.
Aγρινιώτικο καλαντάρι
23 Νοεμβρίου
– 1906: τρίτη ημέρα της δίκης για την δολοφονία Αγγελίδη | 1962: υπερχείλιση του Αχελώου | 1979: πετροχημικά: εγκαίνια έκθεσης φωτογραφικών ντοκουμέντων για την καταστροφή της λιμνοθάλασσας –
23 Νοεμβρίου 1906
Στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας άρχισε η τρίτη μέρα της δίκης των δύο μαθητών του Γυμνασίου Αγρινίου Παπαζώη και Γεωργούση με τις αγορεύσεις των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής. Μετά την ολοκλήρωση των αγορεύσεων το δικαστήριο διέκοψε για την έκδοση της απόφασης.
Δείτε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
3η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΔΗ 23 Νοεμβρίου 1906
(Νεολόγος Πατρών, Πέμπτη 23/11/1906 αρ. φύλ. 4385, σελ. 1,2,3)
23 Νοεμβρίου 1962
Τμήμα εννιακοσίων (900) μέτρων περίπου προστατευτικού αναχώματος κοντά στο χωριό Καλύβια και στο συνοικισμό Αγίου Γεωργίου καταστράφηκε από υπερχείλιση του Αχελώου λόγω των τελευταίων καταιγίδων και του χιονιού που έλιωσε στα ορεινά συγκροτήματα της Ακαρνανίας. Στο σημείο της κατάρρευσης βρέθηκαν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής και εκπρόσωποι της Μηχανικής Υπηρεσίας του νομού, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανακατασκευάσουν ένα πρόχειρο ανάχωμα. Επίσης, καταστράφηκε εντελώς ένα τμήμα της παραποτάμιας εθνικής οδού Αγρινίου – Ιωαννίνων που διέρχεται από το χωριό Ματσούκι, με αποτέλεσμα να διακοπεί η συγκοινωνία για δέκα ώρες πε-ρίπου και αφού πρώτα κατασκευάσθηκε παρακαμπτήριος δρόμος. (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Φύλ. 24.11.1962, Σελ. 8)
23 Νοεμβρίου 1979
Tο 1979 στη ζωή των κατοίκων του Νεοχωρίου και ευρύτερα των Οινιάδων μπήκε η υπόθεση «Πετροχημικά», μια υπόθεση που προκάλεσε αναταραχή στην τοπική κοινωνία επί δύο χρόνια περίπου. Η κυβέρνηση ανήγγειλε την ίδρυση μονάδας πετροχημικών στην περιοχή Μπούκα. Οι κάτοικοι της Παραχελωίτιδας χωρίς να έχουν σοβαρή και ανοιχτή ενημέρωση για τα υπέρ και τα κατά, προσπαθούσαν να μάθουν τι σήμαινε η εγκατάσταση ενός πετροχημικού συγκροτήματος στην περιοχή τους, αλλά και να επικοινωνήσουν την αντίθεση τους σ’ αυτή, όταν συνειδητοποίησαν ότι η συγκεκριμένη επένδυση θα κατέστρεφε τους δύο πιο πλουτοπαραγωγικούς πόρους του τόπου: τη λιμνοθάλασσα και τον πιο εύφορο τόπο της χώρας.
Το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, μια μέρα σαν αυτή και στο πλαίσιο της δημοσιοποίησης αυτής τους της αντίθεσής τους οι Δήμοι Μεσολογγίου και Αιτωλικού και σε άμεση συνεργασία με την Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση (ΠΑΠΟΚ) έκαναν τα εγκαίνια μιας έκθεσης φωτογραφικών ντοκουμέντων για την καταστροφή της λιμνοθάλασσας. Η έκθεση αυτή μάλιστα τελούσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας και Δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Είχε προηγηθεί την προηγούμενη μέρα συνέντευξη των Δημάρχων Μεσολογγίου και Αιτωλικού, οι οποίοι αναφέρθηκαν στο πρόβλημα της λιμνοθάλασσας και της εγκατάστασης του Πετροχημικού εργοστασίου, σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη εκείνης της μέρας.
Φωτογραφία: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1981|
Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ «Πετροχημικά: οι καθεδρικές της ερήμου»
που απέτρεψε την δημιουργία εργοστασίου πετροχημικών στο Νιχώρι.
Αυτό το ιστορικό πια ντοκιμαντέρ, το οποίο τιμήθηκε
με το «βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους»,
το χρωστάμε στους Νιχορίτες που το παρήγγειλαν και πλήρωσαν για τη δημιουργία του.
Εκτός από τον σκηνοθέτη Στάθη Κατσαρό (αγκαλιά με τον πρόεδρο
του Αγροτικού Συλλόγου Νεοχωρίου, Τάκη Μακρή,
στο κέντρο της φωτογραφίας), τη Ρηνιώ Παπανικόλα,
που υπογράφει τη μουσική επιμέλεια του ντοκιμαντέρ
(μπροστά και ανάμεσα στον Μακρή και τον Κατσαρό)
βλέπουμε και τους Νιχορίτες του συλλόγου, που βρέθηκαν στην εκδήλωση.
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
