30 Ιανουαρίου 2024
Είναι η 30η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Υπολείπονται 3365 ημέρες για τη λήξη του 🌅 Ανατολή ήλιου: 07:31 - Δύση ήλιου: 17:45 Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 14 λεπτά 🌖 Σελήνη 18.9 ημερών Χρόνια πολλά στους: Αρχοντή, Αρχοντίωνα, Αρχοντία, Αρχοντή, Αρχοντούλα, Αρχόντισσα, Αρχόντω, Μαύρο, Μαυρουδή, Μαυροειδή, Μαυρέτα, Χρυσή, Χρύσα, Χρυσαλία, Χρυσαυγή, Χρυσούλα, Σήλια, Χρυστάλλα, Χρυσταλλία, Αύρα.
Γεννήσεις
1827 – Οι Έλληνες νικούν τις οθωμανικές δυνάμεις του Κιουταχή στη μάχη της Καστέλλας. Το βράδυ τις 29ης Ιανουαρίου, πολλοί Έλληνες, επηρεασμένοι από την ήττα στο Καματερό, δείλιασαν και άρχισαν να φεύγουν. Γι αυτόν τον σκοπό, δόθηκε εντολή στα ελληνικά πλοία να απομακρυνθούν από την ακτή. Κατά τον Μακρυγιάννη, ο ίδιος ο Γκόρντον και άλλοι αξιωματικοί έχασαν το κουράγιο τους και ετοιμάστηκαν να αποχωρήσουν, ωστόσο πρυτάνευσε το σκεπτικό ότι, αν νικούσαν οι Τούρκοι, δεν θα γλύτωνε κανείς.
Στις 30 Ιανουαρίου οι δυνάμεις του Κιουταχή εξόρμησαν εναντίον των ελληνικών οχυρώσεων. Οι έφοδοί τους κράτησαν πέντε ώρες αλλά αποκρούστηκαν από τους Έλληνες, τους οποίους βοήθησε σημαντικά η Καρτερία, υφιστάμενη αρκετές ζημιές από το αντίπαλο πυροβολικό, ώστε να αναγκαστεί να βγει από το λιμάνι του Πειραιά. Κατά την υποχώρηση των Τούρκων, λίγοι Έλληνες τακτικοί, μαζί με 250 Αθηναίους υπό τον Μακρυγιάννη, τους κυνήγησαν προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 60 άνδρες νεκροί ενώ οι Τούρκοι είχαν 300 νεκρούς και τραυματίες.
Μετά τη μάχη στην Καστέλλα ακολούθησε η μάχη στους Τρεις Πύργους, στις 20 Φεβρουαρίου, όπου και πάλι νίκησαν οι Έλληνες του Γκόρντον, χωρίς όμως να καταφέρουν τελικά να ανακουφίσουν τους πολιορκημένους της Ακρόπολης.
1880 – Ο Ιωακείμ Γ΄ Μεγαλοπρεπής θέτει τα θεμέλια του νέου οικοδομήματος της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο λόφο του Φαναρίου. Χάρη στις δωρεές του Γεωργίου Ζαρίφη, των πατέρων της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, καθώς κι άλλων δωρητών, στις 30 Ιανουαρίου 1880 εορτή των Τριών Ιεραρχών, τοποθετείται ο θεμέλιος λίθος ενός επιβλητικού ως έμελλε να είναι κτιρίου, που δεσπόζει επί του Κερατίου Κόλπου, στην συνοικία του Μουχλίου και πλησίον του ομωνύμου ναού της Παναγίας. Αρχιτέκτονας ο Κωνσταντίνος Δημάδης.
Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ στις 12 Σεπτεμβρίου 1882.
Από τότε, μέχρι και το 1821 (οπότε και έκλεισε για 4 συνεχόμενα έτη) άλλαξε αρκετές τοποθεσίες. Το 1825 ξεκινάει πάλι να λειτουργεί αλλάζοντας την ονομασία της από “Πατριαρχική Ακαδημία” σε “Μεγάλη του Γένους Σχολή”, την οποία και διατηρεί μέχρι σήμερα.
