.
Αφιερώματα ημερών ή εβδομάδων
– Οι διεθνείς ημέρες είναι αφορμές για την εκπαίδευση του ευρύτερου κοινού σε θέματα που απασχολούν,
για την κινητοποίηση πολιτικής βούλησης και πόρων για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προβλημάτων
και για τον εορτασμό και την ενίσχυση των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας. –
Η 24η Ιανουαρίου ορίστηκε ως:
Παγκόσμια Ημέρα Εκπαίδευσης | Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Μέμπιους
| Παγκόσμια Ημέρα Εκπαίδευσης
Μήνυμα Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ
Η εκπαίδευση αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και ουσιαστικό δομικό στοιχείο για κάθε άτομο ώστε να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του και για τις κοινωνίες και τις οικονομίες να αναπτυχθούν και να ακμάσουν. Οι σημερινές ταχείες τεχνολογικές ανακαλύψεις – όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη – δημιουργούν τεράστιες υποσχέσεις για την υποστήριξη μαθητές όλων των ηλικιών και σε όλα τις μαθησιακές τους διαδρομές. Αλλά οι τεράστιες ανταμοιβές συνδυάζονται με μερικούς τρομακτικούς κινδύνους. Καθώς τα συστήματα που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη γίνονται πιο ισχυρά, η ανθρώπινη πρόθεση και οι επιπτώσεις των μηχανών μπορούν εύκολα να μην ευθυγραμμιστούν.
Η φετινή Διεθνής Ημέρα Εκπαίδευσης μας υπενθυμίζει ότι η απελευθέρωση των δυνατοτήτων της Τεχνητής Νοημοσύνης εξαρτάται επίσης από τη διατήρηση της ανθρώπινης παρέμβασης – και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – στο επίκεντρο αυτής της ταχέως εξελισσόμενης τεχνολογίας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη υποστηρίζει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς μέσω της πρόσβασης σε πληροφορίες και προγράμματα σπουδών αιχμής και άλλα εργαλεία μάθησης. Πρέπει να εργαστούμε για να εγγυηθούμε ότι όλοι οι χρήστες έχουν τα εργαλεία και τις γνώσεις που απαιτούνται για να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνολογία έξυπνα, με ασφάλεια και με ηθική – μεταξύ άλλων μέσω των πλαισίων ικανοτήτων της UNESCO για την υποστήριξη των μαθητών και των εκπαιδευτικών καθώς ενσωματώνουν την Τεχνητή Νοημοσύνη στη μάθησή τους.
Το πρόσφατα υιοθετημένο Παγκόσμιο Ψηφιακό Σύμφωνο περιλαμβάνει περαιτέρω κρίσιμα βήματα για να διασφαλιστεί ότι η ανθρωπότητα διατηρεί τον έλεγχο της ανάπτυξης και της διακυβέρνησης της Τεχνητής Νοημοσύνης, και όχι το αντίστροφο.
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν πρέπει ποτέ να αντικαταστήσει τα βασικά ανθρώπινα στοιχεία της μάθησης. Αυτή τη σημαντική ημέρα, ας δεσμευτούμε να κρατήσουμε την ανθρωπότητα στο επίκεντρο των εκπαιδευτικών συστημάτων, παντού.
Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Μέμπιους
Το σύνδρομο Μέμπιους είναι μία σπάνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται αυθόρμητη, μη προοδευτική, συγγενής διαταραχή, που επηρεάζει κυρίως κρανιακά νεύρα (CN VI & VII). Η μη φυσιολογική ανάπτυξη των νεύρων αυτών, οδηγεί σε μονόπλευρη ή αμφίπλευρη παράλυση του προσώπου, επηρεάζοντας φυσικά και την απαγωγή των οφθαλμών. Οι ασθενείς μοιάζει να φορούν μάσκα προσώπου εξαιτίας της αδυναμίας τους να χαμογελάσουν, να συνοφρυωθούν ή ακόμα και να κουνήσουν τα βλέφαρά τους. Παρόλ’ αυτά, πρόκειται για υγιή άτομα, με φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής.
Η διάγνωση της νόσου στηρίζεται αποκλειστικά σε κλινικά δεδομένα, αν και πρόσφατες έρευνες κατάφεραν να την συνδέσουν με συγκεκριμένα γενετικά μονοπάτια. Η έλλειψη, ωστόσο, διαγνωστικών κριτηρίων περιπλέκει την αξιολόγηση, την πρόγνωση και την προσπάθεια γενετικής ανάλυσης ασθενών. Aν και τα αίτια πρόκλησης της νόσου δεν έχουν, πλήρως, αποσαφηνιστεί, το σύνδρομο Moebius μπορεί να προέρχεται από παροδική διακοπή αιμάτωσης του εγκεφάλου του εμβρύου λόγω ξαφνικής συστολής της μήτρας ή αγγειακής διαταραχής κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Ως πιθανοί υπεύθυνοι παράγοντες εμφάνισης, έχουν επίσης, αναφερθεί: τοξική έκθεση του εμβρύου ή ακόμα και ένα επίκτητο ισχαιμικό συμβάν μετά την πέμπτη εβδομάδα της κύησης.
