.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 23 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 54η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Yπολείπονται 311 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:04 – Δύση ήλιου: 18:12 – Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 8 λεπτά
🌘 Σελήνη 24.7 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Πολύκαρπο, Πολυκάρπη, Πολυκαρπία, Πολυκάρπη,
Πολυκαρπίτσα, Πολυκαρπούλα, Πολυχρόνη, Πολυχρόνιο,
Χρόνη, Πολυχρονία και Πολυχρονούλα
| Γεγονότα
1943 – Οι Γερμανοί κατακτητές ανακοινώνουν την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν σε καταναγκαστικά έργα.
Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Το μέτρο δεν αφορούσε τους έλληνες εβραίους, οι οποίοι σταδιακά άρχισαν να στέλνονται στην Πολωνία «για να εργασθούν».
Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται τελικά στην εφημερίδα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων. Οι κατοχικές δυνάμει σκόπευαν να στείλουν κόσμο στη Γερμανία και ανά τη Μεσόγειο για να δουλέψει σε καταναγκαστικά έργα. Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος (από τους πρωτοπόρους της γυναικολογίας – μαιευτικής στην Ελλάδα) και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής, που εκτελέστηκε στις αρχές του 1944 από την ΟΠΛΑ), έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».
Η αντίδραση των δοκιμαζόμενων Ελλήνων υπήρξε ακαριαία. Την επόμενη μέρα (24 Φεβρουαρίου) χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να βροντοφωνάξουν «Κάτω η επιστράτευση» και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου στη Βουλή. Μία άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα γωνία), όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.
| Γεννήσεις
Άλαν Μακ Λάουντ Κόρμακ. Ήταν Νοτιοαφρικανός Αμερικανός φυσικός και Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Tufts ο οποίος κέρδισε το 1979 Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής για τη δουλειά του Ακτινογραφία αξονική τομογραφία (CT), ένα σημαντικό και ασυνήθιστο επίτευγμα αφού ο Cormack δεν ήταν κάτοχος διδακτορικού διπλώματος σε κανένα επιστημονικό πεδίο.
Ο Κόρμακ γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1924 στο Γιοχάνεσμπουργκ. Φοίτηση στο Γυμνάσιο Αρρένων Rondebosch στο Κέιπ Τάουν, όπου δραστηριοποιήθηκε στις ομάδες συζήτησης και τένις. Πήρε πτυχίο στη φυσική το 1944 από το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και τελείωσε το μεταπτυχιακό του στην κρυσταλλογραφία το 1945 από το ίδιο ίδρυμα. Ήταν διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1947 έως το 1949, και ενώ βρισκόταν στο Κέιμπριτζ γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του, Μπάρμπαρα Σίβι, Αμερικανίδα φοιτήτρια φυσικής.
Αφού παντρεύτηκε τη Μπάρμπαρα, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν στις αρχές του 1950 για να δώσει διαλέξεις. Μετά από ένα Σάββατο στο Χάρβαρντ το 1956–57, το ζευγάρι συμφώνησε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Κόρμακ έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Tufts το φθινόπωρο του 1957. Ο Κόρμακ πολιτογραφήθηκε πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών το 1966. Αν και δούλευε κυρίως πάνω στη σωματιδιακή φυσική, το παράπλευρο ενδιαφέρον του Cormack για την τεχνολογία ακτίνων Χ τον οδήγησε να αναπτύξει τα θεωρητικά θεμέλια της αξονικής τομογραφίας. Η εργασία αυτή ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και στο Νοσοκομείο Groote Schuur στις αρχές του 1956 και συνέχισε για λίγο στα μέσα του 1957.
Τα αποτελέσματά του δημοσιεύτηκαν στη συνέχεια σε δύο εργασίες στο Journal of Applied Physics το 1963 και το 1964. Αυτά τα έγγραφα προκάλεσαν μικρό ενδιαφέρον μέχρι που ο Χάουνσφιλντ και οι συνεργάτες του κατασκεύασαν τον πρώτο αξονικό τομογράφο το 1971, μεταφέροντας τους θεωρητικούς υπολογισμούς του Cormack σε μια πραγματική εφαρμογή. Για τις ανεξάρτητες προσπάθειές τους, ο Κόρμακ και ο Χάουνσφιλντ μοιράστηκαν το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1979. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι δυο τους κατασκεύασαν έναν πολύ παρόμοιο τύπο συσκευής χωρίς συνεργασία σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ήταν μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών του Μονάχου. Το 1990 του απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών. Ο Κόρμακ πέθανε από καρκίνο στην Winchester, Μασαχουσέτη, σε ηλικία 74 ετών.
