.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
10 Ιανουαρίου 2025
Είναι η 10η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 355 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:40 – Δύση ήλιου: 17:24 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 44 λεπτά
🌔 Σελήνη 11.1 ημερών
Χρόνια πολλά στη Θεοσέβια
Γεγονότα
1941 – Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Κλεισούρα. Η Κατάληψη της Κλεισούρας ή Κατάληψη της στενωπού της Κλεισούρας, ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στις 6 με 11 Ιανουαρίου 1941 στην Βόρεια Ήπειρο κοντά στην πόλη Κλεισούρα της Επαρχίας Πρεμετής της Αλβανίας και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μάχες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά από δύο εβδομάδες συγκρούσεων από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου στα ελληνοαλβανικά σύνορα, η Ελλάδα καταφέρνει να αποκρούσει την ιταλική εισβολή μετά την θετική έκβαση για αυτήν των μαχών της Πίνδου και της Ελαίας-Καλαμά. Η μεγάλη αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων αρχίζει στις 9 Νοεμβρίου. Ο Ελληνικός Στρατός εισχωρεί βαθιά στο αλβανικό έδαφος και αναγκάζει τα ιταλικά στρατεύματα να οπισθοχωρήσουν. Οι ελληνικές επιχειρήσεις κορυφώθηκαν με την κατάληψη του στρατηγικού περάσματος της Κλεισούρας τον Ιανουάριο του 1941.
Η επίθεση στον κεντρικό τομέα των επιχειρήσεων του ελληνοαλβανικού μετώπου έγινε υπό την ηγεσία των επιτελών του Β’ Σώματος Στρατού, και χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερα από την I και X Μεραρχία Πεζικού. Κατά τη διάρκεια της μάχης, οι Ιταλοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά το νέο M13, ένα μεσαίας κατηγορίας τεθωρακισμένο όχημα, της 131ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας “Κένταυρος” (Centauro). Χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιταλικό Στρατό για τη μετωπική επίθεση που ακολούθησε, αλλά το αποτέλεσμα της επιχείρησης για την Ιταλία ήταν καταστροφικό, καθώς αποδεκατίστηκαν από το ελληνικό πυροβολικό. Στις 10 Ιανουαρίου, μετά από τέσσερις ημέρες σκληρών μαχών, οι ελληνικές μεραρχίες πεζικού κατέλαβαν τελικά το πέρασμα. Η επίθεση της V Μεραρχίας Πεζικού, που αποτελούνταν από Κρητικούς, με την κατάληψη στρατηγικών πλεονεκτικών θέσεων, υπήρξε καθοριστική για την έκβαση της μάχης για τον Ελληνικό Στρατό.
Το ιταλικό επιτελείο ξεκίνησε αμέσως αντεπιθέσεις προκειμένου να καταλάβει εκ νέου το πέρασμα. Ο Ιταλός Αρχιστράτηγος Ούγκο Καβαλέρο (Ugo Cavallero) διέταξε την ιταλική 7η Μεραρχία Πεζικού “Λύκων της Τοσκάνης” (Lupi di Toscana) που ήρθε προς ενίσχυση να υποστηρίξει στην επιχειρούμενη επίθεση την επίλεκτη 3η Ταξιαρχία Αλπινιστών “Τζούλια”, αλλά η επιχείρηση ήταν ελλιπέστατα προετοιμασμένη. Παρόλο που αντιμετώπισαν μόνο τέσσερα ελληνικά τάγματα, έχασαν πολύ σύντομα ένα ιταλικό τάγμα επειδή περικυκλώθηκε. Στις 11 Ιανουαρίου, οι ιταλικές δυνάμεις είχαν απωθηθεί, η Μεραρχία των Λύκων αποδεκατίστηκε και το πέρασμα πέρασε τελικά στους Έλληνες.
Γεννήσεις
1944 – Φρανκ Σινάτρα Τζούνιορ | Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ήταν γιος του τραγουδιστή και ηθοποιού Φρανκ Σινάτρα και της πρώτης του συζύγου, Νάνσυ Μπάρμπατο Σινάτρα, ο μικρότερος αδελφός της τραγουδίστριας και ηθοποιού Νάνσι Σινάτρα και ο μεγαλύτερος αδελφός της τηλεοπτικής παραγωγού Τίνα Σινάτρα. Ο νεότερος Σινάτρα τεχνικά δεν ήταν «junior», αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν γνωστός ως Φρανκ Τζούνιορ σε όλη του τη ζωή. Ο νεότερος Σινάτρα δεν έβλεπε σχεδόν καθόλου τον πατέρα του, ο οποίος ήταν συνεχώς στο δρόμο, είτε παίζοντας είτε δουλεύοντας σε ταινίες. Ωστόσο, ήθελε να γίνει πιανίστας και τραγουδοποιός από τα πρώτα του χρόνια.
