Το Φεστιβάλ Αθηνών απέρριψε αίτημα του Χρήστου Λεοντή
να παρουσιάσει το έργο του στο Ηρώδειο,
με την ευκαιρία των 60 χρόνων της μουσικής προσφοράς του.
Ακολουθούν οι επιστολές της αίτησής του και η απάντηση του φεστιβάλ καθώς και η καταγγελία του ότι αγνοήθηκε επίσης και από την ΕΡΤ για διάθεση της συμφωνικής ορχήστρας, ώστε να τη συμπεριλάβει στο αίτημά του προς το Φεστιβάλ.
Το αίτημα
«ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ
60 χρόνια μαζί σας»
Τον Μάρτιο του 1963, στο Θέατρο «Ακροπόλ», ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε τον Χρήστο Λεοντή και τον Μάνο Λοΐζο, στην παρθενική τους συναυλία, όπου για πρώτη φορά παρουσίαζαν, τη μουσική και τα τραγούδια τους στο κοινό.
Ήταν το βάπτισμα στον μαγικό χώρο της μουσικής.
Φέτος λοιπόν, το έτος 2023, κλείνουν 60 χρόνια σ’ αυτό το ταξίδι. Αυτή η συγκυρία, δίνει την ευκαιρία στον Χρήστο Λεοντή να ξαναβρεθεί και να συνταξιδέψει πάλι με το φιλόμουσο κοινό του, σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι, με γεμάτο το δισάκι της ζωής στην πλάτη.
Στην 60χρονη αυτή πορεία οι εμπειρίες ήταν πολλές, που έδωσαν στη μετουσίωσή τους, τραγούδια λυρικά, ερωτικά, χορευτικά, στοχαστικά κλπ. Ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν για το θέατρο, αυτόν το μεγάλο του έρωτα. Είχε τη μεγάλη τύχη να αφιερώσει μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του σ’ αυτό, που του έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστεί με σπουδαίες προσωπικότητες της τέχνης, αλλά και να πατήσει πάνω σε ποιητικά κείμενα προερχόμενα απ’ αυτό.
Τα τραγούδια που θα παρουσιάσουν ο συνθέτης και οι συνεργάτες του, συμπεριλαμβάνονται είτε σε «κύκλους» τραγουδιών, είτε προέρχονται από το θέατρο. Μερικοί απ’ αυτούς: ΚΑΤΑΧΝΙΑ, ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ, ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ, ΑΧ! ΕΡΩΤΑ, ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΧΕΛΙΔΩΝ ΗΔΟΜΕΝΗ, ΚΑΝΤΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΕΡΩΤΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ, ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ.
Λίγα λόγια για κάποια έργα του:
«Καταχνιά: Κατοχή – Αντίσταση – Απελευθέρωση» αυτός είναι ο πλήρης τίτλος του έργου που κυκλοφόρησε το 1965 από την Οdeon σε μουσική Χρήστου Λεοντή και στίχους Κώστα Βίρβου. Ο Κώστας Βίρβος του οποίου η ποίηση είναι εμπνευσμένη από την εποχή, γράφει κάποια τραγούδια το 1944, στην απομόνωση των κρατητηρίων της Ελπίδος 5, όπου οδηγείται ως μέλος της ΕΠΟΝ. Εκεί, την Πρωτομαγιά της ίδιας χρονιάς, μαθαίνοντας για τους διακόσιους που τουφεκίζουν στην Καισαριανή, γράφει τα «Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια» και «Ένας ξύλινος σταυρός»… Αργότερα στο βουνό γράφει για την εισαγωγή της «Καταχνιάς» που λέει «Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά».
Το «Καπνισμένο τσουκάλι» είναι ένα από τα έργα που περιέχουν όλα τα χαρακτηριστικά των έργων που γράφτηκαν για να εκφράσουν το όραμα και το δικαίωμα στην ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η χρονική περίοδος που επέλεξε ο συνθέτης για να το μελοποιήσει. Είναι χαρακτηριστικό επίσης πως το «Καπνισμένο τσουκάλι», κατάφερε να «επιπλεύσει» τότε, μέσα στον «καταιγισμό» από τις κυκλοφορίες των παλαιότερων αλλά και των νέων έργων του Μίκη Θεοδωράκη.
