Μνήμη χρονολογίου της 15ης Ιανουαρίου

15 Ιανουαρίου 2024

Είναι η 15η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 351 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:39 - Δύση ήλιου: 17:28
Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 49 λεπτά
🌒 Σελήνη 4.4 ημερών

Γεγονότα

1820 – Ο Ιωάννης Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Εμμανουήλ Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης , διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία. Ως κυβερνήτης ανακήρυξε την ίδρυση της Ελληνικής Πολιτείας και προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής, καθώς και για τη θέσπιση του νομικού πλαισίου της νέας πολιτείας. Επίσης, αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις σε τακτικά σώματα υπό ενιαία διοίκηση. Προσπάθησε και πέτυχε παράλληλα την επέκταση των συνόρων του νέου κράτους και την κατοχύρωση της ελληνικής ανεξαρτησίας

1822 – Η Αϊτή ήταν η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση, με την επιστολή του προέδρου της Ιωάννου Βόγιερ (Jean Pierre Boyer) προς τον Αδαμάντιο Κοραή, η οποία φέρει ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822. Είχε προηγηθεί επιστολή του Κοραή και άλλων επιφανών Ελλήνων των Παρισίων προς τον Βόγιερ, με την οποία του ζητούσαν βοήθεια για την Επανάσταση, κατόπιν συστάσεων του περίφημου Γάλλου στρατηγού Λαφαγιέτ και του Επισκόπου Βλαισών Γρηγορίου, που είχε επισκεφθεί την περιοχή. Η Αϊτή, μια φτωχή χώρα της Καραϊβικής, δεν ήταν δυνατόν να στείλει βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά ο πρόεδρός της απάντησε με επιστολή, που χαρακτηρίζεται από θερμά αισθήματα για την ελληνική εξέγερση.
Η Αϊτή, προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν η πρώτη χώρα που κατάργησε τη δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους. Ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία την Πρωτοχρονιά του 1804, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένει μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου.

1892 – Ο Τζέιμς Νάισμιθ δημοσιεύει τους πρώτους κανόνες του μπάσκετ σε άρθρο του στην εφημερίδα «Triangle» της Μασαχουσέτης. Το νέο αυτό σπορ άρχισε σταδιακά να γίνεται δημοφιλές ανάμεσα σε φοιτητές και μαθητές της περιοχής. Η εξάπλωση του ήταν ραγδαία και έτσι το 1893 το «Μπάσκετμπολ» άρχισε να παρουσιάζεται επίσημα από τα σχολεία της Χριστιανικής Αδελφότητας σε όλο τον κόσμο.
Το 1898 ο Νάισμιθ προσελήφθη στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, όπου ανέπτυξε περισσότερο το νέο άθλημα, παράλληλα με άλλες δραστηριότητές του. Με την είσοδο του νέου αιώνα, το καινούριο σπορ είχε ήδη αποκτήσει πολλούς φίλους και στις ανατολικές ΗΠΑ άρχισε το πρώτο ανεπίσημο κολεγιακό πρωτάθλημα.
Το 1904 το άθλημα παρουσιάστηκε ως επίδειξη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις., αλλά χρειάστηκε να περάσουν 32 ακόμα χρόνια για να αναγνωρισθεί ως Ολυμπιακό άθλημα το 1936 στους Αγώνες του Βερολίνου. Εκεί ο Νάισμιθ αναγορεύθηκε Επίτιμος Πρόεδρος από τη Διεθνή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.
Πάντα χαμηλών τόνων και χωρίς ο ίδιος να επιθυμεί την προβολή, ο Νάισμιθ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1937 σε ηλικία 76 ετών. Δύο χρόνια αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου του 1939 απεβίωσε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο., σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Λώρενς του Κάνσας.
Έχοντας λάβει το όνομά του από τον άνθρωπο που δημιούργησε το μπάσκετ καθηγητή Τζέιμς Νέισμιθ, το “Naismith Memorial Basketball Hall of Fame” είναι οργανισμός που εδρεύει στη Μασσαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεταξύ άλλων, επιλέγει κάθε χρόνο με σκοπό να τιμήσει, κορυφαίους παίκτες και προπονητές που άφησαν το στίγμα τους στο άθλημα, ενώ περιλαμβάνει στις λίστες του και μη Αμερικανούς αθλητές.

