...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1215 – Η πρώτη εμβρυακή μορφή διακήρυξης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Ιωάννης ο Ακτήμων υπογράφει τη Μάγκνα Κάρτα. Η Μάγκνα Κάρτα (λατινικά: Magna Charta; (“Great Charter”) , απόδοση: Μεγάλη Χάρτα), αποκαλούμενη και ως Μάγκνα Κάρτα Λιμπερτάτουμ (λατινικά: Magna Carta Libertatum, απόδοση: Μεγάλος Χάρτης των Ελευθεριών), είναι αγγλικός καταστατικός χάρτης, ο οποίος αρχικά εκδόθηκε το 1215.
Η Μάγκνα Κάρτα θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα στην ιστορία της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Αρχικά γράφτηκε λόγω διαφωνιών μεταξύ του Πάπα Ιννοκεντίου του Γ’, του Βασιλιά Ιωάννη της Αγγλίας και των Άγγλων βαρώνων σχετικά με τα δικαιώματα του βασιλιά. Η Μάγκνα Κάρτα ζητούσε από τον Βασιλιά να αποκηρύξει κάποια δικαιώματά του, να σεβαστεί τις νομικές διαδικασίες και να αποδεχτεί ότι θα δεσμεύεται από τους νόμους και προστάτευε τα δικαιώματα των υπηκόων του Βασιλιά, ιδιαίτερα από την παράνομη φυλάκιση.
Ρήτρες της “Μάγκνα Κάρτας” στα καταστατικά του 1215 και αργότερα.
Μόνο τρεις ρήτρες της “Μάγκνα Κάρτας” παραμένουν σε ισχύ στην έννομη τάξη της Αγγλίας και της Ουαλίας. Αυτές αναφέρονται στην ελευθερία της Εκκλησίας της Αγγλίας, τις «παλιές ελευθερίες» του Σίτι του Λονδίνου (ρήτρα 13 στο χάρτη του 1215, ρήτρα 9 στο γράμμα του 1297) και το δικαίωμα στη νομική διαδικασία (ρήτρες 39 και 40 στο γράμμα του 1215, ρήτρα 29 στο γράμμα του 1297). Αναλυτικά:
Αρθρ. 1. Πρώτον, δώσαμε υπόσχεση στον Θεό, μέσα από αυτόν τον χάρτη και επιβεβαιώσαμε, για εμάς και για τους κληρονόμους μας για πάντα, ότι η Εκκλησία της Αγγλίας θα είναι ελεύθερη και θα έχει απαραβίαστα τα δικαιώματα και ελευθερίες. Διαβεβαιώσαμε επίσης και δώσαμε προς τους ελεύθερους του βασιλείου μας, για εμάς και τους κληρονόμους μας για πάντα, αυτές τις εγγυημένες ελευθερίες, για να διατηρήσουμε και να διατηρήσουμε αυτές και τους κληρονόμους τους, από εμάς και τους κληρονόμους μας για πάντα.
Αρθρ. 9. Η πόλη του Λονδίνου θα διατηρήσει όλες τις παλιές ελευθερίες και έθιμα που είχε συνηθίσει. Επιπλέον, θέλουμε και αποδεχόμαστε, ότι όλες οι άλλες πόλεις, δήμοι, πόλεις και οι βαρόνοι των πέντε λιμανιών, όπως και με όλα τα άλλα λιμάνια, θα έχουν όλες τις ελευθερίες και τα δωρεάν τελωνεία τους.
Αρθρ. 29. ΚΑΝΕΝΑΣ ελεύθερος άνθρωπος δεν πρέπει να συλληφθεί ή να φυλακιστεί, ή να αναλυθεί για την Ελευθερία του, τις Ελευθερίες του, ή τα ελεύθερα Τελωνεία, ή να τεθεί εκτός νόμου, ή να εξοριστεί ή να καταστραφεί οποιοδήποτε άλλο. ούτε θα τον περάσουμε ούτε θα τον καταδικάσουμε, αλλά με νόμιμη κρίση των συνομηλίκων του, ή με το Νόμο της χώρας. Δεν θα πουλήσουμε σε κανέναν, ούτε θα αρνηθούμε ή θα αναβάλουμε τη δικαιοσύνη ή τα δικαιώματα σε κανέναν άνθρωπο.
1667 – Ο γιατρός του Λουδοβίκου του 14ου, Ζαν Μπατίστ Ντενίς, πραγματοποιεί την πρώτη μετάγγιση αίματος προβάτου σ’ ένα 15χρονο αγόρι. Ο Ντενίς σύνδεσε την καρωτίδα του προβάτου με την κεντρική φλέβα από το βραχίονα του μικρού, χωρίς ο ασθενής να παρουσιάσει κάποια ανεπιθύμητη αντίδραση. Μετά την επέμβαση του Ντενίς, το επόμενο πρωί, το παιδί είχε ανακάμψει και φαινόταν να θεραπεύτηκε από την ασθένειά του.
