Η 1 Νοεμβρίου ορίστηκε από την παγκόσμια
και διεθνή κοινότητα ως:
19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης
Διεθνής Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό
Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού
Παγκόσμια Ημέρα Αυστηράς Χορτοφαγίας
Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου
Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων
19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης
Το χρονικό διάστημα από 1ης έως 19ης Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί ως «19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης» («19 Days of Activism for Prevention of Abuse and Violence against Children»), προκειμένου μέσα από διάφορες δράσεις να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα είναι θύματα βίας από τους ενήλικες. Παλαιότερα ήταν γνωστή ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης» (19 Νοεμβρίου).
Η επιλογή του χρόνου δεν είναι τυχαία, αλλά έγινε για να συνδυαστεί με την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (20 Νοεμβρίου). Η πρωτοβουλία ανήκει στην «Women’s World Summit Foundation» (WWSF), που συσπειρώνει μη κυβερνητικές οργανώσεις, γυναικείες και για την υπεράσπιση του παιδιού. Από ελληνικής πλευράς συμμετέχει το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Διεθνής Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό
Η 1η Νοεμβρίου κάθε χρόνου είναι αφιερωμένη στην ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού για το σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό (Lennox-Gastaut Syndrome). Η πρωτοβουλία ανήκει στο «Ίδρυμα για το σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό» («LGS Foundation»), που εδρεύει στις ΗΠΑ.
Το σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό, είναι ένας σπάνιος τύπος επιληψίας που προσβάλλει συνήθως παιδιά, αλλά μπορεί να συνεχιστεί και μετά την ενηλικίωση. Είναι μία από τις πιο σοβαρές μορφές επιληψίας στα παιδιά και στα συμπτώματά του περιλαμβάνονται πολλαπλοί τύποι σπασμών, μη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, μαθησιακή ανικανότητα και προβλήματα συμπεριφοράς.
Ανιχνεύτηκε και περιγράφηκε από δύο νευρολόγους και επιληψιολόγους, τον Αμερικανό Γουίλιαμ Λένοξ (1884-1960) και τον Γάλλο Ανρί Γκαστό (1915-1995), στους οποίους οφείλει και την ονομασία του.
Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού
Το 1990, στη Συνάντηση Κορυφής για τα Παιδιά, οι εκπρόσωποι όλων των κρατών του κόσμου δεσμεύτηκαν να δραστηριοποιηθούν κατά της τάσης να αποφεύγεται ο μητρικός θηλασμός και να υποκαθίσταται από το βρεφικό γάλα του εμπορίου.
Το 1992 η διεθνής κοινότητα καθιέρωσε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού (World Breastfeeding Week) από την 1 έως τις 7 Αυγούστου, ενώ στην Ελλάδα γιορτάζεται κάθε χρόνο από τη 1 έως τις 7 Νοεμβρίου, αρχής γενομένης από το 1996.
Η Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού προωθείται σε παγκόσμιο επίπεδο από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO), την Παγκόσμια Συμμαχία για τον Μητρικό Θηλασμό (WABA) και τη UNICEF και είναι μια ευκαιρία για την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων του μητρικού θηλασμού για την παιδική επιβίωση και ανάπτυξη, αλλά και για την υγεία των μητέρων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, λιγότερα από τα μισά παιδιά κάτω των έξι μηνών επωφελούνται από τον αποκλειστικό μητρικό θηλασμό και γι’ αυτό το λόγο είναι κρίσιμης σημασίας η αποτελεσματική προώθηση της φυσικής αυτής πρακτικής.
Το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας προσκαλεί κάθε χρόνο τις μητέρες να θηλάσουν τα μωρά τους δημόσια, στο πλαίσιο της δράσης του Πανελλαδικού Ταυτόχρονου Δημόσιου Θηλασμού, που ξεκίνησε στη χώρα μας το 2010.
Παγκόσμια Ημέρα Αυστηράς Χορτοφαγίας
Η Παγκόσμια Ημέρα Αυστηράς Χορτοφαγίας (World Vegan Day) πρωτογιορτάστηκε σε διεθνή κλίμακα το 1994, επ’ ευκαιρία της 50ης επετείου από την ίδρυση της «Εταιρείας Χορτοφαγίας».
