Η Δύση και ο «εφτάψυχος» Ερντογάν

Η Δύση και ο «εφτάψυχος» Ερντογάν
Μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον

του Δημήτρη Μηλάκα

Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών στην Τουρκία αποδεικνύει την αξιοθαύμαστη αντοχή του Ταγίπ Ερνταγάν ο οποίος παρά την οικονομική κρίση (ακρίβεια) και το πολιτικό κόστος που κατέβαλε μετά τους τρομακτικούς σεισμούς συγκέντρωσε το 50% (παρά κάτι) των ψήφων.

Το βάθος της πολιτικής επιρροής του Ερντογάν θα αποτυπωθεί και στη νέα τουρκική εθνοσυνέλευση καθώς το κόμματο (ΑΚΡ) σάρωσε και στις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν χθες παράλληλα με τις προεδρικές.

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη για όσους έχουν αίσθηση της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας της Τουρκίας και δεν την διαμορφώνουν από τις «αναλύσεις» των μεγάλων δυτικών media που απλώς διατυπώνουν ευχές και ευσεβείς πόθους για την κατάρρευση του συστήματος εξουσίας που έχει οικοδομήσει ο Ερντογάν.

Το Ποντίκι στις 4 Μαΐου έγραφε:

«Όσοι γνωρίζουν σε βάθος τα (οικονομικά / πολιτικά / κοινωνικά) πράγματα στην Τουρκία στοιχηματίζουν πως η «εκθρόνιση» του Ερντογάν από την κεντρική πολιτική σκηνή αποκλείεται να επέλθει από το αποτέλεσμα των επικείμενων (14 Μαΐου) εκλογών, εκτός κι αν η κάλπη καταγράψει μια συντριβή η οποία είναι αδύνατον να «διορθωθεί» με γκρίζες θεσμικές ή εξωθεσμικές παρεμβάσεις».

Το εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε ο Ερντογάν για την προεδρία αλλά και η ευρεία νίκη του κόμματός του για τη βουλή αποδεικνύει ότι το πολιτικό αφήγημά του έχει πια ριζώσει στην τουρκική κοινωνία. Κεντρική ιδέα αυτού του αφηγήματος είναι:

Η Τουρκία είναι ανεξάρτητη (και όχι υποτελής) χώρα

Έχει/ δημιουργεί τις δυνατότητες/ αποφασιστικότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη

Η τουρκική ηγεσία είναι ομοτράπεζος/ ισότιμος εταίρος στα μεγάλα τραπέζια (G-20 για παράδειγμα) όπου ρυθμίζονται οι τύχες του κόσμου

Οι ΗΠΑ (και η Δύση γενικότερα) «πολεμούν» την Τουρκία θέλοντας να την κρατήσουν «κάτω»

Η Ελλάδα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ενοχλητικό χαλίκι που οι Αμερικάνοι το έχουν βάλει στο παπούτσι του Ερντογάν…

Τα παραπάνω πιστεύουν ή επιθυμούν όσοι (το 50% του τουρκικού λαού) ψήφισαν τον Ερντογάν επάνω στον οποίο εξακολουθούν να τοποθετούν τις ελπίδες τους εθνικά μεγαλεία τα οποία εν τέλει θα βελτιώσουν και την δική τους οδυνηρή οικονομική καθημερινότητα.

Αυτό το αφήγημα, προφανώς εξοργίζει τη Δύση, κατά κύριο λόγο τις ΗΠΑ, που επί Ερντογάν είδε να χάνει ένα σημαντικότατο εργαλείο στην περιοχή όπως ήταν επί δεκαετίες η Τουρκία.

Η διαφαινόμενη εξασφάλιση μιας ακόμη θητείας για τον Ερντογάν εκτιμάται πως θα παγιώσει οριστικά το χάσμα μεταξύ Τουρκίας- Δύσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι τουρκικές εκλογές ήταν παγκόσμιο γεγονός (ο economist τις χαρακτήρισε τις σημαντικότερες εκλογές που θα γίνουν φέτος στον πλανήτη)

Όπως γράφαμε στις 4 Μαΐου «έχοντας επίγνωση των συμβολισμών και της δύναμης που αυτοί κρύβουν, ο Τούρκος Πρόεδρος είναι έτοιμος / σκοπεύει στην τελευταία του προεδρική θητεία να προχωρήσει σε δύο κινήσεις που θα του εξασφαλίσουν την «αιωνιότητα» στις σελίδες της τουρκικής ιστορίας, δίπλα σε φυσιογνωμίες όπως του Μωάμεθ του Πορθητή και του Κεμάλ Ατατούρκ:

Τη μεταφορά της πρωτεύουσας από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη

και τη ρύθμιση, με απόλυτο δικό του έλεγχο, της διαδοχής του προκειμένου το οικοδόμημα που δημιούργησε να αντέξει στον χρόνο.

»Η μεταφορά της πρωτεύουσας της χώρας από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη θα επισφραγίσει τη στρατηγική που με συνέπεια υπηρετεί ο Ερντογάν, δημιουργώντας τομή στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Αυτή η τομή θα μετατρέψει την προσπάθεια εκδυτικοποίησης της Τουρκίας, που ξεκίνησε από τον Ατατούρκ (1923) και κράτησε μέχρι την εδραίωση του συστήματος εξουσίας του Ερντογάν, ως μια παρένθεση στην ιστορική διαδρομή της Τουρκίας, η οποία με πρωτεύουσα την Πόλη θα επανασυνδεθεί / ταυτιστεί με το αυτοκρατορικό ένδοξο παρελθόν της…»

topontiki.gr