Ο Ντενίς προχώρησε και σε δεύτερη μετάγγιση αίματος, σε μεσήλικο άνδρα αυτή τη φορά, που είχε επίσης θετικά αποτελέσματα. Ο ασθενής, όχι μόνο επέζησε, αλλά παρουσίασε ιδιαίτερη ενεργητικότητα και αργότερα, την ημέρα της μετάγγισης, επισκέφτηκε τοπική ταβέρνα! Και οι δύο περιπτώσεις στέφθηκαν από επιτυχία, πιθανότατα λόγω της μικρής ποσότητας αίματος που μεταγγίστηκε στους ανθρώπους και η οποία δεν προκάλεσε σημαντική αλλεργική αντίδραση. Να σημειώσουμε ότι το πρώτο καταγεγραμμένο πείραμα μετάγγισης αίματος από τον Ντενίς ήταν μεταξύ δύο μικρών σκύλων.
Ο Ντενίς χρησιμοποίησε τη διαδικασία και σε άλλους ασθενείς, κι όλα αυτά μέχρι τον θάνατο ενός ασθενούς του, του Αντουάν Μορουά, στον οποίο είχε μεταγγίσει δύο φορές αίμα μοσχαριού με επιτυχία. Η τρίτη φορά αποδείχτηκε μοιραία. Ο Μορουά πέθανε εκδηλώνοντας σοβαρές επιπλοκές, όπως συμπτώματα τρόμου, επιληπτικές κρίσεις και παραλήρημα
Ο Ντένις συνελήφθη και η διαδικασία της μετάγγισης αίματος ζώων σε άνθρωπο απαγορεύτηκε. Ο γάλλος γιατρός συνέχισε μυστικά τις έρευνές του, πεπεισμένος ότι ο θάνατος του ανθρώπου δεν ήταν συνέπεια της μετάγγισης αίματος. Σε μια προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο Ντενίς, έφερε την υπόθεση σε δίκη με πολλούς μάρτυρες πρόθυμους να τον υπερασπιστούν.
Έπειτα από αστυνομική έρευνα, βρέθηκαν φιαλίδια με σκόνη αρσενικού στην κατοχή της συζύγου του εκλιπόντος Αντουάν Μορουά. Η δηλητηρίαση από αρσενικό ήταν γνωστό ότι βλάπτει το νευρικό σύστημα και προκαλεί ανάλογα συμπτώματα όπως εκείνα του Μορουά πριν καταλήξει. Αυτό θα μπορούσε επομένως να εξηγήσει την έντονη παραληρητική συμπεριφορά του Μορουά πριν από την τρίτη μετάγγιση. Οι υποψίες στραφήκαν στη σύζυγο, ότι είχε ρίξει σκόνη αρσενικού στη σούπα του Μορουά.
Ο δικαστής αθώωσε τον Ντενίς από όλες τις κατηγορίες και η Περίν, σύζυγος του Μορουά οδηγήθηκε στη φυλακή. Επιπλέον όμως, ο δικαστής, διέταξε ότι «δεν πρέπει να γίνει ξανά μετάγγιση αίματος σε κανένα ανθρώπινο σώμα, παρά μόνο μετά την έγκριση των καθηγητών της Παρισινής Ιατρικής Σχολής», αναγκάζοντας τον Ντενίς να τερματίσει τις έρευνές του στις μεταγγίσεις αίματος.
Ο Ντενίς επέστρεψε στο σπίτι του, όπου έδινε επί πληρωμή διαλέξεις σε φοιτητές της Ιατρικής. Τέσσερα χρόνια μετά ο Ντενίς βάδισε στα πιο απίθανα ερευνητικά μονοπάτια: παρασκεύασε το στυπτικό αντιαιμορραγικό υγρό, που βρίσκεται ακόμα στα επεμβατικά ιατρεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ντενίς πέθανε το 1704 σε ηλικία 69 χρονών. Η μετάγγιση αίματος αναβίωσε μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα, κυρίως ως τρόπος αποκατάστασης του όγκου του αίματος.
1856 – Με το νομοθετικό διάταγμα ΣΠΘ αποφασίζεται η έκδοση γραμματοσήμου για τις ταχυδρομικές ανάγκες της Ελλάδος. Το γραμματόσημο είναι ένα μικρό, συνήθως παραλληλόγραμμο, χάρτινο ένσημο συγκεκριμένης αξίας, το οποίο εκδίδεται από την Ταχυδρομική Υπηρεσία, για να επικολλάται σε γράμματα, δέματα και έντυπα ως απόδειξη προπληρωμής του ταχυδρομικού τέλους, δηλαδή του αντιτίμου για ταχυδρομική μεταφορά.
