11 Ιουλίου 2024
Είναι η 193η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 173 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 00:00 – Δύση ήλιου: 00:00
Διάρκεια ημέρας: 00 ώρες 00 λεπτά
🌑 Σελήνη 00.0 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Εύφημο, Ευφημία, Εύφημη,
Εύφη, Ευφημούλα, Ευφούλα, Φούλα και Όλγα.
Γεγονότα
1988 – Τρομοκρατική ενέργεια με 9 νεκρούς και 71 τραυματίες, που αποδίδεται στον παλαιστίνιο Αμπού Νιντάλ, σημειώνεται στο ελληνικής ιδιοκτησίας κρουαζιερόπλοιο «City of Poros», που πλέει στ’ ανοιχτά του Αργοσαρωνικού με 471 επιβάτες.
Το κρουαζιερόπλοιο City of Poros πραγματοποιούσε ημερήσιες κρουαζιέρες στην Ύδρα, την Αίγινα και τον Πόρο ξεκινώντας από την Μαρίνα του Φλοίσβου. Ανήκε στην εταιρία «Κυκλαδικές Κρουαζιέρες» των αδελφών Κυρτάτα, είχε μήκος 60 μ. και έφτανε τους 26 κόμβους. Την ημέρα της επίθεσης επέβαιναν σ’ αυτό 471 τουρίστες και 25μελες πλήρωμα.
Στις 6.45 το απόγευμα, της 11ης Ιουλίου 1988, τρία μίλια ανοιχτά της Αίγινας, ένα άτομο άνοιξε πυρ αδιακρίτως και έριξε χειροβομβίδες κατά των επιβατών. Μέρος του πλοίου τυλίχτηκε στις φλόγες και επικράτησε πανικός. Ορισμένοι από τους επιβάτες έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να χάσουν τη ζωή τους χτυπημένοι από την προπέλα του πλοίου. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης έχασαν τη ζωή τους 7 επιβάτες (4 Γάλλοι, ένας Δανός, μια Σουηδή και ένας Ούγγρος) ενώ τραυματίστηκαν 60. Επίσης σκοτώθηκε ο υποπλοίαρχος Αντώνης Δεϊμέζης, όταν εξερράγη μηχανισμός που είχε μαζί του ο ένοπλος, που βρισκόταν έξω από την καμπίνα του υποπλοιάρχου. Κατά την έκρηξη σκοτώθηκε και ο δράστης, ο οποίος αργότερα αναγνωρίστηκε ως ο Μοχάμεντ Σοζάντ Αντνάν, 21 ετών.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ορισμένων από τους επιβάτες, δύο ήταν τα άτομα που άνοιξαν πυρ με αυτόματα όπλα και φέρεται να έβαλαν ο ένας κατά του άλλου. Ο ένας ήταν ο Μοχάμεντ Σοζάντ Αντνάν και ο άλλος, αναγνωρίστηκε από ορισμένους επιβάτες ως ο Γάλλος φοιτητής Ρολάν Βινιερόν, 21 ετών. Οι έρευνες που έγιναν μετά την επίθεση έδειξαν ότι αδιακρίτως κατά του κόσμου πυροβολούσε ο Αντνάν. Από τα στοιχεία δεν προέκυψε ότι ο Γάλλος ήταν συνεργός του Αντνάν που φέρεται να πυροβολούσε κάνοντας σχεδόν περιστροφές γύρω από τον εαυτό του. Ο Βινιερόν ήταν επίσης ανάμεσα στους νεκρούς.
1995 – Οι Σέρβοι της Βοσνίας καταλαμβάνουν τη μουσουλμανική πόλη της Σρεμπρένιτσα και σκοτώνουν 8.000 κατοίκους της. (Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα). Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ήταν έγκλημα πολέμου που διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας. Το 1995, Σέρβοι από τη Βοσνία σκότωσαν πάνω από 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους άνδρες, ηλικιωμένους και αγόρια στη Σρεμπρένιτσα.