| Θάνατοι
1957 – Μαρίκα Νίνου, ρεμπέτισσα. Η Μαρίκα Νίνου ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν. Γεννήθηκε το 1922 πάνω στο βαπόρι Ευαγγελίστρια που έφερνε τη μητέρα της, τις δύο αδερφές της και τον οκτάχρονο αδερφό της Μπαρκέβ Αταμιάν, από τη Σμύρνη στον Πειραιά. Βγήκε από την κοιλιά της μαμάς της μελανιασμένη και, επειδή νόμιζαν ότι δεν θα ζούσε, την απομάκρυναν σε κάποια αποθήκη. Όμως συνήλθε, επέζησε και αμέσως τη βάφτισε ο καπετάνιος της Ευαγγελίστριας και γι’ αυτό την είπαν Ευαγγελία.
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά, στην οδό Μεγάρων 50. Στα 7 της η Ευαγγελία Αταμιάν γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν». Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην Αρμένικη εκκλησία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία. Τον Οκτώβριο του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του ως τραγουδίστρια στο κέντρο Φλόριδα του Γ. Μελίτια στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ο Περπινιάδης την είχε συναντήσει στο στούντιο ηχογράφησης όταν δισκογραφούσε τα τραγούδια του Χιώτη. Το Νοέμβριο του 1948 η Μαρίκα Νίνου έκανε δίσκο με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και συγκεκριμένα το τραγούδι Το ‘φαγες Το Παιδί. Το 1949 η Νίνου πρωτοείπε σε δίσκους τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς δισκογράφισε το Για Τα Μάτια Π’ Αγαπώ του Βασίλη Τσιτσάνη.
Η ζωή της Μαρίκας Νίνου ενέπνευσε το σενάριο για την ταινία του Κώστα Φέρρη, Ρεμπέτικο του 1983. Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε για τη Μαρίκα Νίνου, αφιερώνοντάς της το δίσκο του Πέριξ (1974): “Όλη η εργασία αυτή αφιερώνεται στη μνήμη της ανεπανάληπτης Μαρίκας Νίνου, που δίχως να το ξέρει, με το μαχαίρι της φωνής της, χάραξε μέσα μας βαθιά τα ονόματα θεών της ταπεινωσύνης και της βυζαντινής παρακμής”.
Ο Πάνος Γεραμάνης, σ’ ένα αφιέρωμα που έκανε στη Νίνου το 2003, είπε μεταξύ άλλων τα εξής: “Η παρουσία της Μαρίκας Νίνου σηματοδότησε νέα εποχή στην ερμηνεία του λαϊκού τραγουδιού και παράλληλα εδραίωσε μια καινούργια αντίληψη στη σκηνή των λαϊκών κέντρων της εποχής του ’50”.
Ο Γιώργος Παπαδάκης έγραψε για τη Νίνου: “Όπως η σκληρή, βραχνή και ατημέλητη φωνή του Μάρκου Βαμβακάρη εικονίζει τον άντρα του ρεμπέτικου της εποχής του, έτσι και η φωνή της Νίνου υλοποιεί τον γυναικείο χαρακτήρα στα τραγούδια που τα χρόνια εκείνα έγραφαν ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Μητσάκης (…) Τραγουδώντας, ζωγραφίζει γνωστούς και οικείους στον ευρύτερο χώρο της αστικής λαϊκής κοινωνίας γυναικείους χαρακτήρες”.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης έχει πει μεταξύ άλλων για τη Νίνου: “Είχε μια ξεχωριστή ερμηνευτική ικανότητα, είχε το κάτι άλλο. Όταν τραγουδούσε κυριολεκτικά καθήλωνε τον κόσμο. Τραγουδούσε και δίδασκε κιόλας μαζί με το τραγούδι, όπως ο δάσκαλος που διδάσκει τους μαθητές. Αυτό ήταν έμφυτο. Ήταν γεννημένη για το πάλκο”.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 23η Φεβρουαρίου