Την 1η Νοεμβρίου του 1944 ο άγγλος Ντόναλντ Γουότσον, ο επονομαζόμενος και «Πατέρας της Χορτοφαγίας», ίδρυσε την «Εταιρεία Χορτοφαγίας» για να ευαισθητοποιήσει το κοινό της πατρίδας του για τον υγιεινό τρόπο ζωής, χωρίς ζωικά προϊόντα.
Οι επονομαζόμενοι και Vegans (Βίγκανς αποκαλούνται και στην Ελλάδα) είναι οι πιο συνειδητοποιημένοι χορτοφάγοι, που δεν κάνουν καμία έκπτωση στα πιστεύω τους, σε αντίθεση με τους απλούς χορτοφάγους, που γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας την 1η Οκτωβρίου κάθε χρόνου. Η φιλοσοφία και ο τρόπος ζωής των Vegans αποκλείει τη χρησιμοποίηση των ζώων και των προϊόντων τους για τροφή, ένδυση ή άλλο σκοπό. Η «οικο-χορτοφαγική» τους αντίληψη ελαύνεται από ηθικά κριτήρια για τα δικαιώματα των ζώων και το περιβάλλον και δεν είναι αυστηρά ζήτημα υγείας.
Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου
Η Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου (International Xinomavro Day) καθιερώθηκε το 2019 με πρωτοβουλία των «Οινοποιών Βορείου Ελλάδος» και γιορτάζεται έκτοτε κάθε χρόνο την 1η Νοεμβρίου, ημερομηνία που ολοκληρώνεται κατά προσέγγιση ο τρύγος της οινικής αυτής ποικιλίας. Στο πλαίσιο αυτό, οι οινοποιοί της συγκεκριμένης ποικιλίας προσκαλούν τους επαγγελματίες στο χώρο της εστίασης και εμπορίας οίνου, καθώς και τους καταναλωτές, να γευτούν ειδικά τις παραλλαγές του Ξινόμαυρου: ερυθρό, ροζέ, λευκό (blanc de noir), ή ακόμη και orange, νεαρό ή παλαιωμένο, ξηρό ή ημίξηρο, αφρώδες, ημιαφρώδες, γλυκό ή, ως αμπελοοινικό απόσταγμα.
Το Ξινόμαυρο, η «ντίβα» του ελληνικού αμπελώνα, όπως αποκαλείται, είναι η πιο ευγενής ερυθρή γηγενής ποικιλία της Βόρειας Ελλάδας. Η ονομασία του είναι περιγραφική και προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων όξινο και μαύρο. Καλλιεργείται κυρίως σε ορεινές περιοχές, στη Μακεδονία, στη βόρεια-κεντρική Ελλάδα, αλλά και στη γειτονική βόρεια Θεσσαλία. Το Ξινόμαυρο αποτελεί μία από τις τέσσερις ποικιλίες – πρεσβευτές της Ελλάδας, μαζί με το Ασύρτικο, το Μοσχοφίλερο και το Αγιωργίτικο.
Ως μια πολυδυναμική ποικιλία, το Ξινόμαυρο μπορεί να δώσει κρασιά εξαιρετικά δομημένα, με στιλ και χαρακτήρα που ξεχωρίζει, όπως και με τη δυνατότητα μακρόχρονης παλαίωσης. Επίσης, προσφέρει ένα πλήρες εύρος στους τύπους κρασιών που παράγει: ερυθρούς, ροζέ και λευκούς (blanc de noir), ξηρούς, ημίξηρους, φρέσκους και παλαιωμένους, ημιαφρώδεις, αφρώδεις και γλυκείς τύπου vins de liqueur, αλλά και αμπελοοινικά αποστάγματα.
Τέσσερις είναι οι ζώνες παραγωγής οίνων Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) της ποικιλίας Ξινόμαυρο: Στη Νάουσα και στο Αμύνταιο τη συναντάμε μονοποικιλιακή ενώ στη Γουμένισσα σε χαρμάνι μαζί με την ποικιλία Νεγκόσκα σε ένα μικρό ποσοστό και στη Ραψάνη μαζί με τις ποικιλίες Κρασάτο και Σταυρωτό ισομερώς.
Επιπλέον, ως οίνο με τον χαρακτηρισμό Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη (ΠΓΕ) συναντάμε το Ξινόμαυρο σε μικρές περιοχές όπως η Επανομή, ο Βελβεντός, η Σιάτιστα και τα Μετέωρα, σε περιφερειακές ενότητες όπως η Θεσσαλονίκη, το Άγιον Όρος, η Πέλλα, η Καστοριά, η Ημαθία, η Πιερία και η Μαγνησία, ή στα γεωγραφικά διαμερίσματα Μακεδονίας και Θεσσαλίας.