Από το 1454 λειτουργεί σχεδόν αδιαλείπτως, παρέχοντας υψηλού επιπέδου μόρφωση στους Έλληνες και όχι μόνο μαθητές της. Μεταξύ των αποφοίτων της περιλαμβάνονται οι γόνοι των διαπρεπών Φαναριώτικων οικογενειών, πλήθος πατριαρχών και Ορθοδόξων Ιεραρχών, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Υψηλής Πύλης (ακόμη και Τούρκοι) μέχρι και πολιτικοί του Νέου Ελληνικού κράτους. Σήμερα λειτουργεί ως σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Στα 500 χρόνια λειτουργίας του άλλαξε αρκετές φορές έδρα. Αρχικά λειτουργούσε εντός του Πατριαρχείου, που την εποχή εκείνη στεγαζόταν στο ναό των Αποστόλων και στην Παμμακάριστο. Κατά καιρούς λειτούργησε σε διάφορες οικίες στο Φανάρι ή στα χωριά του Βοσπόρου. Το πότε έπαψε να λειτουργεί είναι ένα θέμα ανοικτό για τη σύγχρονη έρευνα.
1933 – Ο Αδόλφος Χίτλερ ορκίζεται καγκελάριος της Γερμανίας. Με την ηγεσία του Χίτλερ οι εθνικοσοσιαλιστές εγκαθίδρυσαν στη Γερμανία δικτατορία. Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης κηρύχθηκαν εκτός νόμου, οι πολιτικοί αντίπαλοι καταδιώκονταν και δολοφονούνταν. Ο περιβόητος νόμος περί εξουσιοδοτήσεως το 1933 έδωσε την εξουσία στον Αδόλφο Χίτλερ και στο Ναζιστικό ή Εθνικό Σοσιαλιστικό κόμμα να καταργήσουν το Σύνταγμα και να εκδίδουν νομοθετικά διατάγματα και νόμους που συνέφεραν μόνο το κόμμα και προέρχονταν αποκλειστικά από την κρατική εξουσία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το κράτος της Γερμανίας, κάτω από το ναζιστικό καθεστώς, για 12 ολόκληρα χρόνια ήταν ένα κράτος χωρίς Σύνταγμα, παρασυρόμενο στο χάος και τη βία. Λόγοι που εξυμνούσαν τον Ναζισμό μεταδίδονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε ολόκληρη την επικράτεια της Γερμανίας, ο Αδόλφος Χίτλερ απέκτησε το προσωνύμιο Mein Führer, ενώ τεράστιες στρατιωτικές συγκεντρώσεις έγιναν πολιτικό φαινόμενο στην Γερμανία εκείνη την περίοδο, με χιλιάδες έως εκατομμύρια ανθρώπους να χαιρετούν ναζιστικά και να παρακολουθούν με αφοσίωση την άνοδο ενός νέου ηγέτη στην εξουσία. Η κρατική προπαγάνδα λειτουργούσε με αμείωτους ρυθμούς εκείνη την περίοδο, ενώ το επίσημο σύμβολο της νέας πλέον Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας έγινε η σβάστικα. Ο Χίτλερ και οι οπαδοί του εφάρμοσαν τη συστηματική στέρηση δικαιωμάτων και την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, καθώς και άλλων θρησκευτικών, εθνικών ή κοινωνικών ομάδων και πυροδότησαν το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως συνέπεια αυτής της πολιτικής, μόνο στο ευρωπαϊκό θέατρο του πολέμου έχασαν τη ζωή τους τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι, μεταξύ αυτών έξι εκατομμύρια Εβραίοι. Η Γερμανία και η Ευρώπη κατά μεγάλο μέρος έγιναν ερείπια και διαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
1948 – Δολοφονείται ο Μαχάτμα Γκάντι από Ινδουιστή εξτρεμιστή. Η δολοφονία του μεγάλου Ινδού πολιτικού, φιλοσόφου και στοχαστή Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι, στις αρχές του 1948, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στον μεταπολεμικό κόσμο το οποίο επηρέασε καθοριστικά την ιστορία και το μέλλον της ινδικής χερσονήσου. Ο θάνατος του Γκάντι το 1948 ήταν απώλεια μεγάλης σημασίας για την εξέλιξη της ιστορίας στην ευρύτερη περιοχή και είναι σημαντικό, για την ορθή εκτίμηση των πραγμάτων, να αναζητήσει κάποιος τους λόγους που οδήγησαν τον φανατικό ινδουιστή στο να δολοφονήσει τον Γκάντι, λαμβανομένων υπόψη και των σημερινών σχέσεων Ινδίας – Πακιστάν. Επιπλέον, τόσο η πολιτική πορεία του Γκάντι όσο και το ιστορικό γεγονός της δολοφονίας του δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη την παγκόσμια ιστορία. Εξάλλου αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Μαχάτμα Γκάντι αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες, παγκοσμίας εμβέλειας, τον 20ό αιώνα.