Απίστευτα κι όμως… αγρινιώτικα
«Ιμείς οι Αγρινιώτες»
- του Λ. Τηλιγάδα
Αύγουστος μήνας, ντάλα καλοκαίρι και οι «μεσημεριστές»[1] του Αγρινίου καθισμένοι στα τραπεζάκια που είχαν απλωμένα ο Ματραλής κι ο Ράπτης κάτω από τη σκιά της πολυκατοικίας του Βαζούκη μάζευαν «ζέστα», για να έχουν καβάτζα το χειμώνα, που θα ήταν αναγκασμένοι να μαζεύουν υγρασία.
Μιλάμε για πολύ «ζέστα». Όχι ζέστη. «Ζέστα», γιατί, ως γνωστόν, το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα κάνει ζέστη, αλλά στο Αγρίνιο «καν’ ζέστα»!!! Ζέστα αποχαυνωτική, αγρινιώτικια, που βράζει μέσα στα μεδούλια και που μόνο όποιος έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει μέσα σ’ αυτήν μπορεί να την αντέξει.
Απέναντι η πλατεία, αυτή η κατάλευκη πλατεία με χωρίς ούτε έναν ίσκιο πάνω της και στρωμένη με κάτι μεγάλα τετράγωνα άσπρα πλακάκια, που, όπως χτύπαγε πάνω τους ο ζεστός μεσημεριάτικος ήλιος, αντανακλούσαν ακόμα μεγαλύτερη «ζέστα» ένα γύρω στα τσιμέντα και στα κεφάλια των μεσημεριστών που προαναφέραμε. (Αυτή δεν ήταν πλατεία… Προπονητήριο ζέστας ήταν).
Και μέσα σ’ αυτή την καυτή σιωπή του μεσημεριού ακουγόταν μόνο το ρούφηγμα του «ματραλίσιου φραπόγαλου», του μοναδικού αποτελεσματικού αντίδοτου, αυτής της «διακεκαυμένης ζώνης του πυρός».
Και ξαφνικά η σιωπή έσπασε:
«Ιμείς οι Αγρινιώτες, ρε παιδιά», ακούστηκε να λέει ο Μπάμπης, «είμαστε τόσου γκαντέμ’δες, που έτσι κι είχι θάλασσα τ’ Αγρίνιου, ιμείς θα ίμασταν απ’ τ’ν Άρτα.»
1. Μεσημεριστές: Ιδεολογικοκοινωνικό κίνημα νεολαίας της πόλης του Αγρινίου τέλη της δεκατίας του ’70 αρχές τις δεκαετίας του ’80, τα μέλη του οποίου δηλώναν αρνητές του μεσημεριάτικου ύπνου και οπαδοί της αγρινιώτικης μεσημεριάτικης σιέστας. Κινηματικό ποτό το “ματραλίσιο φραπόγαλο”.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Οι δύο «πρυτάνεις» στα τραπεζάκια του «πρυτανείου» της εφηβείας μας: Βαγγέλης Ράπτης και Γάκιας Ματραλής. Στην πλάτη του μπαρμπα – Γάκια ο “ματραλίσιος φραπές”. Με αυτόν τον φραπέ και γάλα είχαμε το αντίδοτο στη «ζέστα» που αναφέραμε παραπάνω.
Ιστορίες που έζησα ή μου αφηγήθηκαν