Η πόλη είχε κηρυχθεί ασφαλής περιοχή από τα στρατεύματα του ΟΗΕ δυο χρόνια νωρίτερα και φυλασσόταν από Ολλανδούς στρατιώτες. Όταν οι Σέρβοι την κατέλαβαν, οι πολύ λιγότεροι σε αριθμό Ολλανδοί δεν έκαναν καμία προσπάθεια να υπερασπιστούν την πόλη. Πολλοί Βόσνιοι πήγαν στο στρατόπεδο του ΟΗΕ για να ζητήσουν προστασία και αρκετοί δεν έγιναν δεκτοί. Οι στρατιώτες του ΟΗΕ ζήτησαν απεγνωσμένα υποστήριξη, η οποία δεν τους δόθηκε ποτέ. Οι Σέρβοι ξεχώρισαν τους άνδρες, τους γέρους και τα αγόρια από τις γυναίκες και τους σκότωσαν, περίπου 8.000 ανθρώπους, ρίχνοντας τα πτώματά τους σε ομαδικούς τάφους. Η σφαγή αυτή ήταν η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.Μετά από την εξέταση των όσων συνέβησαν, η Ολλανδική κυβέρνηση παραιτήθηκε.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας σχετικά με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το 1995. Σύμφωνα με την απόφαση, η σφαγή συνιστά μεν γενοκτονία, δεν μπορεί όμως να αποδοθεί στα εναγόμενα κρατικά όργανα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το δικαστήριο έκρινε, επιπλέον, ότι η Σερβία, ως μόνη διάδοχος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά την αποχώρηση του Μαυροβουνίου από την ομοσπονδία, παραβίασε το διεθνές δίκαιο, καθώς δεν έλαβε κανένα μέτρο για να εμποδίσει τη σφαγή αυτή.
Στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα θεωρείται πιθανή η συμμετοχή και 30-40 Ελλήνων παραστρατιωτικών, μελών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς οι οποίοι ανάρτησαν την Ελληνική, την Βυζαντινή και την σημαία της Βεργίνας δίπλα στην Σερβική σημαία την επομένη της σφαγής. Τέσσερις από τους οποίους φωτογραφήθηκαν με Σέρβους αξιωματικούς στα ερείπια ορθόδοξου ναού. Τον Ιούλιο του 2006, με εντολή του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάσιου Παπαληγούρα, είχε αρχίσει εισαγγελική έρευνα για τη συμμετοχή των ατόμων αυτών στη σφαγή.
2001 – Σε συναυλία του Στινγκ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, εμφανίζεται ο Γιώργος Νταλάρας και τραγουδούν μαζί το «Mad about you». Ο Γιώργος Νταλάρας είχε συμπράξει με τον Sting για πρώτη φορά το 1988, στη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας, ξανά στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τα επόμενα χρόνια συναντήθηκαν άλλες δύο φορές στο Open Air Festival του Αμβούργου και στη Γαλλία.
2011 – 12 άτομα σκοτώνονται και 62 τραυματίζονται από ισχυρή έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στη Λεμεσό, λόγω φωτιάς σε 98 εμπορευματοκιβώτια πυρομαχικών, τα οποία κατασχέθηκαν το 2009 από ιρανικό πλοίο. Παραιτούνται ο υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας και ο διοικητής της Εθνικής Φρουράς Πέτρος Τσαλικίδης.
Η Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης είναι κυπριακή ναυτική βάση που βρίσκεται στη νότια ακτή του νησιού δίπλα στη βιομηχανική περιοχή του Βασιλικού και τις εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας, μεταξύ Λεμεσού και Λάρνακας. Πριν από τις 11 Ιουλίου 2011 ήταν η κεντρική βάση της διοίκησης του πολεμικού Ναυτικού της Κύπρου. Η διοίκηση της βάσης ήταν υπεύθυνη για την εποπτεία σε όλες τις ναυτικές εγκαταστάσεις στην ξηρά και του σχετικού προσωπικού.
Η βάση πήρε το όνομα της από τον υποστράτηγο Ευάγγελο Φλωράκη, επικεφαλής της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς, ο οποίος σκοτώθηκε σε ατύχημα με ελικόπτερο, τον Ιούλιο του 2002. Πριν από τη μετονομασία ήταν γνωστή ως Ναυτική Βάση Μαρί.
Στις 11 Ιουλίου έγινε στη βάση ισχυρή έκρηξη, κατά την οποία σκοτώθηκαν ο διοικητής της βάσης Λάμπρος Λάμπρου και ο επικεφαλής του Κυπριακού Ναυτικού, Ανδρέας Ιωαννίδης, μαζί με άλλα 11 άτομα.
