Τι να κάνει τότε η Δωροθέα;
Να πάει στη γαλέρα;
- γράφει ο Ναπολέοντας (όχι ο Λαπαθιώτης)
Αυτό που γράφω τώρα συνέβη πριν κανένα δίμηνο. Προσπαθούσα να το χωνέψω και δεν μπόρεσα. Ας πούμε ότι συνέβη στο Αγρίνιο (που συνέβη). Ας πούμε η πρωταγωνίστρια τη λένε Δωροθέα και είναι καθαρίστρια.
Άνθρωπος του μόχθου η Δωροθέα, δουλεύει ως καθαρίστρια σε σπίτια. Ας πούμε ότι έρχεται και στο δικό μου (που έρχεται)… Ας πούμε.
Οικονομική μετανάστρια εξ Αλβανίας, διαμένει πολλά χρόνια στο Αγρίνιο μαζί με τον άντρα της και τα δύο παιδιά της. Μια μέρα πριν δύο μήνες μας είπε με χαρά ότι βρήκε δουλειά, σε μια εταιρία καθαρισμού, ντόπια, που αναλαμβάνει να καθαρίζει πολυκαταστήματα. Όλοι χαρήκαμε και της ευχηθήκαμε τα καλύτερα.
Δυστυχώς η πραγματικότητα της πήρε γρήγορα τη χαρά, αφού οι συνθήκες εργασίας βέβαια δεν ήταν και οι ιδανικές. Ας πούμε πήγε στο boss η Δωροθέα και της είπε «Θα δουλεύεις 6-10 το πρωί και θα πληρώνεσαι 300 ευρώ το μήνα. Δώρα, υπερωρίες και άδειες δεν υπάρχουν. Αν τυχόν για κάποιον λόγο πρέπει να λείψεις τότε θα βρεις αντικαταστάτρια και θα την πληρώσεις από την τσέπη σου».
Τι να κάνει τότε η Δωροθέα; Να πάει στη γαλέρα;
Περίλυπη μας δήλωσε «Χρειάζομαι δουλειά, αλλά όχι κι έτσι» και άρπαξε τη σφουγγαρίστρα για να καθαρίσει το σπίτι.
Επειδή βλέπω να βγαίνουν αστραφτερά μουτράκια στα τοπικά sites που ζητάνε την ψήφο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, τα οποία παρουσιάζουν πλούσια κοινωνική δράση και ευαισθησία, ας ρίξουν μια ματιά γύρω τους και να αναρωτηθούν σε τι πόλη θέλουν να ζουν. Σε τι κοινωνία θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