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν. Δολοφόνος του Ινδού ηγέτη ήταν ο Ναθουράμ Γκόντσε, φανατικός ομόθρησκός του, ο οποίος θεωρούσε την πολιτική Γκάντι πολιτική κατευνασμού, κατά την αντίληψή του, ως προς τους μουσουλμάνους της χώρας, υπεύθυνη για τη δημιουργία μουσουλμανικού κράτους σε ινδουιστικό έδαφος. Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος ολόκληρη την Ινδία και έτυχε ευρείας κάλυψης σε παγκόσμια κλίμακα. Επεσε θύμα «βίας». Ενός μέσου επίτευξης πολιτικών στόχων του οποίου υπήρξε πάντοτε πολέμιος.
1965 – Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρευρίσκονται στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ, τη μεγαλύτερη μέχρι τότε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Σερ Ουίνστον Λέοναρντ Σπένσερ-Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55. Ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας από την άνοιξη του 1940 έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι’ αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης», καθώς συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Ο Τσόρτσιλ υπέστη το τελευταίο του εγκεφαλικό στις 12 Ιανουαρίου 1965. Πέθανε σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα στις 24, που ήταν η εβδομηκοστή επέτειος από τον θάνατο του πατέρα του. Όπως ο δούκας του Ουέλινγκτον το 1852 και ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν το 1898, ο Τσόρτσιλ τελέστηκε σε μια κρατική κηδεία. Ο σχεδιασμός γι’ αυτό είχε ξεκινήσει το 1953 με την κωδική ονομασία “Operation Hope Not” και είχε εκπονηθεί ένα λεπτομερές σχέδιο μέχρι το 1958. Το φέρετρό του βρισκόταν σε κατάσταση στο Westminster Hall για τρεις ημέρες και η τελετή κηδείας έγινε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στις 30 Ιανουαρίου. Στη συνέχεια, το φέρετρο μεταφέρθηκε με βάρκα κατά μήκος του ποταμού Τάμεση στον σταθμό Waterloo και από εκεί με ένα ειδικό τρένο στο οικογενειακό οικόπεδο στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου κοντά στη γενέτειρά του στο Blenheim Palace.
Γεννήσεις
1927 – Ούλωφ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Σουηδός σοσιαλοδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 έως το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με Υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982. Ο Πάλμε δολοφονήθηκε το 1986 και στη θέση του τον διαδέχτηκε ο Ίνγκβαρ Κάρλσον.
Ο Ούλοφ Πάλμε γεννήθηκε στο Ουστερμάλμ, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Προερχόταν από ανώτερη τάξη. Ωστόσο, ο πολιτικός του προσανατολισμός επηρεάστηκε από τις Σοσιαλδημοκρατικές ιδέες και ιδανικά. Αυτό οφειλόταν βασικά στα ταξίδια του σε αναπτυσσόμενες χώρες ως φοιτητικός ηγέτης.
Σπούδασε με υποτροφία στο Κολέγιο Κένυον στο Οχάιο το 1947-1948. Αφού γύρισε τις ΗΠΑ με ώτο-στοπ, επέστρεψε στη Σουηδία για να σπουδάσει νομική στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων στο πανεπιστήμιο, αναμείχθηκε με τα φοιτητικά πολιτικά πράγματα, δουλεύοντας με την Σουηδική Εθνική Ένωση Φοιτητών.Το 1951 έγινε μέλος του σοσιαλδημοκρατικού φοιτητικού συνδέσμου στη Στοκχόλμη, αν και απ’ ό,τι φαίνεται δεν παρεβρισκόταν στις πολιτικές τους συναντήσεις την περίοδο εκείνη. Την επόμενη χρονιά εξελέγη Πρόεδρος της Σουηδικής Εθνικής Ένωσης Φοιτητών, μία θέση που καθιστούσε αναγκαίο το κατέβασμα των τόνων για τα κομματικά πιστεύω.