Ο Σινάτρα απήχθη σε ηλικία 19 ετών στις 8 Δεκεμβρίου 1963, στη λίμνη Harrah’s Lake Tahoe (Δωμάτιο 417). Αφέθηκε ελεύθερος δύο μέρες αργότερα αφού ο πατέρας του πλήρωσε τα λύτρα των 240.000 δολαρίων που ζητούσαν οι απαγωγείς. Ο Barry Keenan, ο Johnny Irwin και ο Joe Amsler συνελήφθησαν σύντομα, διώχθηκαν για απαγωγή, καταδικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης, από τις οποίες εξέτισαν μόνο μικρά τμήματα. Ο εγκέφαλος Keenan αργότερα κρίθηκε ότι ήταν νομικά παράφρων τη στιγμή του εγκλήματος και ως εκ τούτου δεν ήταν νομικά υπεύθυνος για τις πράξεις του. Η διάσημη δικηγόρος Gladys Root εκπροσωπούσε τον Irwin.
Οι απαγωγείς απαίτησαν όλη η επικοινωνία να γίνεται με δημόσιο τηλέφωνο. Κατά τη διάρκεια αυτών των συνομιλιών, ο πατέρας του ανησυχούσε ότι δεν θα είχε αρκετά νομίσματα, κάτι που τον ώθησε να έχει μαζί του 10 δεκάρες ανά πάσα στιγμή για το υπόλοιπο της ζωής του. Τον έθαψαν μάλιστα με 10 δεκάρες στην τσέπη.
Την ώρα της απαγωγής, ο πατέρας του και το Rat Pack γύριζαν τον Robin and the 7 Hoods. Το άγχος της απαγωγής, εκτός από τη δολοφονία του στενού φίλου του Σινάτρα, Τζον Φ. Κένεντι, μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την απαγωγή, έκανε τον Σινάτρα να σκεφτεί σοβαρά να κλείσει εντελώς την παραγωγή, αν και η ταινία ολοκληρώθηκε τελικά.
1981 – Τάμτα | Γεωργιανή τραγουδίστρια. Έγινε γνωστή από την συμμετοχή της στην ελληνική εκπομπή ταλέντων Super Idol, τραγουδώντας σε ντουέτο Το άλλο μου μισό, με τον νικητή του σόου, Σταύρο Κωνσταντίνου. Έχει κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους, από τα οποία τα δύο έχουν επανακυκλοφορήσει και τρία CD singles. Έχει αποκτήσει επτά βραβεία και έχει συνεργαστεί με πάρα πολλά ονόματα της ελληνικής και της ξένης μουσικής σκηνής. Έχει πρωταγωνιστήσει σε δύο μιούζικαλ, έχει δώσει την φωνή της σε παιδική ταινία, έχει συμμετάσχει ως κριτής στο The X Factor της Ελλάδας και της Γεωργίας, έχει σχεδιάσει την δική της σειρά ρούχων σε συνεργασία με την Attrativo και έχει παρουσιάσει τηλεοπτικά μια επίδειξη μόδας με μουσική.
Ανήκει στο δυναμικό της δισκογραφικής εταιρίας Minos EMI. Το 2019 εκπροσώπησε την Κύπρο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision που διεξήχθη στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, με το τραγούδι Replay και έλαβε την 13η θέση ανάμεσα σε 41 χώρες.
Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1981 σε ένα χωριό κοντά στην Τιφλίδα της Σοβιετικής -τότε- Γεωργίας όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Μεγάλωσε με τη μητέρα της (οι γονείς της είχαν πάρει διαζύγιο) και τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό της, Βλαντιμίρ (γενν. 1987). Από μικρή ηλικία έδειχνε ενδιαφέρον για τη μουσική αφού όταν ήταν μόλις πέντε ετών ξεκίνησε να τραγουδάει. Συμμετείχε σε παιδικά συγκροτήματα ενώ παράλληλα έκανε μαθήματα πιάνου και μπαλέτου.
