...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1839 – Θεμελιώνεται το νέο κτίριο του Οθωνείου Πανεπιστημίου της Αθήνας (μετέπειτα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο). Πρόκειται για το νεοκλασσικό της οδού Πανεπιστημίου. Το πρώτο κτήριο που φιλοξένησε το Οθώνειο Πανεπιστήμιο, ήδη από την ίδρυσή του, ήταν η οικία των αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων της Αθήνας Σταμάτη Κλεάνθη και Εδουάρδου Σάουμπερτ (1804-1860).
Οι δύο συμφοιτητές και συνάδελφοι είχαν έρθει στην Ελλάδα το 1828, κατόπιν πρόσκλησης του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, και το 1831 εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Τότε, αγόρασαν το οίκημα αυτό από μία εύπορη Οθωμανή, το επισκεύασαν, το επέκτειναν και το αξιοποίησαν ως κατοικία και επαγγελματικό γραφείο.
Το 1837, ο Κλεάνθης, στον οποίον είχε περιέλθει η ιδιοκτησία, ξεκίνησε να νοικιάζει το κτίσμα στο ελληνικό δημόσιο, για τις ανάγκες διεξαγωγής των πανεπιστημιακών μαθημάτων. Αν και το οίκημα ήταν ένα από τα ελάχιστα ευρύχωρα της μικρής ακόμα Αθήνας, σύντομα φάνηκε ότι, παρά τις εργονομικές τροποποιήσεις, δεν ήταν κατάλληλο για να καλύψει τις ανάγκες ενός πανεπιστημίου. Δεδομένου αυτού του προβλήματος, η Πολιτεία και η Σύγκλητος ένωσαν τις δυνάμεις τους, σε μία προσπάθεια που οδήγησε στην οικοδόμηση του Κεντρικού Κτηρίου του Πανεπιστημίου, το 1841.
Από το 1987 στην οικία Κλεάνθη και Σάουμπερτ, ευρύτερα γνωστή ως «παλιό Πανεπιστήμιο», λειτουργεί το Μουσείο Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
2000 – Με την επανεκλογή του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην προεδρία του Συνασπισμού, ολοκληρώνονται οι εργασίες του 3ου Τακτικού Συνεδρίου του κόμματος. Ο κ. Κωνσταντόπουλος συγκεντρώνει το 83,8% των ψήφων, εξασφαλίζοντας 912 ψήφους σε σύνολο 1.088 μελών. Στην ομιλία του απορρίπτει την πρόταση για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, την οποία χαρακτηρίζει διακήρυξη χωρίς πρακτική εφαρμογή και προσθέτει ότι η στάση του ΣΥΝ απέναντι στα άλλα κόμματα διαμορφώνεται με μοναδικό κριτήριο τις προγραμματικές συμφωνίες.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 η αποτυχία του Συνασπισμού να περάσει το ποσοστό του 3% και να εισέλθει στη Βουλή ήταν σχεδόν καταστροφική για το κόμμα. Η Μαρία Δαμανάκη, που ήταν τότε πρόεδρος του ΣΥΝ, παραιτήθηκε από τη θέση της, και ο Κωνσταντόπουλος εξελέγη νέος πρόεδρος, στο έκτακτο Συνέδριο του Συνασπισμού στις 19 Δεκεμβρίου 1993.
Στις εκλογές του 1996, ο ΣΥΝ επανήλθε στο κοινοβούλιο με ποσοστό 5,2% πανελλαδικά, μία επιτυχία που πιστώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον Κωνσταντόπουλο. Επανεξελέγη Πρόεδρος του Συνασπισμού τον Μάρτιο του 1996, από το 2ο Συνέδριο. Εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996, του 2000 και του 2004. Τον Ιούνιο του 2004 ανακοίνωσε την απόφασή του να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος, έπειτα από τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την εσωκομματική κριτική που δεχόταν. Ύστερα από το 4ο τακτικό συνέδριο του κόμματος (Δεκέμβριος 2004), νέος πρόεδρος του Συνασπισμού εκλέχτηκε ο Αλέκος Αλαβάνος.
Γεννήσεις
1877 – Έρμαν Έσσε (Hermann Hesse, 2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962) ήταν Γερμανός λογοτέχνης.
Ο Έσσε γεννήθηκε στο Καλβ της Βυρτεμβέργης στη Γερμανία το 1877, σε αυστηρό προτεσταντικό περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν ιεραπόστολος, ενώ ο παππούς του γνωστός ινδολόγος και ιεραπόστολος.
Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το 1904 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ.
Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Γκαίτε και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και το 1955 με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις 9 Αυγούστου του 1962.
