.4
Aγρινιώτικο καλαντάρι
24 Νοεμβρίου
– 1906: έκδοση της απόφασης για την δολοφονία Αγγελίδη | 1956: Μεταθέσεις Πταισματοδικών
24 Νοεμβρίου 1906
Εκδίδεται η απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονία του καθηγητή Αγγελίδη στο Αγρίνιο. Σύμφωνα με αυτή το δικαστήριο παίρνοντας υπόψη του τα άρθρα 49,50,57,87 και 288 της Ποινικής Δικονομίας καταδίκασε τους δύο ανήλικους κατηγορουμένους Ταξίαρχο Γεωργούση και Νικόλαο Παπαζώη στην ποινή των ισόβιων δεσμών. Ο Πρόεδρος κήρυξε τη λήξη της συνεδρίασης και οι κατηγορούμενοι με ισχυρή συνοδεία οδηγήθηκαν στη φυλακή της Μεραρχίας.
«Όπως μάθαμε», αναφέρει ο «Νεολόγος», οι καταδικασθέντες θα αναιρέσουν με τους συνηγόρους τους την απόφαση του Κακουργιοδικείου στον Άρειο Πάγο.
Δείτε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
4η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΔΗ 23 Νοεμβρίου 1906
(Νεολόγος Πατρών, Παρασκευή 24/11/1906 αρ. φύλ. 4386, σελ. 1,2,3)
24 Νοεμβρίου 1956
Σύμφωνα με όσα ακούγονταν ως κοινή ομολογία, έγραφε το ΕΜΠΡΟΣ, η επαρχία Τριχωνίας και ιδιαίτερα η πόλη του Αγρινίου, αποδέχθηκε με ευγνωμοσύνη τη σύσταση στην πόλη ειδικού Πταισματοδικείου. Αλλά τα καλά της σύστασής του μειώνονται στη συνείδηση της κοινωνίας, η οποία βλέπει συχνές μεταθέσεις Πταισματοδικών γιατί δεν υποκύπτουν στις παράλογες αξιώσεις της «ισχυούσης πολιτικής».
Μέσα σε πέντε μήνες μετατέθηκαν μετά από πολιτική απαίτηση αναγνωρισμένης ακεραιότητας Πταισματοδίκες, όπως ο Πανόπουλος και ο Βαγιάνης, ενώ συζητούνταν και η μετάθεση του Γενικού Γραμματέα του Πταισματοδικείου Π. Κυρίτση. Η οργή όσων μετατίθενται, αναφέρει το δημοσίευμα,
«Ξεσπά εις την ράχην των εισαγομένων επί διαφόροις παραβάσεσιν ενώπιον του Πταισματοδικείου, δικαζομένων των πλείστων αναπολογήτων εις πρόστιμον 9 δραχμών διά να μην δύνανται κατά των καταδικαστικών τούτων αποφάσεων να ενασκήσωσι το ένδικον μέσον της εφέσεως. Ας ελπίσωμεν ότι η ισχύουσα πολιτική πειθομένη περί του αστόχου των συχνών τούτων μεταθέσεων των Πταισματοδικών θα αφήση αυτούς ελευθέρους ίνα κατά συνείδησιν εκτελέσωσι τα καθήκοντά των, εν τω μέλλοντι». (ΕΜΠΡΟΣ Φύλ. 27.11.1908, Σελ. 6)
Φωτογραφία: Πλατεία Φλέμιγκ τη δεκαετία του ’50. Η φωτογραφία είναι ολίγον θολή,
αλλά θεωρώ ότι δίνει το χρώμα της πόλης εκείνη την εποχή.
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