Τον Απρίλιο του 1995, όταν ήταν μόλις 14 ετών, παντρεύτηκε με τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο φίλο της και λίγους μήνες αργότερα γέννησε την κόρη τους, Άννυ. Παράλληλα, συνέχισε τη φοίτηση της σε νυχτερινό σχολείο και έπειτα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τιφλίδας. Μετά από έξι χρόνια γάμου, το 2001, η Τάμτα ζήτησε διαζύγιο και εγκαταστάθηκε με την κόρη της στην Αθήνα, όπου ζούσαν ήδη η μητέρα και ο αδελφός της. Τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα ήταν δύσκολα και η ίδια βοηθούσε συχνά τη μητέρα της που καθάριζε σπίτια.
Από το 2004 μέχρι το 2010 ήταν σε σχέση με τον μουσικό Γρηγόρη Πετράκο. Από το 2015 είναι σε σχέση με τον επιχειρηματία και παραγωγό Πάρη Κασιδόκωστα-Λάτση, γιο της Μαριάννας Λάτση και του Γρηγόρη Κασιδόκωστα. Το 2022 απέκτησε και την ελληνική ιθαγένεια.Ομιλεί γεωργιανά, ελληνικά, αγγλικά και ρωσικά.
Θάνατοι
1825 – Ιωάννης Βαρβάκης | Έλληνας ευεργέτης. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης πλοίου το οποίο πραγματοποιούσε μεταφορές στα διάφορα νησιά του Αιγαίου. Ο Ιωάννης Βαρβάκης αρχικά εργάστηκε ως μούτσος στο καράβι του πατέρα του ενώ στα 15 τον έβαλε ο πατέρας του παρτσινέβελο δηλαδή μεριδιούχο στο πλοίο του και στα 18 του ναυπήγησε την πρώτη γαλιότα. Αρχικά ασχολήθηκε με το εμπόριο και στη συνέχεια στράφηκε στην πειρατεία, όπως το σύνολο των Ψαριανών, λόγω των γενικότερων συνθηκών άσκησης της ναυτιλίας εκείνη την περίοδο: επιθέσεις από άλλους πειρατές και διαρπαγή του πληρώματος και των εμπορευμάτων, επιθυμία των ναυτικών δυνάμεων της Αγγλίας και της Ολλανδίας να αναχαιτίσοουν με κάθε μέσο την άνοδο της Γαλλίας ως ναυτικής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, οπότε επιστρατεύουν και τους Έλληνες νησιώτες για τον σκοπό αυτό. Τα ρωσικά αρχεία χαρακτηρίζουν από τη δράση του εκείνης της περιόδου τον Βαρβάκη, αεικίνητο κουρσάρο. Τέλη του 1768 αρχές του 1769 παντρεύεται στα Ψαρά.
Ο Ιωάννης Βαρβάκης προσέφερε πάρα πολλά στον Αγώνα πριν και κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Αρχικά βοήθησε με πάρα πολλούς τρόπους τις ελληνικές κοινότητες στη Ρωσία και ιδιαίτερα την κοινότητα της πόλης που έμενε. Από την τσαρική κυβέρνηση μαζί με το παράσημο είχε ανακηρυχτεί αρχηγός των ευγενών του Άστραχαν. Αυτός ο τίτλος, εκτός από την περιουσία του, συντέλεσε, ώστε να έχει μεγάλη επιρροή στους κύκλους των Ρώσων ευγενών. Ο Βαρβάκης με έξοδα δικά του εξόπλισε τους ομογενείς που πολεμούσαν με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Επίσης. μέσω του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κατάφερε να εξαγοράσει πάρα πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Ο Βαρβάκης πάνω απ’ όλα βοήθησε τον αγώνα των Ψαριανών, των συμπατριωτών του. Έστειλε τρόφιμα και διάφορα άλλα εφόδια. Μετά την καταστροφή των Ψαρών, το 1824, ήρθε στην Ελλάδα, για να βοηθήσει με κάθε μέσο τους πρόσφυγες. Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ονομάστηκε με ψήφισμα του Βουλευτικού μέγας ευεργέτης του Έθνους.