Κεντρικό θέμα του έργου του είναι η υπαρξιακή θρησκευτική προβληματική του ανθρώπου. Στα έργα του (Ντέμιαν, Σιντάρτα, Ο λύκος της στέππας, κ.α.) συναντώνται συχνά μοτίβα του γερμανικού ρομαντισμού, θέματα από την ινδική και κινεζική φιλοσοφία και ψυχαναλυτικές θεωρίες.
1939 – Αλέκος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) ήταν Έλληνας πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Γνωστός για την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στη Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς Κακαβούλη (1908-1991) και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα.
Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την Δίβρη (Λαμπεία) Ηλείας και από την πλευρά της μητέρας του από τον Σύβρο Λευκάδας. Εξαιτίας της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Α. Παναγούλης πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Λευκάδα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις του τόπου: στην Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα ο Α. Παναγούλης εντάχθηκε στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος – Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου (Ο.Ν.Ε.Κ.) που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.) – για να αναλάβει μετά την μεταπολίτευση την προεδρία της στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974.
Θάνατοι
1973 – Νίκος Ι. Βαρδινογιάννης. Ο Νίκος Βαρδινογιάννης (1931 – 1973) ήταν Έλληνας αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού και ιδρυτής της επιχειρηματικής δυναστείας των Βαρδινογιάννηδων. Γεννήθηκε στην Επισκοπή Ρεθύμνου και ήταν γιος του Ιωάννη Βαρδινογιαννή και της Χρυσής Θεοδωρουλάκη.
Αποφοίτησε από τη σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1952. Συμμετείχε στο κίνημα του πολεμικού ναυτικού, το οποίο οργανώθηκε από συμμαθητές του στη σχολή ναυτικών δοκίμων, εξασφαλίζοντας τον ανεφοδιασμό των πλοίων σε περίπτωση εκδήλωσης κινήματος. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1973. Ήταν παντρεμένος και είχε τέσσερα παιδιά.
Ο Νίκος Βαρδινογιάννης νωρίς άφησε το Π. Ναυτικό και στράφηκε στις επιχειρήσεις, θέτοντας τις βάσεις για τον επιχειρηματικό κολοσσό των Βαλκανίων που αργότερα θα ονομάζεται όμιλος Βαρδινογιάννη. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 αποκόμισε τεράστια κέρδη, σπάζοντας το εμπάργκο καυσίμων που είχε επιβληθεί από τον ΟΗΕ στο ρατσιστικό καθεστώς της Ροδεσίας (νυν Ζιμπάμπουε).
Με δικά του τάνκερ, εφοδίαζε την κυβέρνηση των λευκών του Ίαν Σμιθ με αργό πετρέλαιο, κάτω από τη μύτη των Βρετανών, που είχαν αναλάβει την επιτήρηση του ναυτικού αποκλεισμού. Στη συνέχεια δημιούργησε στην Κρήτη και την Αίγυπτο εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού πλοίων και το 1970 ίδρυσε την Motor Oil. Μετά το θάνατο του, στη διοίκηση του ομίλου τον διαδέχτηκε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης.
2017 – Μίνως Κυριακού. Ο Μηνάς (Μίνως) Κυριακού (Πόρος, 31 Μαΐου 1942 – Αθήνα, 2 Ιουλίου 2017) ήταν Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και εφοπλιστής από την Αθήνα. Ανάμεσα στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονταν η ιδιοκτησία του ομίλου Antenna.
Ήταν επίσης ιδιοκτήτης του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (2004–2009). Γόνος οικογένειας εφοπλιστών της οποίας η οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση ιδρύθηκε το 1852, ο Μίνωας Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της ναυτιλίας από τη μικρή ηλικία των 17 ετών και σε ηλικία 23 ετών, το 1965, ίδρυσε την Athenian Tankers Inc. Το 1976, ίδρυσε δύο εταιρείες εμπορίου πετρελαιοειδών, την Bacoil International και την Athenian Oil Trading Inc.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των μέσων ενημέρωσης με την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού ANT1 FM 97.2 (νυν Easy 97.2) στην Αθήνα. Το 1989, ένα έτος μετά την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού, εγκαινιάστηκε η τηλεόραση του ΑΝΤ1. Ο Όμιλος Αntenna, από το 1999 μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Το 1997 ανέλαβε τη διοίκηση του Πανελληνίου Γ.Σ. και συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβίωση του διεθνούς αθλητικού μίτινγκ «Τσικλητήρια» το οποίο, το 2002, εντάχθηκε στην κατηγορία Super Grand Prix της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κλασικού Αθλητισμού.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
