«Σταθερά, τολμηρά, μπροστά»,
μας λέει με κάθε τρόπο ο Κυριάκος αυτές τις μέρες
για να τον ξαναψηφίσουμε
- γράφει ο provocatorας
Να καρφώσουμε δηλαδή το βλέμμα μας μπροστά, χωρίς να κοιτάμε δεξιά κι αριστερά τους διπλανούς μας, που αγωνίζονται να επιβιώσουν… ούτε τους πισινούς μας, των οποίων οι προθέσεις μας είναι άγνωστες και να ζούμε στο κενό…. με παρωπίδες και τόλμη.
Γιατί αν δεν έχεις τόλμη στο κενό, ούτε να αναπνεύσεις δεν μπορείς.
Θέλει τόλμη, σήμερα, να μπεις στο τρένο και να έχεις την απαίτηση να φτάσεις στη Θεσσαλονίκη.
Θέλει τόλμη, να βγεις στην αγορά για να ψωνίσεις τα απαραίτητα, χωρίς να σκέφτεσαι τα λεφτά που έχεις στην τσέπη σου.
Θέλει τόλμη, να υποφέρεις και να σκεφτείς να πας στο νοσοκομείο Αγρίνιου.
Θέλει τόλμη, να είσαι 40 χρόνων και να ψάχνεις επιδοτούμενα σεμινάρια ανέργων, για να πάρεις επιδότηση, να αγοράσεις βέρες για να παντρευτείς,
Θέλει τόλμη, να σκέφτεσαι ότι η Ελλάδα είναι ισχυρή, αλλά εσύ είσαι υποχρεωμένος να ζεις σ΄αυτήν εντελώς ανίσχυρος.
Θέλει τόλμη, να παίρνεις τηλέφωνο το συγγενή και το φίλο να του γυρέψεις δανεικά, ξέροντας ότι σε παρακολουθεί ο πρωθυπουργός, αλλά αν δεν πεις τη φράση «βόμβα στο Μαξίμου», ούτε καν αυτός που σε παρακολουθεί, δεν πρόκειται να σε ακούσει… πόσο μάλλον να σε καταλάβει!
Θέλει τόλμη, να γίνεις αυτόχειρας!
Κάτι τέτοια ακούω… και σκέφτομαι να μην παραμείνω άλλο Σταθερά σε μία ζωή χωρίς ορίζοντες, αλλά να υπακούσω στους φόβους μου.
Σ΄αυτές τις εκλογές… θα γίνω δειλός. Μου αρκεί να είμαι απέναντι στον Κυριάκο.
Για αυτό… το νου σας!!!
Υ.Γ. Δειλοί όλων των χωρών επιτεθείτε.
AgrinioStories