Τα πρώτα γραμματόσημα κυκλοφόρησαν από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1840 μετά από πρόταση του Ρόουλαντ Χιλ. Το γραμματόσημο αυτό ονομάζεται «πένι μπλακ» (penny black), καθώς απεικόνιζε προφίλ προτομής της βασίλισσας Βικτωρίας σε μαύρο φόντο και είχε ονομαστική αξία μία πένας, το αντίτιμο για την αποστολή γράμματος σε όλη την επικράτεια.
Το “πένι μπλακ” δεν έφερε την ονομασία του κράτους έκδοσής του, αποκλειστικό προνόμιο που έχει διατηρήσει μέχρι και σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο, ωστόσο, απεικονίζει στα γραμματόσημά του, ανεξάρτητα από το θέμα τους, την κεφαλή του εκάστοτε μονάρχη. Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και το γραμματόσημο δύο πενών, για την αποστολή γραμμάτων στο εξωτερικό.
Τα πρώτα Ελληνικά γραμματόσημα κυκλοφόρησαν το 1861 από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και απεικονίζουν την κεφαλή του Ερμή, του Ταχυδρόμου των Θεών. Σχεδιάστηκαν από τον Άλμπερτ Μπαρ και εκτυπώθηκαν στη Γαλλία.
Γεννήσεις
1883 – Ανρί Ντελονέ. Γάλλος παράγοντας, με σημαντική παρουσία στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FFF), αντιπρόεδρος της FIFA και πρώτος πρόεδρος της UEFA. Υπήρξε ένας από τους αρχιτέκτονες της διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου (Μουντιάλ) και ο βασικός εμπνευστής του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου (Euro).
Ο Ανρί Ντελονέ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1883 και από μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Παρισιού Etoile des Deux Lacs (Αστέρας των δύο Λιμνών, στα ελληνικά).
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη διαιτησία, την οποία εγκατέλειψε άδοξα, όταν, κατά τη διάρκεια του αγώνα AF Garenne Colombes – ES Bienfaisance, δέχθηκε κατά πρόσωπο την μπάλα, ύστερα από εκτέλεση φάουλ, με αποτέλεσμα να καταπιεί τη σφυρίχτρα και να χάσει δύο δόντια. Έτσι, το 1905 ξεκίνησε καριέρα ποδοσφαιρικού παράγοντα, πρώτα στην ομάδα της καρδιάς του, την Ετουάλ, και στη συνέχεια ως γενικός γραμματέας της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Από το 1924 έως το 1928 διατέλεσε και αντιπρόεδρος της FIFA και μαζί με τον Ζιλ Ριμέ ήταν οι βασικοί αρχιτέκτονες της διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου (Μουντιάλ).
Την ίδια περίοδο εμπνεύστηκε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (Euro), το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1960. Ανήμερα των εβδομηκοστών πρώτων γενεθλίων του, στις 15 Ιουνίου 1954, ανέλαβε την ηγεσία της νεοσύστατης UEFA. Παρέμεινε στο τιμόνι της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας ποδοσφαίρου μέχρι το θάνατό του, που επισυνέβη στις 9 Νοεμβρίου 1955.
1927 – Ούγκο Πρατ (ιταλικά: Hugo Pratt, πραγματικό του όνομα Ugo Eugenio Prat, 15 Ιουνίου 1927 – 20 Αυγούστου 1995), ήταν Ιταλός σχεδιαστής και σεναριογράφος κόμικς. Πολλά από τα κόμικς του, με διασημότερη τη σειρά Κόρτο Μαλτέζε, διακρίνονται από τον συνδυασμό κινηματογραφικής αφήγησης με εκτεταμένη ιστορική έρευνα. Άλλα σημαντικά έργα του είναι τα Έρνι Πάικ, σε σενάριο του Έκτωρ Χερμάν Οέστερχελντ, Οι σκορπιοί της ερήμου και Ινδιάνικο καλοκαίρι, σε σχέδιο του Μίλο Μανάρα.
Ο Πρατ συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους δημιουργούς παγκοσμίως και θεωρείται ένας από τους πρώτους που έφεραν λογοτεχνική αύρα στο μέσο των κόμικς. Οι σημαντικότερες διακρίσεις που είχε λάβει, είναι το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ του Ανγκουλέμ το 1988 και η μετά θάνατον εισαγωγή στο Will Eisner Hall of Fame το 2005.
Ο Πρατ έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα ταξίδια και είχε επισκεφτεί δεκάδες χώρες του κόσμου. Εκτός από δημιουργός κόμικς ήταν και συγγραφέας, καθώς είχε γράψει ορισμένα μυθιστορήματα, ιδιαίτερα προς το τέλος της ζωής του.