1912 – Η πρώτη εναέρια προπαγάνδα διεξάγεται κατά τη διάρκεια του Iταλο-Τουρκικού Πολέμου στη Λιβύη. Ιταλικά αεροπλάνα ρίχνουν προκηρύξεις που απευθύνονται στους Άραβες της περιοχής. Προσφέρουν ένα χρυσό νόμισμα κι ένα σακί αλεύρι σε όποιον παραδοθεί. Ο Ιταλο-τουρκικός Πόλεμος υπήρξε σημείο επίδειξης σημαντικών τεχνολογικών επιτευγμάτων στο πεδίο της μάχης, και κυρίως με πιο σημαντικό από αυτά το αεροπλάνο. Στις 23 Οκτωβρίου του 1911, ένας Ιταλός πιλότος απογειώθηκε από τη Λιβύη για να παρατηρήσει τις γραμμές του τουρκικού στρατού. Πρόκειται για την πρώτη παγκοσμίως χρήση αεροσκάφους σε πόλεμο. Ο Ιταλο-τουρκικός Πόλεμος, επίσης γνωστός ως Λιβυκός Πόλεμος στην Ιταλία και ως Πόλεμος της Τριπολίτιδας στην Τουρκία, διεξήχθη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Ιταλίας, από τον Σεπτέμβριο του 1911 έως τον Οκτώβριο του 1912. Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, η Ιταλία κατέλαβε τις οθωμανικές επαρχίες Τριπολίτιδας, Φεζάν και Κυρηναϊκής. Αυτές οι επαρχίες αργότερα σχημάτισαν τα εδάφη της σημερινής Λιβύης. Μολονότι ο πόλεμος αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός, αποτέλεσε προάγγελο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και παράλληλα  οι Βαλκάνιοι βλέποντας πόσο εύκολα οι Ιταλοί νίκησαν την άλλοτε ισχυρή Οθωμανική Αυτοκρατορία, κήρυξαν τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο πριν ακόμα τελειώσει η ιταλοτουρκική σύρραξη.

1950 – Δημοψήφισμα διεξάγεται από την Εκκλησία στην Κύπρο για την ένωση με την Ελλάδα. Υπέρ της ένωσης ψηφίζει το 95,7%. Η Κύπρος μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπό βρετανική κυριαρχία. Οι δυο μεγαλύτερες κοινότητες ήταν οι ελληνοκύπριοι και οι τουρκοκύπριοι. Οι μεν ελληνοκύπριοι επιθυμούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ενώ οι τουρκοκύπριοι αντιτίθεντο σε τέτοια προοπτική. Εν τω μεταξύ το Κομμουνιστικό Κομμα στην Κύπρο ολοένα και μεγάλωνε σε πολιτική απήχηση, πράγμα που ανησυχούσε την Εθναρχία (δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου) που ήταν ο παραδοσιακός εκφραστής των Ελληνοκύπριων.
Η ιδέα για διεξαγωγή ενωτικου δημοψηφίσματος το οποίο να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικο επιχείρημα για προώθηση του σκοπού της Ενωσης προήλθε αρχικά από το ΑΚΕΛ, το οποίο το πρότεινε στην Εθναρχία. Ομως η Εκκλησία αποφάσισε να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων διοργανώνοντας μοναχή της το δημοψήφισμα.
Το δημοψήφισμα, το οποίο ουσιαστικα ηταν συλλογή υπογραφών διεξίχθη στις 15 και 22 Ιανουαρίου 1950, 2 διαδοχικες κυριακες. Οι ψηφοφόροι ή υπογράφοντες επρεπε να επιλέξουν ενα εκ των δύο επιλογών: «ΑΞΙΟΥΜΕΝ, ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» ή «ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ». Παρότι υπήρξαν αναφορές για νοθεία (παράδειγμα ένα ατομο υπόγραφε για ολη του την οικογένεια), είναι γενικα παραδεκτό πως ανεδειξε την πλειοψηφικη θεληση αναμεσα στους ελληνοκύπριους για Ενωση με την Ελλάδα.

