…θα «πνιγούμε» καταπίνοντας τόνους από χαπάκια αποξηραμένης υγρασίας
- του Λευτέρη Τηλιγάδα
Στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο (Τετάρτη 27/4/2022) ο επικεφαλής του Ανυπότακτου Αγρινίου, Στέλιος Μερμίγκης, κατέθεσε, με τη μορφή της ερώτησης, μια πρόταση που αφορούσε την Γλυπτοθήκη Καπράλου. Ο τίτλος της ήταν «ΠΡΟΤΑΣΗ Επανέκθεσης της συλλογής των γλυπτών του Χρήστου Καπράλου που στεγάζονται στην Παπαστράτειο Γλυπτοθήκη του Δήμου Αγρινίου» και μπορείτε, αν δεν την είδατε να την δείτε ΕΔΩ.
Η πρόταση αυτή είχε συνταχτεί από τις συμπολίτισσες μας επιστήμονες, κ. Μίρκα Παλιούρα (Dr. ιστορικός τέχνης) και την κ. Σπυριδούλα Πιρπίλη (Dr. Μουσειολόγος), οι οποίες την είχαν καταθέσει στον Δήμαρχο Αγρινίου εγγράφως. Ο κ. Μερμίγκης, με αυτή την κατάθεση ενημέρωσε καταρχάς το σώμα για την ύπαρξή της και έθεσε τα παρακάτω ερωτήματα:
-
- «Πώς αξιολογεί η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου την συγκεκριμένη πρόταση;
- Ποια η απόφαση της για την υλοποίησή της ή μη;
- Ποια η απάντησή της στα ερωτήματα των επιστημόνων που συνέταξαν την μελέτη;
- “Θα πρέπει να αντιμετωπιστούν όλοι οι χώροι των κτιριακών εγκαταστάσεων του Πάρκου ως ενιαίο σύνολο ή όχι;
- Θα υποβαθμιστεί η όποια προσπάθεια για την αποκατάσταση του Πάρκου, αν τα κτίρια του συγκροτήματος Παπαστράτου παραμείνουν εγκαταλελειμμένα;
- Είναι εικόνα σύγχρονου εκθεσιακού χώρου η εικόνα που παρουσιάζει η Γλυπτοθήκη Καπράλου, με φθορές, χωρίς υποτυπώδη – έστω – υπομνηματισμό των εκθεμάτων, με έργα ατάκτως παρουσιαζόμενα στον χώρο της Γλυπτοθήκης;
- Το Αγρίνιο χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλο μουσειακό δυναμικό ώστε να έχει την πολυτέλεια να αφήνει εγκαταλελειμμένη τη μόνη Γλυπτοθήκη που διαθέτει;”
- Υπάρχει αντιπρόταση από τη Δημοτική Αρχή για την επίλυση των ζητημάτων που θέτει η παρούσα πρόταση κι αν ναι, ποια είναι αυτή;»
(Δείτε το βίντεο που ακολουθεί)
Η μόνη σαφής απάντηση που δόθηκε στα παραπάνω ερωτήματα από τον κ. Παπαναστασίου, ήταν η απάντηση στο αυτονόητο: «η πρόταση», είπε, «είναι πρόταση και όχι μελέτη», έχοντας κατά νου την έννοια της τεχνικής μελέτης, γεγονός που κανείς δεν αμφισβήτησε, ούτε καν οι συντάκτριες της πρότασης, που μελέτησαν το πρόβλημα της απαξίωσης της Γλυπτοθήκης του Καπράλου και το κατέγραψαν ως πρόταση.
