Το βιβλιοπωλείο Αγαύη και οι ομώνυμες εκδόσεις
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «Όνομα σκύλου»
[μικρή ιστορία γραμμένη με τέσσερα χέρια]
των Βασίλη Νικολόπουλου και Κώστα Παπαπάνου
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο Αντώνης Αντωνάκος. Επίμετρο: Μάργια Ταγκάλου. Έργο εξωφύλλου: Αθανάσιος Μπάθας. Σελιδοποίηση-Γραφιστική επιμέλεια: Ματίνα Σκεπετάρη
Την Τετάρτη 24 Μαΐου & ώρα 20:00, στον χώρο του βιβλιοπωλείου. Γ. Καραπαπά 16, Αγρίνιο. Τηλ. 2641181643
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των δράσεων για την Εβδομάδα Μικρών βιβλιοπωλείων 2023.
[…] Ήξερε τώρα πως έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι. Να ερωτευτεί τη γυναίκα του ξανά και να φιλήσει τα παιδιά του. Να διασφαλίσει όση ακόμη γαλήνη μπόλιαζε το σύμπαν του και να ανάψει μια μικρή φωτιά. Τότε όλα θα παίρνανε το δρόμο τους. Σαν κάποιο παιδί, που πάνω από το πιάτο του στο μεσημεριανό τραπέζι, ξεδιαλέγει την αγαπημένη του μπουκιά για το τέλος, ένιωσε τα μάτια του να αστράφτουν, την άβυσσο να του επιστρέφει το βλέμμα, την πόλη να τον καλεί και να τον νικά κατά κράτος. Δυστυχισμένος και άκαμπτος στάλθηκε στη νύχτα, αναζητώντας το δρόμο που την τελευταία φορά είχε χάσει. Κάθε πόλη, εξάλλου, είναι μια φτηνή δικαιολογία για να πεθάνεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Τις περισσότερες φορές πίστευε πως αυτή η πόλη δεν υπάρχει. Του άρεσε αυτή η σκέψη. Τον γαλήνευε. Τον έκανε να πιστεύει ακόμη πιο πολύ. Σκεφτόταν πως όλα όσα μας σκουντάνε και μας σπρώχνουνε μέσα της δεν είναι παρά σκιές ενός μεγάλου και υγρού πλατωνικού σπηλαίου. Φοβόμαστε να αντικρίσουμε την άλλη πλευρά, να γείρουμε έστω και για λίγο προς εκείνη την ανεπαίσθητη χαραμάδα φωτός, μαθαίνοντας να δίνουμε όλο και πιο ευφάνταστα ονόματα στην πραγματικότητα μας, αρνούμενοι να ελευθερωθούμε, να κάψουμε τα μάτια μας στον μεγάλο και ακατανόητο ήλιο.
[…] είναι απλώς ένας τύπος. Ένας τύπος, που το σκυλίσιο όνομά του επιβεβαιώνει την ακροβασία του ανάμεσα στην ανάγκη του να είναι πιστός σε μια οριοθετημένη πραγματικότητα και στη λαχτάρα του να ταξιδεύει αδέσποτος σε μια εσωτερική α-χρονικότητα, που πονάει ίσως λίγο περισσότερο. Βιάζεται να μας συστηθεί από την πρώτη κιόλας αράδα ως τρελός, ίσως για να προλάβει το αρχικό μας μούδιασμα. Δεν νομίζω ότι τα καταφέρνει. Η καχυποψία και η επιφυλακτικότητα απέναντί του είναι εκεί και αρχίζουν να ξεφτίζουν σταδιακά, όταν τα παραληρήματά του βρίσκουν το στόχο τους και αρχίζουμε κι εμείς να συνδιαλεγόμαστε μαζί του. Όχι φίλε, δεν είσαι τρελός. Είσαι τόσο τρελός όσο είναι ο καθένας από εμάς.
[…] Για μένα η βόλτα σου αυτή, είναι η απελευθέρωση του κάθε τρελού που συνειδητοποιεί ότι είναι ωραία στον παράδεισο. Ή στην κόλαση. Αυτός διαλέγει. Αυτός είναι άλλωστε ο «τρελός» (Από το επίμετρο της Μάργιας Ταγκάλου)
AgrinioStories