1971 – Ο Τζορτζ Χάρισον κυκλοφορεί στη Μ. Βρετανία τη μεγάλη επιτυχία του «My Sweet Lord». Αποτελεί ένα από τα διασημότερα τραγούδια που έγραψε στην καριέρα τρου και το κορυφαίο που κυκλοφόρησε ως σόλο καλλιτέχνης, καθώς το «My Sweet Lord» του Τζορτζ Χάρισον πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι το 2010 και κατατάχθηκε στην 454η θέση της λίστας του Rolling Stone με τα «500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών».
Μετά την διάλυση των Beatles, τον Απρίλιο του 1970, τα τέσσερα «σκαθάρια» ακολούθησαν σόλο καριέρα σημειώνοντας όμως μεγάλες επιτυχίες από το ξεκίνημά τους, με κυκλοφορίες άλμπουμ αλλά και τραγουδιών που έμειναν στην ιστορία.
Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το «Wonderwall Music» το 1968 και το Electronic Sound μία χρονιά μετά, ο Χάρισον θέλησε να κάνει κάτι διαφορετικό και… κλείστηκε στο στούντιο για να συνθέσει το τριπλό στούντιο άλμπουμ με τίτλο «All Things Must Pass» και το έργο του Βρετανού καλλιτέχνη κυκλοφόρισε στις 27 Νοεμβρίου του 1970 και μετά από έναν μήνα, κυκλοφορεί στην Ευρώπη το σίνγκλ «My Sweet Lord» το οποίο αποτέλεσε το τραγούδι με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 1971 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στην Αμερική και τη Βρετανία, το τραγούδι ήταν το πρώτο νούμερο ένα σινγκλ από έναν… πρώην Beatle, με τους Μίλι Πρέστον, Ρίνγκο Στάρ, Έρικ Κλάπτον και το συγκρότημα Badfinger να βρίσκονται μεταξύ των άλλων μουσικών στην ηχογράφηση.

Γεννήσεις

1622 – Ο Μολιέρος (Molière, Μολιέρ, πραγματικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι, 15 Ιανουαρίου 1622 – Παρίσι, 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.
Ο Μολιέρος ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων στο Παρίσι, ο οποίος έγινε το 1631 βασιλικός διακοσμητής. Έτσι, ο πατέρας του Μολιέρου τον προόριζε να γίνει θαλαμηπόλος του βασιλιά. Φοίτησε σε ένα Ιησουιτικό κολέγιο στο Παρίσι. Την πρώτη του επαφή με το θέατρο την έκανε μαζί με τον παππού του, ο οποίος αγαπούσε το θέατρο.
Στα 16 του χρόνια έφυγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, τη Μαντλέν Μπεζάρ, η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο. Ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο. Έτσι, το 1643 ο Μολιέρος αναγκάστηκε να παρατήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της ερωμένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο. Αυτός ο θίασος μετά από τις πρώτες αποτυχίες (είχε καταλήξει και σε χρεοκοπία για μια στιγμή) άρχισε να παρουσιάζει επιτυχίες στην Δυτική και στην Νότια Γαλλία. Ο Μολιέρος όμως άρχισε μόλις το 1665 να γράφει δικά του θεατρικά έργα.

