Άλλα μου λεν τα γράμματα
κι άλλα τα γράμματα που ξέρεις, φίλε… Christos
- γράφει ο provocatorας
Τι ανάρτηση κομψοτέχνημα ήταν αυτή:
«Αγαπητοί φίλοι θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον και πρωτίστως για την εκτίμηση στο πρόσωπο μου.
Μετά από ψιθύρους και δημοσιεύματα που με «χρήζουν» υποψήφιο, ξεκαθαρίζω ότι στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ΔΕΝ θα είμαι υποψήφιος.
Ακόμα κι εμείς που το επιχειρήσαμε στην αυτοδιοίκηση δικαιούμαστε τους καλύτερους εκπροσώπους, καλύτερους και από εμάς και υπάρχουν.
Παρακολουθώ τους υποψηφίους «ορθοτομούντες τον λόγο της εαυτών αλήθειας» και θα πράξω κατά συνείδηση…»
(Οι υπογραμήσεις δικές μου)
Μετά τα δέοντα εισαγωγικά: «Αγαπητοί φίλοι…» κ.λπ., η ξεκάθαρη θέση: «ΔΕΝ θα είμαι υποψήφιος».
Και μετά το απόλυτο υπονοούμενο, το μοναδικά στοχευμένο «γράμματα σου στέλνω και φωτογραφίες», που λέει κι ο ποιητής: «δικαιούμαστε τους καλύτερους εκπροσώπους, καλύτερους και από εμάς και υπάρχουν.»
Αν αυτό δεν είναι το πιο σαφές υπονοούμενο της μέχρι σήμερα προεκλογικής περιόδου, εγώ να σκίσω το μοναδικό πτυχίο που διαθέτω: το απολυτήριο Λυκείου μου.
Αυτό το «εμάς» εκεί που είναι τοποθετημένο, δεν το λες και πληθυντικό ευγενείας!!! Περισσότερο ως δηλωτικό συνόλου μου ακούγεται!!!
Και τέλος ο επίλογος!!! Ο πιο αναίμακτος «πάγκος του χασάπη» που έχει δημιουργηθεί για πολιτικό μακέλεμα σε τοπικό επίπεδο: «Παρακολουθώ τους υποψηφίους “ορθοτομούντες τον λόγο της εαυτών αλήθειας”και θα πράξω κατά συνείδηση…»
Συνείδηση, Κύριε Χρήστο, την οποία και την έχεις και την χρησιμοποιείς… και όχι μόνο τώρα… Είναι αυτή που σε έχει οδηγήσει και σε παραιτήσεις από αξιώματα και σε αποχωρήσεις…
Δεν ξεχνώ βέβαια ότι υπάρχουν και εκείνοι, που τη δική τους συνείδηση την διατηρούν καθαρή, ίσως γιατί δεν την έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ…
Καλό «βόλι» λοιπόν, απ΄το «ταμπούρι» της συνείδησής σου!
Υ.Γ. Κοίτα να δεις τώρα, τι έπαθα!!! Ψάχνοντας για μια δική σου φωτογραφία στο προφίλ σου για να την βάλω σε αυτή την ανάρτηση, έπεσα πάνω στην απόλυτη προβοκάτσια. Και επειδή, με το που την είδα, η προβοκατόρικη συνείδηση μου άρχισε να χορεύει ροκ εντ ρολλ καρσαλιμάδες, δεν θα αποφύγω τη δημοσίευσή της, μπας και το ησυχάσω, κάπως, το ξεσάλωμά της.
Θα μου επιτραπεί, θαρρώ, να την αφιερώσω στη μνήμη του Αντρέα Καλαμπαλίκη για δυό λόγους. 1ον) Γιατί δεν δήλωσα «παρών», την ημέρα της κηδείας του, ούτε στην εκκλησία ούτε στο FB (γεμάτα ήταν άλλωστε και τα δύο από «πολεμιστές» και «συμπολεμιστές» του) και 2ον, γιατί και από τη διαδρομή του στο δημοτικό συμβούλιο και από τον θάνατό του κατάλαβα και διδάχτηκα πολλά… για την ποιότητα της τοπικής μας πολιτικής σκηνής.
