...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 30 Οκτωβρίου 2025 |
Είναι η 303η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 62 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:48 – Δύση ήλιου: 17:28 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 40 λεπτά
🌓 Σελήνη 8.1 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Απολλώνιο, Απολλωνία, Αστέριο, Αστερία, Αστέρω,
Ζηνόβιο, Ζηνοβία, Κλαύδιο, Κλαυδία, Κλεόπα, Νεονίλλα |
Γεγονότα
1930 – Στις 30 Οκτωβρίου 1930, στην Άγκυρα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ υπέγραψαν το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας, κλείνοντας οριστικά το τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο Βενιζέλος, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Ανδρέα Μιχαλακόπουλο, επιδίωξε την οριστική εξομάλυνση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα. Το Σύμφωνο περιελάμβανε τρεις συμφωνίες: η πρώτη προέβλεπε την αμοιβαία υποχρέωση των δύο χωρών να μη συνάψουν πολιτικές ή οικονομικές συμμαχίες που θα στρέφονταν η μία εναντίον της άλλης· η δεύτερη, ναυτικό πρωτόκολλο, απέβλεπε στην αποφυγή εξοπλισμών χωρίς αμοιβαία συνεννόηση, επιτρέποντας στον Βενιζέλο να ακυρώσει την παραγγελία του θωρηκτού Σαλαμινία· η τρίτη, εμπορική και προξενική σύμβαση, προωθούσε την οικονομική συνεργασία.
Η προσέγγιση αυτή εξελίχθηκε σε ουσιαστική συνεργασία: η Τουρκία μεσολάβησε στις ελληνοβουλγαρικές διαφορές, ενώ η Ελλάδα υποστήριξε την ένταξη της Τουρκίας στην Κοινωνία των Εθνών το 1932. Την επίσκεψη Βενιζέλου – Μιχαλακόπουλου ανταπέδωσαν στην Αθήνα οι Ισμέτ Πασάς και Ρουσδή Αράς το 1931. Στη Βουλή, απαντώντας στις επικρίσεις του Παναγή Τσαλδάρη για το μέλλον των Ελλήνων της Πόλης, ο Βενιζέλος υπογράμμισε ότι η ευημερία τους εξαρτάται από την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων των δύο κρατών.
Το Σύμφωνο της Άγκυρας διευκόλυνε τις βαλκανικές ισορροπίες και επέτρεψε στην Ελλάδα να ασχοληθεί με τα εσωτερικά της ζητήματα. Το 1933 ακολούθησε νέο σύμφωνο, με το οποίο οι δύο χώρες εγγυήθηκαν τα κοινά τους σύνορα. Η συμφωνία εκείνη υπήρξε ορόσημο ειρηνικής συνύπαρξης, σε πλήρη αντίθεση με τον σημερινό τουρκικό αναθεωρητισμό που επιχειρεί να ανατρέψει τα θεμέλια του Μεσοπολέμου.
1938 – Στις 30 Οκτωβρίου 1938, ο 23χρονος Όρσον Γουέλς προκάλεσε πανεθνικό πανικό στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη ραδιοφωνική του παράσταση Ο Πόλεμος των Κόσμων, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς. Ήταν η εποχή που το ραδιόφωνο αποτελούσε το μοναδικό μέσο άμεσης ενημέρωσης και ψυχαγωγίας για εκατομμύρια Αμερικανούς. Η εκπομπή του Γουέλς μεταδόθηκε το βράδυ της Κυριακής, παραμονή Χάλογουιν, από το δίκτυο CBS, σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας. Παρουσιάστηκε με τη μορφή δελτίων ειδήσεων και ρεπορτάζ, που μετέδιδαν “ζωντανά” την εισβολή Αρειανών στη Γη.
Οι ακροατές που συντονίστηκαν λίγο αργότερα, χωρίς να έχουν ακούσει την εισαγωγή ότι πρόκειται για θεατρική διασκευή, πίστεψαν ότι οι αναφορές σε εκρήξεις στον Άρη, πτώση μετεωρίτη στο Νιου Τζέρσεϊ και σφαγές στρατιωτών ήταν αληθινές ειδήσεις. Ο ρεαλισμός των εφέ και οι πειστικές ερμηνείες των “ρεπόρτερ” ενίσχυσαν την ψευδαίσθηση. Μέσα σε λίγα λεπτά προκλήθηκε πραγματικός πανικός: δρόμοι μποτιλιαρίστηκαν, κάτοικοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους, ζητούσαν μάσκες οξυγόνου ή διακοπή ρεύματος για να μην εντοπιστούν από τους “εξωγήινους”. Μια γυναίκα εισέβαλε σε εκκλησία φωνάζοντας: «Η Νέα Υόρκη καταστράφηκε! Είναι το τέλος του κόσμου!».