Στα υπόλοιπα ερωτήματα, ο κ. Παπαναστασίου, προτίμησε «να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα» και την επίλυση του ζητήματος στον προθάλαμο της «αίθουσας αναμονής» της χρηματαποστολής των Βρυξελών. (Δείτε το βίντεο με την απάντηση του Δημάρχου)
Είναι γνωστό σε όλους ότι τα αιτήματα και οι προτάσεις των δημοτών που έρχονται σε γνώση της δημοτικής αρχής είναι «άπειρες». Κανείς όμως θεωρώ, δεν υποστήριξε ότι στο δημοτικό συμβούλιο πρέπει να έρχεται κάθε πρόταση που φτάνει στα αυτιά της δημοτικής αρχής. Όπως ειπώθηκε και από τον κ. Μερμίγκη, η πρόταση αφορούσε τις «ανάλογες προτάσεις» που υποβάλλονται ΕΓΓΡΑΦΩΣ από συμπολίτες μας επιστήμονες ή και άλλους, για ζητήματα που αφορούν τη συντήρηση και λειτουργία σημαντικών δημόσιων χώρων της πόλης. Πραγματικά, δεν μπορώ να κατανοήσω για ποιο λόγο τις «ανάλογες προτάσεις δεν πρέπει να τις γνωρίζει το δημοτικό συμβούλιο. Η γνώση μάλιστα αυτών των προτάσεων δεν θα έπρεπε να είναι (και δεν είναι) για τους δημοτικούς συμβούλους θέμα «διάθεσης», όπως υποστήριξε ο κ. Παπαναστασίου. Είναι βασική τους υποχρέωση και αναφαίρετο δικαίωμά τους. Μια υποχρέωση και ένα δικαίωμα που απορρέει από την ουσία της λειτουργία τους μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
Είναι γνωστό σε όλους μας, πως σ’ αυτή τη χώρα ζούμε στην αναμονή: περιμένουμε να τελειώσει η πανδημία για να πετάξουμε τις μάσκες, περιμένουμε να αποφασίσουν «οι Βρυξέλες» τις πολιτικές που θα εφαρμόσουμε, περιμένουμε να αποφασίσουν οι τραπεζίτες τα έργα που έχουμε ανάγκη για να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας, περιμένουμε «εν τάχει», πότε θα μας κόψουν το ρεύμα, πότε θα μας πάρουν το σπίτι, πότε θα γεννήσουμε, πότε θα πεθάνουμε… και σα να μην μας έφταναν όλα αυτά, ενημερωθήκαμε εκείνη τη μέρα, ότι πρέπει να περιμένουμε ακόμα για τα σταλάγματα στην Γλυπτοθήκη του Καπράλου.
Την ίδια μέρα όμως, μάθαμε ότι ο Παναγρινιακός, ο οποίος αγωνίζεται στον 4ο όμιλο της Γ’ κατηγορίας των πρωταθλημάτων της «Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας» (ΕΠΟ) και οι Αργοναύτες Αγρινίου, οι οποίοι αγωνίζονται στον 3ο όμιλο της Α2 κατηγορίας Γυναικών των πρωταθλημάτων της «Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης», ζήτησαν και πήραν από το Δήμο Αγρινίου 8.650 ευρώ και 10.000 ευρώ αντίστοιχα, για να καλύψουν τις δαπάνες της μετακίνησής τους στους εκτός έδρας αγώνες τους, που διοργανώνουν οι παραπάνω Ομοσπονδίες.
Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι ο «ισχυρός» Δήμος του Αγρινίου, με τα 100 εκατομμύρια τεχνικό πρόγραμμα και με την δυνατότητα ενίσχυσης ημι-επαγγελματικών ομάδων, που μετέχουν σε διοργανώσεις εξαιρετικά «πλούσιων» Ομοσπονδιών, δεν μπορεί να «πιάσει» τις υγρασίες στη Γλυπτοθήκη του Καπράλου, γιατί τα μόνα χρήματα που διαθέτει, για όσα οφείλει να συντηρήσει και να κατασκευάσει, είναι μόνο 1,3 εκατομμύρια ευρώ και μάλιστα, «χωρίς κι αυτά να είναι σίγουρα».
