«Μετά τον Αγιασμό των εγκαινίων
μίλησε ο αιδεσιμώτατος αρχ. Βενέδικτος Πετράκης»
«Προχτές Κυριακή τελέστηκαν με επισημότητα
τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου στην πόλη μας.
Πολύς κόσμος είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα του εκλογικού κέντρου
θαυμάσια διακοσμημένη από την κεντρική εκλογική επιτροπή
και τον απέξω χώρο στην πλατεία Μπέλλου»
- του Λευτέρη Τηλιγάδα -
Αναζητώντας στοιχεία για τις εκλογές της αυτοδιοίκησης στο Αγρίνιο τον Οκτώβριο του 1944, πέσαμε πάνω στο τεκμήριο, που παρουσιάζουμε σήμερα και το οποίο βρίσκεται στα «Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας» (ΑΣΚΙ). Πρόκειται για ένα δίστηλο ρεπορτάζ με τίτλο «Τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου», το οποίο περιέχεται στη δεύτερη σελίδα της «Φωνής του Λαού» (Όργανο του ΕΑΜ Δυτικής Στερεάς – Περίοδος Β΄, αρ. φύλλου 44, Τρίτη 10 Οχτώβρη 1944).
Η πληροφορία που παρέχει το συγκεκριμένο τεκμήριο είναι πραγματικά σημαντική, όχι τόσο για τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου, όσο για την ενεργή συμμετοχή σε αυτά ενός φανατικού και ορκισμένου διώκτη των αγωνιστών του ΕΑΜικού και ΕΛΑΣίτικου κινήματος στην περιοχή μας. Ο λόγος για τον αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Πετράκη. Ας δούμε, τι ακριβώς αναφέρει το ρεπορτάζ της «Φωνής του Λαού» που προαναφέραμε:
«Προχτές Κυριακή τελέστηκαν με επισημότητα τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου στην πόλη μας. Πολύς κόσμος είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα του εκλογικού κέντρου θαυμάσια διακοσμημένη από την κεντρική εκλογική επιτροπή και τον απέξω χώρο στην πλατεία Μπέλλου. Μετά τον Αγιασμό των εγκαινίων μίλησε ο αιδεσιμώτατος αρχ(ιμανδρίτης) Βενέδικτος Πετράκης και αφού τόνισε τη σημασία των αγώνων του λαού, ευχήθηκε να ευοδωθεί το έργο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού για την απελευθέρωση ολόκληρης της Πατρίδας μας και την κατοχύρωση της Λαοκρατίας.
Η μικτή χορωδία του Εκπολιτιστικού Συλλόγου τραγούδησε έπειτα επαναστατικά τραγούδια και χειροκροτήθηκε από τους ακροατές.
Προς το λαό του Αγρινίου που είχε συγκεντρωθεί για να γιορτάσει τα εγκαίνια μίλησε από μέρους της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής ο συν. Φώτης Κωλοκοτσάς εξηγώντας την θεμελιώδη διαφορά των σημερινών εκλογών και της σημερινής αυτοδιοίκησης από τον παλιό διοικητικό μηχανισμό, που κατ΄ ευφημισμόν ονομαζόταν αυτοδιοίκηση, καλώντας το λαό της πόλης μας να τρέξει στις κάλπες την ορισμένη μέρα, δείχνοντας έτσι πως κατανοεί και θα συμβάλη(sic) στην κατοχύρωση των λαϊκών κατακτήσεων.
Η συν. Γεωργία Μαστρογιάννη τόνισε την προνομιακή θέση που κατέχτησε με τους αγώνες της στο Λαϊκό Κράτος εξισούμενη στα δικαιώματα με τον άντρα και κάλεσε όλες τις γυναίκες της πόλης μας να ψηφίσουν τους ικανώτερους στις μεθαυριανές εκλογές.» (Δείτε ΕΔΩ το τεκμήριο)
Από το παραπάνω ρεπορτάζ μπορούν να εξαχθούν δύο αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα:
- 1ον, τα περίτρανα λάθη ακόμα και της τοπικής ηγεσίας του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, η οποία επιχείρησε, από όσα μπορεί να συμπεράνει κανείς ,να εξομαλύνει τις αντιθέσεις, δίνοντας έρεισμα αποδοχής «τιμή» και «αναγνώριση» σε πρόσωπα, τα οποία αμέσως μετά από την παρέλευση λίγων μηνών μετατράπηκαν σε αμείλικτους «διώκτες» όλων εκείνων που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της χώρας από το ναζισμό και το φασισμό των ξένων και ντόπιων δημίων του (στρατιωτικών και κοινωνικών), και
- 2ον, ο αδιαμφισβήτητος καιροσκοπισμός του «περί ου ο λόγος» Βενέδικτου, ο οποίος, όπως καταδεικνύεται, ανεξάρτητα και πέρα από το όποιο πιστεύω του, έπαιρνε με μεγάλη ευκολία το χρώμα του περιβάλλοντος που διαμόρφωνε κάθε φορά η τοπική ή η κεντρική εξουσία.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από κείνες τις μέρες και η ιστορία έχει ήδη βγάλει τα συμπεράσματά της και για τα γεγονότα εκείνης της εποχής και για τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών. Κάθε φορά όμως που τέτοια τεκμήρια θα έρχονται στο φως, η γραμμική αλληλουχία των γεγονότων που ακολούθησαν, καθώς και η ουσιαστικότερη και βαθύτερη ανάλυσή τους, θα διευκρινίζει ακόμα πιο πολύ τους ρόλους και τις επιλογές των πρωταγωνιστών τους, ματώνοντας ακόμα πιο πολύ τη μνήμη.
Κι έτσι, όπως μπροστά στο χαλασμένο Jukebox της ιστορίας, μια απελπιστικά φοβισμένη παλάμη, θα αποπειράται με το κάλπικο κέρμα μιας παραισθησιογόνας ευτυχίας, να κατευνάσει και να συμφιλιώσει τα πάθη, όλο και πιο πολύ θα ανοίγουν αυτοί οι ξύλινοι ορίζοντες της καθημερινότητας μας, για να χωρέσει εκείνος ο αντάρτικος ρυθμός της Νάουσας, που έμαθε να συλλαβίζει αλλιώς την ιστορία:
«Μια βραδιά στην Νάουσα με αστροφεγγιά,
μπήκανε αντάρτες βάλανε φωτιά
Κάψανε την τράπεζα κι’ όλα τα χαρτιά
Για να ξεχρεώσουν την φτωχολογιά»
Γιατί πως αλλιώς να χωρέσει μέσα σου όλος εκείνος ο απηνής διωγμός, που ακολούθησε τον κατευνασμό και την συμφιλίωση και που οδήγησε στον πιο άγριο εμφύλιο της ιστορίας μας· ακόμα και στα τραγούδια, όπως τα κινηματογράφησε εξαιρετικά ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, στον «Θίασο».
Φωτογραφία: Ο Βενέδικτος Πετράκης
και το πρωτοσέλιδο της «Φωνής του Λαού»
με το απόκομα της 2ης σελίδας εκείνης της έκδοσης
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Μαρτυρίες
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Μαρτυρίες
