Βύθισμα Ευρυτανίας:
Το χωριό πήρε τ’ όνομά του μετά το 1928
όταν βυθίστηκε σχεδόν ολόκληρο, λόγω καθίζησης
Το Βύθισμα είναι ορεινός οικισμός ο οποίος βρίσκεται στον νομό Ευρυτανίας. Στα ανατολικά του χωριού περνάει ο χείμαρρος Ανιάδας ο οποίος καταλήγει (στα νότια) στον Κρικελιώτη ποταμό. Απέχει 25 χλμ. νότια από το Καρπενήσι και 6 χλμ. νοτιοανατολικά από την Ανιάδα. Η παλιά του ονομασία είναι Σέλος ή Σέλλος και είναι κτισμένος ανάμεσα στα βουνά Καλλιακούδα, Τσούμα, Τούφα και Κολοσύρτη.
Η ονομασία του προήλθε μετά το 1928 όταν εξ’ αιτίας καθίζησης «βυθίστηκε» μεγάλο μέρος των σπιτιών του. Το γεγονός αυτό έγινε αιτία να μετακινηθούν πολλοί κάτοικοι σε Καρπενήσι, Αγρίνιο, Λαμία, Αθήνα κλπ. ενώ το χωριό τότε είχε πληθυσμό 237 μόνιμους κατοίκους. Αναφέρεται επίσημα, ως Σέλλος, από το 1836 όταν προσαρτήθηκε στο δήμο Ευρυτάνων. Το 1912 προσαρτήθηκε στην τότε κοινότητα Ψιανών και το 1930 μετονομάστηκε σε Βύθισμα. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τα Ψιανά, τον Άγιο Χαράλαμπο, το Παλαιοχώρι και την Καστανούλα αποτελούν τη τοπική κοινότητα Ψιανών που ανήκει στη δημοτική ενότητα Δομνίστας του Δήμου Καρπενησίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 17 κατοίκους.
Έως και την αλλαγή της χιλιετίας, ένα δύο σπιτάκια κατοικούταν, και αυτά το καλοκαίρι. Σήμερα, οι απόγονοι του χωριού, προσπαθούν να χτίσουν καινούρια σπίτια και ο πανέμορφος αυτός οικισμός, ζωντάνεψε ξανά έστω και για παραθέρηση και ξεκούραση σε έναν επίγειο παράδεισο. Οικισμός των Ψιανών το Βύθισμα, ανήκε στο δήμο Δομνίστας και μετά το σχέδιο Καλλικράτης στον Δήμο Καρπενησίου.Το 1928 το χωριό αριθμούσε 237 μόνιμους κατοίκους ενώ το 1951 μόλις 76 κυρίως λόγω της μετακίνησης προς τα αστικά κέντρα. Μόνιμα δεν κατοικεί κανείς, ωστόσο πολλοί είναι οι κάτοικοι που πλέον έρχονται να μείνουν για όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες!
Ανάμεσα στον οικισμό και την επιβλητική Τσούμα με το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του νέου του εν Βουναίνοις, περνά το ρέμα του Συγκρέλλου και της Ανιαδας, που δημιουργεί ένα πανέμορφο φαράγγι, την ”Στενή” που καταλήγει στον Κρικελλοπόταμο. Αναξιοποίητο και αυτό, όπως και πολλά άλλα στην Ευρυτανία. Τα βουνά και οι κορυφογραμμές που βρίσκονται γύρω απο το χωριό είναι η Καλλιακούδα, η Τσούμα,η Τούφα, η Ράχη Ζαγορά(Κολοσύρτης).
Το χωριό χωρίζεται σε επιμέρους τοποθεσίες-συνοικισμούς. Απο τη Στενή και προς τα πάνω συναντούμε τα Τσιπεταίικα,την Τζαπατούνη,την Καψάλα,το παλιό χωριό που βυθίστηκε,τον Σταυρό,τις Απιδιές,τα Φλωραίικα,και την Πάδη οπου εκεί σώζονται ακόμα πέτρινα σπίτια.
«Μητρόπολη» του χωριού που ενώνει όλες τις συνοικίες του, ο Άγιος Γεώργιος, εκκλησία η οποία τα τελευταία χρονια επισκευάστηκε και μεταμορφώθηκε χάρη στις συνεισφορές των συγχωριανών. Το 1964, ξένοι γεωλόγοι επισκεύτηκαν το χωριό, μετά απο δείγματα κοντά στον Άϊ Νικόλα ύπαρξης πετρελαίου. Έφυγαν και απο τότε δέν ακούστηκε τίποτα. Πράγματι είναι ένας παράδεισος ο Σέλος και αξίζει να τον επισκευτείτε.
Στις 23 Αυγούστου κάθε χρόνο, γίνεται παραδοσιακό ημερήσιο ευρυτανικό πανηγύρι στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο ”κέντρο” του χωριού οπου και εορτάζουμε την απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (9μερα της Παναγίας). Πανηγύρι γίνεται και στις 9 Μαίου οπου εορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουνένοις στο ομώνυμο εκκλησάκι.
Η πρόσβαση εκτός απο το Κρίκελλο, γίνεται και απο την Ανιάδα, μέσω νέου σύντομου δρόμου. Τα τελευταία χρόνια το χωριό έχει αλλάξει ριζικά όψη χάρη στη πολύτιμη βοήθεια του Δήμου Δομνίστας αλλά κυρίως στη συνεισφορά-οικονομική και ηθική- όλων όσων κατάγονται απο το χωριό.