Αντιλαμβάνεστε, κ. Δήμαρχε, για πόσο μεγάλο φαύλο κύκλο μιλάμε;
Από τη μια, οι ισχυροί δήμοι, αντί να επιλύουν τα μικρά προβλήματα, όταν εμφανίζονται, τα αφήνουν να μεγαλώνουν… και να μεγαλώνουν… και να μεγαλώνουν, επιλέγοντας να δράσουν, όταν «θα έρθουν τα πολλά λεφτά» κι από την άλλη ξοδεύουν «σημαντικά» ποσά από τα λιγοστά έσοδα που διαθέτουν, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ημι- επαγγελματικών αθλητικών εταιρειών, που μετέχουν σε δρστηριότητες, που οργανώνουν και συντηρούν «πάμπλουτες» Ομοσπονδίες, οι οποίες διαχειρίζονται σημαντικούς τζίρους επίχορηγήσεις.
Όσο τα «πολλά λεφτά» όμως δεν θα ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ για να διορθώσουν τα μικρά προβλήματα, που «οξειδώνουν» την καθημερινότητά μας, τα προβλήματα θα μεγαλώνουν ασύστολα και σωρηδόν και θα καταργούν κάθε ικμάδα ζωής και πολιτισμού που διαθέτει αυτή η πόλη.
Ας περιμένουμε λοιπόν, να «γυρίσει ο ήλιος», μπας και καταφέρουμε να πιάσουμε και τα σταλάγματα στη Γλυπτοθήκη του Καπράλου, στη βιβλιοθήκη, στη Δημοτική Αγορά και όπου αλλού οι «ορατές αβλεψίες» των επιτροπών παράδοσης παραλαβής των έργων κατέστησαν προβληματικούς αυτούς τους; σημαντικούς δημόσιους χώρους της πόλης μας. Αυτοί οι χώροι, κ. Δήμαρχε, που κατανάλωσαν «πολλά λεφτά» για να γίνουν, χρειάστηκαν μόνο μια μικρή στυαλαγματιά αγρινιώτικης βροχής για να «πνιγούν».
Υ.Γ.1. Άραγε, ο Παναγρινιακός και οι Αργοναύτες να πέρασαν και αυτοί από την αίθουσα αναμονής;
Υ.Γ.2. Στη θέση σας κ. Δήμαρχε, θα την απέρριπτα την πρόταση. Η προσομοίωση που προτείνεται και είναι η παρακάτω…
…θεωρώ ότι δεν αναδεικνύει την πλαστικότητα των γλυπτών, αφού«φορτώνει» τον άμεσα περιβάλλοντα χώρο των γλυτπών με εκτυπώσεις πληροφοριών και φωτογραφιών, που «πνίγουν» την αντίληψη των επισκεπτών για την αισθητική της φόρμας των έργων που εκτίθενται εκεί. Όλα αυτά είναι πληροφορίες που μπορεί να πάρει ο επισκέπτης από έναν ή μία επιστήμονα μουσειολόγο ή καλύτερα έναν η μία ιστορικό τέχνης, που θα είχε προσληφθεί από το Δήμο για την εύρυθμη λειτουργία της Γλυπτοθήκης και την ξενάγηση των επισκεπτών της μέσα από συγκεκριμένα projekt που θα επιμελούνταν, και θα πληρώνονταν γι’ αυτά Αυτό, ίσως, να ήταν μια σοβαρή αντιπρόταση της δημοτικής αρχής, αφού φυσικά, φρόντιζε να πράξει πρώτα τα απαραίτητα και αναγκαία.
Υ.Γ.3. (Επί της διαδικασίας): Μπορεί, Δήμαρχε, σύμφωνα με τον κανονισμό του δημοτικού συμβουλίου, ο Δήμαρχος να μιλάει πάντα τελευταίος, όπως ο κατηγορούμενος, αλλά μετά το πέρας του συμβουλίου, το λόγο τον έχει η κοινωνία και ανεξάρτητα από τις πλειοψηφίες και τα συμφέροντα που τις διαμορφώνουν αυτό που είναι να γίνει, γίνεται – αν γίνεται. Ειδάλως,« έασων αυτώ χαίρειν», που λέγαν κι οι παλιοί