Το σύνδρομο γίνεται εμφανές κατά τη νεογνική περίοδο. Αδυναμία πιπιλίσματος λόγω ατελούς κλεισίματος των χειλιών του νεογέννητου, έλλειψη κίνησης προσώπου (ειδικά όταν κλαίει), σταθερό βλέμμα σε συνδυασμό με ατελές κλείσιμο των βλεφάρων κατά τη διάρκεια του ύπνου. Σε κάποιες, δε, περιπτώσεις νεογέννητων έχει παρατηρηθεί εκτεταμένη υποτονία και αναπτυξιακή καθυστέρηση. Τα παιδιά παρουσιάζουν, πέρα από τα παραπάνω, λειτουργικά προβλήματα σχετικά με την κίνηση, την τροφή, όπως δυσκολία κατάποσης, την όραση, την αναπνοή και τη γλώσσα αλλά και δευτερογενή αναπτυξιακά προβλήματα, όπως μυοσκελετικό δυσμορφισμό και καθυστέρηση στην ανόρθωση.
Ασθενείς με σύνδρομο Moebius έχουν 5% ως 29% αυξημένη συχνότητα διαταραχής που εμπίπτει στο φάσμα του αυτισμού, μία ομάδα διαταραχών που επηρεάζουν την επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Η αδυναμία να χαμογελάσουν και να εκφραστούν συναισθηματικά αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την κοινωνικοποίησή τους, επηρεάζοντας σημαντικές πτυχές της καθημερινότητας και της ψυχικής τους υγείας. Η έκφρασή τους, συνήθως, παρερμηνεύεται ως αγένεια, έλλειψη συναισθημάτων ακόμα και ως διανοητική αναπηρία με αποτελέσματα να μην γίνονται αποδεκτοί και να υποτιμούνται, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες.
Πολλοί ασθενείς, μαζί με τους γονείς τους, επιλέγουν τη χειρουργική επέμβαση σε συνδυασμό με ειδικές θεραπείες, φαρμακευτικές αλλά και πρακτικές, που σχετίζονται με τις εκφράσεις του προσώπου. Πιο συγκεκριμένα, οι φαρμακευτικές αποσκοπούν στην ανακούφιση από το άγχος και την κατάθλιψη, ενώ παράλληλα μερικές προστατεύουν τους ασθενείς από πιθανές λοιμώξεις ή από πνευμονία λόγω αναρρόφησης. Έτσι, μπορεί να επιτευχθεί ένα συμμετρικό χαμόγελο και μερικές, ακόμα, σχετικές εκφράσεις του προσώπου. Το 80% των ασθενών αναφέρουν βελτιωμένη αυτοεκτίμηση, ενώ επιλέγουν να υποβληθούν ξανά στο χειρουργείο.
Μεταξύ άλλων, μπορεί να πραγματοποιηθεί η μικροχειρουργική αποκατάσταση της προβληματικής πλευράς (ή πλευρών) του προσώπου με τη χρήση νευρικού μοσχεύματος. Τα ποσοστά, όμως, επιτυχίας είναι χαμηλά λόγω του μη λειτουργικού νευρομυϊκού συστήματος των ασθενών. Έχει προταθεί, λοιπόν, η αντικατάστασή του από ένα νέο σύστημα, όμως, η χειρουργική, αυτή, προσέγγιση περιορίζεται σημαντικά από την εύρεση και την επιλογή του δότη μοσχεύματος, το ποσοστό των κατεστραμμένων νεύρων CN και την ηλικία του ασθενούς (τα ποσοστά επιτυχίας μειώνονται μετά τα επτά έτη).
Η νόσος οφείλει την ονομασία της στον Γερμανό νευρολόγο Πάουλ Γιούλιους Μέμπιους (1853-1907), ο οποίος ήταν πρώτος που την περιέγραψε διεξοδικά το 1888 και από τον οποίο πήρε το όνομά της, αν και ο πρώτος γιατρός που τη διέγνωσε ήταν ο γερμανός οφθαλμίατρος Άλφρεντ Γκρέφε (1830-1899), το 1880. Η 24η Ιανουαρίου, που επελέγη ως Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Μέμπιους, είναι η ημερομηνία γέννησης του Πάουλ Γιούλιους Μέμπιους.
————————————————————————————
Πηγές: https://www.unesco.org/ | sansimera.gr/