Παραθέτουμε τα ονόματα των ποιητών που τον ενέπνευσαν: Αριστοφάνης, Ευριπίδης, Ντάριο Φο, Λόρκα, Διονύσιος Σολωμός, Μακρυγιάννης, Ρήγας, Νικηφόρος Βρεττάκος, Γιάννης Ρίτσος, Μανόλης Αναγνωστάκης, Γεώργιος Σουρής, Κώστας Βάρναλης, Κώστας Βίρβος, Δημήτρης Λέντζος, Γιώργος Χειμωνάς, Κωστής Σκαλιόρας, Μάνος Ελευθερίου, Βαγγέλης Γκούφας, Παπαδόπουλος.
Το Ελληνικό Φεστιβάλ, στην πρώτη συνεργασία με τον Συνθέτη το 2005, του έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσει στο Ηρώδειο για πρώτη φορά την εργασία του με τον τίτλο, «Χελιδών ηδομένη», μουσική από πέντε κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ελπίζουμε για δεύτερη φορά να τον φιλοξενήσει και να συμπεριλάβει την πρότασή μας στις παραστάσεις του, το καλοκαίρι του 2023, με την ευκαιρία των 60 χρόνων της μουσικής του δραστηριότητας.
Η απάντηση της Κατερίνας Ευαγγελάτου,
καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ
Σας ευχαριστούμε θερμά για την πρόταση που υποβάλατε προς το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με τίτλο «ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ 60 χρόνια μαζί σας» και αριθμό πρωτοκόλλου 6158.
Μελετήσαμε διεξοδικά την πρότασή σας, η οποία είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο ευρύτερος όμως σχεδιασμός και οι επιμέρους κατευθύνσεις του καλλιτεχνικού προγραμματισμού 2023, δεν επιτρέπουν την ένταξή της στο φετινό Φεστιβάλ.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο που διαθέσατε προκειμένου να συντάξετε και να υποβάλετε την αίτησή σας.
Η εκτίμηση στο πρόσωπο των επικεφαλής δημιουργών είναι δεδομένη, όπως και η επιθυμία για την ανανέωση της επικοινωνίας μας στο μέλλον.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Η ανταπάντηση του Χρήστου Λεοντή
Κυρία Ευαγγελάτου,
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση είναι προσβλητική και συνάμα περιφρονητική. Βρείτε ένα λιγότερο γελοίο επιχείρημα, για τον αποκλεισμό μου αυτό. Αυτό είναι κοροϊδία…!
ΠΟΙΟΣ είναι αυτός, τέλος πάντων, «ο ευρύτερος σχεδιασμός και οι επιμέρους κατευθύνσεις του καλλιτεχνικού προγραμματισμού» τον οποίο επικαλείστε, «που δεν επιτρέπει την ένταξη μου στο φεστιβάλ»;
Εσείς τουλάχιστον, γνωρίζετε. Ξεχνάτε ή παρακάμπτετε την επί δεκαετίες, συμβολή με τη μουσική μου στο θέατρο, στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στην Ευρώπη κλπ. μέσα από τις παραστάσεις της Άννας Συνοδινού, του Εθνικού Θεάτρου και φυσικά, του Κουν με το Θέατρο Τέχνης; Και όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και για εξήντα ολόκληρα χρόνια μουσικής. Τι απ’ όλα;
Μια τέτοια μακρόχρονη καλλιτεχνική πορεία δεν σας είναι αρκετή;
Τι άλλο θα θέλατε που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας;
Θα πρέπει δηλαδή να ευθυγραμμιστώ στον ανύπαρκτο και άγνωστο αυτό σχεδιασμό σας, για να με εντάξετε; Και μη χειρότερα!!
Αισθάνομαι ντροπή και θλίψη.!
Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή σας και μάλιστα….. τη δεδομένη…! Άστο καλύτερα… Μου αρκεί αυτή του κόσμου. Με γεμίζει ελπίδα και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς…!
Χρήστος Λεοντής
Η καταγγελία για την ΕΡΤ
Επειδή τώρα στα 82 μου χρόνια, οι εμπειρίες μου είναι πολλές και ποικίλες, έχω γίνει και λίγο καχύποπτος.! Πολλές συμπτώσεις, πολλές συγκυρίες, ενδείξεις και ερωτηματικά, που δεν νομίζω να συνδέονται. Όμως τα επισημαίνω. Θα δείξει..!
