...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 26 Σεπτεμβρίου 2025 |
Είναι η 269η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 96 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:16 – Δύση ήλιου: 19:16 – Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 60 λεπτά
🌒 Σελήνη 4.1 ημερών
| Χρόνια πολλά στον Γεδεώνα |
Γεγονότα
1997 – Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι από την Ελλάδα και το εξωτερικό παρακολουθούν τη συναυλία των U2 στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει, τα ντεσιμπέλ δονούν την ατμόσφαιρα: «Γεια σου Ελλάδα, γεια σου Θεσσαλονίκη…».
Ο Bono δίνει το έναυσμα και το πάρτι ξεκινά. Πέρασαν 24 χρόνια από την συναυλία των U2 στη Θεσσαλονίκη, ίσως την σημαντικότερη μπάντα αν αναλογιστούμε το παγκόσμιο “εκτόπισμα” της, που έχει παίξει ποτέ παίξει μουσική στην πόλη. Σαν σήμερα στις 26 Σεπτεμβρίου του 1997 το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης γίνεται το τέλειο …σκηνικό μιας αξέχαστης συναυλίας που φιλοξενήθηκε στο πλαίσιο των εορτασμών για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης Για την πολύωρη υπερπαραγωγή όπως ανέφερε το σχετικό δελτίο τύπου “εργάστηκαν 237 τεχνικοί του συγκροτήματος και 200 Έλληνες. Ο εξοπλισμός μεταφέρθηκε σε 72 νταλίκες”.
Στον χώρο της συναυλίας στήθηκε η μεγαλύτερη βιντεοοθόνη που είχαμε δει ποτέ επιφάνειας 700 τετραγωνικών μέτρων και βάρους 65 τόνων. “Στήθηκαν 100 προβολείς, 8 ψηφιακά κανάλια βιντεοεφέ, χρωματιστές σφαίρες, χιλιάδες λαμπτήρες και καλώδια μήκους 36 χιλιομέτρων”. Η συναυλία προσέλκυσε πάνω από 50.000 θεατές ενώ χιλιάδες άλλοι που επρόκειτο να έρθουν από τα βόρεια σύνορα μας, δεν τα κατάφεραν (παρότι είχαν εισιτήρια) εξαιτίας της απεργίας των τελωνειακών!
Μεταξύ των suport καλλιτεχνών ήταν κι ο Νίκος Πορτοκάλογλου. Οι U2 δέχθηκαν να εντάξουν τη Θεσσαλονίκη στην παγκόσμια περιοδεία τους με τίτλο «Popmart Tour» ξεκινώντας από το Λας Βέγκας ενώ μετά τη Θεσσαλονίκη η πόλη που τους υποδέχθηκε ήταν το Τελ Αβίβ.
2000 – Το επιβατηγό πλοίο «Εξπρές Σαμίνα» βυθίζεται στ’ ανοιχτά της Πάρου, με συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους 80 άτομα. Το Εξπρές Σάμινα ήταν ένα επιβατηγό/οχηματαγωγό (Ε/Γ-Ο/Γ) φέρυ-μπωτ (πορθμείο) κλειστού τύπου που αποτελούσε τμήμα του στόλου της εταιρείας Hellas Ferries (σήμερα Hellenic Seaways).
Ναυπηγήθηκε το 1966 στα ναυπηγεία Chantiers de l’Atlantique στο Σεν Ναζαίρ της Γαλλίας και τέθηκε σε λειτουργία στην Hellas Ferries το 1999, με την ίδρυσή της. (Λειτούργησε και παλαιότερα, υπό διαφορετικές ονομασίες και πλοιοκτήτες).
Ήταν αδελφό πλοίο του Comte De Nice, το οποίο επίσης λειτούργησε στην Ελλάδα, ως “Ναϊάς ΙΙ” (Αργότερα Express Ναϊάς), αλλά οι βασικές διαφορές των δύο πλοίων ήταν ότι το Σάμινα χωρούσε μέχρι 1442 επιβάτες, πριν μειωθούν στους 1300 και 170 αυτοκίνητα και διέθετε 256 καμπίνες, ενώ το Ναϊάς ΙΙ είχε 1408 επιβάτες πριν μειωθούν στους 1300 και 240 αυτοκίνητα και διέθετε 35 καμπίνες. Διαφορετική επίσης ήταν και η ταχύτητα των δύο πλοίων, 21 κόμβοι στο Σάμινα και 20,5 κόμβοι στο Ναϊάς ΙΙ, αλλά είχαν τις ίδιες όψεις, κατασκευαστές και παροχή ενέργειας. Το Σάμινα διέθετε δύο 16κύλινδους δηζελοκινητήρες Pielstick, με συνδυασμένη ισχύ των 10.945kW.