Είναι περιοχές γνωστές από την ιστορία της ανθρωπότητας, που έχουν αναδείξει προσωπικότητες όπως ο Αριστοτέλης και ο Μέγας Αλέξανδρος. Εξάλλου στη Μακεδονία, τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν οινική ιστορία έως 7.000 ετών!
Το Ξινόμαυρο έχοντας προσαρμοστεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια στα εδάφη της Βόρειας Ελλάδας, προσφέρει κρασιά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εκφράζοντας την μοναδικότητα του κάθε τόπου. Αυτό, άλλωστε, είναι και το κύριο γνώρισμα της ποικιλίας, να εκφράζει την περιοχή και το κάθε αμπελοτόπι στο οποίο καλλιεργείται.
Ως φυτό είναι ζωηρό, ανθεκτικό στις ασθένειες, καλιόφιλο και προτιμά τα ασβεστολιθικά εδάφη. Οι ρώγες του είναι σφαιρικές μέτριου μεγέθους με φλοιό λεπτό και κυανομέλανο. Η σάρκα του μαλακή ενώ ο χυμός του άχρωμος.
Οι οίνοι του Ξινόμαυρου έχουν ισχυρή προσωπικότητα που γοητεύει! Το τυπικό ερυθρό Ξινόμαυρο είναι ρουμπινί με απαλή και μέτρια ένταση. Το μαγικό αρωματικό μπουκέτο του περιλαμβάνει από βιολέτες, κόκκινα και μαύρα φρούτα μέχρι πολτό ελιάς, και από ντομάτα μέχρι μανιτάρια, και καπνό. Είναι υψηλόβαθμο, στόμα γεμάτο οξύτητα και με πλούσιες ταννίνες.
Η στιβαρή του δομή, η υψηλή του οξύτητα, οι τανίνες του και η μακρά του επίγευση το καθιστούν τέλειο συνοδευτικό για πιάτα με αρνί, μοσχάρι ή κυνήγι, ψητά ή μαγειρεμένα με κόκκινη σάλτσα και αποξηραμένα φρούτα.
Όμως η μαγεία του Ξινόμαυρου και των γευστικών συνδυασμών, είναι πλούσια σε κάθε τύπο και στυλ κρασιού. Όπως μία παλαιωμένη εκδοχή του με ένα κρεμώδες ριζότο με μανιτάρια και τρούφα, ένα ροζέ με θαλασσινά και σάλτσα ντομάτας ή απλώς με μία πίτσα ή μία σαλάτα με αποξηραμένες ντομάτες και τυρί φέτα. Η λευκή εκδοχή του με στρείδια. Και όσο αφορά το επιδόρπιο, αξίζει η δοκιμή ενός ροζέ αφρώδη οίνου από Ξινόμαυρο με τάρτα φράουλα!
Συχνά στο εξωτερικό, το Ξινόμαυρο συγκρίνεται εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του αρώματος και του χαρακτήρα του με ποικιλίες όπως το Nebbiolo, το Sangiovese ή το Pinot Noir. Προφανώς υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά, όμως στο Ξινόμαυρο βρίσκουμε το άρωμα και την αίσθηση του νοτισμένου αέρα της Ελληνικής γης πλεγμένη ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, από τον Όλυμπο στην οροσειρά της Πίνδου και από εκεί στα καταγάλανα παράλια της Χαλκιδικής.
«Αυτό που κάνει το Ξινόμαυρο τόσο συναρπαστικό είναι πως μοιάζει λίγο με νόθο γιο του Nebbiolo και του Pinot Noir κι αυτές οι δύο ποικιλίες είναι υπεύθυνες για μερικά από τα πιο περιζήτητα και πιο ακριβά κρασιά στον κόσμο, όπως το Barolo» και το Burgundy, ταυτόχρονα όμως (το Ξινόμαυρο) αντιπροσωπεύει πολύ καλύτερη αξία (ποιότητας-τιμής)»: η δήλωση αυτή, που φιλοξενείται σε άρθρο μιας από τις πιο επιδραστικές ψηφιακές πλατφόρμες παγκοσμίως για τη βιομηχανία των ποτών, τη «The Buyer», δεν ανήκει σε κάποιον οινοπαραγωγό της Νάουσας, που θέλει …να παινέψει το σπίτι του, αλλά στον Στιβ Ντάνιελ, επικεφαλής αγοραστή οίνων στη βρετανική Hallgarten & Novum Wines, σύμφωνα με τον οποίο οι πωλήσεις όλων των ξινόμαυρων στο χαρτοφυλάκιο της εταιρείας γνώρισαν το 2018 διψήφιο ποσοστό ανάπτυξης.