Γεννήσεις
1832 – Χαρίλαος Τρικούπης (11 Ιουλίου 1832 – 30 Μαρτίου 1896) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, πολιτικός και πρωθυπουργός. Ο Τρικούπης κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας επί 19 χρόνια, από το 1875 έως το 1894, παίρνοντας τη θέση του πρωθυπουργού επτά συνολικά φορές και κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν 10 χρόνια από τα 20 αυτής της περιόδου. Στην τελευταία του κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις που είχε δημιουργήσει έναντι των ξένων δανειστών με συνέπεια να επέλθει η πτώχευση της Ελλάδας με την ιστορική φράση του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους και σημαντικότερους πολιτικούς της Ελλάδας. Συχνά, αποκαλείται ως ο «μεγάλος εκσυγχρονιστής» της Ελλάδας, λόγω των εκσυγχρονιστικών έργων που προώθησε.
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 11 Ιουλίου 1832 και καταγόταν από την ιστορική Οικογένεια Τρικούπη του Μεσολογγίου και την οικογένεια Καρατζά της Κωνσταντινούπολης. Ήταν γιος του Σπυρίδωνα Τρικούπη (πολιτικού, ιστορικού και επίσης πρωθυπουργού της Ελλάδας) και της Αικατερίνης το γένος Μαυροκορδάτου. Ανάδοχός του ήταν ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης. Μετά τη φοίτησή του στο Πρότυπο Γυμνάσιο της Αθήνας στην Πλάκα, όπου γυμνασιάρχης του ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος, σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου μετά τριετή φοίτηση συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι. Με το τέλος των σπουδών του χρημάτισε ιδιαίτερος γραμματέας του πατέρα του, Σπυρίδωνα που τότε ήταν πρέσβης στο Λονδίνο και ακολούθως το 1856 διορίστηκε επίσημος γραμματέας της πρεσβείας στο Λονδίνο ακολουθώντας το διπλωματικό σώμα. Το 1862 εκλέχτηκε πληρεξούσιος της Β΄ Εθνικής Συνέλευσης της ελληνικής παροικίας του Λονδίνου και αποσυρθέντος του πατέρα του ανέλαβε ως επιτετραμμένος της πρεσβείας. Αν και η διπλωματική σταδιοδρομία του υπήρξε βραχεία, εν τούτοις διακρίθηκε για την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του, το 1863, κατά τις διαπραγματεύσεις με την αγγλική κυβέρνηση, ως πληρεξούσιος της ελληνικής κυβέρνησης, στη σχετική συνθήκη της παραχώρησης των Ιονίων νήσων από τη Μεγάλη Βρετανία στο Βασίλειο της Ελλάδος, που ήταν ο κυρίαρχος όρος αποδοχής του στέμματος του Βασιλείου από τον πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Α΄. Σημειώνεται ότι το θέμα της παραχώρησης, στην πραγματικότητα εκχώρησης, των νήσων αυτών δεν ήταν τόσο απλό μετά την αντίδραση της Βασιλικής Αυλής της Δανίας, όπου η σχετική συνθήκη είχε συνομολογηθεί ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης, συνέπεια της οποίας ήταν να ακολουθήσει δεύτερη σχετική συνθήκη με το διπλωματικό όρο «ενσωμάτωση». Επί της 2ης αυτής συνθήκης ήταν πληρεξούσιος ο Χ. Τρικούπης, του οποίου η διπλωματική καριέρα κράτησε 8 έτη (1856-1864).
1916 – Αλεξάντερ Προκόροφ. Ο Alexander Michael Prochoroff γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1916 στο Russell Road, Peeramon , Queensland , Αυστραλία (που βρίσκεται περίπου 30 χλμ. από το Atherton ), από τον Mikhail Ivanovich Prokhorov και τη Maria Ivanovna (το γένος Mikhailaries Russian ) , είχε μεταναστεύσει από τη Ρωσία για να γλιτώσει την καταστολή από το τσαρικό καθεστώς. Ως παιδί φοίτησε στο Butchers Creek State School. [2] [3] Το 1923, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο , η οικογένεια επέστρεψε στη Ρωσία. Το 1934, ο Προκόροφ εισήλθε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούποληςνα σπουδάσει φυσική. Ήταν μέλος της Komsomol από το 1930 έως το 1944. Ο Προκόροφ αποφοίτησε με άριστα το 1939 και μετακόμισε στη Μόσχα για να εργαστεί στο Φυσικό Ινστιτούτο Lebedev , στο εργαστήριο ταλαντώσεων με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό Ν.Δ. Παπαλέξη. Η έρευνά του εκεί αφιερώθηκε στη διάδοση των ραδιοκυμάτων στην ιονόσφαιρα . Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Σοβιετική Ένωση, τον Ιούνιο του 1941, εντάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Προκόροφ πολέμησε στο πεζικό, τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες και του απονεμήθηκαν τρία μετάλλια, συμπεριλαμβανομένου του Μεταλλίου για το Θάρρος το 1946. Αποστρατεύτηκε το 1944 και επέστρεψε στο Ινστιτούτο Lebedev όπου, το 1946, υπερασπίστηκε το διδακτορικό του. διατριβή με θέμα «Θεωρία Σταθεροποίησης Συχνότητας Ταλαντωτή Σωλήνων στη Θεωρία Μικρής Παραμέτρου».