1937 – Βανέσα Ρεντγκρέιβ (Vanessa Redgrave, γενν. 30 Ιανουαρίου 1937) είναι Αγγλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης καθώς και πολιτική ακτιβίστρια.
Έγινε γνωστή το 1961, όταν υποδύθηκε τη Ρόζαλιντ στο θεατρικό έργο As You Like It και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 35 εμφανίσεις στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας τα βραβεία Τόνι και Ολίβιε. Στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 80 ταινίες, συμπεριλαμβανομένων και των Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (Morgan: A Suitable Case for Treatmen, 1966), Ισιδώρα (Isadora, 1968), Μαίρη, Βασίλισσα της Σκοτίας (Mary Queen of Scots, 1971), Τζούλια (Julia, 1977), Οι Βοστονέζοι (The Bostonians, 1984), Επικίνδυνη Αποστολή (Mission: Impossible, 1996), Εξιλέωση (Atonement, 2007) και Foxcatcher (2014). Η Ρέντγκρεϊβ έχει ονομαστεί από τους Άρθουρ Μίλερ και Τένεσι Ουίλιαμς ως «η σπουδαιότερη ηθοποιός εν ζωή της εποχής μας» και παραμένει μέχρι σήμερα η μόνη Βρετανίδα ηθοποιός, που έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και βραβείο Φεστιβάλ Καννών. Το 2010 έλαβε τιμητικό βραβείο BAFTA «ως αναγνώριση για την εξαιρετική συνεισφορά της στον κινηματογράφο».
Μέλος της οικογένειας ηθοποιών Ρέντγκρεϊβ (πέντε γενιές), είναι κόρη των ηθοποιών Σερ Μάικλ Ρέντγκρεϊβ και Ρέιτσελ Κέμπσον, αδερφή της Λιν και του Κόριν Ρέντγκρεϊβ, επίσης ηθοποιών, μητέρα των ηθοποιών Τζόλι και Νατάσα Ρίτσαρντσον, θεία της ηθοποιού Τζέμα Ρέντγκρεϊβ, καθώς και πεθερά του ηθοποιού Λίαμ Νίσον.
1951 – Φιλ Κόλινς (Philip David Charles “Phil” Collins, 30 Ιανουαρίου 1951) είναι Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός και ηθοποιός. Έγινε διάσημος τόσο όσο ντράμερ και τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Genesis, αλλά και για τη σόλο καριέρα του.
Ο Κόλινς είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, τραγουδώντας σε δεκάδες επιτυχημένα άλμπουμ και κομμάτια από το 1976 μέχρι το 2010, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και με τους Genesis. Τα σόλο τραγούδια του, συνήθως με θέμα τη χαμένη αγάπη και με την αντήχηση του ήχου των τυμπάνων, κυμαίνονται από το ατμοσφαιρικό In the Air Tonight, το ντας-ροκ Sussudio και τη δυναμική μπαλάντα με πιάνο Against All Odds ως το πολιτικού περιεχομένου Another Day in Paradise. Το AllMusic περιέγραψε το Κόλινς ως «ένας από τους πιο επιτυχημένους ποπ τραγουδιστές από το ’80 και μετά».
Ο Κόλινς έγινε μέλος των Genesis το 1970 ως ο ντράμερ του συγκροτήματος και έγινε και κύριος τραγουδιστής του το 1975 μετά την αποχώρηση του Πίτερ Γκάμπριελ. Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε το 1981 και επηρεάστηκε από την προσωπική του ζωή και τη σόουλ μουσική και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι παγκόσμιες πωλήσεις του ως σόλο καλλιτέχνης είναι 150 εκατομμύρια δίσκοι. Ο Φιλ Κόλινς είναι ένας από τους τρεις καλλιτέχνες (μαζί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τον Μάικλ Τζάκσον) που έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια δίσκους τόσο σε σόλο καριέρα, όσο και ως κύρια μέλη συγκροτήματος. Ως σόλο καλλιτέχνης έχει 3 νούμερα ένα τραγούδια στο Ηνωμένο Βασίλειο και 7 στο US Billboard Hot 100. Ο Κόλινς κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας, συμπεριλαμβανόμενων εφτά βραβεία Γκράμι, έξι βραβεία BRIT, τρία αμερικανικά μουσικά βραβεία, ένα βραβείο Όσκαρ το 2000 για το τραγούδι You’ll Be in My Heart της ταινίας Ταρζάν της Disney και δύο Χρυσές Σφαίρες. Επίσης, του έχει απονεμηθεί ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ και έχει μπει στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Genesis το 2010.