1809 – Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon, Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 – Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865). Ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
Η γνωστότατη του φράση είναι ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή, που περιέχεται στο πρώτο του μεγάλο έργο Περί ιδιοκτησίας (Qu’est-ce que la propriété? Recherche sur le principe du droit et du gouvernement), που εκδόθηκε το 1840.
Η έκδοση του βιβλίου προσέλκυσε το ενδιαφέρον των γαλλικών αρχών, αλλά και την κριτική του Μαρξ, ο οποίος ξεκίνησε αλληλογραφία με το συγγραφέα. Οι δύο άντρες αλληλοεπηρεάστηκαν: Συναντήθηκαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μαρξ. Η φιλία τους τελικά έληξε, όταν ο Μαρξ απάντησε στο “Σύστημα οικονομικών αντιθέσεων ή η φιλοσοφία της αθλιότητας” του Προυντόν με το προκλητικά τιτλοφορημένο “Η αθλιότητα της φιλοσοφίας”.
Η διαμάχη έγινε μία των πηγών ρήξης μεταξύ των αναρχικών και των μαρξιστικών πτερύγων της Πρώτης Διεθνούς. Κάποιοι, όπως Έντμουντ Γουίλσον, ισχυρίστηκαν ότι η επίθεση του Μαρξ στον Προυντόν οφειλόταν στην υπεράσπιση από τον τελευταίο του Καρλ Γκρυν, τον οποίο ο Μαρξ αντιπαθούσε έντονα και ο οποίος ετοίμαζε μεταφράσεις του έργου του Προυντόν.
Ο Προυντόν προτιμούσε τα εργατικά σωματεία και τους εργατικούς συνεταιρισμούς, όπως και την ατομική εργατική/αγροτική ιδιοκτησία, παρά την κοινωνικοποίηση της γης και των χώρων εργασίας. Πίστευε ότι η σοσιαλιστική επανάσταση μπορούσε να επιτευχθεί με ειρηνικό τρόπο.
Στις “Εξομολογήσεις ενός επαναστάτη” ο Προυντόν ισχυρίστηκε ότι “η αναρχία είναι τάξη” (Anarchy is Order), μια φράση που πολύ αργότερα ενέπνευσε, κατά τη γνώμη κάποιων, το αναρχικό σύμβολο του Α μέσα σε κύκλο, σήμερα ένα από τα πιο κοινά γκράφιτι στις πόλεις.
Προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει μια εθνική τράπεζα, η οποία θα χρηματοδοτείτο από φόρο εισοδήματος σε καπιταλιστές και μετόχους. Παρόμοια κατά κάποιον τρόπο με μια πιστωτική ένωση, θα παρείχε άτοκα δάνεια.

1906 – Αριστοτέλης Ωνάσης, έλληνας μεγιστάνας. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γεννήθηκε στις 15 ή 20 Ιανουαρίου του 1906 (είχε δηλώσει στις αρχές και το 1900 ως ημερομηνία γέννησης) στην αριστοκρατική συνοικία της Μελαντίας στη Σμύρνη από τον εύπορο καπνέμπορο Σωκράτη Ωνάση και τη σύζυγό του Πηνελόπη το γένος Δολόγλου (ή Ντολόγλου). Φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης,[19] και το 1922 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μαζί με την οικογένειά του τη Σμύρνη εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής. Έτσι ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα και το 1923 μετανάστευσε στην Αργεντινή. Το 1932 αγόρασε το πρώτο του πλοίο, το οποίο ονόμασε Καλλιρρόη προς τιμήν της αδελφής του. Το 1946 παντρεύτηκε την κόρη του μεγαλοεφοπλιστή Σταύρου Λιβανού Αθηνά-Τίνα και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο, που γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα και τη Χριστίνα, που γεννήθηκε το 1950 στη Νέα Υόρκη. Σχεδόν 15 χρόνια αργότερα, ο Ωνάσης και η Τίνα Λιβανού χώρισαν. Πολύ γρήγορα ο Ωνάσης, χάρη στο ιδιοφυές επιχειρηματικό του ταλέντο, αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου, κυρίως στον τομέα των πετρελαιοφόρων. Το όνομά του έγινε συνώνυμο του μύθου όχι μόνο στους οικονομικούς κύκλους της παγκόσμιας κοινότητας, αλλά και μεταξύ των απλών ανθρώπων.