Λόγω ασθένειας επέστρεψε από το Ναύπλιο στη Ζάκυνθο για θεραπεία. Οι Άγγλοι δεν του επέτρεψαν να βγει στην πόλη της Ζακύνθου λόγω της λοιμώδους νόσου από την οποία έπασχε. Στο λοιμοκαθαρτήριο έφτασε στις 21 Δεκεμβρίου 1824. Απεβίωσε τα ξημερώματα της 12ης Ιανουαρίου 1825. Το Εκτελεστικό και το Βουλευτικό στη συνεδρίαση της 26ης Φεβρουαρίου 1825 εξέδωσαν ψηφίσματα και διαταγές για την τήρηση πανελλήνιου πένθους.
Στη διαθήκη του άφησε 1.000.000 ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου, και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό Δημόσιο για κοινωφελείς σκοπούς. Κατέθεσε τα χρήματα που χρειάστηκαν για την ανέγερσή του σε ρωσική τράπεζα και το 1857 άρχισε το κτίριο της Βαρβακείου Σχολής, με σχέδια και επίβλεψη του Παναγιώτη Κάλκου. Άρχισε να κτίζεται, για να ολοκληρωθεί το 1859. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά της Αθήνας (Βαρβάκειος Αγορά), ενώ επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στη Σινασό Καππαδοκίας, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Το Βαρβάκειο Λύκειο κτίστηκε κοντά στη σημερινή οδό Αθηνάς. Ιδρύθηκε το 1857 και από το 1886 και μετά λειτούργησε σαν Πρακτικό Λύκειο, αφιερωμένο σχεδόν αποκλειστικά στη σπουδή των θετικών επιστημών. Ήταν το μοναδικό Λύκειο του είδους του στη χώρα για πολλά χρόνια. Το παλιό κτίριο καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά (1944). Σήμερα λειτουργεί γυμνάσιο και λύκειο με το όνομα «Βαρβάκειος Σχολή» σε νέο κτίριο στα όρια του δήμου Αθηναίων και δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού.
2023 – Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ | Τέως βασιλιάς της Ελλάδας. Διαδέχτηκε τον πατέρα του Παύλο και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά γεγονότα που κατέληξαν στην επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας με σημαντικότερη την εμπλοκή του στα γεγονότα της Αποστασίας, όταν συγκρούστηκε με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, με αποτέλεσμα την παραίτηση του τελευταίου. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 όρκισε την κυβέρνηση των πραξικοπηματιών. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους οργάνωσε αντικίνημα κατά της δικτατορίας το οποίο απέτυχε, οπότε διέφυγε με την οικογένειά του στο εξωτερικό, αρχικά στην Ιταλία και μετά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου εγκαταστάθηκε.
Το 1973 καταργήθηκε η βασιλεία, απόφαση που επιβεβαιώθηκε με ένα νόθο δημοψήφισμα. Μετά την πτώση της δικτατορίας, διεξήχθη εκ νέου δημοψήφισμα το 1974, στο οποίο επικράτησε η αβασίλευτη δημοκρατία ως μορφή του πολιτεύματος. Ο Κωνσταντίνος αναγνώρισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά τα χρόνια που ακολούθησαν από το 1975 ως το 1978 αναμίχθηκε σε συνωμοτικές κινήσεις για την πραξικοπηματική ανατροπή του, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν.
Για χρόνια διαρκούσε η εκκρεμότητα με το ελληνικό κράτος για τη βασιλική περιουσία και την ελληνική υπηκοότητα. Το περιουσιακό ρυθμίστηκε με νόμο το 1992 που ακυρώθηκε το 1994 ενώ τότε τού αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα και τού ζητήθηκε ρητή και ανεπιφύλακτη δήλωση σεβασμού στο Σύνταγμα της Ελλάδας, αποδοχής και αναγνώρισης του πολιτεύματος, παραίτηση από κάθε είδους διεκδικήσεις και δήλωση επωνύμου προκειμένου να παραλάβει στοιχεία ταυτότητας. Ο Κωνσταντίνος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του ελληνικού κράτους ζητώντας αποζημίωση ύψους περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ για τη βασιλική περιουσία. Ύστερα από μακρά νομική μάχη, το ΕΔΑΔ επιδίκασε αποζημίωση σε αυτόν και στους άλλους δύο προσφεύγοντες 13,7 εκατομμυρίων ευρώ.
Από το 2013 ζούσε μόνιμα στην Ελλάδα όπου και απεβίωσε.
Ο Κωνσταντίνος ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1955-1964) και μέλος, αργότερα επίτιμο, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 10η Ιανουαρίου