Θάνατοι
1942 – Γεώργιος Σωτηριάδης. Γεννήθηκε στο Ντεμίρ Ισσάρ (σημ. Σιδηρόκαστρο) της Μακεδονίας, τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας.Το 1896 διορίστηκε έφορος στην Αρχαιολογική Εταιρεία και το 1912 καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1926 διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου μάλιστα διετέλεσε και πρώτος πρύτανης. Με τη συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, το 1926, διορίστηκε τακτικό μέλος αυτής. Την περίοδο 1918 – 1920 είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Είχε διδάξει επίσης σε σχολεία στην Οδησσό, τα Ιωάννινα, την Φιλιππούπολη και την Αθήνα. Απεβίωσε το 1942 στην Αθήνα.
Εξέδοσε πολλές ιστορικές και αρχαιολογικές μελέτες, ενώ πραγματοποίησε ανασκαφές στο Θέρμο, τη Βοιωτία, τη Φωκίδα, τη Λοκρίδα και στον Μαραθώνα. Μερικές από τις μελέτες του είναι: «Περί της τοπογραφίας των αρχαίων Θηβών» (Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών, 1904), «Ο Μένανδρος και η αρχαία κωμωδία», «Τα ελλειψοειδή κτίσματα του Θέρμου και η Ακρόπολις και του μουσείον αυτής» κ.α. Μετέφρασε επίσης την τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου και την Ιστορία της βυζαντινής λογοτεχνίας του Κρουμπάχερ.
1951 – Φέρντιναντ Πόρσε (Ferdinand Porsche, 3 Σεπτεμβρίου 1875 – 30 Ιανουαρίου 1951) ήταν καθηγητής, σχεδιαστής και μηχανικός αυτοκινούμενων μέσων. Το διασημότερο σχέδιο του είναι το αυτοκίνητο που ονομάστηκε «Σκαραβαίος» (γερμανικά: Käfer).
Γεννήθηκε στην πόλη Vratislance (στη σημερινή Τσεχία) και σπούδασε στο τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1893 εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Bella Eger στη Βιέννη, όπου κατασκεύασε μία ηλεκτρική μηχανή πλημνών (δίνει κίνηση κατευθείαν στον άξονα της ρόδας). Το 1898 συνεργάστηκε με την εταιρεία Jakob Lohner & Co που άρχισε να ερευνά την εξέλιξη και την απόδοση τον ηλεκτρικών κινητήρων στα αυτοκινούμενα μέσα. Το 1906 ήταν ο κύριος σχεδιαστής του βενζινοκίνητου αγωνιστικού Αustro Daimler. Μετά την επιτυχία του, παρέμεινε στον τομέα της κατασκευής και βελτίωσης αγωνιστικών οχημάτων.
Το 1916 ανέλαβε γενικός διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας Austro-Daimler Co. ενώ την ίδια χρονιά έλαβε τον τιμητικό βαθμό διδακτορίας από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το 1923 μετακινήθηκε στη Στουτγκάρδη, όπου και ανέλαβε διευθυντής στην εταιρεία Daimler.
2007 – Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1934 – 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης ποδοσφαιριστής, αλλά και ένθερμος υποστηρικτής του Παναθηναϊκού. Γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1934 στην Αθήνα, στην περιοχή του Ζωγράφου και ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Αλκίνοου Κούρκουλου, που ήταν κουρέας με καταγωγή από την Κέρκυρα. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «Η κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη – Χορν (1958-59). Το 1993 έγινε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρουκαι το 1994 Καλλιτεχνικός διευθυντής του. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου – Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Το 2001, ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 73 ετών. Κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007, από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