1934 – Τζόρτζιο Αρμάνι. Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι (ιταλικά: Giorgio Armani), γεννημένος στις 11 Ιουλίου 1934, ήταν Ιταλός σχεδιαστής μόδας, παγκοσμίως γνωστός για τα ανδρικά του κοστούμια και τη διακόσμηση πολλών ξενοδοχείων. Ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής του (Αρμάνι) το 1975 και θεωρήθηκε ένας από τους πλέον επιτυχημένους σχεδιαστές της Ιταλίας, με ετήσιο τζίρο που ξεπερνούσε το 1,5 δις δολλάρια. Η δε προσωπική του περιουσία, μέχρι το 2011, έφτανε στα 7 δις δολλάρια.
Θάνατοι
969 – Όλγα, βασίλισσα των Ρώσων του Κιέβου. Γεννήθηκε στο Πσκοβ και ήταν κόρη βαράγγων ευγενών – το αυθεντικό σκανδιναβικό της όνομα ήταν Χέλγκα (Helga). Για το ακριβές έτος γέννησής της δεν είμαστε βέβαιοι. Το μεταγενέστερο Πρώτο Χρονικό την τοποθετεί το 879, όμως με βάση αυτή τη χρονολογία φαίνεται πως γέννησε το μοναχογιό της Σβιάτοσλαβ σε ηλικία άνω των 60 ετών! Πιθανότερο είναι να γεννήθηκε γύρω στα 890.Σε πολύ νεαρή ηλικία (~903) η Όλγα παντρεύθηκε το ρουρικίδα Ιγκόρ, μετέπειτα αρχηγό του Κράτους των Ρως, και εγκαταστάθηκε στο Κίεβο. Ο σύζυγός της δολοφονήθηκε το 945 από τους Δρεβλιανούς κατά τη συλλογή φόρου υποτέλειας, με αποτέλεσμα ο θρόνος να περάσει στο μικρό γιο τους Σβιάτοσλαβ που ήταν ακόμη βρέφος. Έτσι η Όλγα ανέλαβε χρέη επιτρόπου μέχρι την ενηλικίωσή του, ασκώντας για σχεδόν δύο δεκαετίες την πραγματική εξουσία στο κράτους.Πρώτο μέλημά της ήταν να λάβει εκδίκηση για το χαμό του άνδρα της, πράγμα που έπραξε με μεγάλη αγριότητα. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε γραπτή καταγραφή και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από το μύθο, λέγεται ότι κατέσφαξε πολλούς Δρεβλιανούς και έκλεισε άλλους ζωντανούς μέσα σε πλοία, τα οποία κατόπιν βύθισε. Άλλοι εκτελέσθηκαν στην πυρά, ενώ τέλος μαρτυράται η εξής χαρακτηριστική ιστορία: Ενώ πολιορκούσε μια πόλη, υποσχέθηκε να αποχωρήσει εάν κάθε σπίτι τής χάριζε από ένα οικόσιτο περιστέρι για εξευμενισμό. Οι πολιορκημένοι την πίστεψαν και της παρέδωσαν τα δώρα, αλλά καθώς αποχωρούσε η Όλγα έβαλε φωτιά στα πόδια των περιστεριών. Αυτά τρομαγμένα γύρισαν ενστικτωδώς στις εστίες τους, βάζοντας φωτιά στις ξύλινες στέγες των σπιτιών. Έτσι κάηκε ολόκληρη η πόλη.