Όταν ο πανικός έγινε γνωστός, ο Γουέλς αναγκάστηκε να βγει στον αέρα και να εξηγήσει ότι επρόκειτο για θεατρικό έργο. Αν και κινδύνευσε να καταστρέψει την καριέρα του, η απίστευτη δημοσιότητα τον ανέδειξε ως ιδιοφυία του θεάτρου και του κινηματογράφου, ανοίγοντάς του τον δρόμο για το Χόλιγουντ και για τη δημιουργία του αριστουργήματός του, Πολίτης Καίην (1941).
Γεννήσεις
1896 – Κώστας Καρυωτάκης. Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896. Ήταν γιος του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη και της Αικατερίνης Σκάγιαννη, και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Χανίων το 1913 και σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1917 με άριστα. Από νεαρή ηλικία έδειξε τη λογοτεχνική του κλίση, δημοσιεύοντας ποιήματα και διηγήματα σε περιοδικά.
Το 1919 εξέδωσε την πρώτη του συλλογή, Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραγμάτων, και στη συνέχεια τα Νηπενθή (1921) και Ελεγεία και Σάτιρες (1927), με τις οποίες καθιερώθηκε ως κορυφαίος εκπρόσωπος της μεσοπολεμικής ποίησης. Παράλληλα εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος σε διάφορες νομαρχίες, ενώ επιχείρησε χωρίς επιτυχία να ασκήσει τη δικηγορία. Συνδέθηκε για σύντομο διάστημα με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, έρωτα που έμελλε να στιγματιστεί από την ασθένεια και τη μελαγχολία.
Τον Ιούνιο του 1928 μετατέθηκε δυσμενώς στην Πρέβεζα, όπου βίωσε έντονη ψυχική απομόνωση και επαγγελματική απογοήτευση. Στις 21 Ιουλίου 1928, σε ηλικία μόλις 32 ετών, αυτοκτόνησε με πιστόλι κάτω από έναν ευκάλυπτο στην παραλία της Βρυσούλας, αφήνοντας σημείωμα βαθιάς υπαρξιακής ειρωνείας. Η αυτοχειρία του σφράγισε την εικόνα του «ποιητή της μελαγχολίας» και τον ανέδειξε σε σύμβολο της γενιάς του ’20. Σήμερα το σπίτι του στην Πρέβεζα και ο τόπος του θανάτου του αποτελούν τόπους μνήμης και αναστοχασμού για έναν από τους σημαντικότερους ποιητές του νεοελληνικού λόγου.
Θάνατοι
1988 – Τάσος Λειβαδίτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα τη νύχτα της Αναστάσεως του 1922, γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής. Είχε τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια, ανάμεσά τους τον ηθοποιό Αλέκο Λειβαδίτη. Το 1946 παντρεύτηκε τη Μαρία Στούπα, με την οποία απέκτησε μία κόρη – το γνωστό ποίημά του «Ερωτικό» γράφτηκε για εκείνη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και ιδίως στην ποίηση. Κατά την Κατοχή υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών και ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση στον χώρο της Αριστεράς, γεγονός που τον καθιέρωσε ως «ποιητή του έρωτα και της επανάστασης».
Στα Δεκεμβριανά συμμετείχε σε ομάδες της ΕΠΟΝ με πολιτιστικό έργο και εξορίστηκε μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Το 1948 συνελήφθη εκ νέου και εξορίστηκε στον Μούδρο, κατόπιν στη Μακρόνησο – όπου ξεκίνησε να γράφει το Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου – και στον Αϊ-Στράτη. Αποφυλακίστηκε το 1951 και το 1955 απαλλάχθηκε οριστικά από κάθε κατηγορία.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη» και το 1952 εξέδωσε την πρώτη του συλλογή Μάχη στην άκρη της νύχτας. Υπήρξε κριτικός ποίησης στην Αυγή (1954–1980) και στην Επιθεώρηση Τέχνης (1962–1966). Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών έγραφε μεταφράσεις σε λαϊκά περιοδικά με το ψευδώνυμο Ρόκκος.
Διαβάστε στο link που ακολουθεί:
Τάσος Λειβαδίτης: Αιώνας εμπορίου
Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988 από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου, ολοκληρώνοντας το έργο ενός ποιητή που ύμνησε τον άνθρωπο, τον έρωτα και την ελπίδα.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 29η Οκτωβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