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000, εκτελούσε την ακτοπλοϊκή γραμμή Πειραιάς – Πάρος – Ικαρία – Σάμος – Φούρνοι . Το δρομολόγιο που εκτελέστηκε εκείνη την νύχτα είχε ως κατάληξη μία από τις σοβαρότερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα με 81 νεκρούς.
Το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου του 2000 το «Εξπρές Σάμινα» αναχωρεί από τον λιμένα του Πειραιά με 533 άτομα, από τα οποία τα 472 ήταν επιβάτες και τα υπόλοιπα 61 το πλήρωμα. Περί ώρα 22.12 ενώ το πλοίο πλησιάζει να προσεγγίσει τον λιμένα της Παροικιάς (πρωτεύουσα-χώρα) της Πάρου, με ανέμους 8 μποφόρ, 2 μίλια ανοικτά της Πάρου, ώρα 22.15 προσκρούει με ταχύτητα 18 κόμβων, στις νησίδες «Πόρτες Πάρου» με συνέπεια το πλοίο να υποστεί ρήγμα στα δεξιά ύφαλά του, μήκους περίπου τριών μέτρων, στη βάση του δεξιού πτερυγίου ευσταθείας, το νερό να κατακλύσει το μηχανοστάσιο του πλοίου, παίρνοντας γρήγορα κλίση προς τα δεξιά και μετά 25 λεπτά να βυθιστεί.
Μεγάλος πανικός προκλήθηκε στους επιβαίνοντες λόγω της συσκότισης που προκλήθηκε στο πλοίο από ηλεκτρική βλάβη καθώς δεν λειτούργησε ούτε η εφεδρική ηλεκτρογεννήτρια εκτάκτου ανάγκης (emergency generator) αλλά και από την απουσία ειδοποίησης της σειρήνας έκτακτης ανάγκης αλλά και της σχετικής ενημέρωσης από τα φορητά μεγάφωνα του πλοίου, με πολλούς από αυτούς να πηδούν στη θάλασσα.
Αρχικά το περιστατικό στο θάλαμο επιχειρήσεων του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) δεν εμπνέει κάποια ανησυχία παρ’ ότι διαφορετική εικόνα έδιναν οι επιβαίνοντες, επικοινωνώντας μέσω κινητών τηλεφώνων με τηλεοπτικούς σταθμούς. Μετά από αρκετή ώρα το Λιμεναρχείο Πάρου διατάσσει όλα τα παραπλέοντα σκάφη να σπεύσουν στον τόπο του ναυαγίου με πρώτους να φτάνουν στο σημείο του ναυαγίου οι ψαράδες, ενώ στην συνέχεια και σκάφη του Λιμενικού . Μέρος των διασωθέντων μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας της Πάρου. Ο λιμενάρχης Πάρου, Δημήτρης Μάλαμας, έχασε τη ζωή του το ίδιο βράδυ από το άγχος και την πίεση κατά τη διάρκεια της επιχείρησης για τη διάσωση των ναυαγών.
Γεννήσεις
1888 – Τ. Σ. Έλιοτ. Η αρχή της σταδιοδρομίας του Έλιοτ ως ποιητή, χρονολογείται το 1915, χρονιά κατά την οποία δημοσιεύτηκε το ποίημα Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (The Love Song of J. Alfred Prufrock), στο περιοδικό του Σικάγο Poetry και χάρη σε παρότρυνση του Έζρα Πάουντ προς τη Χάριετ Μονρόε, ιδρυτή του περιοδικού.
Ο Έλιοτ είχε συνθέσει το ποίημα νωρίτερα, την περίοδο από το Φεβρουάριο του 1910 έως τον Ιούλιο του επόμενου έτους. Ο Έζρα Πάουντ είχε συμβολή και στην έκδοση του πρώτου βιβλίου του Έλιοτ, καθώς ήταν εκείνος που καταρχήν είχε την ιδέα αλλά και οργάνωσε το υλικό που περιείχε.