Σε θρησκευτικό επίπεδο, η Όλγα ήταν ο πρώτος ηγέτης των Ρως που εγκατέλειψε τον παγανισμό για το χριστιανισμό. Η βάπτισή της έγινε το 955 με μεγάλη επισημότητα στην Κωνσταντινούπολη και έλαβε το χριστιανικό όνομα Ελένη από τη νονά της Ελένη Λεκαπηνή, σύζυγο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’. Μία άλλη επίσκεψή της στην Πόλη, δύο χρόνια αργότερα, περιγράφεται λεπτομερώς από τον Κωνσταντίνο στο σύγγραμμά του De Ceremoniis Aulae Byzantinae. Σλαβικές πηγές αναφέρουν ότι ο Κωνσταντίνος εντυπωσιάσθηκε από την ομορφιά της και τη ζήτησε σε γάμο, φήμη όμως που αναιρείται τόσο από την ηλικία της όσο και από το γεγονός ότι ήδη ο Κωνσταντίνος ήταν παντρεμένος.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, μετά την ενηλικίωση του Σβιάτοσλαβ και τη λήξη της επιτροπείας (965), τα πέρασε στο κάστρο του Βίσγκοροντ κοντά στο Κίεβο μαζί με τα εγγόνια της. Ένας από τους εγγονούς της, ο Βλαδίμηρος, θα γινόταν αργότερα ο ηγέτης των Ρως που εισήγαγε το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Ταυτόχρονα η Όλγα ασκούσε την εσωτερική διοίκηση, αφού ο Σβιάτοσλαβ απουσίαζε διαρκώς σε μακροχρόνιες εκστρατείες. Ο θάνατος τη βρήκε σε προχωρημένη ηλικία το 969. Για τις προσπάθειές της να διαδώσει το χριστιανισμό στην επικράτεια των Ρως ανακηρύχθηκε αγία και ισαπόστολος από την ορθόδοξη εκκλησία το 1587. Η μνήμη της εορτάζεται την ημερομηνία του θανάτου της, στις 11 Ιουλίου.
1937 – Τζορτζ Γκέρσουιν. Ο Τζορτζ Γκέρσουιν (George Gershwin [Jacob Gershvin], Νέα Υόρκη, 26 Σεπτεμβρίου 1898 — Χόλιγουντ, 11 Ιουλίου 1937) ήταν Αμερικανός συνθέτης, τραγουδοποιός και πιανίστας, δημιουργός πολλών έργων για το μουσικό θέατρο και τον κινηματογράφο και με σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση της τζαζ στις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1920. Στις σημαντικότερες συνθέσεις του ανήκουν το κλασικό έργο για ορχήστρα και πιάνο Rhapsody in Blue και η φολκ όπερα Porgy and Bess, η πρώτη αμερικανική όπερα που εκτελέστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου. Συγκαταλέγεται στους δημοφιλέστερους και πιο επιτυχημένους Αμερικανούς συνθέτες όλων των εποχών, που συνδύασε τις τεχνικές και τις φόρμες του κλασικού τραγουδιού με το είδος της τζαζ, ενώ παράλληλα το ύφος του σημαδεύτηκε από πρωτότυπες μετατροπίες και περίπλοκους ρυθμούς. Κύριος συνεργάτης του και στιχουργός πολλών συνθέσεών του υπήρξε ο αδελφός του, Άιρα Γκέρσουιν. Γόνος Ρώσων μεταναστών, εβραϊκής καταγωγής, που εγκαταστάθηκαν στην Αμερική τη δεκαετία του 1890, ο Γκέρσουιν πέθανε πρόωρα σε ηλικία 38 ετών, κληροδοτώντας πολλά τραγούδια που ανήκουν πλέον στο κλασικό τζαζ ρεπερτόριο, ηχογραφημένα σε πολυάριθμες εκτελέσεις και από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους. Μετά το θάνατό του, οι ορχηστρικές συνθέσεις του επανεκτελέστηκαν περισσότερες φορές από τα έργα οποιουδήποτε Αμερικανού συνθέτη.
1941 – Άρθουρ Έβανς (Sir Arthur John Evans, 8 Ιουλίου, 1851 – 11 Ιουλίου 1941) ήταν Άγγλος αρχαιολόγος. Αποκάλυψε στο σύνολό του τον πολιτισμό που ονόμασε “Μινωικό”, ο οποίος ήταν στην εποχή του μόνο μια αμυδρή μυθική ανάμνηση. Ήταν γιος του Τζον Έβανς, ενός χαρτοβιομηχάνου και ερασιτέχνη αρχαιολόγου ουαλικής καταγωγής. Έλαβε την εκπαίδευσή του στο Σχολείο Χάροου (Harrow), στο κολέγιο Μπρέιζνοουζ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Ενστερνιζόμενος το ενδιαφέρον του πατέρα του στην αρχαιολογία ο Άρθουρ εργάστηκε στο Ασμόλειο Μουσείο, στην Οξφόρδη κατά την περίοδο 1884 – 1908.