Πριν υποβάλλω το αίτημά μου προς το Φεστιβάλ Αθηνών, στις 10 Οκτωβρίου ζήτησα εγγράφως και εγκαίρως, από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, να μου διαθέσουν τη μικρή συμφωνική ορχήστρα για το καλοκαίρι του 2023, με την παράκληση να μου δοθεί ΑΜΕΣΑ η απόφασή τους, για να προλάβω την προθεσμία υποβολής της αίτησης μου προς στο Φεστιβάλ Αθηνών, που έληγε στις 31 Οκτωβρίου.
Σε αλλεπάλληλα τηλεφωνήματά μου στους υπεύθυνους διευθυντές, πληροφορήθηκα τελικά, ότι έπρεπε να εγκριθεί το αίτημά μου από τον κύριο Ζούλα…..
Τι να πω! Θού Κύριε…!
Ακόμα περιμένω την έγκριση..!
Χρήστος Λεοντής
Η επιστολή προς την ΕΡΤ
Κύριε Ζούλα,
Διάβασα τελευταία ότι επιχειρείτε να διώξετε μουσικούς, από τα ήδη κουτσουρεμένα μουσικά σύνολα κι ακόμη, ότι απαγορεύσατε στους εξαίρετους συναδέλφους Μύρωνα Μιχαηλίδη και Βύρωνα Φιδετζή να διευθύνουν τις δύο προγραμματισμένες τους συναυλίες, επειδή πήραν το μέρος των μουσικών, στον αγώνα τους, για την μη απόλυσή τους….Προσθέτω και τον εαυτό μου στην προσπάθεια, όχι μόνο να μην απολυθούν αυτοί οι μουσικοί, αλλά να ξεπεραστούν και όλα τα πιθανά εμπόδια που εμποδίζουν την πλήρωση όλων των κενών θέσεων και στα τρία μουσικά σύνολα και να αρθεί αμέσως αυτή η γελοία απαγόρευση, για τους δύο συναδέλφους..
Αν δεν μπορείς να φτειάξεις το καινούριο, μη χαλάς το παλιό. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Αυτό είναι υπανάπτυξη.
Τέτοιες πράξεις, ιδιαίτερα στον πολιτισμό κύριε Ζούλα, φίμωσης, αποκλεισμών, περιορισμών και απαγορεύσεων δεν τιμούν καμία χώρα, καμία κυβέρνηση, καμία διοίκηση…Τί σου λέει πάλι εκείνη η θείας εμπνεύσεως απαγόρευση, από την Υπουργό πολιτισμού, των κλασικών έργων των Ρώσων συνθετών, (μου μοιάζει λίγο με….στρατοδικείο), επειδή λέει, κάποιος κύριος…. θέλει να συμμετέχει σε συνασπισμούς ή ότι άλλο επιδιώκει, που μου είναι άγνωστο…!
Όλα τούτα, από τρεις φορείς πολιτισμού. Διερωτώμαι. Είναι χαρακτηριστικά αρίστων; Κάτι μου θυμίζουν από προηγούμενα χρόνια… Μπορεί να είναι και συμπτώσεις… Ποιος ξέρει!
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς
Χρήστος Λεοντής
Ο Χρήστος Λεοντής απευθύνει έκκληση προς την «μέλλουσα κυβέρνηση»
Και ένα τελευταίο προς την μέλλουσα κυβέρνηση, αυτήν που θα προκύψει μετά τις εκλογές… Γιατί από την παρούσα…τα βλέπουμε μπροστά μας!
Στις πέντε μεγάλες πόλεις της χώρας, το Ηράκλειο, την Πάτρα, τη Λάρισα, τα Γιάννενα και την Ξάνθη, για τις ανάγκες της περιφέρειας και την τόνωση της ζωής των κατοίκων τους, πρέπει να δημιουργηθούν αντίστοιχα συμφωνικά σύνολα.
Και οι πιο μικρές χώρες της Ευρωπαϊκές ένωσης διαθέτουν περισσότερα και αξιόλογα συμφωνικά σύνολα και χώρους.
Τι στο διάολο «ανήκομεν εις την Δύσιν και την Ευρωπαϊκήν οικογένειαν »;
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς ( Αυτό μου έμεινε και το κράτησα!)
Χρήστος Λεοντής
Παιανία, 25 Νοεμβρίου
