.
| Ρόζα Παρκς |
Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου του 1913 και πέθανε στις 24 Οκτωβρίου 2005. Ήταν μία έγχρωμη μοδίστρα που έμεινε στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, επιλέγοντας να αντισταθεί στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς.
– Rosa Louise McCauley Parks –
«…είχα κουραστεί να υποχωρώ…»
Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε
σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου
Η πράξη αυτή της πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που άμεσα εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες, και βοήθησε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική. Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα Παρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων». Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
Ήταν 1955 όταν στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, η Ρόζα Παρκς γυρνούσε σπίτι της μετά από τη δουλειά της. Ήταν μια μοδίστρα που εκείνη τη μέρα χωρίς να το φανταστεί ποτέ, θα ξεκινούσε το “ξήλωμα” του ρατσισμού.
Εκείνο το απόγευµα της 1ης ∆εκεµβρίου του 1955, μια «μαύρη» μπήκε λοιπόν στο λεωφορείο και έκατσε στις πίσω θέσεις όπως έπρεπε μιας και ήταν έγχρωμη. Τρεις στάσεις μετά, ανέβηκαν μερικοί λευκοί. Όταν ο οδηγός είδε ότι ένας απ’ τους λευκούς είχε μείνει χωρίς θέση, απαίτησε απ’ τους μαύρους, που βρίσκονταν εκεί, να σηκωθούν. Η Ρόζα όμως δεν σηκώθηκε. Τότε ο οδηγός, κάλεσε την αστυνομία, και η Παρκς κατέβηκε απ’ το λεωφορείο βίαια, με τη συνοδεία δύο αστυνομικών, οδηγήθηκε στο κρατητήριο για παραβίαση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού, και ευτυχώς αφέθηκε ελεύθερη την επόμενη μέρα, αφού ο φίλος της, Έντγκαρ Νίξον, πλήρωσε την εγγύηση.
Τέσσερις μέρες μετά, στη δίκη της, κρίθηκε ένοχη και της επιβλήθηκε το πρόστιμο των 14 δολαρίων. Έκανε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. και την ίδια μέρα, όλοι οι Αφροαμερικάνοι του Μοντγκόμερι, αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τα λεωφορεία ξεκινώντας ένα τεράστιο κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού – το μποϋκοτάζ κράτησε 381 μέρες. Ήταν το κίνημα που ανέδειξε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σε κορυφαίο υπερασπιστή των δικαιωμάτων των έγχρωμων της Αμερικής και όλου του κόσμου
Εκείνο το απόγευμα, ο Κινγκ έβγαλε ένα απ’ τους πρώτους λόγους του, που θα τον έκαναν μία απ’ τις πιο ηρωικές φιγούρες της ιστορίας. «Έρχεται κάποια στιγμή», είπε, «που οι άνθρωποι κουράζονται. Είμαστε εδώ αυτό το απόγευμα για να πούμε σε όλους αυτούς, που μας κακομεταχειρίζονται τόσο καιρό, ότι έχουμε κουραστεί. Έχουμε κουραστεί από τον διαχωρισμό, την ταπείνωση, τον ξυλοδαρμό της καταπίεσης». Στο τέλος της ομιλίας του ζήτησε να μην υπάρξει ούτε ίχνος βίας εναντίον των λευκών. Κι έτσι έγινε.
Το σύστημα μεταφορών γονάτισε οικονομικά γιατί το μποϋκοτάζ των μαύρων επιβατών είχε βρει μεγάλη ανταπόκριση στην έγχρωμη κοινότητα της χώρας και έκανε μεγάλη ζημιά στα έσοδα των λεωφορείων – κόπηκαν δρομολόγια και ανέβηκαν οι τιμές των εισιτηρίων. Τι κι αν δέχονταν απειλητικά τηλεφωνήματα, τι κι αν διέλυαν τα σπίτια τους, τι κι αν τους έδιναν πρόστιμα για ανύπαρκτες παραβιάσεις, η μαύρη κοινότητα δεν αντέδρασε. Επέμεινε στο στόχο της. Στην ισότητα.
Ένα χρόνο μετά, δηλαδή το 1956, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι νόμοι φυλετικού διαχωρισμού στο Μοντγκόμερι ήταν αντισυνταγματικοί. Η Ρόζα Παρκς και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ παρέα με τον Έντγκαρ Νίξον ανέβηκαν στο λεοφωρείο και η Ρόζα έκατσε τέρμα μπροστά, δίπλα σχεδόν στον οδηγό.
Στην αυτοβιογραφία της έγραψε: «Όλοι λένε ότι δεν άφησα τη θέση μου, επειδή ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν κουρασμένη σωματικά (…) είχα κουραστεί να υποχωρώ…»
Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
—————————————————————————-
Πηγές:
britannica.com/biography/Rosa-Parks | el.wikipedia.org/wiki/Ρόζα_Παρκς | Κορίνα Βασιλοπούλου, Η ηρωίδα του λεωφορείου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 30 Οκτωβρίου 2005
———————————————————————————————
Φραση
