Υγιεινή και ασφάλεια εργαζομένων
Τρεις λέξεις νεκρές, γιατί τις σκοτώσατε;
- από το προφιλ του
Κωστή Παπαϊωάννου (Αντίφωνο)
Με τους θανάτους εργαζομένων από θερμοπληξία -διανομέας στη Χαλκίδα, δημοτικός υπάλληλος στην Καλλιθέα- και την παραμέληση κάθε όρου ασφαλείας στην κατεδάφιση της γέφυρας στην Πάτρα, βλέπουμε άλλη μια περιοχή από την οποία το κράτος αποσύρεται ολοσχερώς. Στην καλύτερη κάνει εκκλήσεις στους εργοδότες να είναι πονόψυχοι και σπλαχνικοί, στη χειρότερη ούτε αυτό.
Ποτέ δεν είχαμε σοβαρή τήρηση των όρων ασφαλείας στην Ελλάδα. Γνωστό. Τώρα ακούμε και το μουγκρητό που βγάζει ο απεχθής μηχανισμός προσβολής του νεκρού εργαζομένου και επίρριψης των ευθυνών στο θύμα. Στη Χαλκίδα, ακόμα και ο γιατρός διευθυντής του νοσοκομείου επιστρατεύτηκε για να πει ότι δεν ήταν διανομέας ο νεκρός. Γιατρός-ντετέκτιβ -εργατολόγος, εχέμυθος και πρόθυμος.
Δόθηκε μάχη τρεις μέρες για να μη μάθουμε πως ήταν ανασφάλιστος ο άνθρωπος που έσκασε κυριολεκτικά από τη ζέστη. Υπονοούσαν περίπου πως κάποιος παλαβός τριγυρνούσε με το ποδήλατο στους 45 βαθμούς για πλάκα.
Η θεωρία της ατομικής ευθύνης δεν έχει ad hoc και αποσπασματική εφαρμογή. Είναι καθολική νόρμα, ξεδιπλώνεται σαν μοτίβο και πλαίσιο γενικής εφαρμογής, από τα ανασφάλιστα καμένα σπίτια ή την εκκένωση περιοχών μέχρι τους εργαζόμενους που αναφλέγονται.
Την ίδια ώρα ο Άδωνις Γεωργιάδης αναρωτιέται με φιλεργατικό οίστρο “Με ήλιο τα βάζουμε με ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε;”