Θάνατοι
991 – Θεοφανώ, (960 – 15 Ιουνίου 991) ήταν Ρωμαία πριγκίπισσα από τους μικρασιατικούς Οίκους των Σκληρών και των Φωκάδων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Όθων Α΄ είχε ζητήσει Ρωμαία πριγκίπισσα για να νυμφεύσει τον γιο του Όθωνα Β΄, έτσι ώστε να επισφραγιστεί η συνθήκη μεταξύ τής Γερμανίας και τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ιωάννης Α΄ Κουρκούας ο Τσιμισκής έστειλε την ανιψιά του Θεοφανώ, η οποία έφτασε στη Γερμανία με κάθε μεγαλοπρέπεια το 972, με συνοδεία και φέροντας μεγάλο θησαυρό ως δώρο.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Τήτμαρ, στον Όθωνα Α΄ δεν άρεσε το ότι η Θεοφανώ δεν ήταν θυγατέρα, αλλά ανιψιά του Αυτοκράτορα. Η Θεοφανώ προσδιορίζεται στη σύμβαση του γάμου της ως neptis (δηλαδή ανιψιά ή εγγονή) του Αυτοκράτορα Ιωάννη Α΄ Τσιμισκή.
Η Θεοφανώ ήταν, ωστόσο, από διακεκριμένη, ευγενή οικογένεια. Πρόσφατη έρευνα έχει προσδιορίσει πως η Θεοφανώ ήταν κόρη της Σοφίας Φωκά, εξαδέλφης του Τσιμισκή και ανιψιάς τού Νικηφόρου Β΄ Φωκά.
1996 – Έλα Φιτζέραλντ. Ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, που διήρκεσε περίπου έξι δεκαετίες, απέκτησε παγκόσμια φήμη και καταξιώθηκε διεθνώς, ξεχωρίζοντας χάρη στις ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητές της. Κέρδισε 14 βραβεία Γκράμι και γνώρισε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι απονομές του Εθνικού Μεταλλίου Τέχνης (1987) και του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας (Δεκέμβριος 1992). Γεννήθηκε στο Νιούπορτ Νιουζ της Βιρτζίνιας.
Η μητέρα της μετακόμισε μαζί της στη βιομηχανική πόλη Γιόνκερς, βόρεια της Νέας Υόρκης. Πίεσε την Έλλα να ασχοληθεί με το τραγούδι και εκείνη έβαλε το όνομά της σε λίστα υποψηφίων διαγωνισμού στο θέατρο Apollo του Χάρλεμ το 1934.
Έχοντας κερδίσει σε αρκετούς διαγωνισμούς ταλέντου, στα μέσα της δεκαετίας του ’30 γνώρισε τον Μπένι Κάρτερ και μέσω αυτού τον Τσικ Γουέμπ, οποίος ήταν αρχηγός και ντράμερ της προσωπικής του ορχήστρας. Μαζί του ηχογράφησε τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της, όπως το Α-Tisket, Α-Tasket και το Undecided. Πέντε χρόνια αργότερα σημειώθηκε ο θάνατος του Γουέμπ και η Φιτζέραλντ έγινε αρχηγός του συγκροτήματος για τα επόμενα δύο χρόνια, ώσπου την ανακάλυψε ο Νόρμαν Γκρανζ, που ήταν ιδιοκτήτης της μοναδικής τζαζ δισκογραφικής εταιρείας Verve, και έγινε μάνατζέρ της.
Η φωνή της ήταν μικρής έντασης και σχεδόν παιδική στη χροιά, ωστόσο διακρινόταν για το εξαιρετικό μεγάλο εύρος της (από ρε έως το υψηλό ντο της σοπράνο). Ξεχώρισε, σε σύγκριση με άλλες σύγχρονες τραγουδίστριες, ως προς τον τρόπο προφοράς της, την αίσθηση του τόνου, τη γλυκύτητα της φωνής της και την ικανότητά της να αυτοσχεδιάζει όπως ένας οργανοπαίχτης στο σαξόφωνο ή στην τρομπέτα. Η Έλλα Φιτζέραλντ είχε ένα μοναδικό τρόπο να συνδυάζει τα τραγούδια μεταξύ τους και να τα τραγουδά το ένα μετά το άλλο. Το τραγούδι της το οποίο πέρασε στις μεγαλύτερες επιτυχίες παγκοσμίως είναι το Every time we say goodbye. Έχει συνεργαστεί με τους Λούις Άρμστρονγκ, Κάουντ Μπέιζι, Ντιουκ Έλινγκτον και Όσκαρ Πήτερσον.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