Στην ίδια πλατφόρμα, ο εξειδικευμένος αρθρογράφος Τζάστιν Κέι, χαρακτηρίζει το Ξινόμαυρο ως την ποικιλία που μπορεί να παίξει τον ρόλο του …«Χ factor» στην αναγέννηση της ελληνικής βιομηχανίας οίνου. Επισημαίνει μάλιστα πως, ενώ ο χαρακτήρας του Ξινόμαυρου είναι τέτοιος, που θα μπορούσε να κερδίσει τους λάτρεις του Pinot Noir και του Nebbiolo, κατά τη γνώμη του, οι μαλακές -σε γενικές γραμμές- τανίνες και οι -κάποιες φορές- αξέχαστες γεύσεις αυτής της ποικιλίας, της δίνουν μια απήχηση, που θα μπορούσε να την πάει ακόμα πιο μακριά σε δημοτικότητα.
Η υψηλή ποιότητα των κρασιών από Ξινόμαυρο και η συγκριτικά χαμηλή τιμή τους, έχουν «κερδίσει» οπαδούς και στο εξωτερικό. Κι αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια τα ελληνικά κόκκινα κρασιά ελάχιστα γνωστά ήταν εκτός των συνόρων της Ελλάδας (αφήνοντας την εξαγωγική πρωτοκαθεδρία στα λευκά, όπως το Ασύρτικο και τη Μαλαγουζιά), σήμερα το Ξινόμαυρο έχει αποκτήσει και «παρατσούκλι» στις ΗΠΑ. «Κάποιοι το αποκαλούν «το Barolo του φτωχού» χάρη στην πολύ καλή τιμή του, σε σχέση με την υψηλή ποιότητά του (η τιμή ενός Barolo μπορεί να αρχίσει από περίπου 20 στερλίνες και να ξεπεράσει τις 200 ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και τις 650).
Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων
O Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), από το 2007 έχει θεσπίσει την 1η Νοεμβρίου κάθε έτους ως Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων. Κάθε χρόνο, ο Οργανισμός, φροντίζει να υπενθυμίζει στο ευρύ κοινό τη σημασία της Δωρεάς Οργάνων. που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, η χώρα μας παραμένει ουραγός στη δωρεά οργάνων. Με μέσο ευρωπαϊκό όρο τους 18 δότες ανά εκατομμύριο, στην Ελλάδα υπάρχουν μόλις 4,8 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Ο μέσος χρόνος αναμονής για μόσχευμα νεφρού είναι 6,5 χρόνια. Το 60% των νεφροπαθών πεθαίνουν προτού βρεθεί μόσχευμα.
Η συνολική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ την τετραετία 2012-2015 για μετάβαση στο εξωτερικό για μεταμόσχευση ανήλθε στα 35 εκατ. ευρώ, με το μέσο κόστος ανά ασθενή να υπολογίζεται στις 150-200 χιλ. ευρώ, ενώ περισσότερο από το 65% των Ελλήνων εξακολουθούν και δηλώνουν ανεπαρκώς ενημερωμένοι για την δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΜ, το 2016 είχαμε στην Ελλάδα, συνολικά, 51 δότες, το 2017 είχαμε 67 δότες οργάνων, το έτος 2018 45 δότες και το 2019 μέχρι και σήμερα είχαμε συνολικά 53 δότες οργάνων.
Η μεγάλη έλλειψη δωρητών οργάνων στην χώρα μας οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απροθυμία των συγγενών να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων προσφιλών τους προσώπων που χάθηκαν. Οι αιτίες της απροθυμίας αυτής είναι, σίγουρα, πολλές, αλλά οι σημαντικότερες πρέπει να αναζητηθούν:
-
- Στην ελλιπή και πολλές φορές εσφαλμένη ενημέρωση ή παραπληροφόρηση του πληθυσμού, που συχνά πέφτει θύμα διογκωμένης φημολογίας.
- Στην έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς και γιατρούς και στο φόβο για εμπόριο οργάνων.
- Στις διάφορες προλήψεις και προκαταλήψεις που συνοδεύουν το τέλος της ζωής.
Πηγή
AgrinioStories
