελιώθη ἐπί Δημαρχίας Γεωργίου Παπαναστασίου, ἐγκαινιάσθη ἐπί Δημαρχίας….(Βάλε ένα όνομα από το μέλλον ή άστο κενό να το συμπληρώσει κάποιος άλλος…)»;
  • Πού είναι ο «πολιτικός πολιτισμός», στον οποίο αναφέρθηκε με τη δεκάτη ενάτη (19η) παρέμβασή του ο πρώην Δήμαρχος Θεστιέων;
  • Πού είναι ο σφαγμένος κόκορας, που θα στεριώσει τα μπετά;

Μεθαύριο, Δήμαρχε, θα εγκαινιάσεις το Πάρκο… Θα ακολουθήσεις άραγε, κάτω από τις αντιπολιτευτικές πιέσεις που δέχεσαι, τον «πολιτκό πολιτισμό» της παραπάνω παρέμβασης του πρώην Δημάρχου ή θα παραμείνεις «ντιπ απολίτιστος»;

Πάντως, απολίτιστοι ή όχι, εμείς στη θέση σου ποτέ δεν θα γράφαμε: «Ἐδημιουργήθη ἐπί Δημαρχίας Ἀνδρέα Παναγοπούλου, ἐρημώθη ἐπί Δημαρχίας Ευθυμίου Σώκου, διεσώθη τῆς καταστροφῆς ἐπί Δημαρχίας Παύλου Μοσχολιού καί  ἐγκαινιάσθη ἐπί Δημαρχίας Γεωργίου Παπαναστασίου». Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου τιμητικό για όποιον το επιχειρούσε, αφού θα χαρακτηριζόταν αμέσως, ως ανήθικος «πολιτικός ρεβανσισμός», ο οποίος είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, του «πολιτικού πολιτισμού» δηλαδή, που εν προκειμένω δεν απέδωσες.

Εκτίμησή μας πάντως είναι, ότι τέτοιου είδους αναχρονιστικές τελετές δεν έχουν καμία θέση στις σύγχρονες κοινωνίες.

Τα δημόσια έργα, Δήμαρχε, θεμελιώνονται πάνω στις ανάγκες της κοινωνίας και εγκαινιάζονται από τους χρήστες τους**. Όλα τα υπόλοιπα είναι «φρου – φρου κι αρώματα» των διαχειριστών της εξουσίας, που στόχο έχουν την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους… και μόνο.

Απ’ αυτόν τον Δήμο πέρασαν Δήμαρχοι, οι οποίοι άφησαν πίσω τους τεράστιο δημόσιο έργο, και μία πλάκα με το όνομά τους δεν θα βρεις πουθενά. Σεβόμενος τη σεμνότητά τους σε αυτό το επίπεδο, δεν θα αναφέρω ούτε εγώ τα ονόματά τους. Έτσι κι αλλιώς, η ιστορική μνήμη της τοπικής μας κοινωνίας τα εμπεριέχει και είναι πρόθυμη σε όποιον τα αναζητήσει να τα βρει.

Παραπομπές

*Αποδομημένο: Λέξη δάνειο από τη σύγχρονη μαγειρική τεχνική, που υπακούει στο αξίωμα των ημερών: «αρκέσου στο λίγο, φαντασιώσου το πολύ», για να «χορτάσεις» με το μάτι και να «κλείσεις» το στομάχι. | Ψιλό: Τυχερό παιγνίδι του δρόμου, που παιζόνταν με «ψιλά», δηλαδή, με τάληρα
** Η υποσημείωση αυτή δεν αφορά μόνο στην σημερινή δημοτική αρχή. Αφορά σε  κάθε δημοτική ή άλλη αρχή, η οποία αποφασίζει να θεμελιώσει ή να εγκαινιάσει ένα δημόσιο έργο. Αυτές οι τελετές χάνουν κάθε επικοινωνιακό όφελος, όταν από το φωτογραφικό ενσταντανέ της επικοινωνίας τους απουσιάζει η τοπική κοινωνία και παραμένουν μέσα σε αυτό καμιά δεκαριά παράγοντες  και δυο – τρεις ιερείς, μόνο. Αλλά κι αυτό με προϋποθέσεις. Μία απ΄αυτές είναι η δημοκρατία. 

AgrinioStories