Θάνατοι

1884 – Αντώνιος Γεωργαντάς, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το Μάρτιο του 1799. Με την έκρηξη της επανάστασης μπήκε στον αγώνα και υπηρέτησε ως υπασπιστής του Οδυσσέα Ανδρούτσου και γραμματέας του Καραϊσκάκη. Πολέμησε στο Φάληρο, στην Πέτρα, στην Κάρυστο, στο Δίστομο, όπου και διακρίθηκε, και ο Οδυσσέας του ανέθεσε σπουδαία αποστολή στον Τούρκο πασά.
Ο Γεωργαντάς εξελέγη αρχηγός των Δερβενοχωρίων, και χιλίαρχος. Παραιτήθηκε του αξιώματος από μετριοφροσύνη γιατί είπε ότι ήταν και άλλοι οπλαρχηγοί εξίσου άξιοι του βαθμού, και ο απλός βαθμός του στρατιώτη της εθνικής παλιγγενεσίας είναι επαρκής τιμή για αυτόν.
Όταν επί Όθωνος, το 1835 δημιουργήθηκε το σώμα των φαλαγγιτών στο οποίο κατατάχθηκαν «τιμής ένεκεν» αγωνιστές της επανάστασης, ονομάστηκε συνταγματάρχης της Φάλαγγας. Από το 1836 άρχισε να ασχολείται με την πολιτική και έγινε Δήμαρχος Λεβαδειάς, ενώ στη συνέχεια έγινε πρόεδρος στο επαρχιακό συμβούλιο. Ανέλαβε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 και στις εκλογές που επακολούθησαν εκλέχθηκε πληρεξούσιος Λεβαδίας στην Α΄ Εθνική Συνέλευση του 1843. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής Λεβαδίας στις εκλογές του 1847 και κατή την διάρκεια της διακυβέρνησης Κριεζή εκλέχθηκε Πρόεδρος της Βουλής στις 21 Δεκεμβρίου 1849. Έμεινε στη θέση του προέδρου μέχρι τις 27 Ιουλίου 1850. Εκλέχθηκε ξανά στις εκλογές του 1850, αλλά και στις περιόδους 1859-1862 και 1872-1874. Το 1860 διορίστηκε στη Γερουσία, όπου έμεινε μέχρι την κατάργησή της το 1864. Το 1861 είχε διοριστεί Νομάρχης Λεβαδίας.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου του 1884.

1919 – Ρόζα Λούξεμπουργκ  (5 Μαρτίου 1871 – 15 Ιανουαρίου 1919, στα Γερμανικά Rosa ή Rosalia Luxemburg, στα Πολωνικά Róża Luksemburg) ήταν Εβραία φιλόσοφος, μαρξίστρια πολιτική θεωρητικός και επαναστάτρια που ανήκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και αργότερα στο Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας.
Ξεκίνησε τη δράση της με την εφημερίδα Η Κόκκινη Σημαία, όπου και συνίδρυσε την Ένωση Σπάρτακος(Spartakusbund), μια μαρξιστική επαναστατική ομάδα από την οποία και δημιουργήθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας με το οποίο έλαβε μέρος σε ανεπιτυχή επανάσταση στο Βερολίνο τον Ιανουάριο του 1919.
Η εξέγερση ξεκίνησε παρά τους ενδοιασμούς της Ρόζας και συνετρίβη από τα απομεινάρια του μοναρχικού στρατού και από οργανωμένες ακροδεξιές πολιτοφυλακές που συλλογικά ονομάζονταν Φράικορπς (Freikorps), οι οποίες εστάλησαν από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Η Λούξεμπουργκ και εκατοντάδες άλλοι συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν.

2017 – Ντολόρες Ο’ Ριόρνταν (Dolores Mary Eileen O’Riordan, 6 Σεπτεμβρίου 1971 – 15 Ιανουαρίου 2018) ήταν Ιρλανδή μουσικός και τραγουδίστρια-τραγουδοποιός. Ηγήθηκε του ροκ συγκροτήματος The Cranberries για 13 χρόνια. Το συγκρότημα διαλύθηκε το 2003 και επανενώθηκε το 2009.
Το πρώτο σόλο άλμπουμ της “Are You Listening?” κυκλοφόρησε το Μάιο του 2007 και ακολούθησε το “No Baggage” το 2009. Η Ο’ Ρίορνταν υπήρξε αξιόλογη για τη μέτζο-σοπράνο φωνή της, για τους λαρυγγισμούς της και για την λιμερική προφορά της. Την σεζόν 2013-14 εμφανίστηκε ως κριτής ταλέντων στην εκπομπή The Voice of Ireland στον ιρλανδικό τηλεοπτικό σταθμό RTE. Τον Απρίλιο του 2014, η Ο’ Ρίορνταν έγινε μέλος του συγκροτήματος Jetlag (πλέον D.A.R.K.) με το οποίο ξεκίνησε να ηχογραφεί νέο υλικό. Τον Μάιο του 2017, η Ντολόρες δήλωσε ότι είχε διαγνωστεί ως άτομο με διπολική διαταραχή.
Η Ο’ Ρίορνταν πέθανε αιφνιδίως στις 15 Ιανουαρίου 2018, σε ηλικία 46 ετών, ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο για να ηχογραφήσει νέα τραγούδια.

Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia

Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο