Ολοκληρώθηκε πριν από λίγο
η πολιτική κηδεία του Θανάση Αλεξάκη
στο Κοινοτικό Κατάστημα Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου
Ο Θανάσης Αλεξάκης, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 41 στο Αγρίνιο, από φτωχή εργατική οικογένεια αγωνιστών της Εθνικής αντίστασης. Μεγάλωσε και έζησε τη φρίκη του μετεμφυλιακού κράτους, τις διώξεις και τις πιέσεις που βίωσε ο λαός μας.
Σε ηλικία 16 ετών, το 1957 οργανώνεται στη νεολαία της ΕΔΑ, το 1965 αναλαμβάνει γραμματέας της νεολαίας Λαμπράκη στο Αγρίνιο. Στις 28 Απριλίου του 1967, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής ο ίδιος συλλαμβάνεται κατά την περιφορά του επιταφίου και οδηγείται στο κρατητήριο της Χωροφυλακής Αγρινίου, που βρισκόταν εκείνη την εποχή στη Χαριλάου Τρικούπη. Από κει τον οδηγούν στην Παλαμαϊκή Σχολή του Μεσολογγίου, στην οποία συγκεντρώνουν κρατούμενους από όλη την Αιτωλοακαρνανία.
Μια εβδομάδα αργότερα τους επιβιβάζουν όλους σε ένα φεριμπότ και στα ανοιχτά της Τουρλίδας τους μετεπιβιβάζουν σε ένα αρματαγωγό που «κατέβαινε» το Ιόνιο, μαζεύοντας τους «αντιφρονούντες» και τους οδηγούν στη Γυάρο. Μεταφέρεται με άλλους νεαρούς συγκρατούμενούς του για σωφρονισμό στις φυλακές του Ωρωπού. Επιστρέφει ξανά στη Γυάρο. Αργότερα μεταφέρεται στο Λακί της Λέρου και μετέπειτα στο Παρθένι. Σε όλη τη διαδρομή των φυλακίσεων και των εξοριών στάθηκε όρθιος και αταλάντευτος χωρίς να λυγίσει. Επιστρέφει από τους τελευταίους εξόριστους στο Αγρίνιο το 1970.
Ο Θανάσης υπηρέτησε το ΚΚΕ από θέσεις ευθύνης. Αναδείχτηκε σε στέλεχος του Κόμματος, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας. Ανταποκρίθηκε σε όποιο καθήκον του ζητήθηκε. Δίνοντας καθημερινά αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Αποτέλεσε βασικό στήριγμα του ΚΚΕ στην ευρύτερη περιοχή. Εξελέγη και διετέλεσε τέσσερις φορές Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου. Μέχρι την τελευταία στιγμή συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις και δραστηριότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος και σε ότι χρέωση του ανέθετε το κόμμα.
Ο σύντροφος Θανάσης Αλεξάκης μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και από διάφορες θέσεις ευθύνης, αγωνίστηκε για την οργανωτική και ιδεολογική ανάπτυξη του Κόμματος. Την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών και της κρίσης του ΚΚΕ 1989-1991, υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα και τις αρχές του Κόμματος απέναντι στην υπονομευτική και διαλυτική επίθεση του οπορτουνισμού.
Ήταν πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Αγρινίου-Αμφιλοχίας για πολλά χρόνια και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Επίσης, ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών (ΣΦΕΑ).