Το Prufrock and Other Observations εκδόθηκε το 1917 και αντιμετωπίστηκε ως επί το πλείστον με σύντομες και αρνητικές κριτικές στον αγγλικό τύπο. Η κριτική του The Times Literary Supplement, σύμφωνα με την οποία «[…] τα ποιήματά του δύσκολα θα διαβαστούν από πολλούς με ευχαρίστηση», στο τεύχος της 21ης Ιουνίου του 1917, αποτυπώνει την γενικευμένη εντύπωση που προκάλεσε το έργο στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής.
Τον Οκτώβριο του 1922, ο Έλιοτ δημοσίευσε την Έρημη Χώρα στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Criterion. Η ακριβής περίοδος κατά την οποία γράφτηκε παραμένει άγνωστη, ωστόσο θεωρείται πιθανό πως σημαντικό μέρος του ποιήματος άρχισε να προετοιμάζεται το αργότερο στις αρχές του 1921. Οι πρώτες εκδοχές του ποιήματος διέφεραν σημαντικά από την τελική του μορφή και είχαν περίπου διπλάσια έκταση. Σημαντική συμβολή στον περιορισμό των αρχικών χειρογράφων του Έλιοτ είχε ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος προέβη γενικά σε ριζοσπαστικές αλλαγές στο ποίημα, συμβάλλοντας καθοριστικά στη μορφή που τελικά δημοσιεύτηκε και αργότερα εκδόθηκε με συνοδευτικές σημειώσεις του Έλιοτ.
Η Έρημη Χώρα δέχθηκε πολλαπλές ερμηνείες και χαρακτηρίστηκε ως περιγραφή μίας παρακμάζουσας κοινωνίας, αλληγορία ή αυτοβιογραφία. Ο Πάουντ χαρακτήρισε το έργο ως μία «δικαίωση του κινήματος του μοντέρνου πειράματος» ενώ ο Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμ το θεώρησε πλήγμα κατά της «νέας τέχνης» που ξεπρόβαλε στην Αμερική. Οι υπερασπιστές του το ερμήνευσαν περισσότερο ως ένα είδος κοινωνικού σχολίου πάνω στην «παρακμή της εποχής» ενώ για τους αρνητές του υπήρξε απλά ένα λογοτεχνικό παιχνίδι ή ακατανόητο. Ο κριτικός και συγγραφέας Έντμουντ Γουίλσον θεωρούσε την Έρημη Χώρα «ό,τι καλύτερο παρουσιάστηκε».
Στα σημαντικότερα έργα του Έλιοτ ανήκει και η συλλογή Τέσσερα Κουαρτέτα (Four Quartets) η οποία εκδόθηκε το 1943, αποτελούμενη από τα ποιήματα Burnt Norton (1935), East Coker (1940), The Dry Salvages (1941) και Little Gidding (1942), τα οποία είχαν παλαιότερα δημοσιευτεί ανεξάρτητα, λαμβάνοντας ευνοϊκες κριτικές στον αγγλικό τύπο. Υπήρξε το πρώτο ποιητικό έργο με το οποίο κατάφερε να απευθυνθεί σε ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό και μέσα από το οποίο κατάφερε να εκφράσει με τον πιο καθαρό τρόπο τις χριστιανικές του πεποιθήσεις παρέχοντας συγχρόνως μία ολοκληρωμένη εικόνα της ευρωπαϊκής παράδοσης. Ο ίδιος ο Έλιοτ θεωρούσε τα Τέσσερα Κουαρτέτα ως το καλύτερο έργο του.
Θάνατοι
2008 – Πολ Νιούμαν. Ο Πωλ Λέοναρντ Νιούμαν (Paul Leonard Newman, 26 Ιανουαρίου 1925 – 26 Σεπτεμβρίου 2008) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Είχε λάβει πολυάριθμα βραβεία για το έργο του, ανάμεσα στα οποία ένα Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου (επίσης 2 τιμητικά και 9 υποψηφιότητες), 6 Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο SAG, ένα BAFTA και ένα Έμμυ.
Είχε επίσης βραβευτεί για την ερμηνεία του στην ταινία «Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού» (1958) στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ έχει λάβει τον Ασημένιο Λέοντα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Δεν είμαι κορόιδο κανενός» (1994).
Επίσης, για μια εικοσαετία υπήρξε οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων, ενώ μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του προσέφερε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 26η Σεπτεμβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
